Κορρές: Το απόλυτο ελληνικό brand!

Από τον Παναγιώτη Χριστόπουλο Δεκαέξι χρόνια τώρα, τα φυσικά καλλυντικά του Γιώργου Κορρέ, με τις πρώτες ύλες να μυρίζουν Ελλάδα και το ξεχωριστό design, είναι ο ιδανικός πρεσβευτής της ελληνικής επιχειρηματικότητας στο εξωτερικό   Η εταιρεία φυσικών καλλυντικών Korres Natural Products δεν μετράει πάνω από 16 χρόνια ζωής. Κι όμως, για πολλούς από εμάς μοιάζει σαν να ήταν μέρος της καθημερινότητάς μας από πάντα. Σχεδόν δεν θυμόμαστε τη μυρωδιά του παλιού μας σαμπουάν ή ανηλιακού –μόνο του προϊόντος του Γιώργου Κορρέ που χρησιμοποιούμε τώρα. Η αίσθηση είναι τόσο έντονη, όχι μόνο επειδή της προϊόντα της Korres είναι ποιοτικά, αλλά και για έναν ακόμη λόγο, εξαιρετικά σημαντικό για την στήλη «Ψωνίζουμε Ελληνικά» που κάθε Τρίτη σάς παρουσιάζει μια 100% ελληνική εταιρεία που αξίζει να βάλετε στην καθημερινή σας ζωή. Ποιος λόγος, λοιπόν, είναι αυτός; Και τι παράδειγμα δίνει ο Γιώργος Κορρές στην ελληνική επιχειρηματικότητα με την εταιρεία του; Μιλάμε, βέβαια, για την αναγνωρισιμότητα της μάρκας. Γιατί δεν φτάνει μόνο να παράγεις ένα ποιοτικό, 100% ελληνικό προϊόν, ούτε να καταφέρνεις να κρατάς τις τιμές σου χαμηλά. Εξίσου σημαντική με την παραγωγή σου είναι η επικοινωνία του μηνύματός σου. Και η Korres Natural Products το έχει επιτύχει αυτό στον μέγιστο βαθμό. Δεν μιλάμε μόνο για την Ελλάδα: Σήμερα τα προϊόντα της διατίθενται με μεγάλη επιτυχία σε 30 χώρες. Κάπως έτσι, συμπληρώνεται το παζλ του πώς ένας Έλληνας επιχειρηματίας μπορεί, ακόμη και σε περιόδους τεράστιας κρίσης όπως η σημερινή, να πετύχει. Το παράδειγμα της εταιρείας φυσικών καλλυντικών του Γιώργου Κορρέ και της αναγνωρισιμότητάς της έρχεται να σταθεί δίπλα στην επιμονή στην ποιότητα της Boxer Φειδάς, στο ελληνικό δαιμόνιο της Bic-Βιολέξ, στην αγάπη για την Ελλάδα και την φύση της της Apivita και στην τόλμη της Intergamma που εν καιρώ κρίσης έβγαλε ένα 100% ελληνικό προϊόν, το Herbal Tea. Είναι οι εταιρείες που σάς έχουμε παρουσιάσει μέχρι σήμερα στην ενότητά μας «Ψωνίζουμε Ελληνικά» και που δείχνουν τον δρόμο για το πώς η χώρα μας θα βρει τον δρόμο της εξόδου από την κρίση, μέσω της ανάπτυξης. Θα συνεχίσουμε με ακόμη περισσότερα ελληνικά προϊόντα που αξίζουν της προσοχής όλων μας. Από βοηθός φαρμακοποιού... εξαγωγέας σε 30 χώρες Ο Γιώργος Κορρές είναι ένα υπέροχο παράδειγμα οραματιστή επχειρηματία. Ξεκίνησε από χαμηλά, ως βοηθός φαρμακοποιού. Όχι όμως οποιουδήποτε φαρμακοποιού. Το φαρμακείο Τζιβανίδη ήταν το πρώτο ομοιοπαθητικό φαρμακείο στην Ελλάδα και εκεί ο Γιώργος Κορρές έμαθε πολλά για την δύναμη της ελληνικής φύσης. Αργότερα ανέλαβε την διεύθυνσή του. Ήταν το 1992, όταν ο Γιώργος Κορρές ήταν μόλις 27 ετών. Τέσσερα χρόνια αργότερα αποφάσισε να ιδρύσει και μια εταιρεία που θα έφτιαχνε φυσικά καλλυντικά, φαρμακευτικά είδη και διαιτητικά προϊόντα. Δεκαέξι χρόνια μετά τα εξάγει, ειδικά τα καλλυντικά και τα αντηλιακά του, σε 30 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Korres Natural Products συνεργάζεται στενά με τον τομέα Φαρμακογνωσίας του Φαρμακευτικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών ώστε να εξερευνά στο έπακρο τις ιδιότητες της ελληνικής φύσης και να τις χρησιμοποιεί στα προϊόντα της. Αλλά, βέβαια, δεν σταμάτησε εκεί. Διατηρεί δύο υπερσύγχρονα εργαστήρια έρευνας και ανάπτυξης, που κάθε τόσο γεννούν σημαντικές καινοτομίες στον τομέα των φυσικών καλλυντικών. Στο πρώτο, οι χημικοί και οι βιολόγοι του αναπτύσσουν συνεχώς νέες φόρμουλες προϊόντων βασισμένων στην ελληνική φύση. Στο δεύτερο, οι γεωπόνοι και οι χημικοί του, προχωρούν σε βιολογικές καλλιέργειες επιλεγμένων φυτών, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα καλύτερα δυνατά εκχυλίσματα και έλαια στα καλλυντικά και τα υπόλοιπα προϊόντα της εταιρείας! Δεν είναι, λοιπόν, τυχαία η παγκόσμια αναγνώριση για την ποιότητα των προϊόντων της Korres Natural Products. Όμως κι αυτή θα ήταν ίσως αρκετά πιο περιορισμένη αν ο Γιώργος Κορρές, από την πρώτη στιγμή λειτουργίας της εταιρείας του, δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική για μια τέτοια μάρκα είναι να φαίνεται μοντέρνα και να διαδίδει ένα ισχυρό μήνυμα. Οι συσκευασίες των προϊόντων της Korres Natural Products, τα πανέμορφα κουτιά της από ακριβό χαρτόνι, τα κομψά της μπουκάλια, τα χρώματα, οι φωτογραφίες, ακόμη και οι γραμματοσειρές στα ονόματα των συστατικών, συνθέτουν ένα πρωτοποριακό design που έχει συνδεθεί άμεσα με την εταιρεία και κάνει την αναγνωρισιμότητά της άμεση. Ακόμη και οι εγκαταστάσεις της Korres Natural Products μοιάζουν με συσκευασία προϊόντος της! Η ίδια γραμματοσειρά, τα ίδια χρώματα, μια εμμονή στο design που δεν είναι τυχαία. Ο Γιώργος Κορρές μπορεί να καυχιέται σήμερα ότι διαθέτει την πιο... «μάρκα» από όλες τις ελληνικές μάρκες. Σήμερα, από την Korres Natural Products παράγονται περίπου 400 προϊόντα, τα οποία θα τα βρει κανείς σχεδόν σε κάθε ελληνικό φαρμακείο (5.600 φαρμακεία σε όλη την Ελλάδα), αλλά και στα καταστήματα Κορρές. Και, βέβαια, σε επιλεγμένα σημεία σε 30 χώρες του κόσμου. Είναι ενδεικτικό το ότι ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν 5 καταστήματα Κορρές, στο εξωτερικό υπάρχουν άλλα 23! Όλος ο κόσμος ξέρει τον Κορρέ Για την ποιότητα των προϊόντων της εταιρείας αξίζει μια ματιά στα διεθνή βραβεία που έχουν κερδίσει. Ο κατάλογος μοιάζει ατελείωτος και κάθε χρόνο επεκτείνεται, καθώς το τμήμα έρευνας και τεχνολογίας βγάζει ακόμη πιο ποιοτικές φόρμουλες και προϊόντα. Ο Γιώργος Κορρές αρνείται να επαναπαυθεί στις δάφνες του. Το πρώτο προϊόν Κορρέ ήταν ένα αρωματικό σιρόπι για το λαιμό με μέλι και γλυκάνισο, εμπνευσμένο από το θερμαντικό ρακόμελο που έφτιαχνε ο παππούς Γιώργος Κορρές στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Νάξο. Το διέθετε ο Γιώργος Κορρές ο νεότερος στο φαρμακείο του, πίσω από το Παναθηναϊκό Στάδιο. Από τότε μέχρι σήμερα, εκατοντάδες άλλα παρόμοια προϊόντα έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου, αλλά εκείνο το φαρμακείο, το πρώην φαρμακείο Τζιβανίδη, παραμείνει η μεγάλη αγάπη του Γιώργου Κορρέ... Και για όποιον αναρωτιέται πού οδηγεί οικονομικά όλο αυτό το μοντέλο, αρκεί μια ματιά στα νούμερα που έκανε η Korres Natural Products το 2011, έτος βαθειάς ύφεσης: Το έτος έκλεισε με αύξηση πωλήσεων στην ελληνική αγορά αλλά και με αύξηση των εξαγωγών κατά 15%. Ενώ στις αγορές προτεραιότητας που για την εταιρεία είναι οι Γερμανία, Ισπανία και Ρωσία, οι πωλήσεις ανέβηκαν κατά 18%! Ελληνική φύση, ποιοτικό προϊόν, εκπροσώπηση της χώρας μας στο εξωτερικό: Η συνταγή του Γιώργου Κορρέ μάς εντυπωσιάζει και δεν θα σταματήσουμε να την χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα της υγιούς ελληνικής επιχειρηματικότητας.

Μια ματιά στην Ευρώπη του μέλλοντος

Θανάσης Ζεκεντές Η οικονομική κατάσταση έχει εγκλωβίσει τη συζήτηση και τη σκέψη για το μέλλον της Ευρώπης αποκλειστικά στην υπέρβαση της κρίσης χρέους και της κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Είναι άραγε αυτός ο σωστός δρόμος; Αντιμετωπίζουμε το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης ή μήπως αντιμετωπίζουμε τα αποτελέσματα της χαλαρής δομής της Ευρώπης; Η Ευρώπη σήμερα αντιμετωπίζει θεμελιώδη προβλήματα διάγνωσης των αιτίων της κρίσης, σχεδιασμού και υλοποίησης των ενδεδειγμένων μέτρων και οραματισμού για το μέλλον της. Οι δημιουργοί της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης διαπνέονταν από το αίσθημα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η υπέρβαση των μεταπολεμικών εχθροτήτων, των εθνικών ιδιαιτεροτήτων και των κυβερνητικών ανταγωνισμών δεν ήταν μια διαδικασία που επιτεύχθηκε απλά και χωρίς αμοιβαίες υποχωρήσεις. Το όραμα μιας μεγάλης, ανοικτής, δημιουργικής, συνεκτικής και σύγχρονης Ευρώπης ενέπνευσε τους ηγέτες που σχεδίασαν και προώθησαν την ιδέα της ενιαίας Ευρώπης. Διαχρονικά έγιναν σημαντικά βήματα και παρά τις καθυστερήσεις και τις επιμέρους συγκρούσεις μέσα από τη σύνθεση, την ομοφωνία και τη συνεργασία η Ευρώπη προχώρησε και βοήθησε τις χώρες μέλη της να προχωρήσουν στα ζητήματα της διαφάνειας, των κοινωνικών δικαιωμάτων και των μεταρρυθμίσεων. Η παγκόσμια κρίση του 2008 αποτελεί για την Ευρώπη μια μεγάλη δοκιμασία. Είναι αναμφίβολα η κρισιμότερη στιγμή στη βραχύβια ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης που θα κρίνει αν η Ευρώπη θα παραμείνει προσηλωμένη στην πορεία της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ή τα εθνικά συμφέροντα και οι οικονομικές σκοπιμότητες θα ανατρέψουν το όραμα της μεγάλης ανοικτής Ευρωπαϊκής οικογένειας. Η Ευρώπη δεν είναι μόνη της στο παγκόσμιο στερέωμα. Η οικονομική κρίση του 2008 σηματοδοτεί την ανατροπή των παγκόσμιων οικονομικών ισορροπιών. Νέες δυνάμεις αναδεικνύονται στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη βελτιώνοντας τη συμμετοχή τους στο παγκόσμιο Α.Ε.Π. Οι οικονομικά αναπτυγμένες οικονομίες χαρακτηρίζονται πλέον από χαμηλά ποσοστά ανάπτυξης, μικρά ποσοστά αποταμίευσης και υψηλό δημόσιο χρέος. Αντίθετα οι ταχύτατα αναπτυσσόμενες  οικονομίες του πλανήτη, όπως είναι η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία κ.α. έχουν εκρηκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης, μεγάλα ποσοστά αποταμίευσης, χαμηλό δημόσιο χρέος και θετικό ισοζύγιο πληρωμών.    Οι αναπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη ήταν για πολλά χρόνια οι παγκόσμιοι παραγωγοί. Κατείχαν τα μέσα παραγωγής, εκμεταλλεύονταν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους των αναπτυσσόμενων χωρών και δημιουργούσαν υψηλές υπεραξίες που επέτρεπαν στους κατοίκους τους να έχουν ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο. Ο οικονομικός μετασχηματισμός των αναπτυσσόμενων χωρών, με την αξιοποίηση των συγκριτικών τους πλεονεκτημάτων, όπως είναι τα φθηνά εργατικά χέρια και οι φθηνές πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών αυτών, σε συνδυασμό με τον εγχώριο προστατευτισμό, την επένδυση στην έρευνα και ανάπτυξη, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να μεταφερθεί η παγκόσμια παραγωγή από τις ακριβές αναπτυγμένες στις φθηνές αναπτυσσόμενες οικονομίες του πλανήτη. Με τις αναπτυσσόμενες χώρες να αναπτύσσονται 4% ταχύτερα από τις αναπτυγμένες, γίνεται σαφές πως η συμμετοχή των αναπτυσσόμενων οικονομιών, που σήμερα υπολείπεται των αναπτυγμένων στο παγκόσμιο ΑΕΠ, θα ανατραπεί υπέρ τους. Η συνολική συμμετοχή των αναπτυγμένων χωρών στο παγκόσμιο ΑΕΠ θα μειωθεί από 64,6% το 2011 σε 58,9% το 2016 (πρόβλεψη του ΔΝΤ). Ειδικότερα, το ΑΕΠ της Ευρωζώνης ως ποσοστό του παγκόσμιου ΑΕΠ για την ίδια περίοδο αναφοράς θα μειωθεί από 18,8% σε 16,4%. Με δεδομένο πως οι κάτοικοι της Ευρωζώνης είναι λίγο πάνω από το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι σαφές πως παρά την προβλεπόμενη μείωση της συμμετοχής της Ευρωζώνης στο παγκόσμιο Α.Ε.Π. ο μέσος κάτοικος της Ευρωζώνης έχει 4 φόρες υψηλότερο εισόδημα από το μέσο κάτοικο του πλανήτη, γεγονός που ερμηνεύει το γιατί η Ευρώπη είναι μαγνήτης μεταναστών. Η διατήρηση της θέσης της Ευρώπης στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα δεν θα είναι εύκολη υπόθεση και σίγουρα η ύπαρξη της Ευρωζώνης είναι πρωταρχικής σημασίας για να μπορέσουν οι Ευρωπαίοι να ανταγωνιστούν τις ανερχόμενες χώρες. Η Ο.Ν.Ε. (Οικονομική και Νομισματική Ένωση) ως σύλληψη ήταν πρωτοποριακή. Δημιούργησε μια ενιαία και μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά όπου τα προϊόντα διακινούνται ελεύθερα και οι συναλλαγές γίνονται με ένα ενιαίο νόμισμα, το Ευρώ. Η ενιαία αγορά εκμηδένισε το κόστος μετατροπής συναλλάγματος, ενώ εξάλειψε τις επιβαρύνσεις από δασμούς και τους περιορισμούς εμπορίου, ευνοώντας την ανάπτυξη του ενδοευρωπαϊκού εμπορίου. Το 2002 το Ευρώ αντικατέστησε τα εθνικά νομίσματα 12 χωρών της Ε.Ε., ενώ σήμερα 17 από τα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιούν το Ευρώ ως νόμισμά τους (Βέλγιο, Γερμανία, Εσθονία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Κύπρος, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Αυστρία, Πορτογαλία, Σλοβενία, Σλοβακία και Φινλανδία). Η Ο.Ν.Ε. αθροιστικά για τις χώρες της Ευρωζώνης έχει λειτουργήσει θετικά. Έχει προσφέρει μια μεγάλη οικονομική αγορά όπου μπορούν οι μεγάλες επιχειρήσεις των ισχυρών κρατών να επιτύχουν οικονομίες κλίμακας και να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τους. Είναι σε όφελος της Ο.Ν.Ε. να στηρίξει τις χώρες που έχουν αυτή τη στιγμή σημαντικά προβλήματα, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία. Ωστόσο, τα ίδια προβλήματα θα εμφανιστούν μακροπρόθεσμα ξανά, ίσως και σε περισσότερες χώρες. Άλλωστε, το φαινόμενο αυτό δεν είναι μόνο Ευρωπαϊκό. Στις Η.Π.Α. υπάρχουν φτωχές και πλούσιες πολιτείες. Πολιτείες όπως η Καλιφόρνια και το Ουισκόνσιν αντιμετωπίζουν οξύ δημοσιονομικό πρόβλημα, ωστόσο έχουν σε περίπτωση χρεωκοπίας την κάλυψη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Η.Π.Α. Άρα, γίνεται πλέον σαφές ότι η Ε.Ε. πρέπει να προχωρήσει στην επόμενη φάση της οικονομικής της ενοποίησης. Η Ε.Ε. σήμερα έχει μόνο ενιαία νομισματική πολιτική και μάλιστα με την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) δέσμια του κανόνα διατήρησης του χαμηλού πληθωρισμού. Η δημοσιονομική πολιτική και το σύνολο των δημόσιων δαπανών ασκείται από τα κράτη – μέλη. Προκειμένου να στηρίξει την Ο.Ν.Ε., η Ε.Ε. θα πρέπει να διαμορφώσει μια ενιαία ευρωπαϊκή οικονομική και κοινωνική πολιτική. Με τον τρόπο αυτό οι πλούσιες χώρες θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν μια μεγάλη ελεύθερη αγορά και οι φτωχές χώρες θα λαμβάνουν ως αντάλλαγμα ένα δίκτυ ασφαλείας για τη συμμετοχή τους στην κοινή αγορά. Η Ευρώπη του μέλλοντος για να παραμείνει ενωμένη θα πρέπει να έχει ισχυρή και παρεμβατική ΕΚΤ αλλά και ενιαία δημοσιονομική πολιτική όχι τόσο σε σχέση με τα ελλείμματα – πλεονάσματα, όπως θέλει η Γερμανία, όσο σε σχέση με το φορολογικό καθεστώς (συντελεστές άμεσων και έμμεσων φόρων) και τις κατηγορίες δημοσίων και ασφαλιστικών δαπανών (όρια συνταξιοδότησης και προϋποθέσεις χορήγησης μεταβιβαστικών πληρωμών).  Σήμερα είναι η ώρα η Ευρώπη να ξεπεράσει τις εθνικές σκοπιμότητες και να ξεκινήσει την πορεία της προς την επόμενη φάση της ολοκλήρωσης της, τη μετατροπή της από συνομοσπονδία σε ομοσπονδία, ώστε να μπορέσει να κρατήσει την Ο.Ν.Ε. ζωντανή σε όφελος όλων Ευρωπαίων πολιτών. Η Ενωμένη Ευρώπη ή θα προχωρήσει την πορεία της οικονομικής ενοποίησης της ή θα παραμείνει έρμαιο της ύφεσης η οποία τελικά μπορεί να οδηγήσει στην ανακοπή της πορείας ενοποίησης με τον κίνδυνο της διάλυσης να φαίνεται πιο έντονος παρά ποτέ.   Ο Θανάσης Ζεκεντές είναι οικονομολόγος, MSc  

Η αρώνια «κατακτά» τους Έλληνες

Φυτεύτηκαν ήδη 700 στρέμματα σε όλη την Ελλάδα Ένα φυτό με ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, φαρμακευτικές και άλλες χρήσεις, κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος μεταξύ των Ελλήνων καλλιεργητών. Πρόκειται για την αρώνια, που ήδη καλλιεργείται σε 700 στρέμματα σε όλη την ελληνική επικράτεια και τα πρώτα «μηνύματα» είναι πολύ θετικά. Όπως εξηγεί στο ΑΜΠΕ ο τακτικός ερευνητής στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης Ιωάννης Σπανός, η συνολική παραγωγή, ύστερα από μία διετία, υπολογίζεται σε 224 τόνους (σε φυτευτικό σύνδεσμο 3μ Χ 2μ, 160 φυτά στο στρέμμα και σε δύο κιλά ανά φυτό), και σταδιακά θα αυξάνει- στο τρίτο έτος 4 κιλά το φυτό, στο τέταρτο έτος 8 κιλά το φυτό και στο 5ο έτος 10 κιλά το φυτό. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας (Πιερία, Αθήνα, Καρδίτσα, Σέρρες, Στερεά Ελλάδα κ.α.), συγκροτούνται, μάλιστα, ομάδες παραγωγών αρώνιας, με την καθοδήγηση και τις συμβουλές του κ. Σπανού. Η αρώνια η μελανόκαρπη (Aronia melanocarpa/Black Choceberry) ανήκει στην οικογένεια των ροδοειδών (Rosaceae) και είναι φυλλοβόλος θάμνος, ύψους 1-3 μέτρων. Πρόκειται για ένα πολύτιμο φαρμακευτικό είδος, το οποίο απαντάται φυσικά στην ανατολική βόρεια Αμερική και νότια στον Καναδά, σε ευρεία έκταση, σε ξηρές και υγρές περιοχές. Η αρώνια είναι ένα θαμνόμορφο φυτό που η συστηματική του καλλιέργεια, στην Ευρώπη και Ρωσία, άρχισε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού προηγουμένως αναγνωρίστηκε η πολύτιμη φαρμακευτική και υγιεινή αξία των καρπών της. Η αρώνια στην Διεθνή κλίμακα των φραρμακευτικών φυτών (1-5) κατέχει τις πρώτες θέσεις. Μορφολογία-Οικολογία Η αρώνια είναι μακρόβιος και μειωμένων γενικών απαιτήσεων θάμνος, διότι αναπτύσσει ευρύ ριζικό σύστημα και αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (<-25ο C). Η ταχύτητα ανάπτυξης των φυτών είναι αργή (30-40εκ. ανά έτος), όμως η διάρκεια ζωής είναι μεγάλη (έως 100 έτη). Οι ρίζες (εκτός από την κεντρική/πασσαλόριζα) είναι επιφανειακές και λεπτές. Αναπτύσσει πολλές παραφυάδες και μεταφυτεύεται εύκολα. Τα φύλλα είναι ελλειπτικά (2-6εκ. μήκος και 1-4εκ. πλάτος). Το χρώμα των φύλλων το θέρος είναι ανοικτό έως σκούρο πράσινο, και το φθινόπωρο αλλάζει σε διάφορα χρώματα (πορτοκαλί, ροδοκόκκινο, απαλό ροζ). Το φυτό ανθίζει τον Ιούλιο ή Αύγουστο, τα άνθη είναι άσπρα και φύονται σε μικρές ταξιανθίες. Το χρώμα του φλοιού κυμαίνεται (καφέ έως ανοικτό μαύρο). Ο καρπός είναι μικρός (7-10 χιλιοστά), στρογγυλός, απαλός μαύρος στην αρχή και μαύρος, όταν ωριμάζει. Στην Ελλάδα ωριμάζει νωρίτερα (Αύγουστος-αρχές Σεπτεμβρίου, ανάλογα με το κλίμα). Η παραγωγή καρπών αρχίζει από το τρίτο έτος και σταδιακά αυξάνεται. Εξάπλωση-οικονομική σημασία Στην Ευρώπη, η αρώνια καλλιεργείται σε διάφορες χώρες (Ρωσία, Λιθουανία, Βουλγαρία, Σουηδία, Δημοκρατία της Τσεχίας) και σε ευρεία έκταση στην Πολωνία. Στη Λιθουανία, μία εταιρεία παρασκευάζει κρασί (από τους καρπούς της αρώνιας) που ονομάζεται «Aronijos» που συνιστάται για πρόληψη από καρδιοπάθειες. Η αρώνια εισήχθη από την Αμερική στην Ανατολική Ευρώπη, πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, και αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως καλλωπιστικό φυτό. Όμως, μετά τον πόλεμο, χρησιμοποιήθηκε σαν φαρμακευτικό φυτό από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Το 1974, 54.000 στρέμματα φυτεύτηκαν στην Ανατολική Ευρώπη, από τα οποία τα 40.000 στρέμματα σε περιοχές με ψυχρό κλίμα (Σιβηρία). Ο σκοπός των φυτειών ήταν η παραγωγή χυμού και φαρμακευτικών σκευασμάτων, διότι οι καρποί της αρώνιας είναι πλούσιοι σε ουσίες (ανθοκυανίνες, φαινόλες, καταχίνες, φλαβονόλες, κ.ά.). Η οικονομική σημασία της καλλιέργειας της αρώνιας είναι μεγάλη, διότι το κόστος καλλιέργειας είναι χαμηλό (τιμές γυμνόριζων τριετών φυταρίων 2-4 ευρώ), αποδίδει εισόδημα σε μικρό διάστημα (δύο έως τρία έτη μετά την φύτευση), η φυτεία διαρκή μεγάλο διάστημα (έως 100 έτη), η καλλιέργεια θεωρείται βιολογική (δεν χρειάζονται λιπάνσεις, ραντίσματα, διότι δεν έχουν αναφερθεί μέχρι σήμερα ασθένειες). Xρήσεις-Προϊόντα Ο καρπός της αρώνιας είναι βρώσιμος και εύγευστος (ιδιαίτερα κατόπιν επεξεργασίας), και δύναται να χρησιμοποιηθεί ευρύτατα σε μαρμελάδες, διότι περιέχει μία πολύτιμη ουσία, την πηκτίνη. O καρπός μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στην φαρμακοβιομηχανία, διότι περιέχει και βιταμίνη C σε υψηλά επίπεδα (15-30 mg στα 100 γραμμάρια), καθώς και πολλές άλλες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία (Α, Β1, Β2, Β3, Β6, Β9, Ε, Κ, P). Επίσης, ο καρπός μας προστατεύει και από την ραδιενέργεια. Το κυριότερο προϊόν της αρώνιας για πώληση είναι οι καρποί (νωποί, καταψυγμένοι και αποξηραμένοι σε μορφή σταφίδας). Επιπλέον, οι καρποί επεξεργαζόμενοι παρέχουν μεταποιημένα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας, όπως μαρμελάδες, χυμούς, σιρόπι, λικέρ ή κρασί. Στη Λιθουανία, μία εταιρεία παρασκευάζει κρασί (από τους καρπούς της αρώνιας) που ονομάζεται "Aronijos" που συνιστάται για αναζωογόνηση και πρόληψη από καρδιοπάθειες. Η αρώνια θεωρείται είδος πολύτιμο για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες, λόγω υψηλής περιεκτικότητας σε ζωτικές πολυφαινόλες (πέντε φορές περισσότερο από τα σταφύλια). Τα εκχυλίσματα των καρπών και φύλλων της αρώνιας έχουν χρήσιμες αντιοξειδωτικές ιδιότητες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τις φαρμακοβιομηχανίες, διότι εμπεριέχουν ουσίες με χρήσιμες θεραπευτικές ιδιότητες (ανθοκυανίνες, πολυφαινόλες, βιοφλαβονόλες, ταννίνες, ισταμίνες, σεροτονίνες, κ.ά.). Στα φαρμακεία του εξωτερικού διατίθενται σκευάσματα της αρώνιας, σε κάψουλες, σταγόνες, κ.ά. Η πρώτη καλλιέργεια της αρώνιας στην Ελλάδα Η πρώτη καλλιέργεια στην Ελλάδα, έγινε πριν από τρία χρόνια (με φυτάρια ποικιλίας νότιας Βουλγαρίας, ηλικίας τριών ετών) στην περιοχή των Σερρών (Παραπόταμος, ΒΔ της λίμνης Κερκίνης), με ιδιοκτήτη τον κ. Κωνσταντίνο Χοκμενίδη. Η καλλιεργούμενη έκταση είναι 4 στρέμματα (φυτευτικός σύνδεσμος 2X3μ.), 160 φυτά/στρέμμα, συνολικά 160Χ4=600 φυτά. Η καλλιέργεια είναι βιολογική, διότι δεν χρησιμοποιήθηκαν φυτοφάρμακα, χημικά λιπάσματα, και δεν υπήρξαν ασθένειες. Στο αγρόκτημα έγινε εμπλουτισμός μόνο με φυσικό λίπασμα (κοπριά) και τα φυτάρια αρδεύονται (με σύστημα στάγδην). Η παραγωγή σε καρπούς το 2011, ύστερα από τρία έτη, κυμαίνεται από 8-13κιλά ανά φυτάριο (μέσος όρος 10κιλά/φυτό, ή 10Χ160=1.600κιλά/στρέμμα). Οι καρποί από τον παραγωγό πωλούνται νωποί, καταψυγμένοι ή αποξηραμένοι (σε μορφή σταφίδας). Προοπτικές Η καλλιέργεια της αρώνιας ενδείκνυται για τη χώρα μας, διότι οι κλιματικές και εδαφικές συνθήκες είναι ευνοϊκές και το κόστος της φυτείας και καλλιέργειας είναι χαμηλό, εξηγεί στο ΑΜΠΕ ο κ. Σπανός. Επίσης, όπως τονίζει, θα αποτελέσει μία νέα εναλλακτική καλλιέργεια για τους αγρότες και θα αυξήσει το εισόδημα, ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα μαστίζεται από την κρίση, και οι επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων σταδιακά ελαττώνονται. Συγκομιδή - επεξεργασία Η συγκομιδή των καρπών της αρώνιας για την Ελλάδα γίνεται τον Αύγουστο (έως μέσα Σεπτεμβρίου), χειρωνακτικά. Οι καρποί διατηρούνται νωποί σε ψυγεία (2ο C) για διάστημα τριών μηνών για να πωλούνται ως νωποί, ή διατηρούνται σε καταψύκτες για μεγάλα χρονικά διαστήματα και πωλούνται ως κατεψυγμένοι. Επιπλέον, οι καρποί, αφού αποξηραθούν, μπορούν να πωληθούν σε μορφή σταφίδας ή να μεταποιηθούν σε εμπορεύσιμα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και οικονομικής σημασίας, όπως μαρμελάδες, χυμούς, σιρόπι ή κρασί. Σημαντικό οικονομικό όφελος μπορεί να προκύψει με τη μετατροπή των εκχυλισμάτων των καρπών αρώνιας σε φαρμακευτικές ουσίες για την καταπολέμηση πολλών ασθενειών. Επισημαίνεται ότι ο θρυλικός κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν χρησιμοποίησε σκευάσματα της αρώνιας για προστασία από την κοσμική και ραδιενεργό ακτινοβολία του σύμπαντος.

Σταμάτης Κριμιζής: Στην Ελλάδα Δεν Υπήρχε Σχέδιο για την Έρευνα

Είχαν περάσει τρία χρόνια από την προηγούμενη φορά που επισκέφθηκα το ερευνητικό κέντρο της Ακαδημίας Αθηνών, στου Παπάγου, και η ματιά μου σάρωνε τον χώρο ολόγυρα για αλλαγές. Αλλά, φευ, ο χρόνος έδειχνε να έχει σταματήσει εδώ: Τα εντυπωσιακά κτίρια λιάζονταν το ίδιο λείψανδρα και οι λιμνούλες που περιβάλλουν την είσοδο άχνιζαν ακόμη στεγνές και στέρφες... όσο και οι επιστήμες στη χώρα που τις γέννησε. Είχα έρθει να συναντήσω τον πρόεδρο του «συμβουλίου των σοφών», του ΕΣΕΤ (Εθνικό Συμβούλιο Ερευνας και Τεχνολογίας, καταπώς θεσμοθετήθηκε το 2005). Η σύνθεσή του «με τα καλύτερα μυαλά της Ελλάδας διεθνώς» είχε προβληθεί τότε δεόντως και επικεφαλής του είχε τεθεί ο γνωστός φυσικός και ακαδημαϊκός μας Δημήτρης Νανόπουλος. Τον Φεβρουάριο του 2006 ο κ. Νανόπουλος είχε δηλώσει στο «Βήμα» ότι έχει αναλάβει «το τεράστιο εθνικό έργο της πλήρους αναθεώρησης του ερευνητικού χάρτη της χώρας» και είχε υποσχεθεί ότι «ένα νέο θεσμικό πλαίσιο έρευνας θα έρθει στο ελληνικό Κοινοβούλιο πολύ σύντομα». Οταν όμως τον ρώτησα το 2009 ποιο ήταν το νέο σχέδιο έρευνας, μου απάντησε ότι... ακόμη το έψαχναν! Τώρα, εδώ και ενάμιση χρόνο, τη θέση του Δημήτρη Νανόπουλου έχει πάρει ο αστροφυσικός της NASA και επιστημονικός διευθυντής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins των ΗΠΑ Σταμάτης Κριμιζής - γνωστός και ως «ο χαρτογράφος του Διαστήματος». Τα πιο χαρακτηριστικά που θυμόμουν από την πρόσφατη παρουσία του στον ΕΣΕΤ ήταν η ρήση του στην εναρκτήρια συνεδρίαση ότι «τα δύο τρίτα από την ανάπτυξη του ΑΕΠ κατά έτος, σε όλες σχεδόν τις προηγμένες χώρες, προέρχονται από την καινοτομία και την τεχνολογία» και η έκκλησή του προς τη διεθνή επιστημονική κοινότητα να στηρίξει την Ελλάδα (στις 24 Οκτωβρίου 2011). Σήμερα, τι αλλιώτικο θα είχε να μου πει για τη «χαρτογράφηση της ελληνικής έρευνας» και τη χάραξη δρόμων για την ανάπτυξη; Τον κ. Κριμιζή τον βρήκα μόνο του, να μιλάει ευγενικά στο τηλέφωνο, προσπαθώντας να πείσει κάποιον αρμόδιο ότι του ήταν απαραίτητος «έστω και ένας» ερευνητής για το έργο... Θυμήθηκα ότι, όταν είχε πρωτοεπιστρέψει στην Ελλάδα ο Σταμάτης Κριμιζής, τα μαλλιά του είχαν ακόμη τη ζέση του χαλκού. Τώρα, η τριβή με τα στοιχεία της πατρώας γης τα είχε βαφτίσει απλόχερα στην πατίνα της πλατίνας. Μεταστοιχείωση... Πείτε μου, πώς και αναλάβατε το ΕΣΕΤ ; «Μου το ζήτησε η υπουργός Παιδείας, η κυρία Διαμαντοπούλου. Δεν τη γνώριζα πριν. Μάλιστα, λίγο προτού μου το ζητήσει είχα στιγματίσει σε συνέντευξή μου την αναξιοκρατία που κυριαρχεί. Αλλά εκείνη με εντυπωσίασε, λέγοντάς μου ότι είχε διαβάσει την κριτική μου και συμφωνούσε απόλυτα. Στη συνέχεια, και αφού δέχθηκα τελικά τη θέση, είδα ότι τήρησε τον λόγο της να μην παρακάμψει ποτέ τις λίστες υποψηφίων που αξιοκρατικά συνθέταμε για τα ερευνητικά ιδρύματα. Σταδιακά, βλέποντας την ευστροφία της στο να αντιλαμβάνεται την ουσία των προβλημάτων και να μεθοδεύει τις ενέργειες... ομολογώ ότι κατέληξα θαυμαστής της!». Οπότε, τι ήταν το πρώτο που πράξατε στο ΕΣΕΤ; «Το πρώτο ήταν να κινηθούμε με μια πολύ πιο ευέλικτη ομάδα. Η προηγούμενη σύνθεση είχε κάπου 65 μέλη, με αποτέλεσμα να έχουν συνεδριάσει όλα αυτά τα χρόνια μόνο τέσσερις με πέντε φορές. Αυτό που έκανε λοιπόν η κυρία Διαμαντοπούλου ήταν να συμπήξει ένα ενδεκαμελές συμβούλιο. Εγώ δεν γνώριζα όλα τα άτομα του συμβουλίου όταν ανέλαβα, αλλά κατενθουσιάστηκα στη συνέχεια από το ποιόν τους: Ολοι τους εξαιρετικοί επιστήμονες, αλλά και - όπως αποδείχθηκε - ακάματοι συνεργάτες. Από την πρώτη μας λοιπόν συνεδρίαση, ζητήσαμε από τον τότε γενικό γραμματέα Ερευνας και Τεχνολογίας κ. Μητσό να μας δώσει το υπάρχον δεκαετές σχέδιο έρευνας και ανάπτυξης. Μας απάντησε ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Δηλαδή, κάτι που υπάρχει σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης δεν είχε γίνει ποτέ στην Ελλάδα! Του ζητήσαμε τότε τα ερευνητικά δεδομένα, προκειμένου να συντάξουμε εμείς ένα δεκαετές σχέδιο, και υποσχέθηκε να τα συλλέξει. Υστερα όμως από τρεις μήνες ο κ. Μητσός παραιτήθηκε χωρίς να έχει συγκεντρώσει ακόμη τα στοιχεία». Θα ήθελα εδώ μια διευκρίνιση: Διάβασα στην ενημέρωση του ΕΣΕΤ προς το υπουργείο Παιδείας, της 22ας Φεβρουαρίου 2012, τη μνεία «σύμφωνα με το 2ο μνημόνιο, η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να ολοκληρώσει το ΕΣΠΕΚ (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο για την Ερευνα, Τεχνολογία και Καινοτομία, με ορίζοντα δεκαετίας) πριν από το τέλος του 2012». Να εννοήσω ότι το 10ετές σχέδιο το χρωστάμε στην τρόικα; «Οχι βέβαια: ήταν κάτι που το ζήτησα από την πρώτη συνεδρίαση της νέας επιτροπής, στις 21 Σεπτεμβρίου 2010, ακριβώς διότι έτσι χαράσσεται η στρατηγική έρευνας παντού στον κόσμο. Η κυρία Διαμαντοπούλου αποδέχθηκε αμέσως το αίτημα. Οπως ανακαλύψαμε όμως, όλα τα ερευνητικά κέντρα πλην του ΙΤΕ και του ΕΚΕΤΑ τηρούσαν τα βιβλία τους με τρόπο από ερασιτεχνικό ως ανύπαρκτο. Από τέτοια στοιχεία πώς να εξαγάγεις ασφαλή συμπεράσματα; Και, πέραν αυτών, υπήρξε και η απρόσμενα αρνητική στάση πολλών διευθυντών των ιδρυμάτων, που στο αίτημά μας για στοιχεία ανταπαντούσαν "Τι τα θέλετε;". Αυτό ήταν το κλίμα και γι' αυτό δεν μπόρεσε ο κ. Μητσός να τα συλλέξει». Και τώρα; Πού βρίσκεται το θέμα; «Ευτυχώς για εμάς, τον Απρίλιο του 2011 επελέγη ως ΓΓΕΤ ένας μηχανικός με 20ετή διοικητική εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα, ο κ. Κώστας Κοκκινοπλίτης. Ο άνθρωπος αυτός κατόρθωσε να αντλήσει αξιόπιστα δεδομένα, τα οποία τα είδαμε για πρώτη φορά τον περασμένο Σεπτέμβριο. Τώρα, επιτέλους, ξέρουμε το τι συνέβαινε και μπορούμε να σχεδιάσουμε το τι μπορεί να συμβεί. Το δεκαετές μας σχέδιο θα βασιστεί στην αύξηση της εθνικής δαπάνης για την Ερευνα από το 0,5% του ΑΕΠ (που είναι τώρα) στο 1,5% ως το 2020». Πρακτικά μιλώντας, ακόμη και αυτό το τωρινό 0,5% έφθανε στα χέρια των ερευνητών; «Οχι! Η πραγματικότητα είναι ότι οι ερευνητές μας δεν είχαν χρηματοδοτηθεί ουσιαστικά όλη την παρελθούσα πενταετία. Γι' αυτό και αμέσως εισηγηθήκαμε το πρόγραμμα "Αριστεία", που αφενός έδωσε μια κάποια ανάσα ζωής στο ερευνητικό δυναμικό μας, αφετέρου μας επέτρεψε να σταθμίσουμε με νέα δεδομένα τις ερευνητικές ανάγκες της χώρας. Πρέπει όμως να σας πω ότι έχω ταλαιπωρηθεί ψυχικά από το τι επακολούθησε του "Αριστεία": καταιγισμός επιστολών που μας κατηγορούσαν για συνωμοσίες εξόντωσης ερευνητών και τέτοια παρόμοια. Ηταν μια φοβερά άδικη αντιμετώπιση, ιδιαίτερα για τους ακούραστους πρωταγωνιστές αυτού του προγράμματος - όπως οι καθηγητές Ηλιόπουλος της Ecole Polytechnique και Οντόνι του ΜΙΤ. Οχι μόνο είχαν δουλέψει ανιδιοτελώς και "άπειρες" ώρες, αλλά δεν είχαν λάβει μέρος σε καμία επιλογή. Στις εργασίες των Θεματικών Επιτροπών Αξιολόγησης προσκλήθηκαν και δέχθηκαν ανιδιοτελώς να συμμετάσχουν περίπου 120 έλληνες και ξένοι πανεπιστημιακοί απ' όλον τον πλανήτη. Αλλωστε από τα μέλη του ΕΣΕΤ δεν επενέβη κανείς διότι, πολύ απλά, κάτι το τόσο αντιεπιστημονικό και ανήθικο είναι αδιανόητο για εμάς που εργαζόμαστε χρόνια στο εξωτερικό. Εδώ όμως το να κάνεις απλά το καθήκον σου θεωρείται ύποπτο». Το αδιανόητο του αυτονόητου «Τρομάξαμε από τη δύναμη της γραφειοκρατίας του τόπου μας» Και πώς θα πείσετε για το αυτονόητο; Πώς θα μπορέσετε να προτείνετε ένα 10ετές σχέδιο που θα γίνει αποδεκτό από την εδώ ερευνητική κοινότητα; «Είχαμε την επιλογή να εργαστούμε είτε με το μοντέλο "από πάνω προς τα κάτω" είτε με το αντίστροφο. Εγώ, ακριβώς διότι ήθελα τη μέγιστη συνδρομή των ερευνητών στον σχεδιασμό, υποστήριξα το δεύτερο. Ετσι, χρησιμοποιήσαμε τα ήδη θεσμοθετημένα Τομεακά Επιστημονικά Συμβούλια του ΕΣΕΤ, προκειμένου να διοργανώσουν "εντατικές συνεδρίες εργασίας" - ένα μοντέλο γέννησης και αξιολόγησης ιδεών δοκιμασμένο στην Αμερική - και να μας παρουσιάσουν τις εισηγήσεις τους για κάθε τομέα. Ως τις αρχές Ιουνίου θα έχουμε αυτές τις εισηγήσεις ανά ερευνητικό τομέα, με τις προτεραιότητες που θα θέτουν». Και ποια αντιμετώπιση είχε αυτή η πρωτοβουλία παραγωγής προτάσεων; «Θετικότατη. Και μάλιστα όχι μόνον από τους ερευνητές αλλά και από τον πολιτικό κόσμο. Θα σας πω χαρακτηριστικά ότι, όταν κλήθηκα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, έκριναν όλοι ως απαραίτητα αυτά τα βήματα και ζήτησαν να υποβληθούν σε νομοσχέδιο, ώστε να δεσμεύσουν και τις επόμενες κυβερνήσεις. Ενιωσα ότι επιτέλους κάτι αλλάζει στη νοοτροπία...». Μήπως ξεχνάτε τον κρυφό παράγοντα ισχύος της ελληνικής δημόσιας ζωής; Εννοώ τα μεσαία διοικητικά στελέχη υπουργείων και οργανισμών. «Δεν τον ξεχνώ καθόλου και μάλιστα έχω νιώσει ξεκάθαρα τη δύναμη αυτή της γραφειοκρατίας του τόπου μας. Πέρυσι, όταν σχεδιαζόταν ο νέος νόμος για την Ερευνα, την Τεχνολογική Ανάπτυξη και την Καινοτομία, τρομάξαμε από τις εκατοντάδες σελίδες που ήθελαν να εντάξουν, καθορίζοντας απίστευτες λεπτομέρειες. Βοηθήσαμε τότε να συνταχθεί ένα σχέδιο μόλις 35 σελίδων, που το ενέκρινε η υπουργός αλλά δεν πρόλαβε να το υποβάλει - και βέβαια ο διάδοχός της δεν το θεώρησε θέμα προτεραιότητας προ των εκλογών. Ενα άλλο θέμα που προσπαθήσαμε να προωθήσουμε αλλά δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε ήταν η μετατροπή των τεσσάρων Ερευνητικών Κέντρων Δημοσίου Δικαίου σε Ιδιωτικού Δικαίου. Ολοι εμείς οι του εξωτερικού ήμασταν απόλυτα ομόφωνοι σε αυτό το θέμα, διότι γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται για απεμπόληση των φορέων ως δημοσίων ιδρυμάτων, αλλά για αποτελεσματική και αξιοκρατική διοίκηση. Ωστόσο η πολυνομία σ' αυτή τη χώρα υποβοηθά όποιον θέλει να κωλυσιεργήσει ή και να μπλοκάρει τις αλλαγές». Είπατε ότι ο διάδοχός της - ο κ. Μπαμπινιώτης - δεν το θεώρησε ως προτεραιότητα. Το είπατε αναφερόμενος στη γνωστή αντιπαράθεση; «Η αντιπαράθεση ανέκυψε σχετικά με την πρόταση αλλαγής του νέου νόμου για τα ΑΕΙ χωρίς να προηγηθεί η τριετής αξιολόγηση. Κατ' εμάς είναι αδιανόητο να συνεχίσουμε την πορεία αυτού του τόπου χωρίς διασφάλιση της αξιοκρατίας - και το είπαμε. Αλλά πέρα από αυτό το συμβάν, η έλλειψη πραγματικής αξιολόγησης είναι αυτή που επέτρεψε να επικρατήσει μια απίστευτη ατασθαλία και δαπάνη του δημοσίου χρήματος, για να βολεύονται ημέτεροι. Για παράδειγμα, ολόκληρο ερευνητικό κέντρο με δύο ερευνητές και 100 υπαλλήλους στήθηκε λίγο πριν από τις εκλογές του 2007 και δέσμευε διά νόμου τη χρηματοδότησή του επί πέντε χρόνια με 25 εκατ. ευρώ! Νιώσαμε κυριολεκτικά ότι μας είχαν φωνάξει για... πυροσβέστες». Υπάρχει ελπίς; «Επιστημονική δουλειά χωρίς ήθος και αξιοκρατία δεν νοείται» Πώς περιμένετε να εμπεδωθεί η αξιοκρατία στα ΑΕΙ και στην ερευνητική κοινότητα όταν πολιτικοί συσχετισμοί την εμποδίζουν και διοικητικά στελέχη αυτών των φορέων τη σαμποτάρουν; «Δεν γνωρίζω αν θα συμβεί άμεσα... Ισως πρέπει να πιάσουμε ακόμη πιο πάτο για να ξυπνήσουμε ως χώρα... Ως ένα πρώτο βήμα πάντως, νιώσαμε μια αλλαγή της νοοτροπίας ήδη από τον φορέα με τον οποίο άμεσα συνεργαζόμαστε, τη ΓΓΕΤ. Αλλά τελικά αληθεύει ότι υπάρχει μια γάγγραινα πολύ πιο βαθιά σ' αυτή τη χώρα, βαθύτερη και από την έλλειψη αξιοκρατίας: Υπάρχει πλέον μέγα έλλειμμα ήθους!». Το οποίο... πώς μπορεί να ανακτηθεί; «Εγώ μπορώ να μιλήσω μόνο για την έρευνα. Επιστημονική έρευνα χωρίς ήθος και αξιοκρατία δεν νοείται. Αλλά για να φθάσουμε σε αυτά πρέπει να έχει παγιωθεί η αξιολόγηση. Δεν μπορείς να κάνεις έρευνα με ερευνητές που δεν γνωρίζεις τι αξίζουν!». Ερευνα όμως για ποιον; Μεταξύ του επιστήμονα που ερευνά και του πολίτη-αποδέκτη των καρπών της έρευνας, μεσολαβεί η βιομηχανία που θέτει σε γραμμές παραγωγής τα επιστημονικά ευρήματα. Πώς θα διασφαλίσετε στο 10ετές σχέδιο ότι θα υπάρχουν ενδιαφερόμενοι για το έργο των ερευνητών μας; Στο ΕΣΕΤ της Φινλανδίας συμμετέχουν εκπρόσωποι της βιομηχανίας και των χρηματοδοτικών επιχειρήσεων. Στο δικό μας ΕΣΕΤ δεν βλέπω τίποτε αντίστοιχο. «Δεν φαντάζεστε πόσο καίρια και επίκαιρη είναι η ερώτησή σας. Κοιτάξτε αυτό το χθεσινό e-mail μεταξύ μελών της επιτροπής: Συζητούμε ακριβώς τη συμμετοχή εκπροσώπων τέτοιων φορέων στην κατάρτιση του στρατηγικού σχεδίου για την έρευνα και την καινοτομία. Ομολογώ όμως ότι αντιμετωπίζουμε ένα εξαιρετικά αρνητικό κλίμα, καθώς είναι παγιωμένη η αντίληψη στα πανεπιστήμιά μας ότι κάθε συνεργασία ΑΕΙ με βιομηχανία είναι "αμαρτία". Δεν καταλαβαίνουν ότι αν δεν ξαναρχίσουμε να φτιάχνουμε πράγματα σ' αυτόν τον τόπο δεν θα έχουμε μέλλον σε αυτόν!». Πέρα από το ξαναζύγιασμα σωστού ή λάθους των όποιων αντιλήψεών μας, πέρα από την επιλογή ή όχι υιοθέτησης νέας νοοτροπίας, ενεδρεύει πάντα το ζητούμενο των «καυσίμων» για την εκκίνηση μιας αναπτυξιακής πορείας. Μήπως θα έπρεπε να αναζητήσουμε ένα New Deal με τους εφοπλιστές μας - που παραμένουν αφορολόγητοι - και να τους ζητήσουμε να χορηγήσουν την επιστημονική έρευνα στη χώρα ; «Μπορεί να γελάσετε, αλλά το έχουμε συζητήσει και αυτό. Προτείναμε αρχικά να στηθεί κάτι παρόμοιο με το Εθνικό Ιδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ (NSF), το οποίο θα προάγει την έρευνα ανεξάρτητα από πολιτικές επιλογές. Μας είπαν ότι στην τρέχουσα κατάσταση δεν μπορούν να υιοθετήσουν κάτι το τόσο ριζοσπαστικό. Υστερα συζητήσαμε κάτι σαν το ταμείο ερευνών που προτείνατε, από τους εφοπλιστές και την επιχειρηματική κοινότητα γενικά. Αλλά και αυτή η πρόταση παραμένει προς το παρόν χωρίς απάντηση». Χωρίς απάντηση... Αναρωτήθηκα αν για τον νέο επιστήμονα αυτής της χώρας είναι χειρότερο το να του δίνουν αρνητικές απαντήσεις από το να τον αφήνουν χωρίς απάντηση... Ωστόσο η θλίψη που διάβαζα στα μάτια του επικεφαλής των 11 σοφών δεν με άφηνε να επιμείνω. Θα περιμένω - όπως κι εσείς - να μετρήσουμε στα επόμενα χρόνια το πόσοι και ποιοι είχαν και έδωσαν απαντήσεις! (από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 06/05/2012)

Manfred Max Neef - Ξυπόλυτα Οικονομικά.avi

Η ΚΑΤΣΈΛΗ ΚΑΙ Ο ΆΚΗΣ ΣΤΟ ΚΑΜΠΙΝΚ

Από το : axiaplus.gr Το καλοκαίρι του 2009, όταν ήταν ξεκάθαρο πλέον ότι στις επόμενες εκλογές θα έρθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ένα ζευγαράκι παλιών μεγαλοστελεχών του κόμματος συμμετέχει στο κάμπινγκ του Ρεύματος Νέων Σοσιαλιστών. Η... πρώτη είναι η Λούκα Κατσέλη η οποία έχει δημιουργήσει το οικονομικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, ως τομεάρχης του κόμματος για την Οικονομία, το οποίο, όπως καλά έχει γράψει η Ιστορία, συμπτύχτηκε στο σύνθημα «Λεφτά Υπάρχουν». Ενώ το οικονομικό επιτελείο γνώριζε καλά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, στο οικονομικό πρόγραμμα βρίσκουμε το περίφημο «επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης» το οποίο μετά τις εκλογές και ενώ η κατάσταση έδειχνε να αποσταθεροποιείται από τις υπέρογκες δαπάνες του κράτους (και από άλλες παραμέτρους), η κυβέρνηση Παπανδρέου με την ένθερμη στήριξη της κ. Κατσέλη δίνει το επίδομα αυτό. Λίγους μήνες πριν, βεβαίως, η ίδια είχε διατυπώσει την άποψη ότι (και μάλιστα έδινε και νομικά επιχειρήματα) ότι ο ΟΤΕ θα γυρνούσε στο κράτος παρόλο που η γερμανική Deutsche Telekom είχε εξαγοράσει ποσοστό του… Το τι επακολούθησε μετά είναι λίγο πολύ γνωστό… Αφού η κυβέρνηση έδωσε το επίδομα αλληλεγγύης, μετά την ένταξή μας στο ΔΝΤ τους το πήρε πίσω πολλαπλώς με φόρους, μειώσεις μισθών-συντάξεων και λοιπά αντιλαικά μέτρα τα οποία η κ. Λούκα Κατσέλη δέχτηκε όντας βασική υπουργός της κυβέρνησης. Θα μου πείτε, θα μπορούσε να παραιτηθεί όπως έκαναν πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ τότε, αλλά απ’ ότι φάνηκε η υπουργική θέση ήταν «γλυκιά»… Το καλοκαίρι, λοιπόν, του 2009 το Ρεύμα Νέων Σοσιαλιστών καλεί στη Νικήτη Χαλκιδικής, την ηλιοκαμένη (από τους καθημερινούς κοινωνικούς αγώνες) «παλιά» σοσιαλίστρια Λούκα να μιλήσει για την «απάντηση των σοσιαλιστών στην οικονομική κρίση», όπως είναι ο ακριβής τίτλος της πολιτικής εκδήλωσης. Η προσήλωση των περισσότερων είναι εμφανής όπως και οι προσδοκίες τους, οι οποίες λίγους μήνες μετά θα διαψευστούν οικτρά καθώς όλη η κυβέρνηση Παπανδρέου-μηδενός εξαιρουμένου- έκανε μία μεγάλη κυβίστηση και «πρόδωσε» με την ακολουθούμενη πολιτική τους, όχι μόνο τους νεολαίους του κάμπινγκ αλλά μία ολόκληρη κοινωνία που έδωσε υψηλό ποσοστό στο «οικονομικό πρόγραμμα Κατσέλη»… Όλως, τυχαίως, στο ίδιο κάμπινγκ παίρνει μέρος μετά από κάλεσμα των νεολαίων και ο Άκης Τσοχατζόπουλος, σημερινός έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού με την κατηγορία ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Φαίνεται πως ο βόθρος που αναδυόταν από το σκάνδαλο των υποβρυχίων δεν συγκίνησε τα υψηλά ιστάμενα στελέχη των Νέων Σοσιαλιστών, που καλούν παρά τις αντιδράσεις από άλλες πτέρυγες της νεολαίας ΠΑΣΟΚ, τον «νούμερο 1» καταχραστή της δημόσιας περιουσίας… Και (αν έχετε το Θεό σας) τον καλούν να μιλήσει σε πολιτική εκδήλωση με θέμα «Η άλλη κρίση: κοινωνική πολιτική και Αριστερά στον καιρό της οικονομικής ύφεσης»… Ποιος; Ο σοσιαλιστής Άκης… Πάλι καλά, που ο μεγαλύτερος όγκος της νεολαίας Τσοχατζόπουλου έχει αποσύρει την στήριξη του στον πάλαι ποτέ κραταιό υπουργό από το 2001 αλλά και αργότερα το 2005. Το Ρεύμα Νέων Σοσιαλιστών, ωστόσο, κάνει την διαφορά και όπως φαίνεται και από το κάλεσμα στον Ακη, παραμένει πιστό στο μέντορά του… Ο πάντα σοβαρός Άκης, ο οποίος έχει προσθέσει στο στυλ του και στρογγυλά γυαλιά αλά Λέοντα Τρότσκι (γιατί πλέον έχει περάσει στο πάνθεον των μεγάλων ιδεολόγων του σοσιαλισμού) βρίσκεται εκεί και με την ομιλία του, δίνει παλμό στο συγκεντρωμένο πλήθος… Δύο εβδομάδες περίπου πριν τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, όλα έχουν αλλάξει… Όπως ο μεγαλύτερος όγκος του Ρεύματος Νέων Σοσιαλιστών που, πλέον, στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ μετά μανίας… Βλέπετε στην Κουμουνδούρου έχουν δηλώσει πίστη οι πρωτοκλασάτοι της ομάδας του Άκη (Κοτσακάς, Χωραφάς κ.α) αλλά και η Λούκα Κατσέλη με την δική της ομάδα και τα λίγο πολύ γνωστά πρόσωπα (τα οποία έχουμε αναφέρει εκτενώς) . Το ερώτημα είναι ,όμως, απλό πλέον. Γιατί τους δέχεται ο Αλέξης Τσίπρας ειδικά τώρα που οι νεολαίοι των δικών του συνιστωσών, αντιδρούν με το επιχείρημα «γιατί φέραμε τους ξεπουλημένους στο κόμμα;» Ο υγιής κόσμος της Κεντροαριστεράς, όμως, θα κρίνει σωστά…

Το νέο όπλο της Παγκόσμιας Τράπεζας κατά της δωροδοκίας: η ντροπή

                                              Της Elizabeth Dwoskin Η Παγκόσμια Τράπεζα κάθε χρόνο χορηγεί δάνεια ύψους περίπου 72 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε μερικές από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Πολλά από αυτά καταλήγουν να υπεξαιρούνται από διεφθαρμένους αξιωματούχους των κυβερνήσεων, άπληστους εργολάβους και δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος. Η τράπεζα εκτιμά ότι το 20% έως 40% του συνόλου της διεθνούς αναπτυξιακής βοήθειας -20 έως 40 δισ. δολάρια- σπαταλιέται με αυτό τον τρόπο κάθε χρόνο.   Τώρα προσπαθεί να κάνει κάτι γι ΄αυτό. Για πρώτη φορά, η Παγκόσμια Τράπεζα δημοσιεύει τις εργασίες του εσωτερικού της σώματος που αποφασίζει για το αν θα σταματήσει η επιχειρηματική δραστηριότητα με εταιρείες που πιστεύει ότι συμμετέχουν στη διαφθορά. Από το 1999, το Συμβούλιο Κυρώσεων της τράπεζας έχει επιβάλει ποινές και μερικές φορές διακόψει εντελώς τη συνεργασία μαζί τους, σε περισσότερες από 530 επιχειρήσεις και ιδιώτες. Μέχρι τώρα, η τράπεζα δεν αποκάλυπτε τους λόγους για τους οποίους αυτές πετάγονταν έξω.   «Ο Όμιλος της Παγκόσμιας Τράπεζας υιοθετεί μία σκληρή στάση κατά της διαφθοράς και πιστεύουμε ότι η μεγαλύτερη διαφάνεια θα πρέπει να αποτελεί μέρος αυτής τηςπροσπάθειας», ανέφερε στη δήλωσή του όπου ανήγγειλε τη σχετική απόφαση ο Διευθύνων Σύμβουλος της Παγκόσμιας Τράπεζας Sri Mulyani Indrawati. «Δημοσιεύοντας τις αποφάσεις του Συμβουλίου Κυρώσεων, κάνουμε όλα τα μέρη που εμπλέκονται στην επεξεργασίατων κυρώσεων πιο υπεύθυνα. Αυτή η κίνηση θα πρέπει να ισχυροποιήσει τον αποτρεπτικό ρόλο των αποκλεισμών συνεργασίας και να ενισχύσει την εκπαιδευτική αξία των ευρημάτων του Συμβουλίου Κυρώσεων».   Κοιτώντας τις επτά αποφάσεις που δημοσιεύθηκαν αυτό το μήνα,θα βρείτε το είδος της απάτης που θα περίμενε κανείς να συναντήσει σε ένα σκάνδαλο διεθνούς βοήθειας: Εργολάβοι που επρόκειτο να λάβουν 50 εκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη των υποδομών στο Νότιο Σουδάν το 2005 πιάστηκαν πάνω στην υποτιθέμενη προσπάθεια να κλέψουν τα χρήματα από την Παγκόσμια Τράπεζα. Μια εταιρεία που κέρδισε μία σύμβαση 4,9 εκατ. δολαρίων για την πώληση φαρμακευτικών προϊόντων σε μια εκστρατεία κατά της φυματίωσης, η τράπεζα ισχυρίστηκε, ότι διαπιστώθηκε πως είχε πλαστογραφήσει τις εκθέσεις αξιολόγησης χάρις στις οποίες κέρδισε το έργο.   Η απόφαση της τράπεζας να δημοσιεύει πληροφορίες σχετικά με τις εταιρείες είναι μια καλή κίνηση, λέει ο Arvind Ganesan, διευθυντής του τμήματος επιχειρηματικότητας καιανθρωπίνων δικαιωμάτων της Human Rights Watch, αλλά παραβλέπει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της διαφθοράς: τα χρήματα που κλέβουν κυβερνήσεις οι οποίες λαμβάνουν τεράστια δάνεια από την Παγκόσμια Τράπεζα. Η τράπεζα, λέει ο Ganesan, δεν είναι αρκετά επιθετική όταν πρέπει να διασφαλίσει ότι διεφθαρμένες κυβερνήσεις και στρατιωτικά καθεστώτα δεν κάνουν κακή χρήση των πόρων. Ο Ganesan λέει ότι το 2010, ο επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ανγκόλα του είπε πως η τράπεζα δεν είχε διαπιστώσει ενδείξεις διαφθοράς στη χώρα, παρά το γεγονός ότι η Ανγκόλα κατέχει μια μόνιμη θέση ανάμεσα στις τελευταίες 25 χώρες από τις συνολικά 180 του Δεικτη Αντίληψης για τη Διαφθορά που καταρτίζει η Διεθνής Διαφάνεια, ενώ σήμερα είναι υπόλογη απέναντι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τα 32 δισ. δολάρια που εξαφανίστηκαν από τα ταμεία της κυβέρνησης. Δύο μέρες πριν, το Reuters μετέδιδε πως αξιωματούχοι στο Νότιο Σουδάν το έσκασαν με περίπου 4 δισ. δολάρια δημόσιου χρήματος. Η χωρά μετρά λιγότερο από ένα χρόνο αυτονομίας. Ο πρόεδρός της, Salva Kiir εκλιπαρεί τα στελέχη της κυβέρνησής του να ομολογήσουν και να τα επιστρέψουν. Από όταν το Νότιο Σουδάν αποσχίστηκε από το Σουδάν πέρυσι, το καθεστώς του Kiir έχει λάβει περί το μισό δισ. δολάρια από το Multi-Donor Trust Fund της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι βασικοί υποστηρικτές του οποίου είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, η Νορβηγία και οι ΗΠΑ. Η Παγκόσμια Τράπεζα θα χρειαστεί να κάνει κάτι περισσότερο από ένα δημόσιο «ντροπή σας» για να πάρει πίσω αυτά τα χρήματα.  Η Elizabeth Dwoskin είναι συντάκτρια του Bloomberg Businessweek στην Ουάσινγκτον.

H Ισλανδία και οι "πατάτες Νευροκοπίου" -

Ισλανδία: σαν να λέμε καμμία σχέση με την Ελλάδα. Μα καμμία σχέση !!! Καταρχήν στην Ισλανδία χρεοκόπησαν  οι τράπεζες και όχι το Κράτος, στην Ελλάδα συνέβη το αντίθετο.   Ιστορικό: Το 2008 οι 3 μεγάλες τράπεζες της Ισλανδίας  Glitnir, Landsbanki και Kaupthing είχαν δανεισμό 6πλάσιο από το ΑΕΠ της χώρας (85 δις) δλδ 600% του ΑΕΠ !! Στην Ελλάδα στο ξεκίνημα της κρίσης ο τραπεζικός δανεισμός ήταν μόλις στο 23% άρα είναι εμφανές οτι μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικές περιπτώσεις.   Στο ξεκίνημα της παγκόσμιας χρηματοπιστικής κρίσης αφού κατέρρευσαν διάφορες επενδυτικές τράπεζες, άρχισε να διαδίδεται η δυσκολία αναχρηματόδοτησης δανεισμού των Ισλανδικών Τραπεζών και οι καταθέτες άρχισαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους κυρίως στα υποκαταστήματα εκτός Ισλανδίας. Η κυβέρνηση της Ισλανδίας βλέποντας την επικείμενη κατάρρευση των 3 τραπεζών τις εθνικοποιήσε. Το χρεός όμως ήταν τεράστιο και κινδύνευσε να καταρρεύσει η Ισλανδική οικονομία. Στη συνέχεια η κυβέρνηση ψήφισε νομοθετική διάταξη  η οποία έλεγε οτι εγγυάται τις καταθέσεις ΜΟΝΟ των Ισλανδών πολιτών και όχι των ξένων και δεν αναγνωρίζει τις δραστηριότητες εκτός Ισλανδίας (δεν έχω, δεν ξέρω, δεν χρωστάω κλπ κλπ). Οι περίφημοι "τοκογλύφοι" ήταν ιδιώτες από Μεγάλη Βρετανία και Ολλανδία κυρίως (περίπου 500.000 άτομα) όπου οι 3 τράπεζες είχαν υποκαταστήματα. Σκεφθείτε πχ την HSBC να καταρρέει στην Ελλάδα και η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ να πει δεν αναγνωρίζω χρέη που υπάρχουν στους καταθέτες της Ελλάδας, τι θα πούμε μπράβο Χονγκκονγκλέζοι είστε επαναστάτες ??  Αυτά δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε όταν υπάρχει η ασφάλεια του σκληρού νομίσματος όπως είναι το ευρώ και της ΕΚΤ.   Για να αποζημιωθούν οι Ισλανδοί καταθέτες δημιουργήθηκαν νέες τράπεζες κρατικές όπου μεταφέρθηκαν οι καταθέσεις τους και χρησιμοποιήθηκαν όλα τα αποθέματα της κεντρικής τράπεζας της Ισλανδίας οπότε το νόμισμα υποτιμήθηκε (μέσα σε λίγες εβδομάδες έχασε το 50% της αξίας του). Τα επιτόκια δανεισμού από 7% εκτοξεύτηκαν στο 18% και η Ισλανδική κυβέρνηση κατέφυγε στη διεθνή βοήθεια με πρώτο φυσικά το ΔΝΤ και μετά τις Σκανδιναβικές χώρες.   Από το ΔΝΤ πήρε περίπου 1,8 δις ευρώ και από τις Σκανδιναβικές χώρες 2 δις  παρά την προσπάθεια  της Ολλανδίας να μπλοκάρει το δανεισμό. Επίσης δανείστηκε και κάτι ψιλά από Ρωσία, Πολωνία και νησιά Φαρόε. Για αυτούς που ονειρεύονται δωρεάν δάνεια από το «ξανθό γένος»  Geir Haarde ο τότε πρωθυπουργός της Ισλανδίας (2008) δήλωσε: "We have not received the kind of support that we were requesting from our friends. So in a situation like that one has to look for new friends." Τελικά επήλθε συμφωνία αλλά για πολύ μικρότερο ποσό (200 εκ $)   Οι τιμές των καταναλωτικών προϊοντων αυξήθηκαν κατά 28% την τελευταία 3ετία λόγω της υποτίμησης της κορώνας και επιβλήθηκαν πολλοί περιορισμοί στις διακινήσεις κεφαλαίων. Η αξία των ημερομισθίων έχει πέσει στο μισό λόγω της υποτίμησης της κορώνας. Η ονομαστική αξία του ημερομισθίου είναι ίδια αλλά η αγοραστική δύναμη μειώθηκε στο μισό σε σχέση με το ευρώ ως αποτέλεσμα ακρίβυναν τα εισαγόμενα προιόντα   ΠΑΤΑΤΑ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ Νο 1: «Στα δημοψηφίσματα ο λαός της Ισλανδίας έδιωξε τους διεθνείς τοκογλύφους και το ΔΝΤ» ΑΠΑΝΤΗΣΗ: καμμία σχέση !! οι Ισλανδοί ψήφισαν να μην αποζημιώσουν τους ξένους καταθέτες το ΔΝΤ έμεινε και συνεργάστηκε μια χαρά με την Κυβέρνηση διαρκούσε το πρόγραμμα στήριξης Δήλωση του Υπουργού Οικονομίας της Ισλανδίας 24/11/2011 : "For his part, Finance Minister Steingrímur Sigfússon praised the IMF for its flexibility and willingness to engage. “There are lessons to be learnt from our cooperation with the IMF. Not from the program as such because that’s easy to put on paper, but from how this cooperation evolved, and how it should be: Based on mutual trust and cooperation, and leaving as much space as possible to elected politicians to take the decisions and do the hard work to select their own rules. As long as they deliver, it’s up to them." Οι επαναστάτες του γλυκού νερού που ως νέοι Κολοκοτρώνηδες ονειρεύονται την ημέρα που θα πάρουν τα όπλα και θα υψώσουν το λάβαρο της Ελευθερίας με τη φάτσα του Τσε ας διαβάσουν τι ήταν το Stand by Agreement του ΔΝΤ και τι ωραία που συνεργάστηκε με την Ισλανδική κυβέρνηση.  Μνημόνιο εφάρμοσε η Ισλανδία και το εφάρμοσε κατά γράμμα. Στην πραγματικότητα στα δημοψηφίσματα οι Ισλανδοί απέρριψαν την συμφωνία του πρωθυπουργού της για αποζημιώση των ξένων καταθετών. Η Μεγάλη Βρετανία προκειμένου να ασκήσει διπλωματική πίεση τοποθέτησε την Ισλανδική Κεντρική Τράπεζα στην ίδια λίστα με την Αλ-Κάϊντα.  Τελικά η Μ. Βρετανία και η Ολλανδία συμμετείχαν στο πρόγραμμα διάσωσης της Ισλανδίας με αντάλλαγμα συμφωνίες για να αποπληρωθούν έστω μερικώς τα χρέη προς τους πολίτες τους. ΠΑΤΑΤΑ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ Νο 2 : «Για όλα φταίνε οι κακές αγορές και η Ισλανδία σώθηκε γιατί έφυγε από τις αγορές» ΑΠΑΝΤΗΣΗ: η Ισλανδία όπως και η Ελλάδα κατέφυγαν στην διεθνή βοήθεια διότι  δεν τους δάνειζαν οι αγορές, η επιτυχία της Ισλανδίας ήταν οτι κατάφερε να επιστρέψει πολύ γρήγορα στις αγορές Τον Ιούνιο του 2011 πουλώντας ομόλογα 1 δις. Αυτή είναι η σωτηρία από τους «διεθνείς τοκογλύφους» ? Δηλαδή όλη η επανάσταση έγινε για να γυρίσει η χώρα στις χρηματαγορές και στους τραπεζίτες ????? Αυτή της στιγμή τα 10ετή ομόλογα της Ισλανδίας δημοπρατούνται με επιτόκιο 5-6%.   ΠΑΤΑΤΑ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ Νο 3: «Η Ισλανδία έχει ανεργία μόνο 6,9% γιατί έδιωξε το ΔΝΤ τους τραπεζίτες, τους διεθνείς τοκογλύφους κλπ κλπ »   ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Προ κρίσης η Ισλανδία είχε ανεργία 1,5% κορυφώθηκε το 2010 στο 8,3% (πενταπλασιάστηκε δηλαδή) και τώρα είναι 6,9% με πτωτικές τάσεις, η Ελλάδα είχε 7% προς κρίσης και σήμερα επίσημα 22%. Μισό λεπτό ... οι Ισλανδοί δεν είναι αυτοί που συνεργάστηκαν άψογα με το ΔΝΤ ? μήπως είναι γερμανοτσολιάδες τελικά ? Για να έχουμε εικόνα τι σημαίνει αριθμητικά αυτο το ποσοστό ανεργίας διευκρινίζω ότι το 1,5% αφορούσε 1,600 άτομα και 8,3% αφορά 8,100 άτομα. Αν δηλαδή απασχοληθούν 8,000 άτομα μειώνεται η ανεργία στο 0%. Αν ήταν ο Τσίπρας-Σαμαράς πρωθυπουργός θα έλυνε το πρόβλημα της ανεργίας σε μια ημέρα, τι είναι 8,000 διορισμοί ?? Καλά βλάκες είναι αυτοί οι Ισλανδοί |??   ΠΑΤΑΤΑ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ Νο 4: «Η Ισλανδία έχει ανάπτυξη  3,1% ενώ η Ελλάδα έχει ύφεση - 7%»   ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το 2008 η Ισλανδία είχε ανάπτυξη 0,8%, το 2009 είχε μείωση -6,9% όπως η Ελλάδα σήμερα και 2011 επίσης ύφεση  -3,5%. Το γεγονός ότι υπήρξαν μεταρρυθμίσεις πραγματικές μήπως βοήθησε τελικά στην επανεκκίνηση της οικονομίας ? Επίλογος 1) Χρεοκόπησαν οι Τράπεζες και όχι το κράτος όπως συνέβη στην Ελλάδα. Επιπλέον η Ελληνική κυβέρνηση χρεοκόπησε τις τράπεζες οι οποίες είχαν «επενδύσει» στα ελληνικά ομόλογα (παρεοκρατικός καπιταλισμός νομίζω οτι αυτό λέγεται)   2) Η Ισλανδία έχει εμπορικό πλεόνασμα άρα ΑΝ αποφάσιζε να χρεοκοπήσει θα χρεοκοπούσε πολύ πιο ανώδυνα από την Ελλάδα (5,3 δις ευρώ εξαγωγές έναντι 4,5 δις εισαγωγές).   Η Ελλάδα έχει τεράστιο εμπορικό έλλειμα (22 δις εξαγωγές προς 43 δις εισαγωγές το 2011) άρα χρεοκοπώντας θα αντιμετωπίσει άμεσα τεράστιο πρόβλημα εύρεσης συναλλάγματος για να συνεχίσει τις εισαγωγές της (πετρέλαιο, φάρμακα, τρόφιμα κλπ κλπ ). Οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν το 10% του ΑΕΠ της Ελλάδας αντίστοιχα οι Ισλανδικές εξαγωγές είναι το 35% του ΑΕΠ της Ισλανδίας 3) Εξαιρετικα σημαντική επίσης είναι η αυτάρκεια της Ισλανδίας στον ενεργειακό τομέα. Το 80% των αναγκών καλύπτεται από υδροηλεκτρικές και  γεωθερμικές πηγές ενέργειας. 4) Η ισλανδική οικονομία είναι 20 φορές μικρότερη από την ελληνική, το εργατικό δυναμικό είναι 183,000 σε πληθυσμό 320,000 ενώ στην Ελλάδα (προ κρίσης 4,8 εκ στα 11)   5) Η Ισλανδία ξεκίνησε τη διαδικασία ένταξης στην ΕΕ το 2009 και τη συνεχίζει ... μα καλά χαζοί είναι και θέλουν να υποταχτούν στο 4ο Ραϊχ ? Ο Βασικός λόγος αντίθεσης αρκετών πολιτών για την ένταξη στην ΕΕ είναι οι περιοριστικές πολιτικές αλιείας που εφαρμόζει η ΕΕ. Υπάρχει ο φόβος οτι με την ένταξη στην ΕΕ θα περιορισθεί σημαντικά ο βασικότερος πλουτοπαραγωγικός τομέας της χώρας.     6) Υπήρξε πραγματική αδιάκοπη - αγαστή - άψογη κλπ κλπ συνεργασία με το ΔΝΤ. Μετά το 2008 ακολούθησαν  2 χρόνια λιτότητας, μεταρρυθμίσεων και επανεκκίνησης της οικονομίας. Οι λοιπές θεωρίες περί επανάστατης κατά των «τοκογλύφων» είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και παραμύθια για μεγάλα παιδιά που πιστεύουν σε μαγικές λύσεις, καταλήψεις των χειμερινών ανακτόρων ή σε μαρμαρωμένους βασιλιάδες.      7) Υπάρχει σε εξέλιξη δικαστική έρευνα για την απόδοση ευθυνών για την κατάρρευση των Ισλανδικών Τραπεζών. Το ερώτημα είναι πως δανείστηκαν όλα αυτά τα πόσα, πως διόγκωσαν τα χρέη τους, που ήταν η κρατική εποπτεία, ποιοι πολιτικοί δανείστηκαν με χαριστικούς όρους από τις τράπεζες για να κάνουν τα στραβά μάτια κλπ   It takes two to tango   8) Η ύπαρξη εθνικού νομίσματος βοήθησε στην εσωτερική υποτίμηση (ναι αυτός ήταν ο στόχος) μειώθηκε το εργασιακό κόστος, οι εξαγωγές έγιναν πιο φθηνές και άρα ανταγωνιστικές και οι εισαγωγές πιο δύσκολες .  Οπως δήλωσε ο Tryggvi Thor Herbertsson, a member of parliament for the conservative opposition party "We are seeing in Greece and in Southern Europe how painful it is to adjust through the labor market, To adjust through the currency," he said, "is so much less painful."   9) Ενας ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας είναι το επιχειρηματικό περιβάλλον. Σε σχέση με την Ελλάδα η Ισλανδία έχει χαμηλότερη φορολόγηση, πολύ μεγαλύτερη εργασιακή ευελιξία. Είναι η 9η καλύτερη χώρα στην κατάταξη Doing Business όταν η Ελλάδα είναι 100η, στην δείκτη οικονομικής ελευθερίας είναι 27η η Ελλάδα αντίστοιχα 119η  (!!) στο δείκτη ανταγωνιστικότητας η Ισλανδία είναι 30η ενώ η Ελλάδα 90η . Οι μεταρρυθμίσεις που προσπαθεί να κάνει η Ελλάδα είναι ήδη υπαρκτές στη Ισλανδία και με μια τόσο ανταγωνιστική οικονομία είναι απόλυτα λογικό η Ισλανδία να βρίσκεται σε αναπτυξιακό δρόμο.  Με την αύξηση του ΑΕΠ θα αυξηθεί ο παραγόμενος πλούτος η χώρα θα εξυπηρετεί το χρέος της και θα υπάρξει άνοδος στους μισθούς σε μια πολύ πιο υγιή αναπτυξιακή βάση.     * Ο Μάκης Σπυράτος

Στέλιος Κυριακίδης | Η ιδέα πίσω από τον άθλο

Όταν ήμουν μικρός, πολλές βραδιές κοιμόμουν στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς μου στην Κυψέλη. Ήταν πολύ ευχάριστη η διαμονή μου στο σπίτι τους. Δεν βαριόμουν ποτέ. Ένα απόγευμα ο παππούς μου μού είπε: «Σήμερα το βράδυ, ο Φρέντυ Γερμανός, στην εκπομπή του στην τηλεόραση, έχει τον Στέλιο Κυριακίδη». Όταν τον ρώτησα ποιος ήταν ο Κυριακίδης, μου διηγήθηκε σύντομα την ιστορία του. Η διήγηση αυτή ήταν τόσο συναρπαστική που εκείνο το απόγευμα δεν διάβασα τα μαθήματά μου ανυπομονώντας να παρακολουθήσω την εκπομπή για να δω ποιος ήταν αυτός ο τόσο σπουδαίος άνθρωπος. Τον Απρίλιο του 1946 η Ελλάδα ήταν ρημαγμένη από την Κατοχή και ο Εμφύλιος πόλεμος ήδη μαινόταν. Ο κυπριακής καταγωγής Στέλιος Κυριακίδης (1910-1987), πρωταθλητής μεγάλων αποστάσεων, ήταν τότε 36 ετών. Επανειλημμένα πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης, είχε ήδη λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936). Μάλιστα, κατά την διάρκεια της Κατοχής είχε συλληφθεί από τους Γερμανούς, αλλά αφέθηκε ελεύθερος, όταν έμαθαν ότι είχε συμμετάσχει στους αγώνες αυτούς. Ο Κυριακίδης με δική του πρωτοβουλία και έξοδα ταξίδεψε στην Αμερική για να λάβει μέρος στο Διεθνή Μαραθώνιο της Βοστώνης με σκοπό να τραβήξει τα βλέμματα της διεθνούς κοινότητας προς την χειμαζόμενη Ελλάδα. Αφού έφτασε στη Βοστώνη, δήλωσε συμμετοχή στον αγώνα, αλλά, επειδή ήταν αδύνατος λόγω της ανέχειας, αρχικά οι διοργανωτές δίστασαν να του δώσουν άδεια συμμετοχής. Τελικά, με πολλές πιέσεις από τους απόδημους της Βοστώνης, δόθηκε στον Κυριακίδη η άδεια να αγωνιστεί και έτσι στις 20 Απριλίου 1946 ο Κυριακίδης έλαβε θέση στην αφετηρία του μαραθωνίου της Βοστώνης μαζί με άλλους 134 αθλητές. Τηρώντας μια έξυπνη στρατηγική, τελικά τερμάτισε πρώτος με χρόνο 2 ώρες, 29 λεπτά και 27 δεύτερα μπροστά από μεγάλους μαραθωνοδρόμους της εποχής, όπως ο Άγγλος Κένεθ Μπέιλι, ο Αμερικανός Τζίν Κέλυ και ο Καναδός Κοτέ, που ήταν νικητές του συγκεκριμένου αγώνα στο παρελθόν. Μάλιστα ο Κέλυ, όταν αργότερα ρωτήθηκε πως ήταν δυνατόν να ηττηθεί από κάποιον που ήταν αδύνατος και με δυσκολία εξασφάλισε δικαίωμα συμμετοχής απάντησε: «Πώς μπορούσα να τον κερδίσω; Εγώ έτρεχα για μένα ενώ εκείνος για μια ιδεολογία!». Η πιο πάνω επίδοση του Κυριακίδη αποτέλεσε τότε πανευρωπαϊκό ρεκόρ. Μετά τον αγώνα παρέμεινε για μεγάλο διάστημα στις ΗΠΑ πετυχαίνοντας να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικανούς και μαζεύοντας σημαντική υλική βοήθεια, η οποία μοιράστηκε όταν επέστρεψε στην Ελλάδα. Η βοήθεια αυτή έμεινε γνωστή ως «πακέτο Κυριακίδη». Ο ίδιος αρνήθηκε να λάβει οποιοδήποτε χρηματικό έπαθλο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα, ένα εκατομμύριο Έλληνες τον ανέμεναν για να τον αποθεώσουν. Στη Βοστώνη, σε ανάμνηση του θριάμβου του, οι Αμερικανοί φιλοτέχνησαν γλυπτό στο οποίο εμφανίζεται ο πρώτος σύγχρονος ολυμπιονίκης του μαραθωνίου, Σπύρος Λούης, να δείχνει στον Στέλιο Κυριακίδη το δρόμο προς τη νίκη… Λίγα χρόνια μετά την εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού, το 1987, όταν η Εθνική μπάσκετ στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ο παππούς μου μού είπε: «τόσους πολλούς Έλληνες μονιασμένους έχω να δω από την ημέρα της απελευθέρωσης (ενν. από τους Γερμανούς) και από την υποδοχή του Κυριακίδη…».

ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΤΙΆ ΕΝΌΣ ΞΈΝΟΥ

-Αν δεν διάβαζες εφημερίδες, αν δεν άκουγες αναλύσεις, αν έβλεπες την Ελλάδα από μακριά και ήσουν απλά ένας ξένος τουρίστας που την επισκέφτηκε. Όχι τώρα. Ας πούμε τρια χρόνια πριν. Όταν ακόμα δεν είχε ξεσπάσει η κρίση. Τι πιστεύεις ότι θα έλεγες στους φίλους σου, όταν θα γύριζες στο σπίτι; Για σκέψου λίγο. Σίγουρα θα είχες ανάμεσα σε άλλα αυτή την απορία; “ Μα τι παράγει αυτή η χώρα και διατηρεί το επίπεδο διαβίωσης που έχει;” Σίγουρα την απάντηση θα την έπαιρνες δυο χρόνια μετά. Επίσης, απορία σου θα ήταν: “γιατί όλα (συμπεριλαμβανομένης της ακίνητης περιουσίας) είναι τόσο ακριβά, ενώ η ποιότητα είναι στα ίδια επίπεδα με την Τουρκία, η οποία είναι πολύ πιο φτηνή χώρα;” Αν μάθαινες πόσοι δουλεύουν στο δημόσιο, θα σε ξένιζε η αναλογία, συγκριτικά με άλλα κράτη ίδιου πληθυσμού, δεδομένου ότι επιχειρήσεις του δημοσίου δεν υπάρχουν και αν υπάρχουν είναι καταχρεωμένες. Αν πάλι είχες διαβάσει σε κάποια εφημερίδα της ξένης πατρίδας σου, πόσα χρήματα δανείστηκε μέσω ομολόγων και επιδοτήσεων τα τελευταία τριάντα έτη η χώρα που πάντα θαύμαζες ως λίκνο του πολιτισμού, τότε θα απογοητευόσουν σίγουρα από τις υποδομές της και τη ποιότητα της καθημερινής ζωής. Πόσο δε μάλλον, θα διαψεύδονταν οι προσδοκίες σου όταν στην κοιτίδα του πολιτισμού που υποτίθεται, ότι είχες έρθει για να αποτίσεις φόρο τιμής, θα έβρισκες κλειστό τον Παρθενώνα, μπλοκαρισμένο το αεροδρόμιο, σταματημένο το μετρό και στο κέντρο της πρωτεύουσας μια βροχή από πέτρες και δακρυγόνα. Οι δε ευγένεια των δημόσιων λειτουργών και των επαγγελματιών “θα σε εντυπωσίαζε...” Περίπου όπως ήταν στο πρώην ανατολικό μπλοκ, όπου δεν είχαν καμία επαφή οι άνθρωποι με τις έννοιες της αγοράς. Οι σκέψεις μετά γίνονται τόσο αντιφατικές. Σε ένα κράτος με τόσο μεγάλο δημόσιο τομέα και κατηγορίες ανθρώπων τόσο καλά προστατευμένες, ανθεί ο φιλοσοσιαλισμός. Αυτό σημαίνει μια κοινωνία με ανθρώπους ευαίσθητους, που νοιάζονται για το κοινό συμφέρον. Μπα, δεν θα χρειαζόταν να πας σε δημόσιο νοσοκομείο για να διαψευστείς. Φαίνεται εύκολα πως η κοινωνική συνείδηση δεν υπάρχει από το σεβασμό που θα έδείχναν στην κοινή δημόσια περιουσία, κάτι τύποι με κόκκινες και μαύρες σημαίες, όταν περνούσες μπροστά από το κοινοβούλιο των Ελλήνων, όπου επίσης θα έβλεπες πανό στα Ελληνικά και τα Αγγλικά να γράφουν “κλέφτες”, “απατεώνες” και άλλα “κοσμητικά”. Τότε ίσως θα ρωτούσες κάποιον περαστικό: “Από πότε είναι αυτοί εκεί μέσα και εκπροσωπούν τον λαό;”, προφανώς θα εντυπωσιαζόσουν από την απάντηση, αυτού που θα έσκιζε τα ρούχα του πως δεν φταίει ο ίδιος σε τίποτα... Ύστερα, μπορεί και να μάθαινες τι ζητάνε οι διαδηλωτές εδώ και τι οι άλλοι πιο πέρα. Στα 20 αιτήματα τους, τα 21 θα άρχιζαν με τις λέξεις: “να μην αλλάξει”, “να αποσυρθεί”, “κάτω τα χέρια”, “φέρτε πίσω”. Δεν ξέρω αν θα μπορούσες να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι οι συγκεκριμένοι ανήκουν στο χώρο της προόδου, ίσως όμως θα καταλάβαινες ότι αρκετοί από αυτούς αυτοαποκαλούνται αριστεροί χωρίς να το κατανοήσεις, καθώς θα εμπόδιζαν, εν ανάγκη και με προπηλακισμούς άλλους συμπολίτες τους να κάνουν τη δική τους δουλειά, που δεν θα είχε καμία σχέση με τα πιθανώς δίκαια αιτήματα τους. Αν δεν είχε χαθεί η διάθεση σου ήδη, ίσως σκεφτόσουν πως θα μπορούσες να ανοίξεις μια δική σου επιχείρηση εδώ και να εισάγεις από τη χώρα σου χερούλια για πόρτες ή σώματα καλοριφέρ ή κηροπήγια κ.ο.κ. Καθώς αυτή η “προοδευμένη” και από χρόνια “αναπτυγμένη” χώρα, με τους προοδευτικούς ανθρώπους, δεν παράγει τίποτα. Λογικά θα πίστευες πως θα έκανες καλό, καθώς θα έδινες δουλειά σε μερικούς ανθρώπους. Θα πήγαινες λοιπόν μετά σε μια δημόσια υπηρεσία και...Ο πρώτος υπάλληλος θα σε κοιτούσε με μίσος καθώς θα σε θεωρούσε ιμπερεαλιστικό γουρούνι που ήρθε να εκμεταλλευτεί τους συμπατριώτες του, ο δεύτερος θα ήταν ανιδεος και θα σε έστελνε στον τρίτο, ο τρίτος θα είχε άδεια οπότε θα πήγαινες στον τέταρτο που θα σου ζητούσε 57 δικαιολογητικά και παράλληλα ο πέμπτος θα ήθελε μια “μικρή ενίσχυση” για να σε διευκολύνει. Ίσως να σκεφτόσουν τότε, πως με τις εξαγωγές η διαδικασία είναι πιο απλή. Θα μπορούσες να εξάγεις λάδι. Όμως ο πρώτος θα έλεγε πως θέλεις να τα πάρεις από μας κοψοχρονιά για να τα μοσχοπουλήσεις έξω, οπότε θα παράμενες ιμπερεαλιστικό γουρούνι, ο δεύτερος και πάλι δεν θα ήξερε και θα σε έστελνε στον τρίτο, ο τέταρτος θα σου έλεγε πως αυτό είναι πιο απλό αλλά το κόστος είναι ασύμφορο και έτσι δεν θα χρειαζόταν καν να πας στον τελευταίο. Αν απολάμβανες μια τέτοια εμπειρία σε αυτό το υπέροχο βαλκανικό κράτος, τότε σήμερα θα σε εξόργιζε: -πως ζητάνε ευρωομόλογα για να κάνουν επενδύσεις, αυτοί που με κάθε τρόπο τις διώχνουν - πως οι πολιτικοί τους παραμυθιάζουν ότι δήθεν αναγκάζονται από το μνημόνιο και πολίτες δεν μπαίνουν σε κόπο να διαβάσουν τι λέει. Έτσι μέτρα, όπως ο φόρος μέσω της ΔΕΗ περάσαν ως επιταγή άλλων. - πως δεν θέλουν χρέη αλλά δεν κάνουν τίποτα για να αυξήσουν τα έσοδα, όπως θα έκανε ένας απλός άνθρωπος που δεν τα βγάζει πέρα με τις υποχρεώσεις του. -πως βρίζουν το μνημόνιο και τους ξένους για τα δεινά τους, ενώ δεν το εφάρμοσαν ποτέ, ως προς το κύριο κομμάτι του, που είναι οι μεταρρυθμίσεις. Μια πολιτεία άθλια που υπολειτουργεί και δεν θέλει να το δει. Όταν αλλού όλα γίνονται ηλεκτρονικά και εκεί πνίγεσαι στα χαρτιά. Όταν την προσπάθεια του ενός τη σταματά ο άλλος. -πως απειλούν ότι θα καταγγείλουν τη δανειακή σύμβαση, όταν το κράτος τους δανείζεται με 3 ως 3.5% ενώ το δικό σου με 6% - πως φωνάζουν μόνο χωρίς να σκέφτονται. - πως κρίνουν και βγάζουν συμπεράσματα μόνο από τίτλους και αποσπάσματα - πως δεν αντιπροτείνουν τίποτα, παρά μόνο απορρίπτουν και καταδικάζουν - πως είναι περήφανοι για το ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά δεν έχουν τίποτα από το πνεύμα τους. - πως ζητάνε την βοήθεια και τη στήριξη μου, αλλά παράλληλα δεν μου δείχνουν πως μπορώ να τους βοηθήσω. - πως έχουν μια μοναδική ευκολία στο να προσβάλλουν ο ένας τον άλλο και όλους τους υπόλοιπους - πως τους συγκινούν οι χαρακτηρισμοί και οι λόγοι καταγγελίας, αλλά όχι οι πράξεις, η καινοτομία και οι ιδέες. - πως έχουν γίνει τόσο εύθικτοι, που αν κάποιος δεν προσέξει πως θα διατυπώσει την πρόταση του, δεν θα δώσουν ποτέ σημασία στο περιεχόμενο όσων λέει - πως είναι κολλημένοι με στερεότυπα του παρελθόντος, τη στιγμή που ακόμα και το Ισραήλ με τη Γερμανία υπογράφουν σύμφωνα φιλίας και συνεργασίας. - πως κοιτάνε μόνο τη βιτρίνα και όχι το περιεχόμενο και έτσι δεν μπορούν πέρα από τα ονόματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να καταλάβουν σε τι ακριβώς αντιστοιχεί ο παλαιοκομματισμός. - και ίσως αρκετά ακόμα Δυστυχώς, αυτή η εικόνα είναι φτηνή και δεν πουλάει πουθενά. Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, αλλά και η ελληνική κοινωνία δείχνει με τις επιλογές της ότι δεν έχει βιώσιμες προοπτικές, καθώς τις λίγες σπίθες ελπίδας που πάνε να ανάψουν, προσπαθούν κυρίως οι γνωστοί προοδευτικοί να τις σβήσουν, θάβοντας τες κάτω από τη λάσπη που τις πετάνε. Μάλλον, δεν θα δούμε να δημιουργείται τίποτα ξανά, ούτε θα αναλάβει κανένας δράση, καθώς το σώμα της Ελλάδος βρίσκεται σε νεκρική ακαμψία, αγκαλιασμένο σφιχτά από την οπισθοδρομική κοντόφθαλμη νοοτροπία του κομματιού της κοινωνίας που “διατηρεί” μεταξύ άλλων και το μονοπώλιο της πολιτικής κουλτούρας. Το σάπιο ΠΑΣΟΚ και η σάπιο ΝΔ έκαναν μεταστάσεις, ενώ έχουν ήδη εξολοθρεύσει την καρδιά και τον εγκέφαλο, δηλαδή την παιδεία και την οικονομία. Οι γιατροί προσπαθούν με πειράματα να μας σώσουν, αλλά εμείς προτιμούμε απλά να τραβήξουμε το μηχάνημα από την πρίζα.