Η εκδίκηση της οικονομίας

Φτάσαμε λοιπόν να γίνουν αναγκαίες οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων αορίστου χρόνου, κάτι που στο παρελθόν δεν γινόταν ούτε για εκείνους που απλώς ήταν περαστικοί, δηλαδή όσους έμπαιναν στο Δημόσιο μόνο για απόκτηση εργασιακής εμπειρίας (stagers). Ας μην ανησυχούμε. Επεται συνέχεια. Οχι γιατί η κρίση είναι βαρέλι δίχως πάτο, αλλά διότι απλώς κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας και προσπαθούμε να κοροϊδέψουμε τους πιστωτές μας. Κάποιοι θα πουν ότι αυτό αποδεικνύει την αποτυχία του Μνημονίου. Λάθος. Αποδεικνύει την αποτυχία να εφαρμόσουμε το Μνημόνιο. Υπήρξαν αρκετοί «φιλεύσπλαχνοι» υπουργοί που ό,τι έκοψε από αποδοχές το Μνημόνιο, το έδωσαν με υπερωρίες και οδοιπορικά. Υπήρξαν άλλοι «φιλεύσπλαχνοι» που πασάλειψαν το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, διατήρησαν, για παράδειγμα, το 35% του ποσοστού κέρδους που έχουν οι φαρμακοποιοί και πληρώνουν τα ταμεία, δηλαδή ο κρατικός προϋπολογισμός. Οι στρατιωτικοί υπηρετούν την πατρίδα και συνεπώς δεν ήθελαν καμία μείωση αποδοχών, οι δικαστικοί παίρνουν φέτος -αναδρομικά μόνον- 140 εκατομμύρια (από τα 900 που επιδίκασαν στον εαυτό τους το 2007), στα ΕΛΠΕ, το φαγοπότι με δωρεάν καντίνα και επίδομα σίτισης συνεχίζεται, στη ΔΕΗ παλεύουν για το φθηνό ρεύμα του λαού και τα 30 εκατομμύρια επιδοτήσεων της ΓΕΝΟΠ, τα ταμεία συνεχίζουν να πληρώνουν οδοιπορικά των 65.000 ευρώ ετησίως για να συμμετέχουν οι συνδικαλιστές στα Δ.Σ., οι διευθυντές των κλινικών συνεχίζουν να έχουν καλά φυλαγμένα τα δικά τους υλικά στις δικές τους αποθήκες, οι εφοριακοί κάνουν «λευκή απεργία» διότι περικόπηκαν τα επιδόματά τους (λες και με ολόκληρα τα επιδόματα δεν είχαν «πιάσει πάτο τα έσοδα», όπως είχε διαπιστώσει και ο κ. Αλογοσκούφης), κάθε χωριό θέλει να διατηρήσει το σχολείο του (κι ας μην έχει μαθητές) και κάθε πόλη το τμήμα ΤΕΙ (κι ας μην έχει σπουδαστές). Γενικώς, η ζωή συνεχίζεται σαν να μην υπάρχει κρίση και σαν να μην υπάρχει αύριο. Το πρόβλημα είναι ότι το αύριο θα είναι χειρότερο. Αυτό που πολλοί δεν καταλαβαίνουν -ούτε στην κυβέρνηση, πόσω δε μάλλον στον κρατικό μηχανισμό- είναι ότι ακόμη κι αν κοροϊδέψουμε την τρόικα, δεν μπορούμε να κοροϊδέψουμε την οικονομία. Οτιδήποτε δεν περικόπτουμε σήμερα, θα εμφανιστεί αύριο και με τόκο. Δεν περικόψαμε πραγματικά τους μισθούς; θα περικόψουμε αύριο υπαλλήλους. Δεν θα περικόψουμε υπαλλήλους; Θα περικόψουμε οριζόντια το κράτος, χρήσιμους και άχρηστους τομείς. Δεν κλείνουμε σήμερα μια υπηρεσία που είναι αναγκαία μόνο για την πληρωμή υπαλλήλων της; Θα κλείσουμε αύριο ένα νοσοκομείο που είναι αναγκαίο σε περισσότερους. Δεν θα κάνουμε τίποτε απ’ όλα αυτά; Απλώς θα καταρρεύσουμε. Το οικονομικό μας πρόβλημα τότε θα λυθεί ριζικά, δεν θα έχουμε ανάγκη περικοπών επειδή δεν θα έχουμε να πληρώσουμε. Απλώς θα αποκτήσουμε κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο δεν λύνεται με τον σχετικά ήπιο τρόπο του Μνημονίου. Είναι πολλοί «επαναστάτες» που δεν θέλουν τις ιδιωτικοποιήσεις, παλεύουν για να μείνει ολόκληρο το Ελληνικό πάρκο, δεν θέλουν περικοπές σχολείων, ΤΕΙ κ.λπ. Είναι οι ίδιοι που ήθελαν την «Ολυμπιακή» κρατική παρά τα 300 εκατομμύρια ζημίες που είχε. Αυτές τις ζημίες δεν τις πληρώνουν τρίτοι. Εμείς -ακόμη και σήμερα- τις πληρώνουμε.