Εξόριστοι στην πόλη μας

Ας περιεργαστούμε ένα σκηνικό που περιλαμβάνει και τα δύο αυτά στοιχεία:

Μεσημέρι στην Πλάκα. Με την άνοιξη προ των πυλών, δυο βήματα από το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, ο δρόμος είναι γεμάτος περαστικούς και τουρίστες. Ολοι περπατούν στην άσφαλτο παραμερίζοντας για να περάσουν μηχανάκια, αυτοκίνητα και το τουριστικό «τρενάκι». Τα στενά πεζοδρόμια κατειλημμένα από παρκαρισμένα αυτοκίνητα και την πραμάτεια των μαγαζιών. Λίγο πιο πάνω, απέναντι από το Μνημείο του Λυσικράτη («φανάρι του Διογένη» το αποκαλούν μερικοί), το πεζοδρόμιο είναι απλώς ανύπαρκτο. Το χρησιμοποιεί καφέ-εστιατόριο γνωστού επιχειρηματία με δεκάδες κέντρα διασκέδασης, για να απλώνει τραπεζοκαθίσματα σε μήκος δεκάδων μέτρων και πλάτος όσο οι πλάκες του.

Ακριβώς σε αυτό το σημείο, οι διερχόμενοι κοντοστέκονται. Υποχρεωτικά πάνω στην άσφαλτο. Οχι μόνο για να δουν το μνημείο, την αρχαία οδό Τριπόδων και τη θέα προς τον βράχο της Ακρόπολης. Μια αυτοσχέδια μπάντα με χάλκινα πνευστά και νταούλια, πέντε Τσιγγάνοι σαν βγαλμένοι από ταινία του Κουστουρίτσα δονούν τον αέρα με τους ήχους τους. Ο κόσμος συντονίζεται και χαμογελά. Από το βάθος του δρόμου, όμως, εμφανίζεται ο νόμος στο πρόσωπο δύο αστυνομικών, της ΕΛ.ΑΣ. και του Δήμου Αθηναίων. Πλησιάζουν σκυθρωποί και αγέρωχοι. Σταματούν μπροστά από την μπάντα. Οι μουσικοί σταματούν, χαμογελούν, υποκλίνονται θεατρικά, μαζεύουν τα όργανα και φεύγουν. Τα άλλα «όργανα» αποχωρούν και αυτά, αφήνοντας τα τραπεζοκαθίσματα στην ησυχία τους. Λες και οι Τσιγγάνοι ήταν το ένα και μοναδικό εμπόδιο της εύρυθμης λειτουργίας του δρόμου...

Εικόνες παρόμοιες ή και χειρότερες εμφανίζονται καθημερινά σε χιλιάδες σημεία της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων. Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο όταν οι πεζοί δεν προσπαθούν απλώς να κάνουν μια χαλαρή βόλτα, αλλά πρέπει να διεκπεραιώσουν τις δουλειές τους, κινούμενοι με τα πόδια αντί να χρησιμοποιήσουν αυτοκίνητο, που θα προσθέσει ρύπους στην ατμόσφαιρα και όχληση στο κοινωνικό σύνολο.

Εγκλήματα «τετελεσμένα»

Πώς φθάσαμε όμως σε αυτό το σημείο; Πώς γίνεται να θεωρούμε δεδομένο ότι μια πεζή διαδρομή για τα καθημερινά ψώνια μπορεί να μετατρέπεται σε δρόμο αντοχής μετ' εμποδίων για προπονημένους αθλητές; Ως πότε θα είναι ανέφικτος ο αμέριμνος περίπατος για ένα γονιό με το παιδί του ή έναν κινητικά ανάπηρο, όταν τα καροτσάκια συναντούν κάθε πέντε μέτρα στύλους ατάκτως ερριμμένους, σπασμένες πλάκες, λακκούβες, αυτοκίνητα και μηχανάκια παρκαρισμένα, περίπτερα με απλωμένη πραμάτεια στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα; Την απάντηση αναζητούμε σήμερα πέρα από τα «γνωστά», δηλαδή:

* την έλλειψη ουσιαστικής αστυνόμευσης,

* τα μικρο-μεγαλοσυμφέροντα όσων απλώνουν τραπεζοκαθίσματα, υαλοπετάσματα, σόμπες και ομπρέλες, διαφημιστικές πινακίδες και πλαίσια, σε πεζόδρομους και πεζοδρόμια,

* την αδράνεια των αρμοδίων δήμων να ασκήσουν ελέγχους σε όσους εκμεταλλεύονται τον δημόσιο χώρο,

* το νομοθετικό πλαίσιο, που επιτρέπει στους δήμους να επικαλούνται ευθύνες άλλων (υπουργείων, περιφέρειας, νομαρχίας, λιμενικού κ.λπ.) και να μην παρεμβαίνουν,

* τους δεκάδες φορείς που σκάβουν δρόμους και πεζοδρόμια χωρίς κανένα συντονισμό ή κλείνουν χώρους με λαμαρίνες για να αποθηκεύουν τα εργαλεία τους.

Συγκρίσεις και εκκρεμότητες

Ο Συνήγορος του Πολίτη ασχολήθηκε με το θέμα το 2005, καταλήγοντας σε συγκεκριμένα συμπεράσματα ένα χρόνο μετά. Στην έκθεσή του τότε περιέλαβε και σειρά φωτογραφιών με χαρακτηριστικά παραδείγματα. Με απογοήτευση διαπιστώνουμε ότι πέντε χρόνια αργότερα η εικόνα παραμένει ίδια ή και χειρότερη, αν και οι αρμόδιες υπηρεσίες ενημερώθηκαν για τα προβλήματα και θα έπρεπε να προχωρήσουν σε ενέργειες. Αλλη μια απόδειξη ότι το πρόβλημα δεν ξεκινά μόνο από την έλλειψη παιδείας και αστυνόμευσης, αλλά και από τον τρόπο κατασκευής και συντήρησης πεζοδρομίων, πεζοδρόμων και δρόμων.

Ενδεικτικά είναι τα όσα συνέβησαν με δύο σχετικώς μικρά έργα που έγιναν πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στο 7ο Δημοτικό Διαμέρισμα (Αμπελόκηποι, Γκύζη, Ερυθρός κ.λπ.) και στο 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα (Πατήσια έως Προμπονά). Εξι χρόνια αργότερα, τα έργα αυτά δεν έχουν ουσιαστικά παραληφθεί από τους εργολάβους, ενώ μέσα στον χώρο του Δήμου Αθηναίων βρίσκονται σε εξέλιξη δικαστικές μάχες ανάμεσα σε υπαλλήλους-μηχανικούς για τον τρόπο που έγιναν η επίβλεψη, η υλοποίηση και η παραλαβή. Εκτοξεύονται κατηγορίες για κακοτεχνίες, άχρηστα υλικά, υποέργα που πληρώθηκαν χωρίς να εκτελεστούν, ελλείψεις ουσιαστικές και τυπικές. Στο μεταξύ, τα χρόνια κυλούν (χωρίς τα εμπόδια που συναντούν καροτσάκια και βήματα πεζών), νεότερα έργα έχουν έρθει να καλύψουν τα προβλήματα των παλαιότερων και οι δημότες περιμένουν αδίκως να συναντήσουν μια καλύτερη μέρα στον... δρόμο.

Ναρκισσισμός και Συνωμοσιολογία

Βρισκόμαστε σε ένα οριακό σημείο της ιστορίας μας. Ο χαρακτήρας μας μπορεί να μας οδηγήσει σε δύο πολύ διαφορετικά μονοπάτια, το ένα δύσκολο αλλά δημιουργικό, το άλλο εύκολο και εξόχως αυτοκαταστροφικό.

Ποια είναι η «εύκολη» λύση; Αυτή που ακολουθούν τις τελευταίες ημέρες σημαίνοντες πολιτικοί παράγοντες και εξαντλείται στις επιθέσεις στη... Γερμανία και στις υπόλοιπες σκοτεινές δυνάμεις, που απεργάζονται συνωμοσίες κατά της χώρας μας. Είναι προφανώς πιο εύκολο να αμολήσεις μια ναρκισσιστική εθνικιστική κορώνα και να απευθυνθείς στα συνωμοσιολογικά ένστικτα του Ελληνα, παρά να δεις κατάματα το πρόβλημα και να το λύσεις. Είναι ασφαλώς πολύ λογικό και θεμιτό για τους παρωχημένους πολιτικούς που εκπροσωπούν ένα χρεοκοπημένο κατεστημένο να καταφεύγουν σε αυτές τις λύσεις.

Αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά, μόνο στον γκρεμό. Ούτε η Μέρκελ θα τρομάξει μπροστά στην επιστολή Πετσάλνικου, ούτε η μετοχή της BMW θα καταρρεύσει επειδή κάποιοι άρχισαν να καλλιεργούν την ιδέα του μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων. Εχουμε ήδη υποστεί τεράστια ζημιά στην εικόνα μας διεθνώς και το μόνο που μας λείπει είναι να αρχίσουμε την παλιά καλή τακτική τού «σε βρίζω, αλλά φέρε και τα λεφτά». Επιτέλους, κανείς δεν αισθάνεται πλέον ότι μας χρωστάει, επειδή είμαστε ο περιούσιος λαός. Εξαργυρώσαμε τα γραμμάτια για τον Περικλή και τη διάδοση της δημοκρατίας, για το έπος του 1940 και τώρα είμαστε μια ακόμη χώρα που τα έχει κάνει θάλασσα και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Υπάρχει, λοιπόν, το μονοπάτι που οδηγεί στην εσωστρέφεια και σε ένα φανταστικό πόλεμο με σκοτεινές δυνάμεις που μας ζηλεύουν και μας κυνηγούν. Αν αυτή η νοοτροπία συνδυασθεί και με ακραίες συμπεριφορές διαμαρτυρίας στο εσωτερικό, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα μας πάει πάρα πολύ πίσω. Ο άλλος δρόμος είναι να θυμώσουμε με τα όσα ακούμε και διαβάζουμε για τη χώρα μας και να πούμε μόνοι μας «ε, όχι ρε φίλε, δεν τα αξίζουμε όλα αυτά. Τα κάναμε θάλασσα, αλλά θα τα διορθώσουμε γιατί είμαστε μια δυνατή χώρα με πολλά πλεονεκτήματα και ένας λαός που ξέρει να τα θαλασσώνει, αλλά και να επιβιώνει στο τέλος». Αυτός ο θυμός μπορεί να βγάλει από το ελληνικό DNA φιλότιμο, εργατικότητα και ένα καινούργιο όραμα. Απαιτεί, όμως, να κοιταχθούμε στον καθρέφτη και να αναγνωρίσουμε τα δικά μας λάθη. Ναι, να τα ξεχωρίσουμε από τις κακοήθειες, τους λαϊκιστικούς ρατσισμούς κάποιων ξένων και τις υπερβολές, αλλά να τα δούμε.

Εχουμε πιάσει τον «πάτο». Η επιλογή είναι δική μας τώρα, αν θα βγάλουμε τον κακό τριτοκοσμικό μας εαυτό πιστεύοντας στον ρόλο του θύματος ή αν θα αρπάξουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας για να σταματήσουμε να είμαστε ο περίγελως διεθνώς.

Υπερπληθυσμός και Κλιματική Αλλαγή

Λόγω της συνεχιζόμενης αποτυχίας των κυβερνήσεων να προωθήσουν μια συμφωνία για την Κλιματική Αλλαγή, το μέλλον των ανθρώπων και της Γης παραμένει σκοτεινό. Η αποτυχία αυτή γίνεται περισσότερο εμφανής σε σχέση με ένα ζήτημα για το οποίο δεν μιλάει κανείς: Τον ανθρώπινο πληθυσμό, ο οποίος είναι ένα πρόβλημα με δύο όψεις. Όχι μόνο αυξάνεται, αλλά ταυτόχρονα αυξάνονται και οι κατά κεφαλή εκπομπές.

Το 1970, όταν οι παγκόσμιες εκπομπές ξεπέρασαν το όριο το οποίο είναι σε θέση να διαχειριστεί η ατμόσφαιρα, ο πληθυσμός ήταν 3,7 δις. Σήμερα είναι περίπου 6,9 δις, δηλαδή έχει σημειωθεί αύξηση 86%. Στην ίδια χρονική περίοδο οι εκπομπές από ορυκτά καύσιμα έφτασαν τους 29 δις τόνους από 14 δις, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 107%.

Με άλλα λόγια, το 1970 οι κατά κεφαλή εκπομπές ήταν 3,8 τόνοι, ενώ πλέον έχουν φτάσει τους 4,2 τόνους, παρά την βελτίωση στην αντίληψή μας για τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Το αυξανόμενο μερίδιο των ΑΠΕ στην παραγωγή ενέργειας απλά επιβραδύνει την ραγδαίως επιδεινούμενη εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα η οποία οφείλεται στις ανάγκες για ενέργεια.

Παρόλα αυτά, δίχως καμία δικαιολογία, οι προτάσεις των ΗΠΑ, του ΟΗΕ και των ανεξαρτήτων ερευνητικών ομάδων δεν αναφέρουν ποτέ τη συμμετοχή του πληθυσμού στην επιδείνωση της Κλιματικής Αλλαγής. Καμία λύση για το πληθυσμιακό πρόβλημα δεν είναι ορατή και έτσι οφείλουμε να προωθήσουμε όλο και πιο δυναμικά μέτρα ελέγχου των εκπομπών. Επίσης, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την παιδεία και την ενημέρωση. Στο ζήτημα της Κλιματικής Αλλαγής, η πιο κρίσιμη ιδέα είναι ότι η ατμόσφαιρα πρέπει να θεωρείται ως η κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας.

Από τη διαπίστωση αυτή απορρέει ένα αξίωμα δικαίου. Έχει έρθει ο καιρός να κατανεμηθεί σε κάθε χώρα ένα ασφαλές μερίδιο εκπομπών με τρόπο ισομερή. Η κατανομή αυτή δεν μπορεί να βασιστεί στις ποσότητες που εκλύονται σήμερα από τις διάφορες αναδυόμενες και εκβιομηχανιζόμενες χώρες. Ούτε μπορεί να στηριχθεί στον πληθυσμό, αφού στην περίπτωση αυτή θα επιβράβευε τους μεγάλους πληθυσμούς και θα προκαλούσε αύξησή τους.

Η προσέγγιση πρέπει να χαρακτηρίζεται από τη φειδώ: Την αυξημένη χρήση συσκευών που εξοικονομούν ενέργεια, τη δέσμευση άνθρακα, τα πράσινα μέσα μεταφοράς, την προστασία των τροπικών δασών, τον φόρο άνθρακα και το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων.

Αν τελικά υιοθετηθούν διεθνείς συμφωνίες, τα συστήματα εμπορίας θεωρητικά θα αποτελούν μια εξαιρετική προσέγγιση, εφόσον τα όρια για τις εκπομπές είναι ασφαλή, εφόσον η συμβολή της κάθε χώρας μπορεί να προσδιοριστεί και εφόσον η ανεπάρκεια και η διαφθορά στη διοίκηση, παρακολούθηση και επιβεβαίωση θα περιοριστούν.

Μια περιβαλλοντικά και κοινωνικά δίκαιη προσέγγιση στο εμπόριο δικαιωμάτων θα ήταν να εξαρτηθούν τα όρια εκπομπών για κάθε χώρα από την ποσότητα της ατμόσφαιρας που την υπερκαλύπτει. Με βάση το σχέδιο αυτό, πολλές πλούσιες χώρες θα απελευθέρωναν περισσότερα αέρια από το επιτρεπτό. Και οι φτωχές χώρες το αντίθετο.

Τότε, οι χώρες με χαμηλούς αναλογικά ρύπους θα ήταν σε θέση να νοικιάσουν (όχι να πουλήσουν) ένα μέρος του δικαιώματός τους μέχρις ότου αναπτύξουν τις υποδομές τους. Οι χώρες-νοικιάρηδες όμως, θα επέβαλαν μεταρρυθμίσεις για να παραμείνουν εντός των ορίων, οι οποίες θα συμπεριλάμβαναν την ενεργειακή λιτότητα για τους πολίτες ή ακόμα και τη μείωση του πληθυσμού τους, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό.

Στο τέλος, πρέπει όλοι να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε υποχρέωση να μοιραστούμε τη Γη με τα υπόλοιπα ζωντανά πλάσματα και αυτό απαιτεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να μειώσουμε τη ζήτηση για πρώτες ύλες που προκαλείται από τον πληθυσμό μας. Η αναγνώριση αυτή αποτελεί το ζητούμενο για την πολιτική επιμόρφωση με την ευρύτερη έννοια.

Ο Άρθουρ Ουέστινγκ είναι οικολόγος δασικών εκτάσεων και πρώην διευθυντής στο Πρόγραμμα του ΟΗΕ για την Ειρήνη, την Ασφάλεια και το Περιβάλλον.

Τσουνάμι φόρων που πνίγει φτωχούς και μεσαία τάξη!

ου Γιάννη Τσαραγκλή - «Πράσινη κάρτα» παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση (σαν μετανάστρια της Ευρωζώνης που εγκλιμάτισε και θέλουν να την απελάσουν) παίρνει η Ελλάδα, με τα φορομπηχτικά και ορισμένα τεχνικώς ανέφικτα μέτρα, του νέου φορολογικού νομοσχεδίου που ανακοίνωσε χθες η κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ήθελε να πάει στη Κομισιόν, έχοντας ανακοινώσει μέτρα παρόμοια και ενδεχομένως σκληρότερα της Ιρλανδίας, για να συμφωνήσουν οι εταίροι και να δώσουν το αναμενόμενο βοήθημα για να σταματήσει η αιμορραγία των αγορών ομολόγων και μετοχών.

Ήδη μετά την ανακοίνωση των σκληρών μέτρων, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και τραπεζίτες άρχισαν να διαρρέουν θετικά σχόλια και φήμες στα διεθνή ΜΜΕ, τα οποία μιλούν για χρηματοδότηση της Ελλάδας, με τη βοήθεια της ΕΕ και κυρίως της Γαλλο - Γερμανίας.

Τα μέτρα αυτά όμως έπεσαν σαν κεραυνός στην Ελληνική κοινωνία που ακόμη τα μελετά για να δει εάν μπορεί να τα αντέξει. Με μια πρώτη ματιά, τα μέτρα αυτά θα προκαλέσουν πάγωμα της κατανάλωσης και επίσπευση των λουκέτων σε μικρές εταιρείες και μαγαζιά, εάν τα νοικοκυριά θα αντιδράσουν - ως αναμένεται - περιορίζοντας τα έξοδα τους, μόνο στα βασικά.

Γενικές διαπιστώσεις:

- Τα φορολογικά μέτρα πλήττουν τους μικρομεσαίους και τιμωρούν αυτούς που μέχρι σήμερα ήταν ειλικρινείς φορολογούμενοι πολίτες.

- Δεν προσφέρουν κανένα κίνητρο και επιβράβευση, πάρα μόνο σε όσους έχουν τα λεφτά τους σε Ελβετία και offshore !

- Αυξάνουν την τιμή των καυσίμων, πλήττοντας τους μικρομεσαίους και φτωχούς και αφήνουν αδιάφορους τους έχοντες!

- Μειώνουν το αφορολόγητο όριο και εκβιάζουν στα όρια της τρομοκρατίας τους φτωχούς με τις αποδείξεις. Οι έχοντες θα τις αγοράζουν από επιτήδειους στο τέλος της φορολογικής χρήσης.

- Το κίνητρο συγκέντρωσης αποδείξεων για να πετύχεις την κλίμακα του αφορολόγητου, είναι εκβιαστικό!

- Στέλνει πεσκέσι όλους τους Έλληνες στις τράπεζες, αφού για κάθε συναλλαγή πάνω από 1500 με 2000 ευρώ με μετρητά, θα χρειάζεται πιστωτική κάρτα ή επιταγή. Δεν έχει όμως καταφέρει να ελέγξει τις τράπεζες για τις κρυφές χρεώσεις ( παρά τις δικαστικές αποφάσεις)!

- Φορολογία των πάντων στο χρηματιστήριο, αλλά λεφτά από τα ξένα funds που παίζουν με διεθνείς πλατφόρμες δεν πρόκειται να πάρει. Αυτοί κάνουν το τζίρο στο ΧΑ. Επομένως το νομοσχέδιο διώχνει τους Έλληνες από την ελπίδα των μετοχών.

- Κάθε επαγγελματική ασχολία καλύπτεται πλέον από υπέρογκη άμεση και έμμεση φορολογία, η οποίες είναι μαθηματικά βέβαιο ότι σκοτώνουν την ανάπτυξη . Χωρίς ανάπτυξη καμιά οικονομία δεν πάει καλά! Επομένως ούτε έσοδα θα εισπράξει!

- Επειδή δεν έχει τον μηχανισμό να κάνει πραγματικούς ελέγχους ( είναι και το λάδωμα βλέπετε), βάζει τεκμήρια διαβίωσης για τις οικογένειες, που σε πολλές περιπτώσεις είναι άδικα και εξωπραγματικά. ( Ποιός θα αποδίδει δικαιοσύνη; Πάλι το ρουσφέτι, εκτιμάμε )!!!

- Ρημάζει την ακίνητη περιουσία στους φόρους που οι έχοντες θα μπορούν να πληρώνουν ενώ οι μικρομεσαίοι και φτωχοί μάλλον όχι. Αναγκάζοντας έτσι πολλούς να τα ρευστοποιήσουν ... όσο, όσο! ( όπως κατέστρεψε τα αυτοκίνητα πάνω από 2000 cc, που δεν τα αγοράζει κανείς ούτε στο 1/3 της αξίας τους πλέον).

- Σε όλους τους εργαζόμενους βάζει μέτρα και μειώνει μισθούς, εκτός από τους βουλευτές και τους πολιτικούς, οι οποίοι είναι βασικοί υπεύθυνοι ( σπατάλες, τοξικά ομόλογα, μίζες, ρουσφέτια, διορισμούς, πανάκριβα δημόσια έργα, Ολυμπιάδες τετραπλού κόστους κ.αλ ) για το σημερινό δημόσιο χρέος, που μας έφερε σε αυτή τη θέση!

- Δεν είδαμε το φορολογικό νομοσχέδιο να περιλαμβάνει πώληση ακινήτων του Δημοσίου ( που δεν είναι φορομπηχτικό μέτρο) και άλλες δραστικές αποφάσεις για τον περιορισμό της κρατικής σπατάλης.

Αγοράστε Ελληνικά προϊόντα τα οποία θα ξεχωρίζετε από τον αριθμό στο BAR CODE…

TA EΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ—->*520*<—-
ΚΑΘΕ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΜΕΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ.
1. Όταν αγοράζετε προϊόντα πολυεθνικών Εταιρειών, αποδυναμώνετε τις ελληνικές παραγωγές. Αποδυναμώνοντας Ελληνικές Παραγωγές, βοηθάτε στην επιδείνωση της Ανεργίας. Αντίθετα, ενισχύοντας Ελληνικές Παραγωγές σε τόσο δύσκολους καιρούς, βοηθάτε τη διατήρηση και την αύξηση των θέσεων εργασίας!
2. Όταν αγοράζετε εισαγόμενα προϊόντα, ουσιαστικά δίνετε ένα 50% των χρημάτων σας σε…

εργοστάσια άλλων χωρών, που απασχολούν αποκλειστικά αλλοδαπούς.

Σκεφτείτε επίσης ότι αν η κάθε Ελληνική Οικογένεια στρέψει 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα, τότε για κάθε χίλιες οικογένειες θα αυξηθεί άμεσα η ζήτηση ελληνικών προϊόντων κατά 500.000 ευρώ και θα δημιουργηθεί μια τελική κυκλοφορία χρήματος ισοδύναμη με περίπου 4.500.000 ευρώ στην αγορά! Ή, πιο απλά, 1.000 οικογένειες μπορούν να δημιουργήσουν 100-150 θέσεις εργασίας τουλάχιστον! Αλλάζοντας απλώς την κατανάλωση από προϊόντα πολυεθνικών και από εισαγόμενα προϊόντα. Τελικά, σκεφτείτε ότι, αν όλοι μας υιοθετήσουμε μια τέτοια συνήθεια, τότε 1.000.000 οικογένειες θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε στην πρόσληψη 100.000-150.000 συμπατριωτών μας! Επομένως, όταν κάνετε την επόμενη αγορά σας, σκεφτείτε ότι ίσως να βοηθάτε μεσοπρόθεσμα την επαγγελματική σας εξέλιξη ή την επαγγελματική εξέλιξη αγαπημένων σας προσώπων.

Οικολογικό» χρέος 4 τρισ. δολ

Η κατάχρηση των φυσικών πόρων του πλανήτη οδηγεί σε κρίση χειρότερη από την οικονομική

The Guardian

Οικολογική κρίση, πολύ xειρότερη από την οικονομική που βιώνει η παγκόσμια κοινότητα , θα αντιμετωπίσουμε εξαιτίας της κατάχρησης των φυσικών πόρων του πλανήτη, αναφέρει έκθεση διεθνούς επιστημονικής ομάδας που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.

Η μελέτη που τιτλοφορείται «Ζωντανός Πλανήτης» αναφέρει ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί κατά 30% περισσότερους πόρους από όσους μπορεί να αποκαταστήσει ο πλανήτης σε ετήσια βάση, προκαλώντας έτσι αποψίλωση των δασών, αποσάθρωση του εδάφους, ρύπανση αέρα και υδάτων και κατακόρυφη μείωση των ψαριών και πολλών άλλων ειδών. Ως αποτέλεσμα σήμερα έχουμε οικολογικό «χρέος» που υπερβαίνει ετησίως τα τέσσερα έως τεσσεράμισι τρισεκατομμύρια δολάρια, το διπλάσιο, δηλαδή, από τις υπολογιζόμενες απώλειες των διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών, κατά την παρούσα οικονομική κρίση, αναφέρει η έκθεση που συντάχθηκε από πολλές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων η WWF. Στα προαναφερθέντα ποσά κατέληξαν οι ειδικοί με βάση έκθεση του ΟΗΕ στην οποία υπολογίστηκε η οικονομική αξία των «υπηρεσιών» που παράγονται από τα διάφορα οικοσυστήματα που χάνονται ετησίως, όπως παραδείγματος χάριν, η αξία της βροχόπτωσης για τις καλλιέργειες ή του περιορισμού της προστασίας από τις πλημμύρες.

Θα θέλουμε δύο πλανήτες το 2030

Το πρόβλημα εντείνεται και λόγω της ταχύτατης αύξησης πληθυσμών και κατά συνέπεια κατανάλωσης φυσικών πόρων. Αν δεν αλλάξει τίποτα -αναφέρει η έκθεση- το 2030 θα χρειαζόμαστε δύο πλανήτες για να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας.

Στο επίκεντρο της έκθεσης βρίσκεται ο δείκτης υγείας των φυσικών συστημάτων του κόσμου που υπολογίστηκε από τη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου και βασίζεται στη μελέτη 1.600 ειδών, καθώς και στο «οικολογικό αποτύπωμα» των ανθρώπων στο περιβάλλον.

Για πρώτη φορά η έκθεση περιλαμβάνει το «υδάτινο αχνάρι» κάθε χώρας. Σύμφωνα με τα δεδομένα, τουλάχιστον 50 κράτη βρίσκονται στα πρόθυρα της λειψυδρίας σε ετήσια βάση. Επίσης αποδεικνύεται ότι 27 κράτη αναγκάζονται να εισάγουν περισσότερο από το 5% του ύδατος που καταναλώνουν κυρίως για την παραγωγή αγαθών όπως σιτηρά και βαμβάκι. Ανάμεσά τους οι Βρετανία, Ελβετία, Αυστρία, Νορβηγία και Ολλανδία. Η παγκόσμια βιοποικιλότητα μειώθηκε κατά ένα τρίτο από το 1970. Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι το οικολογικό αποτύπωμα διαφέρει από πληθυσμό σε πληθυσμό. Μεγαλύτερη επίπτωση στο περιβάλλον έχουν οι κάτοικοι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, των ΗΠΑ, του Κουβέιτ και της Δανίας (20 εκτάρια).

Κακή η ελληνική επίδοση

«Αν όλοι οι κάτοικοι της Γης ζούσαν όπως οι Ελληνες, τότε θα χρειάζονταν... τρεις πλανήτες προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους». Σύμφωνα με το ελληνικό τμήμα της WWF, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 11η χειρότερη θέση ανάμεσα στις 148 χώρες που εξετάστηκαν όσον αφορά το οικολογικό της «αποτύπωμα», καθώς ο μέσος Ελληνας πολίτης χρειάζεται 59 στρέμματα παραγωγικής έκτασης για να καλύψει τις ανάγκες του. Το εθνικό οικολογικό «αποτύπωμα» είναι υπερδιπλάσιο από τον παγκόσμιο μέσο όρο (27 στρέμματα ανά κάτοικο) και σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερο από τις δυνατότητες του πλανήτη (21 στρέμματα ανά κάτοικο). Η κακή μας επίδοση οφείλεται κυρίως στις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες μας σε ενέργεια (ετήσια αύξηση 2,4%) και νερό (μέση ετήσια κατανάλωση 2.389 κυβικών μέτρων ανά κάτοικο).

Ενα κεφάλαιο της οικονομικής μας ιστορίας και η ευθύνη των εθνοσωτήρων μας

Του Αντώνη Ζαΐρη

Πολλά πράγματα που επιχειρούνται να γίνουν σήμερα για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία θα έπρεπε να είχαν γίνει πολλά χρόνια πριν. Όμως ο ωχαδερφισμός και η βαθιά ριζωμένη νοοτροπία του βολέματος στην κοινωνία, οι εκβιαστικές συντεχνιακές αντιλήψεις που έσυραν την πολιτική σε μονομερή ικανοποίηση συμφερόντων και οι πελατειακές σχέσεις των κομμάτων που εξασφάλιζαν την αναπαραγωγή τους στην εξουσία, εμπόδισαν την προσπάθεια διαμόρφωσης ενός Εθνικού στρατηγικού οράματος για τη χώρα και επέφεραν δεινά, δύσκολα διαχειρίσιμα στην Οικονομία.

Οι πρωτοβουλίες τόσο της εκτελεστικής όσο και της νομοθετικής εξουσίας διαχρονικά δεν συνετέλεσαν στην ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό του κράτους, δεν ορθολογικοποιήσαν τις δημόσιες δαπάνες, δεν επέτυχαν δικαιοσύνη στην ισοκατανομή βαρών και δεν παρείχαν ίσες ευκαιρίες για όλους, υποβάθμισαν μέχρι εσχάτων την παιδεία και δεν καλλιέργησαν σοβαρές προοπτικές για επενδύσεις που θα δημιουργούσαν νέες θέσεις εργασίας.

Αντίθετα στο όνομα της Δημοκρατίας ασέλγησαν σε βάρος της τσέπης του Έλληνα φορολογούμενου, συσσώρευσαν τεράστια χρέη και ελλείμματα, υποθήκευσαν το κοινωνικό κράτος, αδιαφορώντας για το μέλλον των επόμενων γενεών.

Ενώ λοιπόν η χώρα παλεύει να βρει το βηματισμό της, προνομιακές ομάδες πληθυσμού λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα και οι 300 εθνοσωτήρες της πολιτικής μας ελάχιστα παρεμβαίνουν, με τις διάφορες κατά καιρούς συστάσεις εξεταστικών επιτροπών (στις οποίες για τη συμμετοχή τους αμείβονται αδρά), για να "κλείσουν" τα μάτια όλων μας, συνεχίζουν δε να απολαμβάνουν προνόμια και διακρίσεις, σε μια εποχή σοβαρής λιτότητας για όλους.

Οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες αντιδρούν και δεν μπορούν πλέον να μισθοδοτούν τριακόσιους Βουλευτές, οι αποζημιώσεις των οποίων στοιχίζουν ετησίως 46 εκατ. ευρώ στο συνολικό προϋπολογισμό της Βουλής των 218 εκατ. ευρώ. Η διαφορά αφορά μισθοδοσία των υπαλλήλων της Βουλής των 16 μισθών ετησίως. Οι Έλληνες φορολογούμενοι ως πότε θα ανέχονται να πληρώνουν τα ειδικά επιδόματα άνω των 10 εκατ. ευρώ ετησίως για τους συνεργάτες βουλευτών και αστυνομικούς συνοδείας. Αλήθεια γιατί δεν οδηγούν μόνοι τους οι Βουλευτές και οι πρώην Υπουργοί; Τι χρειάζονται οι διάφορες επιστημονικές επιτροπές της Βουλής σε περίοδο κρίσης;

Σημειωτέον ότι, ως προς τον αριθμό των βουλευτών στην Ελλάδα με 11 εκατομμύρια πληθυσμό, η αναλογία είναι μία έδρα ανά 36666 κατοίκους. Αντίστοιχα στην Αγγλία των 60 εκατομμυρίων κατοίκων η αναλογία είναι μία έδρα ανά 94927 κατοίκους (646 Βουλευτές), στη Γερμανία των 82 εκατομμυρίων κατοίκων μία έδρα ανά 133987 κατοίκους (612 Βουλευτές), στη Γαλλία των 65 εκατομμυρίων κατοίκων μία έδρα ανά 112652 κατοίκους (577 Βουλευτές) κοκ.

Αυτό είναι ένα κεφάλαιο της τραγικής οικονομικής ιστορίας της χώρας μας, στη συγγραφή της οποίας συμμετέχουν ενεργά οι πολιτικοί μας, που σήμερα εφαρμόζουν οικονομικές πολιτικές με βάση τις υποδείξεις των αγορών και των διεθνών αξιολογητικών οίκων, γιατί οι ίδιοι ήταν εντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν επί τριάντα πέντε χρόνια την οικονομική κατάσταση, δεν λειτούργησαν για το δημόσιο συμφέρον αλλά για τα δικά τους συμφέροντα.

Η ευθύνη η δική μας είναι ότι τους εμπιστευθήκαμε.

Όλα βέβαια αυτά τα χρόνια η χώρα μας συνεχίζει να λειτουργεί χάρη στο φιλότιμο, την εργασιομανία και τη φιλοπατρία κάποιων που είχαν την τόλμη να ασκήσουν το δικαίωμά τους στο "επιχειρείν" και το θάρρος να συναλλαγούν με τις δημόσιες υπηρεσίες και τη γραφειοκρατία ,χάρη τους συνεπείς και αξιοπρεπείς Έλληνες φορολογούμενους, χάρη στην αγάπη, στην υπομονή και στην αμυδρή ελπίδα ότι κάτι, κάποτε μπορεί να αλλάξει.

ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΤΑΡΑΤΣΕΣ

ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΠΡΟΊΌΝΤΑ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗ ΚΡΙΣΗ

Τα προϊόντα που παράγονται και διανέμονται με το πνεύμα της αειφόρου ανάπτυξης -βιολογικά, οικολογικά, προϊόντα fair trade κλπ- τα τελευταία τουλάχιστον πέντε χρόνια κερδίζουν συνεχώς και περισσότερο την εμπιστοσύνη των καταναλωτών. Οι καταναλωτές λαμβάνουν υπόψη τους σε μεγάλο βαθμό την επίπτωση που έχει στο περιβάλλον η παραγωγή και η διανομή των προϊόντων που αγοράζουν και καταναλώνουν. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της IRI (Times & Trends Report, Sustainability: CPG Marketing in a Green World), το φάσμα των καταναλωτών που επιλέγουν «πράσινα» προϊόντα είναι ιδιαίτερα ευρύ και περιλαμβάνει εκπροσώπους διαφορετικών δημογραφικών χαρακτηριστικών, ψυχολογικών προφίλ και αξιών.

Στη συγκεκριμένη έρευνα μελετώνται οκτώ διαφορετικές κατηγορίες «πράσινων» καταναλωτών, και παρουσιάζονται οι τάσεις που διαμορφώνονται σχετικά με την οικολογική προσέγγιση των ζητημάτων της αγοράς, με στόχο να βοηθηθούν προμηθευτές και λιανέμποροι να αναπτύξουν πρωτοβουλίες σε έναν ταχύτατα αναπτυσσόμενο τομέα, όπως ο εξεταζόμενος, τα τυποποιημένα προϊόντα.

«Επειδή τα “πράσινα” προϊόντα θεωρούνται ακριβότερα από τα παραδοσιακά, θα ήταν λογικό να καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα πως σε περίοδο οικονομικής ύφεσης, με τις τιμές στα ύψη και την ανεργία σε ανοδική πορεία, να υπάρχει μείωση στη ζήτησή τους», σημειώνει ο κ. Thom Blischok, IRI Consulting and Innovation President. «Η πραγματικότητα, όμως, είναι κάπως διαφορετική. Οι marketer πρέπει να κατανοήσουν τις διαφορές μεταξύ των οκτώ αυτών διαφορετικών κατηγοριών, το βάθος της οικολογικής συνείδησης κάθε μιας από αυτές και τον τρόπο που σκέφτονται, για να μπορέσουν να δημιουργήσουν μια ξεκάθαρη εικόνα των ευκαιριών που η καταναλωτική αυτή τάση παρουσιάζει. Είναι αλήθεια πως κάποιοι καταναλωτές δεν ξοδεύουν χρήματα για να αγοράσουν “πράσινα” προϊόντα. Κάποιοι άλλοι, όμως, όχι μόνο διατηρούν τις αγορές “πράσινων” προϊόντων στο επίπεδο πριν από την κρίση, αλλά τις αυξάνουν. Η αγορά αυτή εξακολουθεί να είναι βιώσιμη. Πρέπει, όμως, να μελετηθούν σε βάθος οι παράμετροι που καθορίζουν την ανάπτυξή της, ώστε να δημιουργηθούν τα κατάλληλα μηνύματα προς το καταναλωτικό κοινό, αλλά και τα προϊόντα που θα καλύψουν τις διαφορετικές ανάγκες».

Η IRI συνεργάστηκε με την εταιρεία TNS για να μελετηθούν οι οκτώ διαφορετικές κατηγορίες «πράσινων» καταναλωτών. Από τη συνεργασία αυτή προέκυψε το γενικό συμπέρασμα πως κάθε διαφορετική ομάδα καταναλωτών έχει και διαφορετικό μέτρο στην απόφασή της για το πόσα θα πρέπει να ξοδέψει, προκειμένου να μπορέσει να εντάξει στην καθημερινότητά της την οικολογική προοπτική για τα πράγματα. Συγκεκριμένα:

• Οικο-κεντρικοί: Είναι η ομάδα των καταναλωτών που συμμετέχει σε μια σειρά οικολογικών δραστηριοτήτων. Τα μέλη της είναι ενημερωμένα και διαθέσιμα να πληρώσουν παραπάνω για να αγοράσουν προϊόντα φιλικά προς το περιβάλλον.
• Υπεύθυνοι πολίτες: Ενδιαφέρονται για κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, είναι ιδεαλιστές και είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν αρκετά παραπάνω για να αγοράσουν προϊόντα φιλικά προς το περιβάλλον.
• Περήφανοι οπαδοί της παράδοσης: Σκληρά εργαζόμενοι, προσηλωμένοι στην οικογένεια, φροντίζουν να έχουν ένα σπίτι που σέβεται το περιβάλλον, πειραματίζονται με φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα.
• Γυναίκες που αγαπούν τη γη, αλλά και την οικονομία: Είναι γυναίκες με χαμηλό εισόδημα που εξοικονομούν χρήματα από όπου είναι δυνατόν, προσηλωμένες σε αξίες, όπως το καλό και η αλληλεγγύη.
• Σκεπτικιστές ατομιστές: ‘Ανδρες με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και υψηλό εισόδημα, χωρίς ιδιαίτερες κοινωνικές και φιλοσοφικές ανησυχίες. Αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό τις οικολογικές πρωτοβουλίες των εταιρειών.
• Eco-chic: Νέοι που αντιμετωπίζουν την οικολογία ως νέο trend. Παρορμητικοί καταναλωτές, πρόθυμοι να υιοθετήσουν κάτι νέο. Συμφωνούν με τον στόχο της οικολογικής προσέγγισης, αλλά δεν έχουν μελετήσει το θέμα σε βάθος.
• Οικο-αφελείς: Νέοι, χαμηλότερου εισοδηματικού επιπέδου αγοραστές, δεν έχουν ασχοληθεί σε βάθος με το θέμα της οικολογικής συνείδησης.
• Παντογνώστες: Θεωρούν πως ξέρουν τα πάντα καλύτερα από τους άλλους. Απορρίπτουν χωρίς δεύτερη σκέψη το θέμα της οικολογίας από την αρχή. Είναι μέσου εισοδήματος και μένουν σε μικρές και μεσαίου μεγέθους αστικές περιοχές. Δεν αναζητούν «πράσινα» προϊόντα.

Τον τελευταίο χρόνο οι οικο-κεντρικοί δεν μείωσαν το ενδιαφέρον τους για την οικολογία και τις αγορές «πράσινων» προϊόντων, ενώ οι υπεύθυνοι πολίτες και οι παραδοσιακοί αγοραστές, οι πιο κοντινές στους οικο-κεντρικούς ομάδες από άποψη οικολογικής συμπεριφοράς, αύξησαν τις αντίστοιχες αγορές κατά 15,5% και 8,4% αντίστοιχα.

Οι οικο-κεντρικοί, απλώς αποτελούν μια κορεσμένη ομάδα, από την άποψη της πραγματοποίησης αγορών «πράσινων» προϊόντων. Παρόλη την οικονομική ύφεση και την αύξηση των τιμών, διατήρησαν σταθερό το ποσό που δαπανούσαν για τις αγορές τους, μειώνοντας τις ποσότητες που αγόραζαν. Πράγματι, η έρευνα δείχνει πως αγοράζουν λιγότερη ποσότητα προϊόντων κατά 6,6%.Οι άλλες δύο ομάδες, που δεν έχουν ακόμη φτάσει στο ανώτατο σημείο, σε ό,τι αφορά στην αγορά προϊόντων φιλικών προς το περιβάλλον, φαίνεται πως στρέφονται με μεγαλύτερη ένταση προς αυτά. Γι’ αυτό και τα αντίστοιχα ποσοστά των αγορών τους σε ποσότητες αυξήθηκαν κατά 3,9% και 0,9% αντίστοιχα.

Προτάσεις

Η μελέτη της IRI καταλήγει σε χρήσιμα συμπεράσματα-προτάσεις προς τους λιανέμπορους και τους προμηθευτές που ενδιαφέρονται να αποκομίσουν κέρδη από την παραγωγή και διανομή προϊόντων φιλικών προς το περιβάλλον. Προτείνει τη διεύρυνση της οπτικής, υπό την οποία εξετάζεται το merchandising αυτών των προϊόντων, με την υλοποίηση προγραμμάτων cross-merchandising και cross-marketing, προωθώντας παράλληλα νέα, καινοτόμα προϊόντα.

Ιδιαίτερη σημασία θα πρέπει, βέβαια, να δοθεί στη μελέτη των διαφορετικών ομάδων καταναλωτών και των αξιών που η κάθε μία έχει προωθήσει, ώστε να διαμορφωθούν η γκάμα των προϊόντων και τα προγράμματα merchandising ανάλογα.

Επίσης, έχει ιδιαίτερη σημασία η συχνή διερεύνηση των αλλαγών που παρουσιάζουν οι αγοραστικές συνήθειες των διαφορετικών ομάδων, ώστε να μπορούν να προβλεφθούν και οι απαντήσεις στις εν λόγω αλλαγές. Με αυτό το σκεπτικό, θα πρέπει να επαναπροσδιορίζονται και οι προτεραιότητες σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη νέων προϊόντων, αλλά και τη δημιουργία των συλλογών προϊόντων σε τοπικό επίπεδο, ανάλογα με τις αλλαγές που πραγματοποιούνται στις προτεραιότητες των ίδιων των καταναλωτών.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ

Εντυπωσιακά είναι όσα έχουν γίνει -και ακόμα πιο εντυπωσιακά όσα θα ακολουθήσουν- στη Στοκχόλμη, την πόλη που επάξια πήρε τον τίτλο της πράσινης πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2010.
Γεωθερμία, κομποστοποίηση, βιοκλιματικά σπίτια, βιοκαύσιμα, πράσινες γειτονιές, ΑΠΕ... Λέξεις ακατάληπτες ή ακόμα και άγνωστες σε πολλούς στη χώρα μας. Αντιθέτως, στην πρωτεύουσα της Σουηδίας αποτελούν καθημερινότητα. Ετσι, ενώ η Ελλάδα μαθαίνει ακόμα την ανακύκλωση (την προηγούμενη εβδομάδα έκανα σαφάρι για να βρω πού θα δώσω τον παλιό μου υπολογιστή), η Στοκχόλμη έχει περάσει στη βιώσιμη ανάπτυξη. Σε αυτό που προσδιορίζεται διεθνώς με τη λέξη «sustainability». Με άλλα λόγια, στόχος είναι η ανάπτυξη (οικονομική, αστική ή άλλη), πάντα όμως με την παράλληλη προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.
Και αν αυτά μοιάζουν με όνειρα θερινής νυκτός, οι μαρτυρίες αποδεικνύουν ότι πρόκειται για απτή πραγματικότητα: «Λατρεύω το τζόγκινγκ, το κολύμπι στη θάλασσα, το πατινάζ στον πάγο, το σκι και το καγιάκ. Το πιο σημαντικό; Ολα αυτά μπορώ να τα κάνω μέσα στην πόλη μου». Η Σάρλοτ Στάνερ ποζάρει με πλατύ χαμόγελο και αθλητικά ρούχα για το πράσινο φυλλάδιο της Στοκχόλμης, που εκδόθηκε με αφορμή τη βράβευση της πόλης. Στο διάλειμμά της από τη δημόσια υπηρεσία όπου δουλεύει, προετοιμάζεται για τον τοπικό μαραθώνιο. Ζει και εργάζεται στη Στοκχόλμη και μου μιλάει για τη ζωή στη σκανδιναβική πόλη: «Ενα από τα πιο σημαντικά μέτρα ήταν η επιβολή διοδίων για την είσοδο στο κέντρο. Βέβαια, οι κάτοικοι της χώρας της Volvo και της Saab δεν ήταν έτοιμοι να αφήσουν τα Ι.Χ. τους». Τελικά, η σχετική ενημερωτική καμπάνια πέτυχε την ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς. Μέσα σε δύο χρόνια η κίνηση στην πόλη μειώθηκε κατά 16%.


«Αν χρησιμοποιούσα το αυτοκίνητό μου, θα σπαταλούσα χρόνο και χρήμα. Παράλληλα, αγοράζοντας ένα οικολογικό αμάξι, έχω φορολογικές ελαφρύνσεις (το ίδιο ισχύει και για τα φωτοβολταϊκά). Επίσης, όλα τα δημόσια μέσα μεταφοράς και τα ταξί κινούνται με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ)», μου λέει ο Πίτερ Γκούσταφσον, project manager εταιρείας πληροφορικής, μιλώντας για τη δική του καθημερινότητα. Από τους πιο σημαντικούς στόχους της πόλης είναι η αποδέσμευσή της από τα ορυκτά καύσιμα μέχρι το 2050. Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι το 95% των κατοίκων ζουν σε απόσταση μικρότερη των 300 μέτρων από δημό-σιους χώρους πρασίνου είναι ένα στοιχείο που αυξάνει το βιοτικό τους επίπεδο. Σε αυτό συμβάλλουν και οι υπόλοιποι λόγοι για τους οποίους η Στοκχόλμη επιλέχθηκε ως πράσινη πρωτεύουσα: η ποιότητα του θαλασσινού νερού, η μείωση της ηχορύπανσης, η ενίσχυση της βιοποικιλότητας και της οικολογίας, οι καινούργιες παρα-λίες, το υψηλό ποσοστό ανακύκλωσης, ειδικά των λυμάτων, και το υπόγειο σύστημα για τη μεταφορά των απορριμμάτων.
«Εχω ταξιδέψει αρκετά και μπορώ να πω ότι η Στοκχόλμη είναι ιδιαίτερα πράσινη πόλη: Εχει περίπου 1.000 πάρκα, που καλύπτουν το 30% της έκτασής της. Το νερό είναι τόσο καθαρό, που μπορείς να κολυμπήσεις ή να ψαρέψεις», αναφέρει ο Πίτερ Γκούσταφσον. Σε αυτό συμβάλλει βέβαια και η απουσία βαριάς βιομηχανίας, αλλά, απ' ό,τι φαίνεται, η προσπάθεια δεν γίνεται μόνο από την πολιτεία. Συμμετέχουν ενεργά και οι πολίτες και οι ιδιωτικές εταιρείες.
Hammarby Sjöstad: Θέρμανση από τα σκουπίδια
«Εχω ζήσει σε διαφορετικές συνοικίες της Στοκχόλμης, αλλά αυτή είναι η καλύτερη. Νιώθεις τον φρέσκο αέρα που έχει η περιοχή. Ολα είναι καινούργια και χτισμένα με φροντίδα», τονίζει ο Πίτερ Γκούσταφσον. Η πράσινη πρωτεύουσα της Ευρώπης έχει λοιπόν και την… πρασινότερη γειτονιά της, τη Hammarby Sjöstad, ένα από τα μεγαλύτερα έργα της πόλης των τελευταίων δεκαετιών. Εκεί όπου κάποτε κατέληγαν τα βιομηχανικά απορρίμματα, σήμερα υπάρχουν 8.000 κατοικίες, που μέχρι το 2010 θα φιλοξενούν 30.000 ενοίκους. Στο συγκεκριμένο συγκρότημα, εκτός από τα περιβαλλοντικά κριτήρια που διαθέτει το κάθε κτίριο, έχει δημιουργηθεί ένα ιδιότυπο μοντέλο διαχείρισης των αποβλήτων, που πλέον ονομάζεται «Μοντέλο Hammarby».
Τα απορρίμματα δεν πηγαίνουν στη χωματερή. Ο Daniel Nylander, κάτοικος του συγκροτήματος, μου εξηγεί: «Πετάμε τα σκουπίδια σε τρεις διαφορετικούς υποδοχείς έξω από τις κατοικίες. Στον πράσινο τα οργανικά, στον μπλε το χαρτί, στον γκρι τα απορρίμματα για καύση. Αυτά μεταφέρονται στον ειδικό χώρο επεξεργασίας μέσω υπόγειων σωλήνων. Ετσι, μειώνεται κατά 60% η ανάγκη για απορριμματοφόρα, ενώ ταυτόχρονα τα σκουπίδια που καίγονται καλύπτουν το 80% των αναγκών μας σε θέρμανση. Τα οργανικά απόβλητα, ό,τι δεν θα φάμε δηλαδή από το πιάτο μας, παράγουν τον ηλεκτρισμό μας».
Το «Μοντέλο Hammarby» βασίζεται στη σύγκλιση των τεχνικών συστημάτων παροχών (ενέργειας, αποχέτευσης και ύδρευσης). Παρότι το συγκρότημα δεν είναι εντυπωσιακό εξωτερικά, μόνο μέσα στο 2008 το επισκέφτηκαν 10.000 τουρίστες και ερευνητές. Ανθρωποι από όλο τον κόσμο καταφτάνουν για να το δουν, αναπτύσσοντας αυτό που ονομάζεται οικοτουρισμός.
Eco-Stockholm
Κατά παρόμοιο τρόπο, όλη η πόλη ζει οικολογικά. Απ' ό,τι φαίνεται, δεν είναι απλώς μια μόδα ή ένα trend που έχει συνεπάρει τους κατοίκους της. Συνολικά οι ενέργειες που γίνονται έχουν ως αποτέλεσμα ο κάθε κάτοικος της Στοκχόλμης να είναι υπεύθυνος για την έκλυση 50% λιγότερων αερίων του θερμοκη-πίου από τον εθνικό μέσο όρο. Την περιβαλλοντική τους ευαισθησία οι Σουηδοί φαίνεται πως την έχουν υιοθετήσει και στα καθημερινά τους ψώνια. Ιδανικός οδηγός ο πράσινος χάρτης της πόλης (www.stockholmgreenmap.se), με περισσότερες από 213 οικο-καταχωρίσεις. Σε αυτόν θα βρείτε από λεπτομέρειες για εστιατόρια και σούπερ μάρκετ με βιολογικά προϊόντα μέχρι σταθμούς για ποδήλατα και καγιάκ.
Ο Κύκνος είναι το eco-label της Σκανδιναβίας. Με πλήθος αγαθών και υπηρεσιών πιστοποιημένα, μπορείτε να επιλέγετε τη βιώσιμη κατανάλωση (www.svanen.nu). Από την άλλη, και τα ξενοδοχεία συναγωνίζονται όχι μόνο στις τιμές, αλλά και στο ποιο επιβαρύνει λιγότερο το περιβάλλον.
Οικο-κατανάλωση


Ekovaruhuset (www.ekovaruhuset.se) Το Σπίτι των Οικολογικών είναι το πιο γνωστό κατάστημα με οικολογικά ρούχα. Διαθέτει και υποκαταστήματα σε Παρίσι και Νέα Υόρκη. Τα πάντα φτιάχνονται με οργανικά υλικά.
Camilla Norrback's (http://camillanorrback.com) Υψηλή ραπτική με οικολογικές ανησυχίες. Η ίδια η σχεδιάστρια Camilla Norrback μιλάει για «οικο-πολυτέλεια, ιδανική και για το σώμα και για τη συνείδηση».
Stockholm City Bikes (www.citybikes.se) Οπως και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, έτσι και στη Στοκχόλμη υπάρχουν σταθμοί ενοικίασης ποδηλάτων. Διατίθενται κάρτες των 11 ευρώ για τρεις ημέρες και 22,6 ευρώ για το εξάμηνο. Η πόλη διαθέτει 760 χιλιόμετρα ποδηλατοδρόμων, σχεδόν διπλάσια από το Παρίσι.
Δύο πάρκα
Οταν οι Σουηδοί κουράζονται από το shopping, αφού κίνηση και στρες δεν φαίνεται να υπάρχουν, καταφεύγουν σε κάποιο από τα εθνικά πάρκα της μητρόπολης. Στο Ekoparken (www.ekoparken.com) κάνουν πικνίκ, ξεκουράζονται και λιάζονται... (θυμηθείτε ότι το σκανδιναβικό φως -nordic light, όπως το ονομάζουν- το καλοκαίρι φτάνει μέχρι και τις 18 ώρες, ενώ το χειμώνα μόλις τις 6).
Rosendals TrädgArd (www.rosendalstradgard.se) Σε αυτόν τον όμορφο κήπο, που καλλιεργείται από τις αρχές του 19ου αιώνα, διατίθενται βιολογικά φυτά και λαχανικά στο καφέ και το πωλητήριο. Η βόλτα έως εδώ αξίζει και για χαλάρωση στο πάρκο Djurgarden.
Ξενάγηση με οικο-λεωφορείο
Το ξεχωριστό σε αυτή την ξενάγηση είναι όχι το τι βλέπει κανείς, αλλά το πώς μεταφέρεται. Τα λεωφορεία χρησιμοποιούν 100% (σουηδικά) βιοκαύσιμα, εκλύοντας έτσι 80% λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα. Κατά τα άλλα, οι επισκέπτες περνούν από την Παλιά Πόλη, το Παλάτι, το Μουσείο Skansen, το Δημαρχείο και το Μουσείο Vasa. Ξεναγήσεις πραγματοποιούνται τέσσερις φορές την εβδομάδα, διαρκούν μιάμιση ώρα και το κόστος είναι 29 ευρώ το άτομο. Αν καταβάλετε επιπλέον 2,50 ευρώ, η εταιρεία αγοράζει για λογαριασμό σας ένα τετραγωνικό μέτρο Τροπικού Δάσους Κεντρικής Αμερικής (www.bustours.se).
Το μέλλον
Σίγουρα ελπιδοφόρο! Στόχος η αειφόρος ανάπτυξη, με βάση το πρόγραμμα «Vision Stockholm 2030» (σημειωτέον ότι είναι εικοσαετές - και όχι… τετραετές). Επειδή οι υπολογισμοί δείχνουν ότι μέσα στα επόμενα 20 χρόνια ο πληθυσμός της πόλης θα αυξηθεί κατά 150.000 κατοίκους, ο δήμος και οι εταιρείες σχεδιάζουν από κοινού την αστική ανάπτυξη που πρέπει να ακολουθηθεί.
Χρήσιμα sites
www.stockholm.se: Η ιστοσελίδα του δήμου της Στοκχόλμης.
www.stockholmtown.com: Ο επίσημος οδηγός της πόλης.
Επόμενη στάση: Αμβούργο 2011
Μετά την πολιτιστική πρωτεύουσα, η Ευρώπη κάθε χρόνο θα έχει και την πράσινη πρωτεύουσά της. Ο Επίτροπος της Ε.Ε. για το Περιβάλλον, Σταύρος Δήμας, δήλωσε μετά τη βράβευση της Στοκχόλμης: «Τέσσερις στους πέντε Ευρωπαίους κατοικούν σε αστικές περιοχές. Τώρα είναι που οι περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας είναι πιο εμφανείς. Η Στοκχόλμη και το Αμβούργο, που με τα μέτρα τους θα αντιμετωπίσουν τη μόλυνση του αέρα, την κίνηση, τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου και τη διαχείριση των απορριμμάτων, μπορούν να λειτουργήσουν ως μοντέλα για την υπόλοιπη Ευρώπη». Εμείς να το ευχηθούμε...
Memo
METABAΣΗ
Οι πτήσεις με τη Scandinavian Airlines (Τ/210-96.05.440, www.flysas.com) θα σας κοστίσουν από 186 € μετ' επιστροφής. Καθώς όμως η διαδρομή των 2.372 χιλιομέτρων θα απελευθερώσει 552 kg διοξειδίου του άνθρακα, η αεροπορική εταιρεία σας δίνει τη δυνατότητα, πληρώνοντας 5,20 € παραπάνω, να αναπληρώσετε.
Τα χρήματα θα επενδυθούν σε έργα ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και εσείς θα έχετε αναπληρώσει το δικό σας μερίδιο. Ταυτόχρονα, η Scandinavian Airlines έχει τους δικούς της πράσινους στόχους: τη μείωση κατά 50% των εκπομπών αερίου του θερμοκηπίου μέχρι το 2020 και το τέλος εκπομπής κάθε επιβλαβούς αερίου το 2050!
ΔΙΑΜΟΝΗ


Rica Hotel 
www.rica-hotels.com)
Με 162 € το δίκλινο ο επισκέπτης κοιμάται με λιγότερες τύψεις, αφού τα ξενοδοχεία της αλυσίδας έχουν φροντίσει να υιοθετήσουν ενέργειες πιο φιλικές προς το περιβάλλον. Τα απορρίμματα ανακυκλώνονται, ενώ χρησιμοποιούνται και κάδοι κομποστοποίησης. Προτιμώνται τρόφιμα από τοπικούς παραγωγούς, με τη λογική ότι έτσι μειώνονται οι μεταφορές αγαθών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα και λιγότερη κατανάλωση ενέργειας. Ακόμα, αποφεύγονται τα προϊόντα που δεν ανακυκλώνονται, ενώ τα απορρυπαντικά που επιλέγονται δεν περιέχουν χημικά.
Scandic Hotels
www.scandichotels.com
Αλυσίδα ξενοδοχείων με περισσότερες από 100 μονάδες σε όλη τη Σκανδιναβία, βραβευμένες με Κύκνους. Προειδοποιεί τους επισκέπτες: «Μην ξαφνιαστείτε αν δείτε έναν υπάλληλο του ξενοδοχείου να ποτίζει τα φυτά με το νερό από το τραπεζάκι που μόλις άδειασε. Είναι γιατί χρησιμοποιούμε και την τελευταία σταγόνα νερού». Το 2007 ο όμιλος ανακοίνωσε πως σε τέσσερα χρόνια θα μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στο μισό. Στόχος ο μηδενισμός τους το 2025! Ακόμα, υπολογίζεται ότι έχουν εκλυθεί 160 τόνοι διοξειδίου του άνθρακα μόνο από τη μεταφορά του 1,2 εκατομμυρίου μπουκαλιών που καταναλώθηκαν από την έναρξη λειτουργίας του ομίλου. Γι' αυτό και η εταιρεία σταμάτησε τη χρήση εμφιαλωμένου νερού. Από 115 € το δίκλινο δωμάτιο.
Langholmen
www.langholmen.com
Η παλιά βασιλική φυλακή έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο και hostel. Οι υπάλληλοι είναι ντυμένοι με ριγέ στολές. Τα «κελιά» στον ξενώνα κοστίζουν από 20 € και τα δίκλινα στο ξενοδοχείο από 134 €. Και αυτό το συγκρότημα έχει βραβευτεί με Κύκνο.
ΦΑΓΗΤΟ
• Babajan 
Katarina bangata 75, Södermalm, www.babajan.com
Το εστιατόριο στο Εθνογραφικό Μουσείο διαθέτει φαγητό με βιολογικά και fair trade προϊόντα.
• Herman's
Fjällgatan 23B, http://hermans.se
Το εστιατόριο του Χέρμαν σερβίρει επίσης βιολογικά πιάτα.

ΣΤΟ ΖΩΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΚΙΑ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

>

ΕΝΩ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΚΙΑ,ΜΙΣΟΣ,ΦΘΟΝΟΣ,ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Tο φινλανδικό θαύμα στην Παιδεία

Tο φινλανδικό θαύμα στην Παιδεία
Oι εντυπωσιακές επιδόσεις των Φινλανδών μαθητών και φοιτητών προκάλεσαν αίσθηση σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο και δικαιολογημένα έστρεψαν την προσοχή στο εκπαιδευτικό σύστημα της «Xώρας των Xιλίων Λιμνών»

Δεκαετίες ολόκληρες αιωρείται στην ελληνική (και όχι μόνο) κοινή γνώμη η ακαθόριστη άποψη ότι στη Σκανδιναβία η εκπαίδευση είναι πολύ καλή. Όταν όμως άρχισαν να δημοσιοποιούνται ευρύτερα τα αποτελέσματα του προγράμματος PISA (Programme for International Student Assessment - Πρόγραμμα Διεθνούς Aξιολόγησης των Σπουδαστών) κατά τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας, το όνομα της Φινλανδίας βρέθηκε στα χείλη αλλά και τις γραφίδες πολλών.
Oι εντυπωσιακές επιδόσεις των Φινλανδών μαθητών και φοιτητών προκάλεσαν αίσθηση σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο και δικαιολογημένα έστρεψαν την προσοχή στο εκπαιδευτικό σύστημα της «Xώρας των Xιλίων Λιμνών». Πόσο μάλλον που οι ανά τριετία έρευνες του προγράμματος PISA διενεργούνται από τον OOΣA σε σαράντα ανεπτυγμένες χώρες, σε 15χρονους μαθητές και με πολύ μεγάλα δείγματα (π.χ. στη Φινλανδία εξετάστηκαν 6.235 μαθητές από 197 σχολεία), οπότε είναι κανείς βέβαιος ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τα αποτελέσματα κάποιας τρέχουσας δημοσκόπησης, αλλά με σοβαρή επιστημονική έρευνα.
Tάξεις - Kοινωνικές κυψέλες
H Φινλανδία έχει εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, όπως και η Eλλάδα. Oι αρχές όμως που διαπερνούν τη φινλανδική εκπαιδευτική αντίληψη διαφέρουν ριζικά. Bασίζονται στις παιδαγωγικές αρχές του Γάλλου Σελεστίν Φρενέ - να μαθαίνουν τα παιδιά κάνοντας πράγματα μέσα σε πλαίσιο κοινότητας. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται στο ότι από την πρώτη κιόλας τάξη του Δημοτικού οι μικροί μαθητές συμμετέχουν σε πληθώρα δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής.
Xρησιμοποιούν ελάχιστα βιβλία, δεν ενθαρρύνεται καθόλου η παθητική απομνημόνευση, δεν απαιτείται από τα παιδιά να είναι καρφωμένα στο θρανίο. Mπορούν να περιφέρονται στην τάξη, να ζητούν πληροφορίες από τον δάσκαλο, να συνεργάζονται με τους συμμαθητές τους. Yπό την καθοδήγηση του δασκάλου τα παιδιά αποφασίζουν τι θα κάνουν κάθε εβδομάδα και υλοποιούν μόνα τους, με τους δικούς τους ρυθμούς, τα καθήκοντα που αυτά αποφάσισαν.
Δεν κάνουν απλώς πάμπολλες εκδρομές εκτός σχολείου σε χώρους διαφόρων δραστηριοτήτων αλλά και εναλλάσσονται σε ομάδες που συμμετέχουν σε όλες ανεξαιρέτως τις δουλειές που σχετίζονται με το σχολείο: βοηθούν στην κουζίνα, τακτοποιούν βιβλία στη βιβλιοθήκη, φροντίζουν τα λουλούδια και τα φυτά που υπάρχουν στη σχολική αυλή, συμμετέχουν στον διαχωρισμό για ανακύκλωση των απορριμμάτων του σχολείου...
Mάλιστα στις δραστηριότητες αυτές τα παιδιά δεν καθοδηγούνται από τους δασκάλους τους, αλλά από το μη εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου: μαγείρους, κηπουρούς, καθαρίστριες, γραμματέα... Eτσι τα παιδιά αναπτύσσουν αισθήματα σεβασμού προς τη δουλειά όχι μόνο των δασκάλων τους, αλλά και όλων των εργαζομένων.
«H ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών μοιράζεται εξίσου σε όλους και αποφεύγονται μη αναγκαίες ιεραρχικές δομές μεταξύ του προσωπικού», σημειώνει χαρακτηριστικά φυλλάδιο του φινλανδικού υπουργείου Eξωτερικών που αναφέρεται στο θέμα, παρουσιάζοντας τη νοοτροπία που διαπερνά αυτή την πολιτική.
Στην υπηρεσία όλων
Tα φινλανδικά σχολεία βρίσκονται εξαρχής στην υπηρεσία των πολιτών. Mορφώνουν τα παιδιά, αλλά διευκολύνουν και τους γονείς. Eίναι φυσικά δημόσια σχεδόν στην ολότητά τους. Xρηματοδοτούνται από τους δήμους ή το κράτος. Eίναι ολοήμερα, εφοδιασμένα με παιδότοπους, παιδικές χαρές και φυσικά το αναγκαίο προσωπικό για την επίβλεψη των παιδιών μέχρι να γυρίσουν οι γονείς από την εργασία τους και να τα πάρουν σπίτι. Όλα ανεξαιρέτως τα σχολεία (συμπεριλαμβανομένου του αντίστοιχου Λυκείου) της Φινλανδίας παρέχουν δωρεάν ζεστό φαγητό το μεσημέρι στους μαθητές. Δωρεάν είναι και όλα τα βασικά υλικά για την εκπαίδευση (βιβλία, τετράδια, μολύβια κ.λπ.), ενώ δωρεάν γίνεται και η μεταφορά στο σχολείο όλων των παιδιών που ζουν μακριά ή παρουσιάζουν κινητικά προβλήματα.
Tα φινλανδικά σχολεία είναι επίσης ανοιχτά στην τοπική κοινωνία. Oι γονείς είναι ευπρόσδεκτοι στις σχολικές δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν με τις γνώσεις ή την τέχνη τους - ένας πατέρας δημοσιογράφος π.χ. μπορεί να πάει στο εργαστήριο που τα παιδιά φτιάχνουν ανά ομάδα το δικό τους περιοδικό και να τους πει πώς να το κάνουν καλύτερο ή μία μητέρα που γνωρίζει ραπτική, πλέξιμο ή κέντημα είναι καλοδεχούμενη στην αντίστοιχη ομάδα για να δείξει στα παιδιά πώς να ράβουν, να πλέκουν ή να κεντούν.
Oι τοπικές αρχές είναι επίσης υποχρεωμένες να παράσχουν τη βασική εκπαίδευση ακόμη και στα παιδιά που λόγω βαριάς ασθένειας ή αναπηρίας δεν μπορούν να πάνε στα κανονικά γενικά σχολεία, ακόμη και αν χρειάζεται να τους στείλουν δάσκαλο στο σπίτι.
Δρόμοι διαρκώς ανοιχτοί
Mετά την εννιάχρονη υποχρεωτική βασική εκπαίδευση, περίπου οι μισοί μαθητές κατευθύνονται στο Λύκειο και άλλοι τόσοι στα επαγγελματικά σχολεία. Mόλις το 6% των Φινλανδών μαθητών σταματάει την εκπαίδευσή του με την ολοκλήρωση της φοίτησης στο εννιάχρονο σχολείο γενικής παιδείας. Oύτε και τρέχουν όμως όλοι στο Γενικό Λύκειο, όπως εδώ. Mόνο οι μισοί.
Στη βασική και μέση εκπαίδευση οι Φινλανδοί δίνουν εξαιρετική έμφαση στις γλώσσες, με την πρώτη ξένη γλώσσα να διδάσκεται υποχρεωτικά από την τρίτη Δημοτικού και τη δεύτερη από την πρώτη Γυμνασίου το αργότερο. Mέχρι να τελειώσουν το Λύκειο, όσοι μαθητές θέλουν μπορούν να έχουν μάθει έως και έξι(!) γλώσσες.
Oσο για τα παιδιά μεταναστών, αρκεί να μπορούν να σχηματίσουν μια μικρή, ολιγομελή ομάδα και ο δήμος, με δικά του φυσικά έξοδα, είναι υποχρεωμένος να παρέχει εκπαίδευση και στη γλώσσα τους δύο φορές την εβδομάδα. Στο Eλσίνκι π.χ. όπου υπάρχουν 2.600 παιδιά μεταναστών, τέτοια μαθήματα γίνονται σε περίπου 40 γλώσσες.
Aκόμη μεγαλύτερη προσοχή δίνουν οι Φινλανδοί σε θέματα θρησκείας. Aρκεί να υπάρξουν τρία και μόνο παιδιά σε μία τάξη από κάποια θρησκεία για να διδάσκονται το μάθημα των Θρησκευτικών στη θρησκεία τους και αποκλειστικά σε αυτήν. Θρησκευτικά δεν διδάσκονται επίσης καθόλου στα παιδιά που οι γονείς τους δεν το επιθυμούν. Tα παιδιά αυτά διδάσκονται Hθική και Διαπροσωπικές Σχέσεις όλα τα χρόνια της βασικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
«Εκτόπισαν» την ιδιωτική εκπαίδευση
H τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίζεται σε Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία. Kαθώς ο αριθμός των υποψηφίων υπερβαίνει τις θέσεις σε αυτά, το κάθε AEI επιλέγει τους φοιτητές που θα δεχθεί είτε μόνο με τους βαθμούς του Λυκείου είτε με συνδυασμό βαθμών Λυκείου και επιμέρους εισαγωγικών εξετάσεων για το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο ή Πολυτεχνείο. H εθνική στρατηγική της Φινλανδίας πάντως συνίσταται στο να προσφέρει τη δυνατότητα ανώτατης εκπαίδευσης στα δύο τρίτα της κάθε ηλικιακής ομάδας. Tα AEI παραμένουν ανοιχτά και για παιδιά που έχουν στραφεί στα επαγγελματικά Λύκεια, μέσα από κάποιες διαδικασίες. Tο τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, όπως με εμφανή υπερηφάνεια τονίζει το φινλανδικό υπουργείο Eξωτερικών, ότι «χάρη στην υψηλή ποιότητα του σχολικού συστήματος γενικής παιδείας του δημόσιου τομέα, η Φινλανδία δεν έχει εμπορική αγορά στη βασική εκπαίδευση, ενώ και στα άλλα επίπεδα και στους άλλους τομείς η εμπορική παροχή εκπαίδευσης είναι σχετικά μικρή συγκρινόμενη με πολλές άλλες δυτικές χώρες». Προφανώς καθόλου δεν αρέσουν στον OOΣA, προπύργιο του νεοφιλελεύθερου δογματισμού, ούτε τα συμπεράσματα των Φινλανδών ούτε τα επιτεύγματα της δημόσιας εκπαίδευσης της Φινλανδίας, την υπεροχή των οποίων αναγκάζεται να πιστοποιεί ο ίδιος ο OOΣA!

Αυξέντιος Καλαγκός: Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός που έχει σώσει 9.000 άπορα παιδιά

H καρδιά ενός μικρού παι διού είναι σαν το μπαλάκι του πινγκ-πόνγκ», είπε και κράτησε το κοριτσάκι στα χέρια του. «Πώς είσαι μικρή μου; » της ψιθύρισε, σε μια στιγμή ολόδική τους. Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός, που πριν από λίγες μέρες είχε σώσει τη ζωή της δίχρονης Σταυριάνας, είναι ένας σύγχρονος ιεραπόστολος της Ιατρικής. Εάν κάτι διαμορφώνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του 48χρονου Ελληνα, δεν είναι η λαμπρή καρδιοχειρουργική του σταδιοδρομία ούτε η διευθυντική του θέση στην Καρδιοχειρουργική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης. Είναι το γεγονός ότι αυτός ο διεθνούς φήμης επιστήμονας χειρούργησε με την ομάδα του, τα τελευταία δέκα χρόνια, 9.000 άπορα παιδιά!

''ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΚΑΖΙΝΟ''ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

«Ποιος θέλει αλήθεια να θέσει κανόνες στη λειτουργία της Wall Street και να περιορίσει το χρηματοπιστωτικό κλάδο, όταν είναι πλέον ο μοναδικός τομέας, στον οποίο οι Η.Π.Α. κατέχουν την πρώτη θέση παγκοσμίως;»    

Η παραπάνω διαπίστωση ενός βετεράνου της Wall Street, σε συνδυασμό με τη νέα μέθοδο συναλλαγών στο αμερικανικό χρηματιστήριο, την ονομαζόμενη «High Frequency Trading» (HFT - συναλλαγές υψηλής συχνότητας), αποδεικνύει με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο το ότι, μόλις ένα χρόνο μετά τη χρεοκοπία της Lehman Brothers και την τεράστια καταιγίδα που ξέσπασε στις χρηματοπιστωτικές αγορές, οι «επαγγελματίες κερδοσκόποι» συνεχίζουν να λειτουργούν «ως είχαν», χωρίς να ενδιαφέρονται καθόλου για τα αποτελέσματα των ενεργειών τους. 
Η καινούργια αυτή μέθοδος («μεθόδευση» καλύτερα), στηρίζεται στην πολύ υψηλή ταχύτητα των χρηματιστηριακών συναλλαγών, η οποία εξασφαλίζεται μέσω ειδικών λογισμικών προγραμμάτων που τοποθετούνται μέσα σε εξελιγμένους Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές. Τα μηχανήματα αυτά έχουν πλέον τη δυνατότητα να αγοράζουν χίλιες διαφορετικές μετοχές μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, παρέχοντας έτσι στους ιδιοκτήτες τους (κυρίως Hedge Funds, αλλά και τράπεζες) τη σχεδόν απόλυτη κυριαρχία στη διαμόρφωση των τιμών (χειραγώγηση) και μεταβάλλοντας τα χρηματιστήρια σε τεράστια «διαδικτυακά καζίνο» (cyber casinos).

Οι «συναλλαγές υψηλής συχνότητας» (HFT) δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις παραδοσιακές επενδύσεις. Οι ιδιοκτήτες των Υπολογιστών (search engines) δεν χρειάζονται αναλυτές μετοχών, δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τις μελλοντικές ευκαιρίες των νέων προϊόντων των εισηγμένων επιχειρήσεων και δεν ασχολούνται φυσικά με το management ή με τους ισολογισμούς τους. Η μοναδική τους δραστηριότητα είναι η συνεχής (24 ώρες το 24ωρο) έρευνα των χρηματιστηριακών αγορών με τη βοήθεια του εξειδικευμένου λογισμικού τους, το οποίο προσπαθεί να εντοπίσει ακόμη και τις μικρότερες διακυμάνσεις στις τιμές των αξιών (μετοχών, ομολόγων κλπ) παγκοσμίως. Όταν εντοπισθεί η «ευκαιρία», η «ύποπτη» διακύμανση δηλαδή, οι Υπολογιστές δίνουν τεράστιες εντολές αγορών μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, διαχειριζόμενοι από μόνοι τους την πληροφορία.  

Αναλυτικότερα, όταν οι θεσμικοί επενδυτές (συνταξιοδοτικά ταμεία, αμοιβαία κεφάλαια κλπ) προγραμματίζουν την αγορά ενός μεγάλου πακέτου μετοχών μίας επιχείρησης, δίνουν συνήθως πολλές μικρότερες εντολές αγοράς, έτσι ώστε να μην αυξηθούν οι τιμές και να αναγκασθούν να πληρώσουν τις μετοχές ακριβότερα. Αυτό ακριβώς το γεγονός εκμεταλλεύονται οι «κερδοσκόποι» ιδιοκτήτες των σύγχρονων υπολογιστών (HFT), οι οποίοι προσπαθούν με τη βοήθεια των εξειδικευμένων προγραμμάτων τους να εντοπίσουν τόσο αυτά τα «πακέτα» αγοράς μετοχών, όσο και το πραγματικό μέγεθος των εντολών (πόσα συνολικά «πακέτα» δηλαδή έχουν δοθεί) των θεσμικών επενδυτών.

Μεταξύ άλλων, το επιτυγχάνουν δίνοντας αντίστοιχες εντολές αγοράς για ένα μικρό χρονικό διάστημα, τις οποίες ακυρώνουν δευτερόλεπτα αργότερα -πριν ακόμη εκτελεσθούν. Κατά κανόνα, ο θεσμικός επενδυτής αντιδρά στην «τεχνητή» ζήτηση, πέφτει στην παγίδα δηλαδή και αυξάνει τις εντολές του, οπότε ο «κερδοσκόπος» καταλαβαίνει ότι υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για την αγορά της μετοχής.

Αμέσως μετά λοιπόν δίνει «πραγματικές» εντολές αγοράς, εξασφαλίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερες μετοχές και οδηγώντας την τιμή τους στα ύψη. Λίγο αργότερα, πριν ακόμη περάσει δηλαδή πολύς χρόνος, πουλάει ξανά τις μετοχές στις υψηλότερες τιμές που διαμορφώθηκαν στους ενδιαφερόμενους θεσμικούς επενδυτές, εξασφαλίζοντας έτσι το κέρδος του από τη διαφορά μεταξύ της τιμής αγοράς και της τιμής πώλησης. 

Τα χρηματιστήρια τώρα, τα οποία ευρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό τόσο μεταξύ τους, όσο και με άλλες ανεξάρτητες πλατφόρμες συναλλαγών, όχι μόνο δεν εμποδίζουν τη λειτουργία των HFT αλλά, αντίθετα, προσπαθούν με κάθε τρόπο να τα προσελκύσουν, προσφέροντας τους χαμηλότερες τιμές για τις εντολές που δίνουν. Εκτός αυτού, τους επιτρέπουν να τοποθετούν τους HFT υπολογιστές τους δίπλα από τους δικούς τους, με αποτέλεσμα η ταχύτητα των συναλλαγών να γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. 

Μέσω των HFT συναλλαγών υπολογίζεται ότι θα κερδίσουν οι τράπεζες, μόνο αυτό το χρόνο, πάνω από $8 δισ. Ακριβώς για το λόγο αυτό, πρόσφατα η Goldman Sachs  ζήτησε τη συνδρομή του FBI, όταν κάποιος πρώην υπάλληλος της έκλεψε ένα μέρος του μυστικού HFT κωδικού της.

Περαιτέρω οι θεσμικοί επενδυτές, θέλοντας να προστατευθούν από τον κίνδυνο που προέρχεται από τους HTF κερδοσκόπους, αποσύρονται όλο και περισσότερο από την «επιφάνεια», δίνοντας πλέον ανώνυμες εντολές αγοράς μετοχών. Αυτό το επιτυγχάνουν μέσα από τις «σκοτεινές λίμνες» (Dark Pools) που δημιούργησαν, με στόχο τη διατήρηση της απόλυτης ανωνυμίας τους. Οι ανώνυμες εντολές δηλαδή που προέρχονται από τα Dark Pools δεν μπορούν να εντοπισθούν από τους Υπολογιστές HTF, οπότε δεν επηρεάζονται δυσανάλογα οι τιμές των μετοχών. 

Σε πολλές περιπτώσεις, τα  Dark Pools λειτουργούν επίσης από τράπεζες, οι οποίες έτσι συμμετέχουν ενεργά στο «παιχνίδι» (τα πλέον γνωστά Dark Pools είναι το Sigma X, μία πλατφόρμα της Goldman Sachs και το CrossFinder της Credit Suisse). Τα Dark Pools δεν είναι φυσικά για τον οποιονδήποτε επενδυτή, αλλά μόνο στη διάθεση αυτών που διαθέτουν πάρα πολλά εκατομμύρια. 

Οι συγκεκριμένοι αυτοί μεγάλοι επενδυτές συναλλάσσονται και μεταξύ τους, με αποτέλεσμα το 15% των αγοραπωλησιών μετοχών που ανήκουν σε εισηγμένες εταιρείες στις Η.Π.Α. να εκτελούνται πίσω από κλειστές πόρτες (στο παρασκήνιο). Έτσι, πολλές συναλλαγές «μεταναστεύουν» πλέον από τα δημόσια χρηματιστήρια και εκτελούνται σε ιδιωτικούς χώρους, προφανώς με δυσμενή αποτελέσματα για τα κέρδη τους (ένας από τους λόγους που προσπαθούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων). Για παράδειγμα, οι δημόσιες συναλλαγές στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης το Μάιο (2009) «κατέγραψαν» ένα νέο ρεκόρ πτώσης, αφού μόλις το 30% των μετοχών των εκεί εισηγμένων εταιρειών διαπραγματεύθηκαν στο επίσημο χρηματιστήριο.
Τα ερωτήματα βέβαια που προκύπτουν από τα καινούργια αυτά δεδομένα είναι πάρα πολλά. Για παράδειγμα, τι θα γίνει αλήθεια εάν κάποιος Υπολογιστής HTF παρουσιάσει προβλήματα στη λειτουργία του, δίνοντας ενδεχομένως τεράστιες, ανεξέλεγκτες εντολές αγοράς ή πώλησης μετοχών, ομολόγων, εμπορευμάτων, πρώτων υλών, νομισμάτων κλπ; Πως είναι δυνατόν να ελεγχθούν αυτά τα καινούργια «συστήματα», όταν η αρμόδια υπηρεσία ελέγχου των ΗΠΑ (SEC) είναι στελεχωμένη κυρίως με δικηγόρους (σκόπιμα ή μη δεν το γνωρίζουμε), οι οποίοι δεν έχουν ούτε οικονομικές, ούτε τεχνολογικές γνώσεις;

Πως μπορεί να μιλάει κανείς πια για «επενδύσεις» στα χρηματιστήρια, όταν έχουν ξεφύγει εντελώς από την αρχική τους λειτουργία; Ποια είναι σήμερα η σχέση των Χρηματιστηρίων με την Πραγματική Οικονομία; Πως φορολογούνται οι «ιδιωτικές» συναλλαγές, αυτές δηλαδή που λαμβάνουν χώρα στο παρασκήνιο, εκτός των Χρηματιστηρίων; Πως μπορούν οι απλοί επενδυτές να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις ταχύτητες και σε αυτή την «ακαριαία» διαχείριση των πληροφοριών;  

Περαιτέρω, πως είναι δυνατόν να επιδιώκεται η επιβολή επενδυτικών κανόνων σε τεράστια παγκόσμια διαδικτυακά καζίνα, τα οποία ουσιαστικά λειτουργούν «υπό την προστασία» του επίσημου χρηματοπιστωτικού συστήματος; Πως άραγε θα πρέπει να αντιδράσει η Πολιτεία (πόσο μάλλον η Ευρωπαϊκή Ένωση), ευρισκόμενη αντιμέτωπη με τις σε τέτοιο βαθμό αυτονομημένες τράπεζες οι οποίες, εκτός των άλλων, συνιστούν έναν de facto «συστημικό» κίνδυνο; 

Τέλος, όταν στο φόβο μίας επικίνδυνης δημοσιονομικής κρίσης στη «δύση» και στο ακόμη άλυτο «πρόβλημα των παραγώγων» (leverage κλπ), το οποίο προκάλεσε, μεταξύ άλλων, την πρόσφατη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, προστεθούν όλα τα παραπάνω (HFT, Dark Pools κλπ), πως είναι δυνατόν να αποφευχθεί να εξελιχθεί η μάλλον προδιαγεγραμμένη επόμενη «καταιγίδα», στην ολοκληρωτική καταστροφή του οικονομικοπολιτικού μας συστήματος; 

ΑΛΛΟΙ ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΙ ΣΕ ΔΕΡΜΑΤΙΝΕΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΕΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΤΖΟΓΟ ΜΕ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΑ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡΑΚΙΑ.
ΠΑΙΔΙΑ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΓΙΑ 1 ΔΟΛΑΡΙΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ

ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ ΑΞΙΑΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ

Έχει στα χέρια του μια λίστα, που θέλουν όσο τίποτε άλλο οι φορολογικές αρχές της Γερμανίας. Αντίστοιχη θα ήθελαν όλες οι αρχές φορολογικής δίωξης σε οποιαδήποτε χώρα. Ο κατάλογος περιλαμβάνει 1.500 ονόματα Γερμανών πολιτών, που διατηρούν «μαύρους» τραπεζικούς λογαριασμούς σε ελβετικές τράπεζες. Το... πολύτιμο CD-ROM, μάλιστα, περιέχει αναλυτικά και τους αντίστοιχους αριθμούς αυτών των λογαριασμών. Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης;

Άγνωστος. Το δεδομένο είναι ότι το υλικό, που έχει στα χέρια του, είναι προϊόν υποκλοπής και «προσφέρεται» στις γερμανικές αρχές έναντι ενός διόλου ευκαταφρόνητου αντιτίμου: περί τα 2,5 εκατομμύρια ΕΥΡΩ ! Τι όφελος θα έχει το γερμανικό δημόσιο;

Εκτιμάται ότι – αν αποκτήσει το πολυπόθητο αρχείο και αξιοποιήσει τα στοιχεία – θα βάλει στα ταμεία του περί τα 200 εκατομμύρια ΕΥΡΩ. Μάλιστα, ο πληροφοριοδότης έχει φροντίσει και έχει ενημερώσει τις αρχές ότι μόνο τα στοιχεία πέντε λογαριασμών μπορούν να αποφέρουν περί το 1 εκατομμύριο ΕΥΡΩ ανά άτομο !

Ο ιδιοκτήτης του δίσκου απευθύνθηκε στις φορολογικές αρχές της πόλης Βούπερταλ. Οι εφοριακοί, που έλαβαν το μήνυμα, δεν μπορούσαν φυσικά να πάρουν την απόφαση για το αν το γερμανικό δημόσιο θα αγοράσει ένα αρχείο, που προέρχεται από υποκλοπή. Έτσι, το υπουργείο Οικονομικών του ομόσπονδου κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας απευθύνθηκε στο ομοσπονδιακό υπουργείο Οικονομικών. Μέχρι στιγμής, όμως, αυτό δεν έχει πάρει θέση, αν και το όλο ζήτημα πρωταγωνιστεί στα δελτία ειδήσεων, ενώ είναι βασικό θέμα και της ελληνικής υπηρεσίας της Deutsche Welle.

Η υπόθεση έχει πάρει πλέον πολιτικές διαστάσεις, καθώς η αντιπολίτευση των Σοσιαλδημοκρατών πιέζει την κυβέρνηση να καταβάλει τα χρήματα και να εξασφαλίσει το CD-ROM. Η κυβέρνηση, πάντως, αμφιταλαντεύεται, καθώς από τη μια πλευρά γνωρίζει ότι τα στοιχεία είναι πολύτιμα, αλλά από την άλλη πλευρά δεν θέλει να νομιμοποιήσει ένα προϊόν υποκλοπής.

Στο «παιχνίδι» έχει μπει και η άμεσα ενδιαφερόμενη κυβέρνηση της Ελβετίας, η οποία απειλεί ότι οι σχέσεις της με τη γερμανική πλευρά θα διαταραχθούν, αν αποκτηθεί τελικά η λίστα. Στην ουσία, οι Ελβετοί ακολουθούν τη γραμμή άμυνας, που είχε ακολουθήσει – ανεπιτυχώς, όπως αποδείχθηκε – η κυβέρνηση του Λιχτενστάιν, πριν από δύο χρόνια. Τότε, η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών είχε καταβάλει σε ιδιοκτήτη αντίστοιχου αρχείου 5 εκατομμύρια ΕΥΡΩ (!), και απέκτησε λίστα με 1.500 ονόματα φοροφυγάδων. Βέβαια, τα χρήματα αυτά κάθε άλλο παρά χαμένα πήγαν, καθώς για το γερμανικό δημόσιο έχει προκύψει μέχρι σήμερα φορολογικό όφελος, που ξεπερνά τα 180 εκατομμύρια ΕΥΡΩ .


ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ CD-ROM ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΓΟΦΥΓΑΔΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ??? ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΜΕΛΙ ΠΟΥ
ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΓΛΥΦΑΝ,ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΤΡΩΓΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΥΤΑΛΕΣ .