Μια άγνωστη αλήθεια για το κατοχικό δάνειο

του καθηγητή Τ. Μ. Ηλιαδάκη

Tο Βερολίνο προκειμένου να αντιμετωπίσει τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς του στόχους στην ευρύτερη ελληνική περιοχή, Λιβύη-Μ.Ανατολή-Βαλκάνια, είχε υποχρεώσει την Ελλάδα να κεφαλαιοδοτεί και να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν σ’ αυτήν και είχαν πεδίο δράσης την….ευρύτερη περιοχή της.

Αυτά ήταν υπερπολλαπλάσια από εκείνα των στρατευμάτων κατοχής. Επιπλέον η Ελλάδα ανεφοδίαζε με τρόφιμα το μέτωπο της Λιβύης. Στόχος των στρατευμάτων αυτών ήταν τα πετρέλαια της Λιβύης-Μ. Ανατολής και η ενίσχυση της άμυνας των Βαλκανίων. Από τα τελευταία εξασφάλιζε στην πολεμική του βιομηχανία το 20% του αντιμονίου, το 50% των ορυκτελαίων, το 60% του βωξίτη και το 100% του νικελίου.

Την ίδια στιγμή για τους συμμάχους η μοναδική πύλη των Βαλκανίων ήταν και παρέμενε η Ελλάδα. Λόγω αυτών, η γερμανική απαίτηση για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα ήταν ανελαστική και είχε προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις ακόμα και της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου που απειλούσε με παραίτηση. Παράλληλα ο Μουσολίνι όπως και ο Γερμανός πληρεξούσιος για την Ελλάδα, Γκύντερ Αλτενμπουργκ πίεζαν το Βερολίνο να μειώσει τα έξοδα κατοχής για την Ελλάδα.

Το πρόβλημα των μοναδικά υπέρογκων δαπανών κατοχής συνόδευε η «παντός αγαθού» λεηλασία του τόπου, φυσικό επακόλουθο της οποίας ήταν ο λιμός. Ο Αλτενμπουργκ από τις πρώτες ημέρες προειδοποιούσε το Βερολίνο για τον επερχόμενο υποσιτισμό. Παράλληλα ο εκπρόσωπος του Βατικανού, νούτσιος Α. Ρονκάλι, ο μετέπειτα πάπας Ιωάνης ΚΓ’, μετά από έρευνες του, διαπίστωνε τριπλασιασμό των θανάτων σε Αθήνα-Πειραιά λόγω λιμού τον χειμώνα 1941-42 και ο Γκαίμπελς σημείωνε στο ημερολόγιό του, «… η πείνα (στην Ελλάδα) έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση».

Το πρόβλημα του λιμού καθιστούσε οξύτερο το Λονδίνο που είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα για να εξωθήσει τον ελληνικό πληθυσμό προς την αντίσταση. Η πείνα, η ανομία και τα φιλοαγγλικά αισθήματα γίνονταν τόσο απειλητικά που οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να τα αγνοήσουν. Ο υποσιτισμός τους απασχολούσε γιατί υποκινούσε λαϊκές αντιδράσεις και την αντίσταση. Έτσι οι Δυνάμεις Κατοχής οδηγήθηκαν σε μια αδήριτη πραγματικότητα δύο ανελαστικών και αντικρουομένων απαιτήσεων. Από τη μια η κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα τον στρατιωτικών επιχειρήσεων του άξονα στην ευρύτερη περιοχή της και από την άλλη η πείνα που οδηγούσε στην εξέγερση και στην αντίσταση.

Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι Δυνάμεις Κατοχής, τον Οκτώβριο του 1941, θα στείλουν στην Ελλάδα οικονομικούς τεχνοκράτες, δίχως όμως κάποιο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια το πρόβλημα θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων, από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο του 1942 στη Ρώμη.

Η γερμανική επιμονή για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα οδηγούσε σε αδιέξοδο τη Διάσκεψη. Τότε ο Ιταλός τραπεζίτης και οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην Ελλάδα, Ντ’Αγκοστίνι, θα προτείνει τη λύση του δανείου. Δηλαδή οι πέρα από τις δαπάνες κατοχής αναλήψεις να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο προς την Γερμανία και την Ιταλία.

ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ

Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14.3.1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα Άλτενμπουργκ και Γκίτζι. Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν παρούσα. Στην Ελλάδα την ανακοίνωσε μετά από εννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ με την ρηματική διακοίνωση 160/23.3.1942 και ο Γκίτζι με το σημείωμά του Νο4/6406/461/23. 3.1942.

Σύμφωνα μ’αυτήν

• Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ. (άρθρο 2).

• Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος (στο εξής ΤΕ), άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας ως άτοκο, σε δραχμές δάνειο της Ελλάδας προς αυτές (άρθρο 3).

• Η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα (αρθ. 4).

• Η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρ. 5).

Η δανειακή σύμβαση αποτελούσε μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας που επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρεωτικά εκτελεστή (αναγκαστική). Οι δανειακές αναλήψεις θα είχαν την μορφή μηνιαίων προκαταβολών, το ύψος και η διάρκεια των οποίων δεν προσδιοριζόταν. Επίσης δεν προσδιοριζόταν πότε θα άρχιζε η εξόφληση του, ενώ προσδιοριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές.

Με το εμπιστευτικό έγγραφο 409/2.4.1942 ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών έδινε εντολή στην ΤΕ να συμμορφωθεί με τη ρηματική διακοίνωση του Αλτενμπουργκ και να αρχίσει να καταβάλει τις δανειακές προκαταβολές. Την αρχική αυτή αναγκαστική σύμβαση ακολούθησαν τρεις τροποποιήσεις με κοινή βούληση των συμβαλλομένων. Αυτές μετατρέπουν την αρχική αναγκαστική σύμβαση σε συμβατική.

Δηλαδή το δάνειο παύει να είναι αναγκαστικό και μεταπίπτει σε κοινό συμβατικό δάνειο. Με την πρώτη τροποποίηση (2.12.1942) ορίζεται ότι τα δανειακά ποσά είναι αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943 (άρθρο β, παράγραφοι 2 και 3). Μάλιστα κατέβαλαν και δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή του, οπότε μεταπίπτει σε έντοκο λόγω υπερημερίας. Δηλαδή το δάνειο είχε μετατραπεί σε σταθερού νομίσματος και έντοκο.

Το ύψος του δανείου κατά την ΤΕ ανέρχεται (δίχως τους τόκους) σε 227.940.201 εκ. δολ. το 1944 και κατά τον Αλτενμπουργκ 400 εκ. μετακατοχικά μάρκα. Με τις αναπροσαρμογές και τους τόκους ανέρχεται σε κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ. Επομένως το κατοχικό δάνειο είναι συμβατικό και όχι αναγκαστικό, σταθερού νομίσματος και από τον Απρίλιο του 1943 έντοκο. Αποτελεί συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και όχι επανορθωτική. Ως τέτοια δεν εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου 1953 που αναστέλει την καταβολή των επανορθώσεων και αποζημιώσεων.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ

Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη των Παρισίων το 1946 και στη διάσκεψη των ΥΠΕΞ των τεσσάρων Μ.Δ. το Νοέμβριο του 1947, διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και ζητούσε την επιστροφή του. Η Ελλάδα ουδέποτε έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο.

• Το 1964 με τον Αγγελόπουλο, ως εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης.

• Το 1965 με τον Α. Παπανδρέου.

• Στις ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα το 1966. Τότε η Γερμανία πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι του δανείου είχε παραιτηθεί εγγράφως ο Κ. Καραμανλής. Στη συνέχεια το μετέτρεψε σε προφορική παραίτηση Καραμανλή, πράγμα που διέψευσε ο Κ. Καραμανλής. Τέλος με τη ρηματική της διακοίνωση στις 31.3.1967, η Γερμανία δεχόταν ότι δεν υπήρξε παραίτηση Καραμανλή.

• Το 1974 το ανακίνησε ο Ζολώτας.

• Στις 18.4.1991 το έθεσε ανεπίσημα και προφορικά ο τότε ΥΠΕΞ Α. Σαμαράς στο Γερμανό ομόλογό του.

• Στις 14.11.1995 το έθεσε η Ελλάδα με ρηματική διακοίνωση.

Η Γερμανία σταθερά το απορρίπτει, με τα επιχειρήματα:

• Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου.

• Από το δάνειο παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής. Το επανέλαβε και μετά το 1990 παρά τη ρηματική διακοίνωση του Μαρτίου 1967.

• Ύστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. (Η Ελλάδα το διεκδικεί από το 1945).

Το μόνο που δηλώνουν αυτά τα επιχειρήματα είναι έλλειψη επιχειρημάτων. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 έχει εκλείψει και το τυπικό επιχείρημα που θα μπορούσε να προβληθεί, εκείνο του χωρισμού της Γερμανίας. Επομένως είναι άμεσα διεκδικήσιμο και πολιτικά και συμβατικά (νομικά). Μπορεί να το διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος ή οποιοσδήποτε μέτοχος της (πάνω ενός ορίου μετοχών), όπως και ο ελληνικός λαός μέσω των συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών του.

Τέλος την ελληνική διεκδίκηση ενισχύει το προηγούμενο της Γιουγκοσλαβίας και της Πολωνίας στις οποίες η ναζιστική Γερμανία είχε επιβάλλει παρόμοια κατοχικά δάνεια και τα οποία μετακατοχικά η τότε Δ.Γερμανία επέστρεψε (αντίστοιχα το 1956 και 1971). Η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι δανείσθηκε από το ελληνικό κράτος κατά παράβαση του άρθρου 49 της σύμβασης της Χάγης του 1909 και το οποίο ισχύει και σήμερα. Δανείσθηκε από ένα κράτος που η ίδια η ναζιστική Γερμανία είχε χαρακτηρίσει ακατάλυτο και ότι οι ναζί όχι μόνο δεν αμφισβήτησαν ουδέποτε το δάνειο αλλά και άρχισαν την αποπληρωμή του, ενώ και ο καγκελάριος Ερχαρντ, το 1964, είχε δεσμευθεί για την επιστροφή του μετά την επανένωση της Γερμανίας.

Η Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η γερμανική κατοχή είναι υπόλογος για το οικονομικό ελληνικό ολοκαύτωμα της περιόδου 1940-44. Ενδεικτικά και μόνο είναι υπόλογος για το ότι στην Ελλάδα ο πληθωρισμός αυξήθηκε 15,3 εκατομμύρια φορές και ότι μόνο την Ελλάδα υποχρέωσε η τότε Γερμανία να της καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις.

Αυτό το ολοκαύτωμα το αναγνώρισαν οι Ιταλοί: «Η Ελλάδα είναι στημένη σαν λεμόνι», έλεγε ο Γκίτζι.

Αποκορύφωμα ο Μουσολίνι, που έλεγε ότι «… οι Γερμανοί άρπαξαν από τους Έλληνες ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών τους…».

Αλλά και ο Γερμανός Υπ. Οικονομίας, Φουνκ, τον Ιούνιο του 1943 έγραφε σε άρθρο του ότι, «η Ελλάς δοκίμασε τα δεινά του πολέμου, όπως ίσως καμία άλλη χώρα της Ευρώπης».

Για την επανόρθωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946. Αυτό μετακατοχικά η Ελλάδα θα το αναζητούσε στον εξωτερικό δανεισμό. Από την άλλη πλευρά αυτή που αμφισβητεί και αρνείται την επιστροφή του κατοχικού δανείου είναι η μετά το 1990 ενωμένη και δημοκρατική Γερμανία. Αυτή όμως η συμπεριφορά, εκτός των άλλων, πλήττει βάναυσα τα μετακατοχικά φιλογερμανικά αισθήματα, όπως τα χαρακτήρισε ο καγκελάριος Κολ, του ελληνικού λαού και γι’ αυτό ακέραια την ευθύνη φέρει η γερμανική κυβέρνηση.

Υ.Γ :

Ο Τάσος Μ. Ηλιαδάκης είναι Μαθηματικός, Πολιτειολόγος, Δρ. Κοινωνιολογίας, καθηγητής Σχολής Εθνικής Ασφάλειας. Μέλος της Ελληνικής Επιτροπής στη διεθνή Συνδιάσκεψη για το χρυσό των Ναζί στο Λονδίνο το 1997, εισηγητής στην ελληνογερμανική διάσκεψη Δελφών το 1996 και στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη Αλεξανδρούπολης το 2005 για το Δημόσιο Χρέος

ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΙΚΟΝΙΚΩΝ USER ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟΥ

Στην ανάπτυξη ενός ειδικού λογισμικού το οποίο θα «προωθεί» τις αμερικανικές θέσεις μέσω εικονικών διαδικτυακών προσώπων στοχεύει το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Η χρησιμοποίηση εικονικού προσώπου εντός της χώρας μπορεί να διώκεται ποινικά, αλλά ο αμερικανικός στρατός ελάχιστα ενδιαφέρεται για το αν η μέθοδος είναι παράνομη, προκειμένου να «προστατεύσει τα συμφέροντα» του.

Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια τεράστια αύξηση των "sock puppets", των εικονικών, ψεύτικων προσώπων, που ως δήθεν υπαρκτά, περιδιαβαίνουν το διαδίκτυο, βομβαρδίζοντας μπλογκ, ιστοσελίδες και σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με διαφημίσεις, δήθεν σχόλια, απόψεις, κτλ. Το Πεντάγωνο στοχεύει να δημιουργήσει έναν πρότυπο στρατό από διαδικτυακές μαριονέτες, οι οποίες θα λειτουργούν ως πραγματικά πρόσωπα, εξυπηρετώντας τα κυβερνητικά συμφέροντα της Ουάσινγκτον και υπονομεύοντας ει δυνατόν ιστότοπους που κρίνεται ότι τα βλάπτουν.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Guardian, το λογισμικό θα δημιουργεί ψευδή πρόσωπα στο διαδίκτυο, τα οποία θα συμμετέχουν σε φόρουμ και ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ως υπαρκτά πρόσωπα. Κάθε ειδικευμένος υπάλληλος του Πενταγώνου θα μπορεί από ένα ειδικό κέντρο επιχειρήσεων, που θα στηθεί ειδικά για το σκοπό αυτό, να διευθύνει έως και 10 τέτοια πλαστά διαδικτυακά πρόσωπα.

Το κάθε διαδικτυακό δήθεν υπαρκτό πρόσωπο θα έχει δικλείδες ασφαλείας προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν δυσκολότερη η εύρεση της απάτης. Ταυτόχρονα κάθε «πρόσωπο» από αυτά θα εμφανίζεται με τον πειστικότερο δυνατό τρόπο στο εκάστοτε μπλογκ, φόρουμ ή οποιαδήποτε άλλη ιστοσελίδα «συμμετέχει» προκειμένου να μην κινεί τις υποψίες.

Το λογισμικό θα αναπτυχθεί σε ξενόγλωσσα μπλογκ και ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσηςπροκειμένου να εντοπιστεί εχθρική προπαγάνδα εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι γλώσσες που θα αναπτυχθεί το λογισμικό θα είναι η αραβική, η περσική, η ουρντού και η πάστο (γλώσσες δηλαδή που χρησιμοποιούνται κυρίως στη Μέση Ανατολή, το Ιράν, το Ιράκ, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν). Κάθε υπάλληλος θα έχει τη δυνατότητα να διαχειρίζεται εικονικά πρόσωπα τα οποία θα μπορούν να είναι και «κάτοικοι» διαφόρων περιοχών του πλανήτη, εκτός Η.Π.Α. Σύμφωνα με τον σχετικό σχεδιασμό, ο εικονικός αυτός χρήστης θα είναι και εξοπλισμένος με τεχνητή πρόσφατη προϊστορία σε ιστοσελίδες περιήγησης, στοιχεία πειστικά σχετικά με την ταυτότητα του και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια και κάλυψη, προκειμένου να μην γίνεται εύκολα αντιληπτή η εικονικότητά του.

Η νεοσύστατη εταιρία Ntrepid θα αναπτύξει το λογισμικό, κερδίζοντας ένα συμβόλαιο ύψους 2,76 εκ. δολαρίων με την Αμερικανική Κεντρική Διοίκηση. Προς το παρόν, η εταιρία η οποία εδρεύει στην Καλιφόρνια, δεν δίνει καμία πληροφορία σχετικά με την έναρξη ή τις όποιες προόδους έχουν γίνει στην ανάπτυξη του προγράμματος.

Η τελευταία αυτή προσπάθεια του Πενταγώνου, εντάσσεται σε μία γενικευμένη επίθεση που επιχειρούν τα τελευταία χρόνια οι αρχές σε όλο τον κόσμο εναντίον της ελευθερίας του Διαδικτύου. Η ποινικοποίηση για απόψεις που εκφράζονται στο διαδίκτυο, η προσπάθεια επιβολής μιας ιδιότυπης αγοράς εις βάρος της ελεύθερης πρόσβασης σε ολοένα και περισσότερες ιστοσελίδες και η πλήρης παρακολούθηση προσώπων μέσα από σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. λογαριασμοί Twitter, Facebook) αποτελούν μέρος μόνο της ενορχηστρωμένης αυτής προσπάθειας, η οποία ήταν θέμα χρόνου να μπει στο στόχαστρο των μυστικών υπηρεσιών.

Ενδεικτικό βέβαια των απόψεων περί ελευθερίας που έχει το Πεντάγωνο, είναι το γεγονός ότι το sock puppetry, η χρήση εικονικών προσώπων στο διαδίκτυο, διώκεται ποινικά εντός των ίδιων των Η.Π.Α. εξού και οι διαβεβαιώσεις του Πενταγώνου, ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί σε καμία περίπτωση σε ιστοσελίδες στη χώρα.

Όταν οι Έλληνες καταφέρνουν ..να συνεργάζονται αρμονικά!

Η Ένωση Αγροτικών συνεταιρισμών Νάξου, η Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου και η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Ζακύνθου, αδράττοντας την ευκαιρία που τους δόθηκε από την ΕΕ, άρχισαν να συνεργάζονται για την προώθηση των προϊόντων τους, την ανάδειξη των νησιών τους και εν συνεχεία τουυ πολιτισμού τους.Συμμετέχουν από κοινού σε εκθέσεις του εξωτερικού και τα πάνε περίφημα! Μέσα στον Οκτώβριο ξεκίνησαν μέσα από την έκθεση ANUGA 2011, στην Κολωνία της Γερμανίας, να προωθούν την ιδέα του καλαθιού με τα τρία προϊόντα και επιδιώκουν να συνεχίσουν έχοντας τη χρηματοδότηση της ΕΕ, δίνοντας έμφαση στις αγορές της Γερμανίας και της Γαλλίας.

Μακάρι να γίνουν παράδειγμα για όλους μας, κυρίως για την επίτευξη της αρμονικής συνεργασίας!

Πηγή: www.nissongi.gr

Αρώνια η μελανόκαρπη

Το ΕΘΙΑΓΕ* έχει ήδη ξεκινήσει να παράγει τον καρπό που διεθνώς θεωρείται ως το πιο υγιεινό φρούτο στον κόσμο, το σούπερ τρόφιμο, το φυτό που νικά τη ραδιενέργεια! (πατήστε τον τίτλο)Η αρώνια (chokeberries) θεωρείται καρπός με μαγικές ιδιότητες. Μία από αυτές είναι η προστασία που παρέχει στον ανθρώπινο οργανισμό από την ραδιενέργεια.

Μάλιστα, στις πρώην κομμουνιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης αλλά και την τέως ΕΣΣΔ, η αρώνια καλλιεργούνταν μαζικά. Στη Ρωσία είχαν φυτευτεί 54.000 στρέμματα και
οι καρποί δίνονταν από το καθεστώς στους εργαζόμενους
σε πυρηνικά εργοστάσια αλλά και στους κοσμοναύτες!

Κατέχει την πρώτη παγκόσμια θέση στις φαρμακευτικές χρήσεις!
Περιέχει τις βιταμίνες Α, Β1, Β2, Β3, Β5, Β6, Β9, C, E, K, P και άλλες πολύτιμες φαρμακευτικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σε σκευάσματα για την καταπολέμηση πολλών σοβαρών ασθενειών.

Έχει αποδειχθεί πως:
1. Ομαλοποιεί την αρτηριακή πίεση.
2. Κλινικά αποδεδειγμένα έχει εξαιρετικό αποτέλεσμα για την καταπολέμηση της υπέρτασης 50ml χυμό 3 φορές την ημέρα.
3. Προλαμβάνει και αντιμετωπίζει μια σειρά από καρδιαγγειακά νοσήματα.
4. Ενισχύει τους συνδετικούς ιστούς.
5. Μειώνει τα επίπεδα των ορμονών του στρες.
6. Εχει αντικαρκινική δράση.
8. Προσφέρει ισχυρές αντιοξειδωτικές δράσεις.
9. Αυξάνει την ζωτικότητα του σώματος, υπερνικά νευρικές διαταραχές και την κόπωση, διεγείρει την ανάπλαση των μυών και των ιστών, το σχηματισμό του αίματος και το μεταβολισμό.
10. Έχει αντισηπτικές ιδιότητες: Αποτελεί ισχυρό εργαλείο για την καταπολέμηση του ιού της γρίπης. Η υψηλή περιεκτικότητα σε ιώδιο ωφελεί την ανάπτυξη στα παιδιά. Ανακουφίζει από βρογχίτιδα.
11. Είναι επωφελής για εγκύους, παιδιά, διαβητικούς, αθλητές και για ασθενείς που υποβάλλονται σε πολύπλοκες αγωγές.
12. Αντιμετωπίζει τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.
13. Πολεμά γαστρίτιδα, αιμορραγία, αναιμία, ρευματισμούς.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες η καλλιέργεια της αρώνιας ενδείκνυται για την Ελλάδα, διότι οι κλιματικές και εδαφικές συνθήκες είναι ευνοϊκές και το κόστος της φυτείας και καλλιέργειας είναι χαμηλό.
Ο στόχος είναι να αποτελέσει μία νέα εναλλακτική καλλιέργεια για τους αγρότες και να αυξήσει το εισόδημα, ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα μαστίζεται από την διεθνή και ευρωπαϊκή κρίση, και οι επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων σταδιακά ελαττώνονται

Γεώργιος Θ. Παυλίδης

Ονομάζεται δρ. Γεώργιος Θ. Παυλίδης και λίγοι Έλληνες γνωρίζουν την αξία του. Ισως επειδή δε συχνάζει σε τηλεοπτικά παράθυρα. Κι όμως, από το 1983 μέχρι σήμερα είναι πρόεδρος σε όλα τα Παγκόσμια Συνέδρια Δυσλεξίας!

Πρόκειται για μια διεθνή αυθεντία σε θέματα δυσλεξίας, στη διάσπαση προσοχής και στην οφθαλμοκίνηση. Είναι ο εφευρέτης νέων τεχνολογιών και μεθόδων παγκόσμιας αναγνώρισης και ακτινοβολίας…

Ο δρ. Γεώργιος Παυλίδης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας έχει εφεύρει το πιο ακριβές, βιολογικό, προγνωστικό από την Προσχολική Ηλικία διαγνωστικό τεστ του για τη δυσλεξία και για τη διάσπαση προσοχής. Είναι παγκοσμίως γνωστό ως ‘‘PAVLIDIS TEST’’!

Οι εφευρέσεις του είναι αναγνωρισμένες ως διεθνείς πατέντες από την Αμερική, Καναδά, Γαλλία και Αγγλία. Η εγκυρότητα των διαγνώσεών του έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που έρχονται γονείς από 25 χώρες -ακόμα και από τις πλέον προηγμένες χώρες του κόσμου-, όπως Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Αυστραλία, Ολλανδία, Ελβετία, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, κ.α..

Το βιογραφικό του είναι πλούσιο:
Είναι καθηγητής για περισσότερα από 37 χρόνια σε τμήματα Ψυχολογίας, Παιδαγωγικών και σε Ιατρικές Σχολές γνωστών πανεπιστημίων της Αγγλίας, της Ελλάδας & των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Ξεκίνησε την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία στην Αγγλία σε ηλικία μόλις 23 ετών και στα 30 του εξελέγη ομόφωνα Ισόβιο μέλος, και 2 φορές ομόφωνα Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Ερευνών Μαθησιακών Δυσκολιών.
Λόγω της παγκόσμιας επιστημονικής του αναγνώρισης, του απονεμήθηκαν πολλοί τιμητικοί τίτλοι και βραβεύσεις, πάντοτε με ομόφωνες αποφάσεις. Η βιογραφία του περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων στο WHO IS WHO IN THE WORLD (Λεξικό Προσωπικοτήτων Παγκόσμιας Ακτινοβολίας), ενώ ομόφωνα τιμήθηκε με την Προεδρία 18 διεθνών επιστημονικών συνεδρίων.

Το 2004 του απονεμήθηκε ο Ισόβιος Τιμητικός Τίτλος του Επίτιμου Φέλοου του Πανεπιστημίου Brunel του Λονδίνου, ως αναγνώριση της επιστημονικής του προσφοράς. Ίσως είναι ο μοναδικός ή ένας από τους ελάχιστους διαπρεπείς Έλληνες επιστήμονες που έλαβαν τέτοια τιμητική διάκριση από αγγλικό πανεπιστήμιο.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2006 ήταν ένας από τους ελάχιστους διαπρεπείς επιστήμονες παγκοσμίως που έλαβε πρόσκληση από τις επιστημονικές επιτροπές του Λευκού Οίκου, την UNESCO και την Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO κα. Λώρα Μπους, για το «1ο Διεθνές συνέδριο του Λευκού Οίκου και της UNESCO». Εξετάζεται πιθανή διεθνής εφαρμογή της Βιολογικής Μεθόδου του μέσω της UNESCO.

Ευελισφάλεια – το Σκανδιναβικό μοντέλο

ΔΑΝΙΑ

Η Δανία έχει ακολουθήσει το δρόμο ενός προηγµένου μοντέλου κοινωνικού διαλόγου και συναίνεσης. Αυτό αποκαλείται ως το Κοινωνικό Κράτος της Δα­νίας ή µε μια άλλη φράση που συχνά χρησιμοποιείται ως « Το Δανικό Μοντέλο». Παρότι πρόκειται για ένα άκρως πολιτικό θέμα όλα ξεκίνησαν στη σφαίρα της ποίησης. Ο Δανός , συγγραφέας και πολιτικός N.S.F. Grundtvig (1783-1872) έγραψε σε ένα τραγούδι για τη Δανία, ότι η χώρα θα έχει προοδεύσει αρκετά όταν «πολλοί λίγοι θα έχουν πάρα πολλά και ακόμη λιγότεροι πολύ λί­γα».

Αυτή είναι ακριβώς η συνταγή του Δανικού κοινω­νικού κράτους. Με την φορολογία ως εργαλείο, επι­τυγχάνεται μια εξίσωση του εισοδήματος ώστε όλοι να διαθέτουν το υλιστικό εκείνο πλαίσιο για να διάγουν έναν αξιοπρεπή βίο.

Στο μοντέλο αυτό το 33% των φόρων επιστρέφεται στους πολίτες ως μεταβιβαστικές πληρωμές, και ο δημόσιος τομέας περιλαμβάνει το 30% του συνόλου των εργαζομένων στη χώρα.

Σε καμία περίπτωση πάραυτα δεν εμφανίζεται οποιαδήποτε διάθεση αντίδρασης στο σύστημα ή προσπάθεια φοροδια­φυγής, παρότι το 2005 η φορολογική επιβάρυνση έφτασε κατά μέσο όρο το 50,1%, μια από τις μεγαλύτερες στον κό­σμο.

Οι πολίτες διαπιστώνουν ότι µε τη μεταβίβαση ει­σοδήματος απολαμβάνουν δωρεάν, καθολικές και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στην παιδεία στην υγεία και στην περίθαλψη ενώ διαρκώς ενισχύεται η κατανάλωση και η κίνηση των επιχειρήσεων.

Έτσι κάθε ιδεολογική αντιπαράθεση για το αν ο δημόσιος τομέας θα πρέπει να είναι μικρότερος ή με­γαλύτερος από τον ιδιωτικό ή για το αν η φορολογία πρέπει να μειωθεί έχει εκλείψει.

Πρόκειται για κάτι τυχαίο ή για κάτι μαγικό;

Τίποτα από τα δύο. Η επιτυχία βασίζεται σε μια λέξη και ότι αυτή συμβολίζει.

ΕΥΕΛΙΣΦΑΛΕΙΑ (flexicurity).

Όταν η διεθνής και ειδικότερα η Ευρωπαϊκή κοινότητα μιλά για το Δανικό Μοντέλο, εννοούν κατά κύριο λόγο την αγορά εργασίας της Δανίας.

Οι επιχειρήσεις της Δανίας είναι οι πιο παραγωγικές στην Ευρώπη και κανένας περιορισμός δεν τις εμποδίζει να λειτουργούν 24 ώρες την ημέρα και 365 μέρες το χρόνο εάν το επιθυμούν.

Την ίδια στιγμή οι Δανοί εργαζόμενοι απολαμβά­νουν καλούς μισθούς και κοινωνικά προνόμια και είναι από τους πιο οργανωμένους παγκοσμίως φθάνοντας το πο­σοστό συμμετοχής τους στα συνδικάτα στο 85%(στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό μετά βίας ξεπερνα το 30%).

Η ανάπτυξη ενός ειδικά διαμορφωμένου εργατικού δικαίου ώστε να διασφαλίζονται ισχυρές συλλογικές συμβάσεις µε πο­λυετή διάρκεια και να µην χάνονται εργάσιμες μέρες λόγω συγκρούσεων και απεργιών και ο αυστηρός έλεγχος του κράτους για την εφαρμογή του, έχει οδηγήσει σε μια στάση πειθαρχίας και εμπιστοσύνης ανάμεσα στους παράγοντες της αγοράς εργασίας οι οποίοι διαπραγματεύονται και συμφωνούν χωρίς την παρέμβαση του κράτους.

Κρίσιμο στοιχείο σε αυτό το μοντέλο είναι το ότι αφενός η Δανική εργοδοσία μπορεί να απολύει και να προσλαμβάνει µε ελάχιστες διαδικασίες και χωρίς κόστος, επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να προσαρμόζονται στις αλλαγές των αγορών χωρίς απώλειες, και αφετέρου οι απολυμένοι εργαζόμενοι δεν ζημιώνονται σημαντικά, αφού η πολιτεία τους παρέχει άμεσα επιδόματα που λίγο δια­φέρουν από τις πρότερες αποδοχές τους, ενώ το κράτος της Δανίας επενδύει σημαντικά στην εκπαίδευση και στην κατάρτιση τους κατά τη διάρκεια της ανεργίας βοηθώντας ταυτόχρονα και τους εργαζόμενους εμπλουτίζοντας τα προσόντα τους, και τις εταιρείες που αναζητούν εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό σε νέες εφαρμογές και τεχνολογίες.

Επίσης αξιοσημείωτο είναι το ποσοστό απασχόλησης για τις γυναίκες που είναι εξαιρετικά υψηλό, το υψηλότερο στον κόσμο, 73,1% το 2005, µε αυτό των ανδρών στο 79,4. Με την μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών να εργάζονται σε δουλειές πλήρους απασχόλησης, η αγορά εργασίας εμπλουτίζε­ται διαρκώς µε ιδέες και ταλέντο που διαφορετικά θα καταναλωνόταν στο νοικοκυριό και στο νανούρισμα.

Η μαζική απασχόληση των γυναικών έγινε εφικτή µέσω της ισότητας των φύλων και ενός δημοσίου συ­στήματος παιδικής φροντίδας το οποίο επιτρέπει και στους δύο γονείς να έχουν εργασίες πλήρους απασχό­λησης, χωρίς να ανησυχούν διαρκώς για την φροντίδα των παιδιών.

Τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι εργοδότες συμ­φωνούν στην επιτυχία του Δανικού μοντέλου µε το συνδυασμό της ευελιξίας και της ασφάλειας.

«Πάντα υπάρχει χώρος για βελτιώσεις» λέει ο πρό­εδρος της Ένωσης των Δανικών Συνδικάτων Hans Jensen. «Ο τρόπος µε τον οποίο αυτές οι αρχές έχουν δοκιμαστεί για αρκετά χρόνια παρήγαγε µόνο μικρά και ασήμαντα εμπόδια για την συνεργασία. Και για όσο η πολιτεία αποδέχεται τους όρους για ασφάλεια στην αγορά εργασίας, εμείς θα αποδεχόμαστε το κομμάτι της ευελιξίας».

Υ.Γ. Μερικοί από τους δείκτες για την οικονομία της Δανίας αναφέρουν τα έξής :

Το έτος (2008) η ανεργία στη Δανία κυμάνθη­κε κάτω από το 3% µε αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος για κρίση στην αγορά εργασίας λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού!!!

Ο πληθωρισμός κυμάνθηκε κάτω από 2%.

Τα εισοδήματα των εργαζομένων αυξήθηκαν για ακόμα μια φορά, όπως συμβαίνει για πολλά χρό­νια, σε πραγματικές τιμές περισσότερο από 3%. Αντίστοιχα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια οι πραγματικές αυξήσεις – αποπλυθωρισμένες – εί­ναι από αρνητικές έως μηδενικές. (Δεν υπολογίζονται τα τελευταία μέτρα) .

Εάν το κατώτατο εισόδημα το οποίο στην Δανία θεωρείται ως το όριο της φτώχιας εφαρμοζόταν στην Ελλάδα, τότε κάτω από το όριο της φτώχιας της Δανίας ζει σήμερα το 67%!!! των Ελλήνων. Αντίστοιχα, εάν το κατώτερο εισόδημα που θεω­ρείται το όριο της φτώχιας στην Ελλάδα εφαρμο­ζόταν στην Δανία, τότε η Δανία δεν θα είχε κα­νένα φτωχό!!! Σημειωτέον ότι σύμφωνα µε τις έρευνες της ΕΕ οι τιμές των προϊόντων είναι πε­ρίπου ίσες στις δύο χώρες, µε αρκετά μάλιστα προϊόντα ποιο ακριβά στην Ελλάδα. Εξαίρεση αποτελεί η αγορά και ενοικίαση κατοικίας. Συ­νυπολογίζοντας μάλιστα τις κοινωνικές παροχές ανάμε­σα στα δύο κράτη τα δάκρυα στα µάτια μας και η ορ­γή είναι αναπόφευκτα.(Δεν υπολογίζονται τα τελευταία μέτρα)

Μια πρόχειρη εκτίμηση των λόγους στους οποίους οφείλονται αυτές οι διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες περιλαμβάνει την πολιτική βούληση και την αποτελεσμα­τικότητα των κυβερνήσεων, την λειτουργία και αποτε­λεσματικότητα του κράτους, και την οργάνωση, τη γνώση, την προσαρμογή και την αποτελεσματικότητα της δράσης των συνδικάτων στις σύγχρονες απαιτή­σεις.

Υ.Γ. Και κάποιοι ονειρεύοταν το Ιρλανδικό μοντέλο… αλλά ευτυχώς κατέρρευσαν σαν αυτό προτού το εφαρμόσουν.

Ομιλία από τον Πρέσβη της Δανίας Tom Nοrring

Εξοχότατοι, Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Ινστιτούτο Διπλωματίας και Παγκόσμιων Εξελίξεων για την πρόσκλησή του να μιλήσω εδώ απόψε – για, πραγματικά ένα πολύ σημαντικό και σχετικό θέμα. Θα προσπαθήσω, εν συντομία, να σας δώσω μερικά στοιχεία και προοπτικές για το δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια το οποίο έχει συζητηθεί – επίσης, επιτρέψατε μου να πω, ότι αποτελεί πόλο θαυμασμού πολλών ευρωπαϊκών χώρων τα τελευταία δύο χρόνια. Ένα μοντέλο που έχει γίνει επίσης μέρος της συζήτησης της ΕΕ σχετικά με το πώς θα επιτευχθεί η αειφόρος ανάπτυξη, η ευημερία και η απασχόληση – στο πλαίσιο της λεγόμενης στρατηγικής της Λισσαβώνας.

Δεν είναι μυστικό ότι στη Δανία βλέπουμε την ευελιξία με ασφάλεια ως μια σημαντική απάντηση στις προκλήσεις που θέτει η παγκοσμιοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες ανάγκες και στις απαιτήσεις που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση. Οι εργαζόμενοι επιτυγχάνουν υψηλό βαθμό κοινωνικής ασφάλισης και την εγγύηση του εισοδήματος τους. Η ευελιξία με ασφάλεια ενισχύει επίσης την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, προάγει την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή, προβλέπει στη Δανέζικη κοινωνία.

Έχοντας αυτό κατά νου, πρόκειται να μιλήσω για την εμπειρία που έχει αποκτηθεί σε σχέση με το μοντέλο της ευελιξίας με ασφάλεια στη Δανία.

Ωστόσο, θα ήθελα να πούμε ξεκάθαρα ότι:

Το λεγόμενο Δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί παγκοσμίως. Η ευελιξία με ασφάλεια δεν είναι ένα «one-size-fits-all» μοντέλο – δεν εφαρμόζεται το ίδιο για ολόκληρο τον κόσμο ή ακόμη και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα κράτη μέλη της ΕΕ διαφέρουν, και ο Δανέζικος τρόπος δεν μπορεί απλά να εξαχθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το μοντέλο πρέπει να είναι τόσο ευέλικτο ώστε κάθε χώρα μπορεί να βρει τον τρόπο να γίνει πιο ανταγωνιστική, με συνέπεια την αύξηση της απασχόλησης.

Αυτό έχει επίσης υλοποιηθεί κατά τη συζήτηση της “ευελιξίας με ασφάλεια» στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ολοκληρωτική (Πάνω προς τα κάτω) ρύθμιση πρέπει να αποφεύγεται.

Το Δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια μπορεί, ωστόσο, να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για το πώς μια χώρα θα μπορούσε να οργανώσει την αγορά εργασίας της και να ανταποκρίνεται στις παγκόσμιες προκλήσεις. Επιπλέον, το Δανέζικο μοντέλο με κάποιο τρόπο έχει ως στόχο να συμφιλιώσει δυο φαινομενικά ασυμβίβαστους μεταξύ τους παράγοντες: Από τη μια πλευρά, την υψηλή κινητικότητα στην αγορά εργασίας, κι από την άλλη τη διατήρηση του εισοδήματος και της ασφάλειας στην εργασία.

Παρά το γεγονός ότι υπάρχει ευρεία υποστήριξη του μοντέλου στη Δανία, οι Δανοί δεν είχαν γεννηθεί σε ένα σύστημα ευελιξίας και ασφάλειας. Χρειάστηκαν χρόνια για να αναπτυχθεί το μοντέλο. Έτσι το μοντέλο έχει πολλούς ιδρυτές – και ακόμη περισσότερους υποστηριχτές πατρότητας.

Κατά την ανάπτυξη ενός μοντέλου στην αγορά εργασίας, όπως η ευελιξία με ασφάλεια, είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνουν σεβαστές οι ανησυχίες που εκφράστηκαν από τα συνδικάτα, τους εργοδότες και άλλους. Ορισμένοι από αυτούς φοβούνται ότι η ευελιξία με ασφάλεια δεν θα αποτελέσει ένα «ξεκάθαρο σκηνικό» . Άλλοι φοβούνται ότι θα κοστίσει πάρα πολύ. Λοιπόν, η άποψη της Δανέζικης κυβέρνησης ήταν ότι θα κόστιζε πάρα πολύ το να μην εισάγουν το σύστημα αυτό. Χωρίς την ευελιξία με ασφάλεια η Δανέζικη οικονομία δεν θα ήταν τόσο ισχυρή όσο είναι σήμερα.

Τι κάνει λοιπόν το Δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια στην πραγματικότητα;

Εν συντομία το μοντέλο έχει τρεις βασικές συνιστώσες – ή κατά τη γνώμη μου τρεις μεγάλους άξονες:

Ο πρώτος πυλώνας είναι μια φιλελεύθερη αγορά εργασίας στην οποία είναι εύκολο να προσλαμβάνονται και να απολύονται άτομα. Βασικά, η Δανέζικη αγορά εργασίας ρυθμίζεται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας μεσολαβώντας σε αυτήν σημαντικοί παράγοντές της όπως η Συνομοσπονδία της Οργάνωσης των Εργοδοτών και η Δανέζικη Συνομοσπονδία Συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες της αγοράς και στις νέες τεχνολογίες. Δανοί εργοδότες δεν διστάζουν να προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους, αλλά και να απολύουν, όταν είναι αναγκαίο. Την ίδια στιγμή, οι Δανοί εργαζόμενοι συμμετέχουν με μεγάλη διαφάνεια και έντονη κινητικότητα σε αυτή την κοινή πρακτική.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι η κοινωνική ασφάλιση που αποτελεί ένα δίχτυ ασφάλειας παρέχοντας ουσιαστικά δημόσια οφέλη. Οι περισσότεροι Δανοί έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν κοινωνικές παροχές εάν τυχόν χάσουν τη δουλειά τους. Ή για να το πούμε πιο ξεκάθαρα: Η εγγύηση του εισοδήματος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του μοντέλου.

Ο τρίτος πυλώνας στοχεύει στην ενεργή πολιτική της αγοράς εργασίας, η οποία εξασφαλίζει ότι στους εργαζόμενους παρέχεται υποστήριξη για την αναζήτηση εργασίας, την επαγγελματική κατάρτιση ή επανεκπαίδευση σε περίπτωση που μείνουν άνεργοι ή είναι προσωρινά εκτός της αγοράς εργασίας.

Αναγνωρίζεται γενικά, ότι η ευελιξία με ασφάλεια η Δανία έχει δώσει πολλά πλεονεκτήματα στον διεθνή ανταγωνισμό:

Πρώτα απ ‘όλα, διότι έχει οδηγήσει σε ένα πολύ ευέλικτο και κινητικό εργατικό δυναμικό στη Δανία. Εκτιμάται ότι περίπου το ένα πέμπτο του εργατικού πληθυσμού αλλάζει απασχόληση κάθε χρόνο. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα: Έχουμε ανθρώπους που μετακινούνται από ορισμένους τομείς – κυρίως της βιομηχανίας – όπου οι δανέζικες επιχειρήσεις δεν είναι πλέον αρκετά ανταγωνιστικές – προς υπηρεσίες και τομείς όπου απολαμβάνουμε ακόμη συγκριτικά πλεονεκτήματα. Οι εργαζόμενοι δεν φοβούνται να το πράξουν, για τον απλούστατο λόγο ότι οι γενναιόδωρες παροχές του δημοσίου διασφαλίζουν ότι η ανεργία δεν θα σημάνει οικονομική καταστροφή για αυτούς. Για να το θέσω με άλλο τρόπο – οι Δανοί εργαζόμενοι δεν διαπραγματεύονται την ασφάλεια της απασχόλησης τους γιατί υπάρχει περιορισμένου χρόνου εγγύηση από το κράτος. Όταν οι αποδοχές τους είναι σχετικά χαμηλές και κοντά στα επιδόματα ανεργίας που παρέχει το κράτος, παραμένουν άνεργοι.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Δανοί εργαζόμενοι φαίνεται να προτιμούν την εξασφάλιση του εισοδήματος και όχι την ασφάλεια της απασχόλησης. Επιπλέον, η ενεργή πολιτική στην αγορά εργασίας σημαίνει ότι οι πολίτες είναι σε θέση να βρουν γρήγορα νέα θέση εργασίας – και ίσως ακόμη και μια καλύτερη δουλειά από αυτή που είχαν πριν.

Για τους εργοδότες, οι ευέλικτοι κανόνες απασχόλησης σημαίνει ότι μπορούν να προσλαμβάνουν και να απολύουν ανθρώπους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό δίνει στις εταιρείες ένα πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους σε άλλες χώρες. Κατά συνέπεια, είναι σε ισχυρή θέση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό – ακόμη και σε σχετικά δύσκολες περιόδους.

Με λίγα λόγια – την ευελιξία με ασφάλεια παρέχει δύο πράγματα που συχνά φαίνεται να είναι αντίθετα:
- Οι εργαζόμενοι παίρνουν τις απαραίτητη εργασιακή ασφάλεια ενώ οι εργοδότες την ελευθερία δράσης και την αναγκαία κινητικότητ

Πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι το δανέζικο μοντέλο είναι πολύ ακριβό. Και με κάθε ειλικρίνεια έχουμε ένα από τα υψηλότερα επίπεδα φόρου στον κόσμο.

Ωστόσο, θα έλεγα ότι κατά την έννοια αυτή είναι πάρα πολύ ακριβό:

Όντως- Ομολογώ ότι οι κοινωνικές παροχές της Δανίας είναι σημαντικές και κατά συνέπεια δαπανηρές (κάτι που οδηγεί σε υψηλότερους φόρους). Αλλά την ίδια στιγμή το ποσοστό ανεργίας στη Δανία είναι πολύ χαμηλό: στην παρούσα κατάσταση. Παρά την οικονομική κρίση παραμένει κάτω από 5 τοις εκατό. - Και μόλις πριν από ένα χρόνο είχαμε σχεδόν πλήρη απασχόληση στη Δανία με μόνο 1,6 τοις εκατό ανέργους (Ο μέσος όρος της ΕΕ είναι πολύ μεγαλύτερος – και το ποσοστό είναι ακόμη υψηλότερο στην Ελλάδα.). Έτσι, ναι, προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ανέργους συμπολίτες μας – αλλά το κόστος μειώνεται σημαντικά απλά λόγω του γεγονότος ότι υπάρχουν πολύ λίγοι που χρειάζονται υποστήριξη.

Θα ήθελα επίσης να αναφέρω ότι το χαμηλό ποσοστό ανεργίας συμβάλλει πάρα πολύ στην διατήρηση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα (κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ).

Με άλλα λόγια: η ευελιξία με ασφάλεια είναι σκόπιμη από οικονομική άποψη

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του δανέζικου μοντέλου ευελιξίας με ασφάλεια είναι – όπως έχω ήδη αναφέρει – ότι βασίζεται σε συλλογικές διαπραγματεύσεις ή σε διαπραγματεύσεις μεταξύ μεμονωμένων εργοδοτών και των εργαζομένων – συχνά μέσω των οργανώσεων των εργοδοτών και των συνδικάτων. Ζητήματα που αντιμετωπίζονται μέσω της νομοθεσίας σε πολλές άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, στη Δανία εξετάζονται μεταξύ των άμεσα εμπλεκόμενων μερών. Για παράδειγμα, οι οργανώσεις των εργοδοτών και των συνδικάτων στη Δανία είναι ελεύθερες να καθορίσουν τα εισοδήματα και τις συνθήκες εργασίας, έτσι δεν χρειάζεται κάποια παρέμβαση από την κυβέρνηση. Αυτά ισχύουν για περισσότερο από εκατό χρόνια στην Δανία.
Οι συλλογικές συμβάσεις μεταξύ των μερών στην αγορά εργασίας έχουν αποδείξει ότι είναι μια αποτελεσματική μέθοδος ρύθμισης που παρέχει πολύ καλή προστασία των εργαζομένων. Τα μέρη συμβάλλουν στην εξεύρεση λύσεων που επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες παραγωγής με ευέλικτο τρόπο.

Η γνώμη μας είναι ότι οι συλλογικές συμβάσεις βασίζονται σε είναι ένα πολύ πιο ευέλικτο και ισορροπημένο τρόπο εξασφάλισης της ρύθμισης από τις οδηγίες και την νομοθεσία.

Η ευελιξία με ασφάλεια δεν είναι ένα έτοιμο, πλήρες και τελικό μοντέλο που έχει εισαχθεί στη Δανία μια για πάντα. Η ευελιξία με ασφάλεια είναι ένα κοινωνικό πρότυπο που έχουμε σχηματίσει και προσαρμόζεται σταδιακά, μέσω μεταρρυθμίσεων και μικρών αλλαγών.

Στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί πολλές μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας στη Δανία. Ο σκοπός αυτών των μεταρρυθμίσεων ήταν να καταστήσει πιο ευέλικτες τις δομές της αγοράς εργασίας και, όπως έχω ήδη πει, έχουμε τώρα πρωτοφανή στα χρονικά χαμηλή διαρθρωτική ανεργία στη Δανία – και ένα ρεκόρ ισχυρής οικονομίας, ως αποτέλεσμα αυτής.

Οι μεταρρυθμίσεις που γίνονται αντικατοπτρίζουν το γεγονός ότι το μοντέλο της ευελιξίας με ασφάλεια είναι ένα δυναμικό μοντέλο που χρειάζεται συνεχή προσαρμογή.

Όλες οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι εξίσου δημοφιλής. Στη Δανία, επίσης, η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις ενίοτε συγκρούεται με την επιθυμία των ανθρώπων που θέλουν ορισμένα πράγματα να μείνουν ίδια για πάντα,
Ωστόσο, σας αναφέρω ένα πρόσφατο πρωτοσέλιδο δανέζικης εφημερίδας: “Ποτέ δεν θα πάς μπροστά ακολουθώντας τα χνάρια κάποιου άλλου’’ Οι μεταρρυθμίσεις είναι απλώς αναπόφευκτες σε μια εποχή όταν η παγκοσμιοποίηση θέτει νέες προκλήσεις όλη την ώρα και σε όλους μας.

Θα ήθελα να ολοκληρώσω λέγοντας ότι αν δεν δοθεί μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, ποτέ δεν θα επιτευχθούν οι στόχοι της Λισσαβώνας για την απασχόληση και την ευημερία για όλους τους πολίτες. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση στην πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο. Αυτός είναι ο στόχος για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη Δανία, πιστεύουμε ότι η ευελιξία με ασφάλεια είναι τα μέσα για την επίτευξή του.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι η Δανία δεν είχε πάντοτε την ευελιξία με ασφάλεια. Χρειάστηκαν χρόνια για να αναπτυχθεί το μοντέλο, το οποίο – και το τονίζω αυτό και πάλι – δεν μπορεί να αντιγραφεί από άλλες χώρες, όπως ακριβώς είναι.

Και αυτή είναι στην πραγματικότητα η άλλη έννοια που συνάγω από τον τίτλο εφημερίδας, που ανέφερα πριν – εκείνο που είπε: «Ποτέ δεν θα πάς μπροστά ακολουθώντας τα χνάρια κάποιου άλλου’’ – Κάθε χώρα πρέπει να ακολουθήσει τη δική της πορεία, αλλά εμείς μπορεί να μάθουμε ο ένας από τον άλλο – και ελπίζω να μην οδηγηθούμε στα αδιέξοδα που άλλοι έχουν ήδη οδηγηθεί. Αντιθέτως να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου θα μπορούμε να προσφέρουμε μεγαλύτερη κοινωνική ασφάλεια και περισσότερες-καλύτερες θέσεις εργασίας για τους πολίτες μας.

Ελπίζω ότι η παρουσίασή μου εδώ απόψε έδωσε κάποια έμπνευση προς αυτή την κατεύθυνση.

Διαστημική» τεχνολογία made in Greece!

Διαστημική» τεχνολογία made in Greece!

...παράγει η εταιρεία «BETA CAE Systems ΑΕ» με έδρα το Κάτω Σχολάρι Θεσσαλονίκης. Ιδρύθηκε το 1999 από παρέα αποφοίτων του Τμήματος Μηχανολόγων του ΑΠΘ. Σήμερα έχει πελάτες τη NASA, ομάδα της F1 και μεγάλες αυτοκινητο- βιομηχανίες!

Εξειδικεύεται στην εξέλιξη λογισμικού προεπεξεργασίας δεδομένων και μεθεπεξεργασίας αποτελεσμάτων ανάλυσης κατασκευών. Απασχολεί περισσότερους από 150 υπαλλήλους.

Παίρνοντας το μέλλον στα χέρια τους οι νεαροί φοιτητές και θέλοντας να εφαρμόσουν στην πράξη τις σπουδές τους και μην έχοντας καμία προοπτική εξέλιξης μέσω της σχολής τους, οργανώθηκαν και σιγά σιγά άρχισαν να απευθύνονται οι ίδιοι στις παγκόσμιες αγορές. Αρχικά έκαναν επαφές με αυτοκινητοβιομηχανίες της Γερμανίας.

Η μικρή επιχείρηση εξελίχθηκε ραγδαία και το 1999 δημιουργήθηκε μια ανώνυμη εταιρεία η οποία ανέπτυξε, εξέλιξε και προώθησε προϊόντα λογισμικού που ενδιέφεραν την παγκόσμια αγορά της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Σήμερα η «BETA CAE Systems ΑΕ» έχει εγκαταστήσει πάνω από 3.000 άδειες χρήσης των προγραμμάτων της. Παράλληλα εξυπηρετεί περισσότερους από 600 πελάτες σε παγκόσμιο επίπεδο:
• βιομηχανίες αυτοκινήτων
• χημικές βιομηχανίες
• βιομηχανίες γενικής μηχανολογίας
• αεροπορικές εταιρείες
• βιομηχανίες τρένων
• ναυπηγεία
• αγωνιστικές ομάδες (Formula 1)
• πανεπιστημιακά ιδρύματα
• τη NASA!

Η «BETA CAE Systems ΑΕ» έχει αναπτύξει 3 συστήματα λογισμικού, τα «ANSA», «ΜETA», και «TAξIS» που χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη βιομηχανία:

1. Το πρόγραμμα «ANSA» είναι ένας προεπεξεργαστής για προγράμματα πεπερασμένων στοιχείων, ο οποίος με εύχρηστο και φιλικό τρόπο προετοιμάζει τα δεδομένα που απαιτούν τα προγράμματα πεπερασμένων (CAE) με στοιχεία που λαμβάνονται από προγράμματα σχεδίασης (CAD).

2. Το πρόγραμμα «ΜETA» είναι ένας μετεπεξεργαστής για προγράμματα πεπερασμένων στοιχείων, ο οποίος με εύχρηστο και φιλικό τρόπο παρουσιάζει τα αποτελέσματα που εξάγονται από τα προγράμματα πεπερασμένων (CAE) για την πληρέστερη εξαγωγή συμπερασμάτων της συμπεριφοράς μιας κατασκευής.

3. Το πρόγραμμα «TAξIS» είναι ένας διαχειριστής των διαδικασιών ενός γραφείου μελετών ή μίας βιομηχανίας, για προβλήματα που έχουν σχέση με την έρευνα και την εξέλιξη νέων προϊόντων. Το «TAξIS» βρίσκει μεγάλη εφαρμογή σε μεγάλες εταιρείες με διασκορπισμένα γραφεία μελετών ή και πολλές ανεξάρτητες ομάδες μελετητών, αλλά μεγάλα σε μέγεθος και πολυπλοκότητα πρότζεκτ.

Συνεργάζεται στενά με το Εργαστήριο Στοιχείων Μηχανών και Μηχανολογικού Σχεδιασμού του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ και παρέχει, για εκπαιδευτικούς και όχι μόνο σκοπούς, δωρεάν χρήση των προγραμμάτων «ANSA» και «ΜΕΤΑ».

Ωστόσο ακόμη κι ένα τέτοιο start-up δεν κατάφερε να μείνει εκτός οικονομικής κρίσης. Η στάση της εταιρείας:
«Το 2008 δεχτήκαμε κι εμείς πλήγμα από τη διεθνή ύφεση. Είδαμε τα έσοδά μας να μειώνονται, από 15,64 στα 12,51 εκατ. ευρώ, αλλά δεν κάναμε πίσω. Αντίθετα, ακολουθήσαμε πιο απαιτητική πολιτική και αυξήσαμε τους εργαζομένους από 80 σε 105. Το ρίσκο ήταν μεγάλο, αλλά απέδωσε, γιατί σκεφτήκαμε μακροπρόθεσμα και επενδύσαμε στο ανθρώπινο δυναμικό.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις, που είναι μαθημένες να στοχεύουν μόνο στο άμεσο κέρδος και να λειτουργούν με δάνεια εις βάρος των καταναλωτών, είναι λογικό ότι δε θ αντέξουν σ αυτήν την κρίση. Είναι, όμως, μια καλή ευκαιρία για να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι».

ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΜΠΙΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΦΠΑ

Μεγάλη απάτη εκατομμυρίων ευρώ με επιστροφή ΦΠΑ σε αγρότες της Πελοποννήσου αποκάλυψαν στελέχη του ΣΔΟΕ. Το κύκλωμα είχε μέλη του αγρότες οι οποίοι εισέπρατταν πολλά χρήματα από επιστροφή ΦΠΑ για παραγωγές-μαϊμού. Δήλωναν δηλαδή...
τεράστιες ποσότητες προϊόντων τα οποία δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν παράγει, λόγω των λίγων στρεμμάτων γης που κατείχαν και καλλιεργούσαν.
Κατά τη διασταύρωση των στοιχείων επιβεβαιώθηκε η απάτη, αφού από τα τιμολόγια - δελτία αποστολής, που κατέθεταν οι αγρότες για να πάρουν την επιστροφή, εμφανιζόταν να έχει γίνει μεταφορά πολλών τόνων με αγροτικά προϊόντα σε φορτηγά που δεν μπορούσαν να σηκώσουν το φορτίο, αλλά και με αυτοκίνητα οι πινακίδες κυκλοφορίας των οποίων ανήκαν σε βυτιοφόρα.
Οι καλλιεργητές παρουσίαζαν μια τεράστια εικονική παραγωγή μέσα από τιμολόγια συγκεκριμένων εκδοτών - εμπόρων, με έδρα την Αθήνα, τη Θήβα, τον Κορυδαλλό, την Πέλλα, την Κέρκυρα και την Ηλεία. Μόνο στη Μεσσηνία 14 αγρότες κατέθεσαν εικονικά τιμολόγια για επιστροφή ΦΠΑ μέσω συνεταιρισμού, με το ποσό επιστροφής να φτάνει τα 4,5 εκατομμύρια ευρώ.

2 εκατομμύρια επισκέπτες στο Ελληνικό Φεστιβάλ του Τορόντο!

Η πολυπληθέστερη εκδήλωση στη Βόρεια Αμερική. Το μεγαλύτερο ελληνικό φεστιβάλ εντός και εκτός Ελλάδας.

Πλησίασαν τα 2 εκατομμύρια οι επισκέπτες -κατά τις πρώτες εκτιμήσεις- στο φετινό Ελληνικό Φεστιβάλ του Τορόντο “Taste of the Danforth” που οργανώνεται εδώ και 18 χρόνια από το Greek Town, τη Μικρή Ελλάδα του Τορόντο.

Έχει ονομαστεί το μεγαλύτερο ελληνικό φεστιβάλ εντός και εκτός Ελλάδας. Οι μεγαλύτερες καναδικές εφημερίδες, όπως η Toronto Star και η Globe and Mail, το θεωρούν ως την πολυπληθέστερη εκδήλωση στη Βόρεια Αμερική. Ο Καναδικός Οργανισμός Τουρισμού την προβάλει σαν μια από τις μεγαλύτερες ατραξιόν της χώρας. Η εταιρεία δημοσκοπήσεων Decima αναφέρει ότι το 90% των κατοίκων του Τορόντο το θεωρεί ως… την σημαντικότερη εκδήλωση της πόλης.

Οργανώνεται το πρώτο Παρασκευο-Σαββατο-Κύριακο του Αυγούστου στην Ελληνική περιοχή του Τορόντο που ανάμεσα στα άλλα έχει και μια άλλη παγκόσμια πρωτιά: είναι η περιοχή με τα περισσότερα εστιατόρια παγκοσμίως στα τρία χιλιόμετρα που εκτείνεται το Φεστιβάλ.

Οι χορηγοί ανταγωνίζονται ποιος θα πρωτοστατήσει και πρόκειται για τις μεγαλύτερες καναδικές εταιρείες (η Ελλάδα φυσικά πάντα απούσα, όχι μόνο τώρα που έχει οικονομική κρίση και έκλεισε και το γραφείο του ΕΟΤ στο Τορόντο, αλλά και για 18 χρόνια που υπάρχει η εκδήλωση αυτή).

Πολλές πολιτιστικές εθνότητες προσπάθησαν να το αντιγράψουν χωρίς καμιά επιτυχία. Το ίδιο και μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Και ποιος δε θα ήθελε να διαφημίσει το προϊόν του σε 2 εκατομμύρια επισκέπτες. Το γεγονός της επιτυχίας αποτελεί εφτασφράγιστο ανοιχτό μυστικό (!): κοντολογίς, μεράκι και εθελοντική δουλειά της ομογένειας του Τορόντο.

Η ιδέα είχε ξεκινήσει από μερικούς συμπατριώτες για να προβάλουν τα καταστήματά τους στην περιοχή.

Η πρώτη χρονιά φάνηκε ως πλήρης αποτυχία, μόνο 5,000 επισκέπτες, αλλά αυτό δεν τους έκαμψε.

Σε πέντε χρόνια οι επισκέπτες είχαν φτάσει το μισό εκατομμύριο, πράγμα που αναγκαστικά οδήγησε την πολιτεία να πάρει στα σοβαρά την υπόθεση. Το 2004, και με το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, οι επισκέπτες είχαν φτάσει το 1.4 εκατομμύριο.

Όλα είχαν αλλάξει πια. Η πολιτεία πήρε στα σοβαρά την υπόθεση. Ουσιαστικά θέτει σε επιφυλακή όλο τον κρατικό μηχανισμό, με χιλιάδες αστυνομικούς, πυροσβέστες, ιατρικό προσωπικό κλπ γιατί πρέπει να είναι πανέτοιμη αν κάτι πάει στραβά.

Πώς μπορείς να εξυπηρετήσεις τόσο κόσμο; Αυτό είναι η αγωνία και η μέριμνα του Προέδρου του Greek Town και του Taste of the Danforth κ. Ντίνου Βοϊδονικόλα: να μπορείς να υποδεχτείς σχεδόν 2 εκατομμύρια φιλοξενούμενους, να τους προσφέρεις την καλύτερη ποιότητα υπηρεσιών και ασφάλεια.

Ευτυχώς ποτέ δεν τέθηκε θέμα ασφάλειας στο Φεστιβάλ, ίσως γιατί η Ελλάδα δεν έχει εχθρούς και οι Έλληνες του Καναδά θεωρούνται από τους πιο φιλήσυχους μετανάστες. Αλλά με την τρομοφοβία που υπάρχει στη Βόρεια Αμερική, εύκολα είναι να θεωρήσει κανείς ότι 2 εκατομμύρια επισκέπτες μπορούν να αποτελέσουν στόχο.

Ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Δεν έχει σπάσει καν μύτη, (εκτός αν κάποιος γλίστρησε και έπεσε!). Όπως και με τους Ολυμπιακούς στην Αθήνα που όλοι περίμεναν «το μεγάλο πλήγμα», αλλά οι μόνες εκρήξεις που τελικά ακούστηκαν ήταν αυτές των βεγγαλικών.

Πόσο ελληνικό είναι το Ελληνικό Φεστιβάλ του Τορόντο; Πιο πολύ από όσο φαντάζεστε! Μπορείτε να δείτε και ένα μοντάζ – βίντεο στο http://www.youtube.com/watch?v=6_Tgth7EHcE που έφτιαξα για την περσινή εκδήλωση.

Η ελληνική κουλτούρα επικρατεί με μια πληθώρα καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, αλλά σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, όπως η καναδική από κανένα δε μπορείς να αφαιρέσεις το δικαίωμα να παρουσιάσει την κουλτούρα ή έστω την κουζίνα του.

Όπως γράφουν χαρακτηριστικά οι καναδικές εφημερίδες: «Δε χρειάζεσαι να ταξιδέψεις σ’ όλο τον κόσμο για να γευτείς τις κουζίνες διαφόρων λαών: στο Taste of the Danforth του Greek Town τα έχεις όλα σε μερικά χιλιόμετρα». Μια δημοσιογράφος έγραψε: «Κρίμα που η μεσογειακή μας διατροφή κρατάει μόνο τρεις μέρες!».

Μια άλλη σημείωσε ότι «τόσο γαλάζιο (εννοεί τις ελληνικές σημαίες), μόνο στα νησιά του Αιγαίου μπορείς να δεις».
Μπορεί να φαίνεται παράξενο που μια πόλη όπως το Τορόντο, με 4 εκατομμύρια κατοίκους, στέλνει το μισό πληθυσμό της στην ελληνική περιοχή. Δεν είναι μόνο αυτό.

Με τη φήμη που έχει αποκτήσει το Ελληνικό Φεστιβάλ, κάτοικοι από τις γύρω περιοχές, ακόμα και από τις βόρειες πολιτείες των ΗΠΑ είναι τακτικοί επισκέπτες. Δε μας έκανε εντύπωση λοιπόν που στα ταμεία πολλών καταστημάτων είδαμε αμερικάνικα δολάρια.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας: η ελληνική παροικία του Τορόντο κατάφερε να βρει το «μυστικό» για να οργανώσει αυτή την εκδήλωση που δεν υπάρχει δεύτερη στον κόσμο. Σίγουρα υπάρχει μεράκι, γιατί χωρίς αυτό δε γίνεται τίποτα.

Υπάρχει επίσης τεράστιος εθελοντισμός, γιατί αν δεν υπήρχε σε λίγο θα είχαν τα πάντα διαλυθεί με το ποιος παίρνει τα πιο πολλά.

Υπάρχει τρομερή οργάνωση κι αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο μπορεί να φαίνεται. Και τελικά μπορεί και να υπάρχει ο καημός του απόδημου Έλληνα να κάνει κάτι για την Ελλάδα.

Μας συγκίνησαν οι επιγραφές: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» και η πιο σκληρή «Ποτέ δε θα πεθάνουμε κουφ— νεκροθάφτες». «Είναι λαϊκή ρήση, γιατί να μην τη χρησιμοποιήσουμε γι’ αυτούς που θέλουν να θάψουν την πατρίδα μας;» δηλώνει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο πρόεδρος της οργάνωσης.

Ας τολμήσει κανείς να θίξει την Ελλάδα σε ομογενή… Κι αυτά δεν είναι λόγια του αέρα. Για το Δήμο του Τορόντο δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα αν ο Αλέξανδρος ήταν Έλληνας: μας διέθεσαν χώρο να δημιουργήσουμε την Πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου και να τοποθετήσουμε και την προτομή του προγόνου μας – κι αυτό δεν έγινε καθόλου χωρίς πάλη μια και οι Σκοπιανοί έχουν πολύ δυνατή παρουσία στο Τορόντο.

Όλα αυτά δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους, δείχνουν την ψυχή του Έλληνας ομογενή που ξέρει να παλεύει.
Γιατί άραγε να μη γίνει κάτι παρόμοιο και στην Ελλάδα; Ας πούμε ένα Greek Civilization Festival ή Eternal Greece με εκατομμύρια επισκέπτες, όχι από την πρώτη χρονιά, αλλά ίσως σε δέκα χρόνια;

Αρκεί βέβαια να μη το αναλάβουν οι πολιτικοί αλλά καθαρά εθελοντικοί οργανισμοί γιατί αλλιώς όχι μόνο δε θάχει κέρδος αλλά θα χρεώσουν και τα εγγόνια μας. Με την ευκαιρία φέτος το Φεστιβάλ του Τορόντο, που διαθέτει τα κέρδη του σε νοσοκομεία, ελληνικούς φορείς κλπ θα επιδοτήσει και το «Χαμόγελο του Παιδιού» λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.

Στις κρίσιμες εποχές που ζούμε το Ελληνικό Φεστιβάλ αποτελεί σημαντικό οικονομικό αιμοδότη για την περιοχή αφού μέσα σε τρεις μόνο μέρες (ουσιαστικά 26 ώρες συνολικά είναι ανοιχτό) δημιουργεί, σύμφωνα με σχετική μελέτη, οικονομική δραστηριότητα 32 εκατομμυρίων δολαρίων και βοηθά το κράτος με 4 εκατομμύρια σε φόρους.

Καταλήγουμε με το συμπέρασμα ότι λύσεις υπάρχουν. Αρκεί να μην έχει πέσει σε χειμέρια νάρκη «το ελληνικό δαιμόνιο». Πάντως στο Τορόντο, με μια ομάδα αφοσιωμένων εθελοντών ηγετών και με την υποστήριξη όλης της παροικίας, ο Ελληνισμός βρίσκεται σε πλήρη εγρήγορση.
ΥΓ Η φωτογραφία – κολάζ έχει φόντο την πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην οδό Danforth, στο κέντρο της ελληνικής παροικίας του Τορόντο, με τον πρόεδρο του Greek Town κ. Ντίνο Βοϊδονικόλα σε πρώτο πλάνο.

Χρήστος Μαγγούτας – Τορόντο Καναδά
Chris@Mangoutas.com

Είμαστε εκατομμύρια

Του Άγη Βερούτη

Φτάνει η αυτομαστίγωση. Δεν είναι όλοι οι Έλληνες ούτε λαμόγια ούτε όλοι φοροφυγάδες, όσο και αν πολλοί θα ήθελαν να το πιστέψουμε αυτό.

Υπάρχουν πολλά εκατομμύρια Έλληνες αξιοπρεπείς, συνεπείς, που μέσα στο τοξικό και αντιφατικό κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον που έχει διαμορφώσει η διαφθορά των κομμάτων και των στρατών τους τα τελευταία 30 έτη, ασφυκτιούν.

Ας μιλήσουμε για αυτούς σήμερα παρακαλώ, και όχι μόνο για τους αριβίστες που βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον για το ατομιστικό τους όφελος, και που σε αντάλλαγμα τις ψήφους του στενού τους κύκλου προς κάποιο βουλευτή ή δήμαρχο και με την πελατειακή λογική της προσοδοθηρίας (rent-seeking) εξασφάλισαν μια θέση αργομισθίας στο δημόσιο, μια προμήθεια υπερτιμολογημένων υλικών ή υπηρεσιών σε κάποιο Δήμο ή κρατικό Νοσοκομείο, ή μια ψευδο-αναπηρική σύνταξη.

Δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες έτσι. Η τάξη των ωφελημένων από την σάπια λειτουργία του “συστήματος” αριθμεί μέρος και όχι όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, τη συνδικαληστική τάξη, τους κρατικοδίαιτους υπερτιμολογητές και φοροφυγάδες, και φυσικά μια πολιτικο-οικονομική ελίτ η οποία οποιοσδήποτε και αν είναι στην εξουσία, εκείνοι θα μπορούν να κάνουν τις δουλειές τους διότι είναι απλά πολύ ισχυροί για να τους αντισταθεί κανείς. Αν όλοι οι παραπάνω αριθμούν παραπάνω από ένα εκατομμύριο Ελλήνων θα ήμουν έκπληκτος. Ακόμα και ο ίδιος ο Υπουργός Υγείας έχει απηυδήσει από αυτή την κατάσταση. Για αυτούς τους φαύλους συρόμεθα και αγόμαστε ένα ολόκληρο Έθνος, και κατηγορούμαστε από την πολιτική μας ηγεσία ως διεφθαρμένος Λαός! Αυτούς πληρώνουμε με την κατασπατάληση των φόρων μας και αυτών την παρελθούσα ασυδοσία περιέχει τη σημερινό μας κρατικό χρέος.

Όμως η δεξαμενή υγειών δυνάμεων, η σιωπηλή πλειοψηφία αυτού του τόπου είναι ανεξάντλητη. Αριθμεί εκατομμύρια Έλληνες εντός και εκτός των συνόρων που έχουν αηδιάσει με το θέατρο σκιωδών συμφερόντων που απαρτίζουν τη σημερινή πολιτική σκηνή και την οικονομική διακυβέρνηση της Χώρας.

Ο χρόνος είναι ώριμος και στιγμή καλή, εν όψει των επικείμενων εκλογών που όλοι αναγνωρίζουμε ότι σύντομα θα προκηρυχθούν αν μη τι άλλο για να ξεπλύνει τις ανομίες των τελευταίων πολιτικών της Μεταπολίτευσης, αυτά τα εκατομμύρια έντιμων και νοικοκυραίων που δεν συναλλάσσονται με το “σύστημα” αλλά απομυζώνται από αυτό, να αποκτήσουν φωνή και να διεκδικήσουν το κράτος δικαίου που όλοι οι εκτός σάπιου “συστήματος” αξιώνουν για τα παιδιά μας.

Προς αυτούς εκτοξεύονται με επιφανειακότητα και γενίκευση από τους φαύλους οι αφορισμοί περί φοροδιαφυγής και αντιστάσεως στην νομιμότητα. Οι “μαζί τα φάγανε” θα ήθελαν να παρασύρουν σε ενοχικό σκεπτικό ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Φυσικά αυτό πρέπει να μείνει μια επιθυμία τους και μόνον. Η αγελάδα που αρμέγεται αγόγγυστα τα τελευταία 30 χρόνια δεν μπορεί να εμφανιστεί ότι φταίει διότι δεν παράγει αρκετό γάλα για να χορτάσει τους αχόρταγους, φαύλους και ανάξιους που άφησε να την αρμέγουν δεκαετίες τώρα.

Η απατεωνία που μαστίζει την Ελλάδα δεν είναι ίδιον των Ελλήνων, αλλά συστημική ροπή που πηγάζει από την Σοβιετοποιημένη οικονομία που δόμησαν με την ανοχή μας οι λαϊκοί εκπρόσωποι της Μεταπολίτευσης, και ίσως και νωρίτερα από αυτούς, από την απαρχή του εκπροσωπευτικού πολιτικού μας συστήματος με την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους σε σαθρές πολιτειακές βάσεις. Εννοώ φυσικά ως επιθυμητή την Προεδρική Δημοκρατία που διασφαλίζει τον διαχωρισμό των εξουσιών, αντί την Κοινοβουλευτική που έχει κυριολεκτικά διαλύσει το Λαό μας με 4 χρεοκοπίες και 5 δικτατορίες και ισάριθμες εθνικές καταστροφές στα χρόνια από σύστασής του.

Αντίστοιχα φαινόμενα με εμάς δημιουργήθηκαν και στην Ανατολική Γερμανία στην διάρκεια της "Λαϊκής Δημοκρατίας" των εκεί Σοσιαληστών. Όπως σε κάθε φαυλοκρατία, με την πολυνομία και την αντινομία γίνονται όλοι παράνομοι. Αν είστε νόμιμος με έναν νόμο, είστε παράνομος με τον αντίθετό του. Αυτό συμβαίνει ώστε να υποχρεούνται να συναλλάσσονται με το "σύστημα" όλοι, ενώ η διασπάθιση των φορολογικών εσόδων σε πελατειακές εξυπηρετήσεις καθιστά την συλλογή τους στην καλύτερη περίπτωση ημι-παράνομη και ελλειμματική.

Αντί των αφορισμών των κυβερνώντων περί μεγάλης ακίνητης περιουσίας (όπου θεωρεί ο ανόητος νομοθέτης “μεγάλη περιουσία” οτιδήποτε μεγαλύτερο του τριαριού σε αστικό κέντρο) ας αναρωτηθούμε για την ηθική της φορολόγησης περιουσίας και όχι εισοδήματος, που κατά την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αντιτάσσεται στις αρχές της Ελευθερίας του ανθρώπου.

Δυστυχώς η αριθμολαγνεία που μας έχουν παρασύρει οι θιασώτες της φαυλοκρατίας, μας εμποδίζει συχνά να κοιτάξουμε στα βαθύτερα αίτια της παρακμής μας, και μας αποτρέπει να αναζητήσουμε τις πραγματικές λύσεις που δεν είναι άλλες από την εξυγίανση του αρρωστημένου "συστήματος διακυβέρνησης" που θεσμοθέτησε η παρασιτοκρατία τα τελευταία 167 χρόνια, και που έβγαλε πάνω από 200 κυβερνήσεις, εκ των οποίων λιγότερες από δέκα (10) είχαν θητεία μεγαλύτερη από 3-4 χρόνια.

Αν υπολογίσουμε την διαφυγή φορολογήσιμης ύλης που πραγματοποιούν οι πολυεθνικοί κολοσσοί που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας μέσω transfer pricing, και οι εισαγωγείς τους μέσω transfer trading, επί συνολικών εισαγωγών €80 δις ετησίως, πιθανόν να μείνουμε άναυδοι με τον συσχετισμό της απώλειας εσόδων μεταξύ €5-€10 δις από αυτή την πηγή, συγκριτικά με τα €200-€250 εκατ. φόρων ακίνητης περιουσίας που πιθανόν αδυνατεί πλέον να πληρώσει η μεσαία τάξη στους φαύλους. Αυτά το κράτος της παρασιτοκρατίας προσπαθεί με μένος και απειλή διακοπής της ηλεκτροδότησης να αποσπάσει από την μεσαία τάξη, όταν μόνο από την διαφορά κόστους συλλογής και ταφής σκουπιδιών στο Δήμο της Θεσσαλονίκης, κατά τον προφανώς (κατ εμέ και όχι όλους) ευπατρίδη και αξιόλογο Δήμαρχο Μπουτάρη, σπαταλώνται ετησίως €750 εκατ. στην διαφορά κόστους ανάμεσα στη συλλογή τους από δημόσιους φορείς (€280/τόνο) και ιδιωτικούς φορείς (€80/τόνο). Ποιόν συμφέρει να παραμείνουν τα σκουπίδια στα χέρια του κρατικού μηχανισμού; Τη σιωπηλή, ως τώρα, πλειοψηφία ή τους φαύλους;

Ειδικά η επιλογή των πολιτικών και των κυβερνώντων να επικεντρώσουν στην άρνηση ή αδυναμία πληρωμής φόρων από την μεσαία τάξη, και όχι στην θεσμοθετημένη υπερεικοσαπλάσια φοροδιαφυγή από τους εισαγωγείς προϊόντων της αλλοδαπής ή την σπατάλη φορολογικών πόρων από την φαυλοκρατία εδώ και χρόνια, τους προδίδει.

Αναρωτιέμαι όμως, γιατί η Γερμανική δικαιοσύνη που διατείνεται πως διαθέτει στοιχεία από Γερμανικούς κολοσσούς για τους χρηματισμούς κομμάτων και πολιτικών προσώπων και δημοσίων λειτουργών ΔΕΝ τους αποκαλύπτει;

Αναρωτιέμαι αν οι έξωθεν φίλοι και εταίροι μας (που καλύπτουν και προφανώς κρατούν ομήρους κάποιους εκ των πολιτικών μας με στοιχεία χρηματισμού) πιστεύουν ότι τα δέκα εκατομμύρια Ελλήνων που δεν είναι φαύλοι, δεν παρασιτοβιούν εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας, και δεν προσοδοθηρούν, θα ανεχθούν τη συνέχιση της διακυβέρνησης των φαύλων;

Κοινωνικό έγκλημα λέγεται όταν αφήνεις μια γριούλα με ζάχαρο να της κόψουν το πόδι αντί να της παρέχεις μέσω του ΙΚΑ ορθοπεδικά παπούτσια των €100 ώστε να αποτρέψεις τον ακρωτηριασμό της, ενώ ταυτόχρονα ξοδεύεις κάθε χρόνο €750.000.000 παραπάνω από όσο θα έπρεπε, απλά για να μαζέψεις τα σκουπίδια σε μια πόλη.

Τα εκατομμύρια Ελλήνων που υπόκεινται τα κοινωνικά εγκλήματα των φαύλων βράζουν και απαιτούν δικαίωση.

* Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια

Πηγή:www.capital.gr