1) Χρεοκοπία και ανασυγκρότηση ή χρεοκοπία και δραχμή;...


H ελληνική χρεοκοπία είχε σαν αφορμή τα απόνερα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και σαν αιτία την εδώ και χρόνια χρεοκοπία του ελληνικού παρασιτικού κρατικοδίαιτου μοντέλου.

Όπως οι θεοφοβούμενοι βλέπουν πίσω από κάθε εξέλιξη ένα πειρασμό και πίσω από αυτόν τον διάβολο, έτσι και οι φανατικοί των ιδεολογιών βλέπουν πίσω από την κρίση αυτά που θέλουν να δουν.

Η πραγματικότητα είναι απλή όμως. Η Ελλάδα παράγει λιγότερα απ’ όσα χρειάζεται για να ζήσει και το ελληνικό κράτος δαπανά για μισθούς και συντάξεις περισσότερα απ΄ όσα μπορεί να εισπράξει...

Τα δανεικά με φθηνό επιτόκιο λόγω ευρώ, έδωσαν παράταση ζωής μερικών χρόνων σε αυτό το μοντέλο. Τώρα όμως έφτασε η ώρα του λογαριασμού.

Οι έλληνες πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής και εργασίας τα επόμενα πολλά χρόνια. Πρέπει δηλαδή να αρκεστούμε σε ένα χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο και ένας σημαντικός αριθμός ημών, (Ένα εκατομμύριο κατά τον κ. Αρίστο Δοξιάδη) να αλλάξει επάγγελμα μετακινούμενο από «παρασιτικά» επαγγέλματα που στηρίχθηκαν από τα δανεικά και τις εισαγωγές σε περισσότερο παραγωγικά και ανταγωνιστικά επαγγέλματα που θα υποκαθιστούν εισαγωγές ή θα προωθούν εξαγωγές.

Προς το παρόν βρισκόμαστε στο στάδιο όπου καθένας εξ ημών κατ’ άτομο και κατ’ επάγγελμα ανθιστάμεθα με αυτιστική εμμονή στις αλλαγές που θα γίνουν ούτως ή άλλως γιατί τις επιβάλει η πραγματικότητα.

Υπάρχουν ατυχείς χειρισμοί και εγκληματική ανικανότητα εκ μέρους των κυβερνώντων στο χειρισμό της κρίσης, τόσο στην μεθόδευση των μεταρρυθμίσεων και της εξυγίανσης, την σωστή επικοινωνία των διαστάσεων και των επιπτώσεων της, όσο και την ικανοποίηση του κοινού περί του δικαίου αισθήματος της κοινωνίας.

Δυο χρόνια χρεοκοπίας και δεν έχουν συλληφθεί και καταδικαστεί σημαντικοί φοροκλέπτες εντός και εκτός της κρατικής μηχανής. Η επικαιρότητα βρίθει παραδειγμάτων πολιτικών που έχουν πλουτίσει από την πολιτική, ιατρών που έχουν κατηγορηθεί για φακελάκι, εφοριακών που έχουν καταγγελθεί για εκβιασμούς, επωνύμων με τεράστια περιουσία και μηδαμινό δηλωθέν εισόδημα, αλλά κανείς δεν έχει τιμωρηθεί παραδειγματικά.

Η χρεοκοπία όμως απειλεί να ανατρέψει δομές και συστήματα που έχουν τις ρίζες τους βαθιά στους δυο αιώνες της ύπαρξης του ελληνικού κράτους.
Η αλλαγή της μετοχικής σύνθεσης των τραπεζών λόγω της έξωθεν επιβεβλημένης χρεοκοπίας δεν αφορά μόνο τους βασικούς μετόχους και τις διοικήσεις των τραπεζών, αλλά απειλεί να ανατρέψει ολόκληρο το σκηνικό των πολιτικών, εκδοτικών και οικονομικών συμφερόντων που έναντι ανταλλαγμάτων είχε πρόσβαση σε χρηματοδότηση που ίσως με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια δεν εδικαιούτο.

Το κατεστημένο αυτό που τέμνει οριζόντια ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό αισθάνεται ήδη πως εντός του ευρώ οι δυνατότητες ελιγμών και επιβίωσης είναι περιορισμένες. Γι΄ αυτό προσεχώς από μερίδα θα τεθεί το ζήτημα της επιστροφής στη δραχμή με στόχο την διατήρηση των κεκτημένων αλλά «βιτρίνα» τα συμφέροντα τα ελληνικού λαού.

Μοιάζει με την ώρα που η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Με την ώρα που ο καθένας θα πρέπει να αποφασίσει ποιο μέλλον θέλει για τα παιδιά του...

Όταν τεθεί το δίλημμα αυτό πιστεύω πως αυτόματα θα υποχωρήσει μέρος της σύγχυσης που υπάρχει αυτή την περίοδο και το πολιτικό σκηνικό θα νιώσει τριγμούς που θα οδηγήσουν στην ανατροπή του, καθώς οι μεταρρυθμιστικές και συντηρητικές δυνάμεις το τέμνουν οριζόντια.

Π.χ. Υπάρχουν πρόσωπα σε διαφορετικά κόμματα που έχουν περισσότερα κοινά σε σχέση με άλλα πρόσωπα στο ίδιο κόμμα.

Επιπλέον, υπάρχει μια σημαντική μερίδα της ελληνικής κοινωνίας που δεν έχει πολιτική εκπροσώπηση. Είναι οι άνθρωποι που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα κυρίως και πληρώνουν σαν “υποζύγια” φόρους και τις συνέπειες της χρεοκοπίας, είναι οι επιχειρήσεις που πληρώνουν φόρους, ασφάλιστρα αλλά υπόκεινται στον ανταγωνισμό από άλλες που δεν πληρώνουν αλλά δεν τιμωρούνται και κατά τακτά διαστήματα απαλλάσσονται μέσω των περαιώσεων...

Η παραγωγική πλευρά της οικονομίας και της κοινωνίας είναι μειοψηφία και δεν εκπροσωπείται από το σημερινό πολιτικό και συνδικαλιστικό σκηνικό της παρασιτοκρατίας. Δυστυχώς, η έξοδος από την κρίση περνά μέσα από διεύρυνση αυτής της μερίδας της οικονομίας και της κοινωνίας.

Αυτό είναι κάτι που θα πάρει χρόνια. Μέχρι τότε το βιοτικό επίπεδο της Ελλάδας θα μειώνεται και θα εξαρτάται από την «ελεημοσύνη» των ξένων και της ΕΚΤ.

Οι μισθοί δεν ανεβαίνουν με καταλήψεις και απεργίες, αλλά με την αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Ρωτήστε και τον πρώην σοβιετικό κηπουρό ή την οικιακή βοηθό σας...

2) Η έξοδος και των τελευταίων;
Η ελληνική αγορά έχει προεξοφλήσει το όποιο «κούρεμα» στις εκτός των τραπεζών περιπτώσεις.
Όσο θα συνεχίζονται τα σοσιαλιστικά πειράματα της αύξησης των φόρων και της καμίας απόλυσης στο δημόσιο τομέα, η κρίση θα βαθαίνει.

Η εικόνα διάλυσης με κάθε συντεχνία του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα να καταλαμβάνει και να λεηλατεί δημόσια κτήρια και δημόσιες υπηρεσίες δυστυχώς θα ενταθεί, απουσία ικανής πολιτικής ηγεσίας να προκρίνει ένα σχέδιο.

Καθώς όμως στο σύμπαν αυτό δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα, στο τέλος θα στραφούν στον ιδιωτικό τομέα, δίνοντας γη και ύδωρ να δημιουργήσει θέσεις εργασίας.

Τότε θα σταματήσει η πτώση των μισθών και του βιοτικού επιπέδου.

Το πρόβλημα που ανακύπτει είναι πως όσο συνεχίζεται η ατελέσφορη φορομπηχτική πολιτική για να συντηρηθεί το δημόσιο και ιδιωτικό τέρας της παρασιτοκρατίας, θα αποχωρούν από την Ελλάδα και οι τελευταίες παραγωγικές μονάδες.

Οι μέτοχοι των εταιρειών που είναι εξωστρεφείς και θα μεταφέρουν τη διοίκηση των πολυεθνικών ομίλων σε άλλες χώρες εκτός Ελλάδας, λογικά δεν θα έχουν να φοβηθούν κάτι, αν δεν υπάρξουν δημόσιες προσφορές για έξοδο των μετοχών από το ελληνικό χρηματιστήριο.

Με τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν υπάρχει λόγος να κάνουν κάτι τέτοιο.

3) H απεγνωσμένη κραυγή ενός εργαζόμενου...

Από τον αναγνώστη της στήλης Ανδρέα Παπ. έλαβα το παρακάτω e-mail που έλαβε και ο ίδιος από τον παραγωγό βιολογικών προϊόντων Κ.Κ. που τον προμηθεύει με λαχανικά:

«Σήμερα δυστυχώς δεν θα στείλω κατάλογο. Αυτό γιατί δεν θα γίνουν οι αποστολές της Τετάρτης και της Πέμπτης (τουλάχιστον).

Ο λόγος είναι οι απεργίες των ναυτεργατών (νομίζω), των φορτηγών (και αυτό το νομίζω) και βλέπουμε.

Αυτό που έχω ξαναπεί είναι ότι παρόλο που διερχόμαστε από κρίση και δεχόμαστε άγρια φορολογικά μέτρα, εγώ προσωπικά έχω χάσει, μάλλον περισσότερα από τις απεργίες των διαφόρων κλάδων παρά από τα φορολογικά μέτρα (και να έλεγα ότι μου περισσεύουν;) Και εκτός από εμένα πλήττονται και μια σειρά ανθρώπων που ζουν από εμένα.

Δεν ξέρω αν είμαι θύμα της προσπάθειας του διχασμού της κοινωνίας (καμιά φορά προβληματίζομαι). Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι ποτέ δεν έτυχα κανενός είδους προστατευτισμού, δεν πήρα ποτέ κανενός είδους επιδότηση, και δεν πήρα ποτέ δημόσια έργα και όταν πριν αρκετά χρόνια μου είχε προκύψει διορισμός τον απέρριψα (προφανώς γιατί ήμουν μικρός).

Άσχετα λοιπόν αν είμαι θύμα της προπαγάνδας του καθεστώτος ή όχι, εξοργίζομαι γιατί είμαι σίγουρα το πρώτο θύμα κάποιων που εκβιάζουν κρατώντας με όμηρο προκειμένου να πετύχουν τα δίκαια ή συντεχνιακά συμφέροντά τους.

Και αν εντέλει κάποιοι διαμαρτυρόμενοι έχουν δίκιο, μου φαίνεται γελοίο, για ζητήματα του 2011 να χρησιμοποιούνται τακτικές του 1960-70. Πιστεύω στην καινοτομία ακόμη και στην διαμαρτυρία.

Στο κάτω-κάτω όλοι αυτοί που φωνάζουν ενάντια των πολυεθνικών, δεν νομίζω ότι δεν θα καταλαβαίνουν ότι η πολυεθνική δεν θα κλείσει αν κάνουν παρατεταμένη απεργία. Αντίθετα εγώ μετά από μερικές μέρες προβλημάτων πλήττομαι σοβαρά ενώ σε περίπτωση παρατεταμένων προβλημάτων δεν την αντέχω"...

4) Μαζί δεν τα φάγαμε...

 - Παντελή, δεν δουλεύεις σήμερα; (στην ΕΥΔΑΠ);
- Πετάχτηκα δυο λεπτά να πάρω τη γυναίκα μου - κουρεύει μια πελάτισσά της εδώ δίπλα.
- Δουλεύει σε σπίτια; Και αποδείξεις πώς κόβει ρε συ;
- Δεν κόβει, αυτό έλειπε με 12 ευρώ που χρεώνει το κούρεμα. Ούτε μπλοκ δεν έχει.
- Και από ασφάλιση για σύνταξη τι κάνει;
- Την παίρνει εικονικά ένας κουμπάρος μας στο ξενοδοχείο του έξι μήνες τον χρόνο και τους υπόλοιπους μπαίνει στο ταμείο ανεργίας.
Του δίνουμε μόνο τις εισφορές.

Βλέπε: Μαζί δεν τα φάγαμε...