Πλούσιες χώρες, φτωχοί λαοί

Πλούσιες χώρες, φτωχοί λαοί from carousel on Vimeo.

Ανοησία και διαφθορά: Μίγμα εκρηκτικό

Του Φώτη Σαραντόπουλου

Πιο εκρηκτικό και από τις Μολότωφ των γνωστών αγνώστων ...
Ως πότε θα ανεχόμαστε την αυτοκαταστροφή;

Ως πότε θα ξεχνάμε τα αυτονόητα και τις απλές αλήθεις και αξίες;


Ας το πάρουμε από την αρχή:
Και για να μην πάμε αιώνες πίσω, ας αρχίσουμε από το 1974.
Τότε που με το Καραμανλής ή Τανκς του Μίκη Θεοδωράκη η Ελλάδα έδωσε 54% στον Καραμανλή.
Για να ξεκινήσει ένα περίεργο κατασκεύασμα κράτους και Δημοκρατίας, που αντί να φέρει πρόοδο έφερε το ρουσφέτι, τους κομματάρχες, τα αυθαίρετα και τον κρατισμό, σε μία αντιπαράθεση με μία ηττημένη αριστερά που στηριγμένη σε μία θεωρία που ακόμη εξαπλωνόταν κέρδισε τη νεολαία και τις καρδιές, όχι με τη θεωρία, αλλά με απλά συνθήματα που μιλούσαν στην καρδιά, με το τραγούδι και την τέχνη και με παραποίηση της ιστορίας που οι αντίπαλοί της ποτέ δεν τόλμησαν να γράψουν, γιατί τι να έγραφαν; Στο πώς στηρίχτηκαν σε δοσίλογους για να σώσουν τη δική τους ανικανότητα για αντιπαράθεση;
Ήρωας ο Μανώλης Γλέζος, αλλά γιατί; Επειδή κατέβασε μία σημαία;
Ισχυρός ο συμβολισμός αλλά ο Χίτλερ δεν πτοήθηκε. Αντίθετα, όταν μπήκε στον πόλεμο η χώρα με την ισχυρότερη οικονομία του κόσμου, το τέλος ήτσν δεδομένο.
Ο Χίτλερ νικήθηκε από μία οικονομία που έφτιαχνε το 1944 100.000 αεροπλάνα και 50.000 τανκς το χρόνο.
Συγκρίνετέ τα με τα 2.500 αεροπλάνα και τα 3.000 τανκς που είχε η θεωρούμενη πανίσχυρη Γερμανία το 1941.
Ποιοι είναι οι ήρωες και οι δημιουργοί της Ελλάδας, της χώρας των ηρώων και των περασμένων μεγαλείων;
Πού είναι ο Έλληνας Έντισον, ο Έλληνας Φορντ, ο Έλληνας Παστέρ, ο Έλληνας Αινστάιν, ο Έλληνας Φλέμιγκ;
Οι πρόγονοι του Ροκφέλερ είχαν μεγαλύτερο πλούτο από τον Πετρόμπεη;
Συγχωρείστε με για την αναδρομή στο παρελθόν, αλλά κάποτε πρέπει να πούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους.
Ξαναπάω στην σύχρονη ιστορία μας, και φθάνω στο 1981. Τότε που δώσαμε 48% στον Αντρέα, πιστεύοντας ότι θα χτυπόυσε το "κράτος της δεξιάς" δηλαδή το ρουσφέτι και θα ότι θα έδινε την "Ελλάδα στους Ελληνες".
Και αυτός, με την στήριξή μας, έφερε το ρουσφέτι και στο περίπτερο, και μας είπε για τους αδερφούς μας τους Άραβες, τον Καντάφι και τον Αραφάτ.
Ποιον Καντάφι; Μα αυτόν που πρόσφατα υποστήριζαν ακόμη και οι ακροδεξιοί (!!!) στην Ελλάδα, ίσως επειδή κάτι τους θύμιζε αυτό το "Συνταγματάρχης". Και τους έκανε να ξεχνάνε το Λόκερμπι, το Ακίλε Μάουρο, την στήριξη της τρομοκρατίας. Αλλά τι σημασία είχαν αυτά; Τα αυθαίρετο και ο διορισμός μετρούσαν περισσότερο.
Και από κοντά σε αυτά, μία νέα αστική τάξη, 100% κρατικοδίαιτη, για να καταλήξουμε σε 20 άτομα, πολιτικούς και νεόπλουτους, που έκαναν ότι ήθελαν.
Και έπεσε το ΠΑΣΟΚ το 1989, πνιγμένο στα σκάνδαλα, για να ξαναπέσει το 2004 πάλι πνιγμένο στα σκάνδαλα και τη διαφθορά. Ο Μένιος έγινε Άκης, τα πάμπερς έγιναν μίζες, τα Ίμια μία παρένθεση, και ερχόταν στην εξουσία μία δεξιά που ντρεπόταν να πει τι πίστευε και έφτιαχνε αγάλματα στον Άη Στράτη.
Και κάπου εκεί μπλέχτηκαν και ξεχάστηκαν και οι ιδεολογίες, οι αδέξιοι δεξιοί συναλλάσσονταν απ' ευθείας με τους μη άριστους αριστερούς, το ΚΚΕ περνούσε στον αριστερισμό προσπαθώντας να ξεπεράσει την πτώση του τείχους, και η "μεταρρυθμιστική" αριστερά άλλαζε πρόσωπα. Από ΚΚΕ Εσωτ., γινόταν Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ, η Λιάνη από "παιδί της Νέας Δημοκρατίας" γινόταν βουλευτίνα του ΚΚΕ, ο Μίκης βουλευτής της ΝΔ, η Δαμανάκη πήγαινε από το ΚΚΕ στον Συνασπισμό για να καταλήξει στο ΠΑΣΟΚ, μαζί με τον Ανδρουλάκη αλλά και τον Μάνο, οι Δικαστικοί και οι Βουλευτές έδιναν αυξήσεις κάθε τόσο στον εαυτό τους, οι δρόμοι κλείνανε από 30-40 διαδηλωτές, οι συνδικαλιστές έγιναν ΣυνδικαΛΗΣΤΕΣ, με μονιμότητα, SAAB, αλλά και υπερωρίες (!!!) και βαρειά και ανθυγιεινά (!!!), οι υπάλληλοι της Βουλής έπαιρναν 18 μισθούς για να κάνουν τα στραβά μάτια.
Και άνοιξαν και τα δάνεια ατους ιδιώτες, χάρη στην ΕΟΚ και στο ευρώ, και από τα θαλασσοδάνεια της Πειραϊκής Πατραϊκής και τα βιοτεχνικά του ΕΟΜΜΕΧ, μάθαμε και τα κεφάλαια κίνησης, αλλά και τα καταναλωτικά, τα στεγαστικά,, τις κάρτες και τα διακοποδάνεια.
Και εκεί που κάποιοι φώναζαν "καλύτερα παπάκι παρά το Μητσοτάκη", ξέχασαν το όνειρο για LADA 1200 και ΦΙΑΤ 127, και περάσαμε στα 1400άρια και μετά στα 1800, στα 2000, και τελικά στα Grand Cherokee και στα Cayenne.
Και το Autobianchi για τα πλουσιόπαιδα, έγινε αρχικά Honda CRX και MAZDA MX-5, για να καταλήξει σε ΤΟΥΟΤΑ ΜR-2, BMW Z-4 και Porsche Boxster.
Γιατί όχι; Το δίτροχο με την καρότσα έγινε τρακτέρ που έκλεινε εθνικές οδούς, το Datsun έγινε 4Χ4, οι "Μπέμπες" και τα "Μερτσεντέ" γέμισαν τα πάρκινγκ των σκυλάδικων.
Ο Τσιτσάνης και ο Βαμβακάρης εκσυγχρονίστηκαν, έγιναν Κόκοτας και Χρηστάκης και μετά Άντζελα και Ρέμμος.
Εκσυγχρονισμός. Eurovision, Μεγάλος αερφός, X-Factor.
Μόνο που την ίδια ώρα οι άλλοι έφτιαχναν δορυφόρους και πυραύλους και ο "αιώνιος εχθρός" γινόταν 16η οικονομία του κόσμου, όσο εμείς ανοίγαμε μπαράκια και καφετέριες. Η Kωνσταντινούπολη γινόταν μεγαλούπολη με 20.000.000 κατοίκους και Grand Prix, οι Τούρκοι συναρμολογούσαν F-16 και τώρα σχεδιάζουν πυραύλους, τανκς, ραντάρ, έγιναν και εξαγωγείς όπλων, όσο εμείς ασχολιόμασταν αρχικά με το 7:10 και αργότερα διαλύαμε ΠΥΡΚΑΛ, ΕΑΒ, ΕΒΟ, ΕΛΒΟ, ΚΕΑ κλπ.
Τα παιδιά μας, τα απολίτικα παιδιά μας, έψαχναν για μια θέση στο δημόσιο ή σερβιτόροι σε μπαράκια και καφετέριες, ή έφευγαν στο εξωτερικό.
Στα χωράφια και στα εργοστάσια δούλευαν μετανάστες και δεν θα ξεχάσω μια μέρα του 1993, που χίονιζε, και 3 εργάτες της ΕΥΔΑΠ τα έπιναν σε ένα καφενείο στο Νέο Ψυχικό. Το κρύο βλέπετε. Αλλά επειδή έπρεπε να γίνει και η δουλειά, είχαν δώσει 2.000 δραχμές σε έναν Αλβανό, να την κάνει αυτός.
Είπα για χωράφια και θυμήθηκα τις εποχές που θάβαμε τα πορτοκάλια και τα ροδάκινα, τότε που πριν ανθίσουν τα δέντρα οι αγρότες ρωτούσαν να μάθουν τις τιμές της απόσυρσης. Δεν είχαν έρθει ακόμη οι Αλβανοί, οπότε ποιος να τα μαζέψει από τα δέντρα. Περίμενες να πέσουν μόνα τους, τα πήγαινες στην απόσυρση και πληρωνόσουν.
Μετά ήρθαν οι μετανάστες αλλά και τα ΜΟΠ και οι επιδοτήσεις, και όσοι Έλληνες δεν μπήκαν στο Δημόσιο έγιναν "νέοι επιχειρηματίες", "άνεργοι επιχειρηματίες", έκαναν "αγροτικούς συνεταιρισμούς" με "παραδοσιακά προϊόντα" (γλυκά του κουταλιού, μαλλί της γριάς ...).
Θυμάμαι μια διαφήμιση στην τηλεόραση για ένα φυτοφάρμακο. 3 αγρότες σε ένα καφενείο, οι δύο παίζουν τάβλι και ο τρίτος χαζεύει, "με γονάτισε η μουχρίτσα" λέει ο ένας, "με διάλυσε το τετράνυχο" έλεγε ο άλλος, και δώστου να βαράνε τα πούλια στο τάβλι και ο τρίτος να χαζεύει ...
Και δώστου φυτοφάρμακα μέχρι να πάθουμε όλοι καρκίνο.Αλλά "λεφτά υπήρχαν" και έτσι τη γλυτώσαμε. Και κόψαμε τη φέτα, το κασέρι και το κεφαλοτύρι, μάθαμε το μπρι, την παρμεζάνα, το ένταμ και την μοτσαρέλα και γλυτώσαμε ...
Ο κυριακάτικος κόκκορας έγινε καθημερινό μοσχαράκι, μέχρι που ήρθαν οι τρελές αγελάδες και το γυρίσαμε στο χοιρινό και τη γαλοπούλα. Και επειδή γίναμε και υπέρβαροι, μάθαμε και τον τόνο, τη χοληστερίνη και τις στερόλες.
Γίναμε και γκουρμέ, το λάχανο έγινε ρόκα - παρμεζάνα, το ψωμοτύρι έγινε πίτσα, η μακαρανάδα με σάλτσα έγινε Ναπολιτέν, τα μακαρόνια με κιμά έγιναν Μπολονέζ και τελικά πέννες και λιγκουίνι με φούγκι πορτσίνι ...
Κα μάθαμε και το Καζίνο στο Λουτράκι αλλά και το Χρηματιστήριο. Που κατά τη γνώμη μας έπρεπε μόνο να ανεβαίνει, και αν κάποτε γκρεμιζόταν έφταιγε η Κυβέρνηση που μας έφαγε τα λεφτά ...
Όχι ρε κορόιδα, δεν σας τα έφαγε κανείς. Εσείς δεν καταλάβατε ότι καλύτερα να μένατε στο καφενείο με τον Θανάση, που είχε και ουζάκι, ή έστω στο Καζίνο που κερνούσε και καφέ και ποτό. Κρεμιόσασταν στα κάγκελα όλο αγωνία, πριν βγει το Ίντερνετ και κρεμαστείτε στις οθόνες, πριν ο σαράφης γίνει "χρηματιστής" και "αντικρυστης" και μετά "Σύμβουλος Επενδύσεων", τότε που γέμισαν οι γειτονιές από ΕΛΔΕ και ΕΕΔΕ και χρηματιστηριακά γραφεία. Κάθε ασφαλιστής και κάθε πρώην τοκογλύφος γινόταν "χρηματιστής".
Και επειδή λεφτά υπήρχαν, ανοίγατε κι ένα μαγαζάκι στη γυναίκα σας, να είναι απασχολημένη όσο βγαίνατε με τη γκόμενα, και δεν σας πείραζε που τα νοίκια ήταν αστρονομικά, που η Ελλάδα είχε πιο πολλά μαγαζιά από τη Γερμανία.
Όλοι ευχαριστημένοι ήταν.


Και η πολιτική; Τι γινόταν στην πολιτική;
Ποιος ασχολιόταν με αυτή; Αν κάποιοι Υπουργοί και βουλευτές ξεφτιλίζονταν, τους μαυρίζαμε και βγάζαμε άλλους.
Και όταν ξεφτιλίζνταν κι αυτοί, βγάζαμε τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, όποιον μας φαινόταν χορτάτος ή απολίτικος.
Μέχρι που κάθε χρόνο βγάζαμε και πιο ανίκανους, για να φτάσουμε στο Γιωργάκη και στον Αντωνάκη και το 2009 και το 2010 που είναι έργο και των δυο τους.


Περιμένετε να σας πω για το μνημόνιο;
Ποιο μνημόνιο βρε παιδιά; Αυτό μας έφταιξε;


Οι Έλληνες ξεχνάμε εύκολα. Ή θυμόμαστε όσα μας συμφέρουν.
Και ότι στραβό γίνεται πάντα φταίνε οι άλλοι.
Σφαζόμαστε μεταξύ μας στον εμφύλιο, μας βάλανε οι ξένοι ...
Ναι ρε, οι ξένοι φώναζαν "θάνατος - θάνατος" στο Λαϊκο Δικαστήριο. Οι ξένοι δίκαζαν στο Στρατοδιεκίο ...
Ξένος ο Ελασίτης, ξένος κι ο Ταγαματασφαλίτης ...


Οι ξένοι μας υποχρέωσαν να γεμίσουμε καφετέριες και να κλείσουμε τα εργοστάσια.
Ξένοι φέρανε τους λαθρομετανάστες, όχι εμείς που αφήσαμε όλες τις δουλειές σ' αυτούς. Τις βρωμοδουλειές δηλαδή, γιατί τις καλές, το Δημόσιο και τα κλειστά επαγγέλματα τα κρατήσαμε για εμάς. Και τις Φιλιπιννέζες και τις Βουλγάρες και τις Ουκρανές, ξένοι τις φέρανε, αυτοί μας πάντρεψαν με το ζόρι, αυτοί ψήφισαν στη Βουλή να παίρνουν τη σύνταξη του παππού ...


Ποτέ μου δεν συμπάθησα την υποκρισία ... τη θεωρούσα χειρότερη και από τη διαφθορά. Η διαφθορά με το νόμο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η υποκρισία; Αυτή είναι ανίκητη, όπως και η βλακία ...


Πάντα φταίει κάποιος άλλος. Χάνει η ομάδα, φταίει ο διατητής. Δανειζόμαστε φταίνε οι άλλοι που μας δάνειζαν. Αυτοί μας υποχρέωναν να κάνουμε ψευδείς υπεύθυνες δηλώσεις, αυτοί υποχρέωναν το κράτος να πλαστογραφεί τις στατιστικές.


"Πήρα δάνειο γιατί με πίεζε ο υπάλληλος της Τράπεζας".
Όχι φίλε, μου, μόνος σου μπήκες μέσα στην Τράπεζα. Και σου άρεσε το ψέμμα που σου είπε "μη σε νοιάζει, ούτε θα καταλάβεις πότε θα το ξοφλήσεις". Και το χαιρόσουν να κυκλοφορείς με πορτοφόλι γεμάτο κάρτες.


Και τώρα τι γίνεται;
Τώρα ψάχνουμε να βρούμε λύσεις, αλλά λύσεις χωρίς δουλειά και κόπο.
- Δεν έχουμε λεφτά, το γυρνάμε στη δραχμή και κοβομε όσες θέλουμε
- Δεν παράγουμε τίποτα, γεμάτο πετρέλαιο το υπέδαφος, θα γίνουμε εμίρηδες
- Θα φορολογήσουμε τα λεφτά που βγήκαν στο εξωτερικό


Και τι φοβόμαστε;
- Θα έρθουν οι ξένοι και θα τα πάρουν όλα.
Πώς, αμέ; Δεν είδατε; Ουρά κάνουν οι επενδυτές. Ο Χρυσοχοΐδης μποιράζει χαρτάκια με νούμερα για προτεραιότητα, για να μη συνωστίζονται.
- Θα χάσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία
Από ποιους, από τους Γερμανούς Εφοριακούς;
Εκεί κρίνεται η κυριαρχία; Στο να κρατάει τη θέση το λαμόγιο που είναι Έλληνας, ή στο να μαζεύονται οι φόροι και να έχει καύσιμα ο στόλος;


Και η τελευταία μας ανακάλυψη.
Που με φοβίζει πιο πολύ από όλες, γιατί δεν την ακούω από ανθρώπους που δεν ξέρουν και τα επιχειρηματά τους ανατρέπονται ευκολα.
Με φοβίζει γιατί την ακούω από ανθρώπους που υποτίθεται ότι ξέρουν, ότι καταλαβαίνουν.
Η Ελλάδα, λένε, κινδυνεύει σήμερα από τους αντιευρωπαϊστές. Το επόμενο βήμα θα είναι να μας πουν να στηρίξουμε τον Γιωργάκη, τον Βαγγελάκη, τον Λοβέρδο, τον Χρυσοχοϊδη, αλλά και τον Αντωνάκη και τους δικούς του λεβέντες.


Όχι φίλοι μου.
Ο αντιμνημονιακός δεν είναι εχθρός μου.
Και ξέρετε γιατί; Γαιτί αυτός κατα βάθος στηρίζει τα ίδια πράγματα που στηρίζει και η Μέρκελ. Να δουλέψει θέλει και αυτός. Να ζήσει αξιοπρεπώς θέλει. Να μεγαλώσει τα παιδιά του σε μία χώρα με νόμους.


Εχθρός μου είναι αυτός που θα στηρίξει τα λαμόγια και το πελατειακό τους κράτος, αυτό που έβριζε ο Βέλγος πρώην Πρωθυπουργός, αλλά και ο κάθε Έλληνας.
Εχθρός μου είναι αυτός που θα μου πει να στηρίζξουμε τον Γιωργάκη και τον Αντωνάκη, κλείνοντας τα μάτια στη διαφθορά.


Η διαφθορά, αυτός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μου. Και η υποκρισία.
Αυτή κατέστρεψε την Ελλάδα. Όχι οι μνημονιακοί ούτε οι αντιμνημονιακοί. Όχι οι Ευρωπαϊστές ούτε οι αντιευρωπαϊστές. Όχι οι οπαδοί του ευρώ ούτε οι οπαδοί της δραχμής.
Η διαφθορά και η υποκρισία. Και η ανοησία ...

Ο καθηγητής που θα αλλάξει τη ζωή μας

Το βραβείο Βολφ κατακτά ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής φυσικοχημείας Παύλος Αρμάνδος Αλιβιζάτος -τον οποίο οι συνάδελφοί του αποκαλούν «ο προφήτης των νανοκρυστάλλων»!
Ανάμεσα στις τελευταίες έρευνες και προτάσεις του για την προώθηση «πράσινης ενέργειας» είναι και η αξιοποίηση νανοκρυστάλλων για την απευθείας μετατροπή της ενέργειας του ηλιακού φωτός σε υγρό καύσιμο!
Η βράβευσή του θα γίνει τον προσεχή Μάιο από τον Πρόεδρο του Ισραήλ, ως αναγνώριση της προσφοράς του στην έρευνα των νανοκρυστάλλων, οι εφαρμογές των οποίων εκτείνονται από τα φωτοβολταϊκά συστήματα ως την τεχνητή φωτοσύνθεση.


Ποιος είναι ο «προφήτης των νανοκρυστάλλων»;
O Παύλος Αρμάνδος Αλιβιζάτος ζει και εργάζεται στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια και είναι καθηγητής στην έδρα Larry and Diane Bock του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας με ειδικότητα τους νανοκρυστάλλους. ενώ από το 2009 κατέχει και τη θέση του διευθυντή του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς (Lawrence Berkeley National Laboratory, LBL).


Ελληνικής καταγωγής, ο Παύλος Αλιβιζάτος γεννήθηκε το 1959 στο Σικάγο των ΗΠΑ, αλλά σε ηλικία 10 ετών, όταν «έχασε» τη μητέρα του, επέστρεψε στην Ελλάδα για να ζήσει με την οικογένεια ενός θείου του. Φοίτησε σε ελληνικά σχολεία και, αφού τελείωσε το λύκειο, επέστρεψε στις ΗΠΑ, όπου πήρε πτυχίο Χημείας από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου το 1981 και Διδακτορικό στη Φυσική Χημεία από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ το 1986.

Τα χρόνια που ακολουθούν η ακαδημαϊκή του καριέρα αρχίζει να απογειώνεται. Το 1988 γίνεται μέλος του καθηγητικού προσωπικού του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, όπου διδάσκει μέχρι και σήμερα ως καθηγητής Χημείας, ενώ τα βραβεία και οι υποτροφίες για τις έρευνες και την προσφορά του ακολουθούν το ένα το άλλο: Alfred P. Sloan Foundation fellowship, ACS Exxon Solid State Chemistry fellowship, Coblentz Award, Wilson Prize at Harvard, the Materials Reasearch Society Outstanding Young Investigator Award, ACS award in Colloid and Surface Chemistry, the Rank Prize, the University of Chicago Distinguished Alumni Award, the Eni Italgas Prize for Energy and Environment, the Ernest Orlando Laurenve Award and the Kalvi Distinguished Lectureship in Nanoscience, MRS.

Η βιβλιομετρική εταιρεία Τομσον-Ρόιτερς τον έχει κατατάξει 5ο στη λίστα με τους 100 κορυφαίους χημικούς της περασμένης δεκαετίας. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 400 ερευνητικά άρθρα και έχει περισσότερες από 60.000 αναφορές στο έργο του.

Η επανάσταση των νανοκρυστάλλων.
Οι νανοκρύσταλλοι είναι μικροί κρύσταλλοι διαφόρων υλικών με διαστάσεις μερικά νανόμετρα (1 νανόμετρο = 1 δισεκατομμυριοστό του μέτρου).

Οι ιδιότητες των νανοκρυστάλλων είναι αυτές που ενέπνευσαν τον μεγάλο χημικό για την παραγωγή «πράσινης ενέργειας» από φθηνά φωτοβολταϊκά και τεχνητή φωτοσύνθεση.

Τα νέα φωτοβολταϊκά.
Τα σημερινά φωτοβολταϊκά στοιχεία είναι κατασκευασμένα από κρυστάλλους πυριτίου, το κόστος των οποίων είναι υψηλό επειδή το πυρίτιο δεν είναι ανεξάντλητο στη φύση και έχει μεγάλη ζήτηση στην κατασκευή ολοκληρωμένων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων. Η εναλλακτική λύση που προτείνεται σήμερα είναι η χρήση λεπτών στρωμάτων ημιαγωγών από ίνδιο, τελλούριο και γάλλιο πάνω σε ένα γυάλινο υπόστρωμα, στοιχεία, τα οποία, όμως, είναι πολύ σπάνια στη φύση.

Η πρόταση του καθηγητή Αλιβιζάτου και της ομάδας του να χρησιμοποιηθούν νανοκρύσταλλοι από υλικά που υπάρχουν σε αφθονία στη Γη, όπως π.χ. ο σιδηροπυρίτης, ο θειούχος χαλκός και το οξείδιο του χαλκού, θα μπορούσε να οδηγήσει στη μαζική κατασκευή φωτοβολταϊκών στοιχείων με κόστος πολύ χαμηλότερο από το σημερινό.

Τεχνητή φωτοσύνθεση

Μια άλλη ενδιαφέρουσα εφαρμογή των νανοκρυστάλλων που έχει προτείνει ο καθηγητής Αλιβιζάτος είναι η απευθείας μετατροπή της ενέργειας του ηλιακού φωτός σε υγρό καύσιμο. Χρησιμοποιώντας νανοκρυσταλλικό οξείδιο του κοβαλτίου αντί για χλωροφύλλη, ο καθ. Αλιβιζάτος και η ομάδα του έδειξαν ότι είναι δυνατή η απευθείας παραγωγή μεθυλικής αλκοόλης (γνωστής πιο πολύ ως ξυλόπνευμα) από διοξείδιο του άνθρακα και νερό. Με τον τρόπο αυτόν όχι μόνο αφαιρείται από την ατμόσφαιρα το διοξείδιο του άνθρακα και απελευθερώνεται οξυγόνο, αλλά παράγεται ταυτόχρονα και ένα υγρό καύσιμο που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κίνηση οχημάτων.

Μελλοντικοί στόχοι:
Ο καθ. Αλιβιζάτος παραμένει διευθυντής του LBL και προωθεί 2 μεγάλα ερευνητικά προγράμματα.
1. O «Κύκλος του άνθρακα 2.0», μια πολυεπιστημονική προσέγγιση για την επίλυση του φαινομένου του θερμοκηπίου.
2. Η «Φωτεινή πηγή επόμενης γενιάς», στοχεύει στην παραγωγή παλμών ακτίνων-Χ διάρκειας μόλις μερικών δισεκατομμυριοστών του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου, τόσο σύντομων που θα είναι ικανοί να καταγράψουν την κίνηση των ηλεκτρονίων.

Το βραβείο Βολφ.
Ο Ρικάρντο Βολφ ήταν ένα γερμανοεβραίος εφευρέτης, γεννημένος το 1887, ο οποίος σε νεαρή ηλικία, πριν από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, μετανάστευσε στην Κούβα. Εκεί επινόησε μια μέθοδο για την ανάκτηση του σιδήρου από τα υπολείμματα λειτουργίας των υψικαμίνων, από την εκμετάλλευση της οποίας απέκτησε μεγάλη περιουσία. Υποστήριξε τον Φιντέλ Κάστρο από τα πρώτα χρόνια της κουβανικής επανάστασης και μετά την επιτυχία της διορίστηκε πρεσβευτής της Κούβας στο Ισραήλ.

Το 1975 δημιούργησε το Ιδρυμα Βολφ, το οποίο από το 1978 απονέμει τα ομώνυμα βραβεία σε επιστήμονες (φυσικούς, χημικούς, γεωπόνους και γιατρούς) και σε καλλιτέχνες (αρχιτέκτονες, μουσικούς, ζωγράφους και γλύπτες). Τα βραβεία, που απονέμονται από τον πρόεδρο του Ισραήλ σε μια τελετή που λαμβάνει χώρα στην ισραηλινή Βουλή, συνίστανται σε μια ανθοδέσμη από τριαντάφυλλα, ένα κουτί σοκολατάκια, ένα τιμητικό δίπλωμα και το ποσό των 100.000 δολαρίων. Η απονομή των βραβείων του 2012 θα γίνει στις 13 Μαΐου.

STBI 4Square WiFi

Ο 18χρονος Απόστολος Παπαδόπουλος -γνωστός στο twitter ως apas- σχεδίασε application για το iphone που εντοπίζει ασύρματα δίκτυα (+ το password τους!). Ονομάζεται 4sqwifi...

...που δεν «σπάει» κωδικούς, απλά, χρησιμοποιεί τα tips που αφήνουν οι χρήστες του foursquare. Η εφαρμογή διατίθεται δωρεάν και ήδη μετράει πάνω από 100.000 χρήστες.

Όπως ο ίδιος επισημαίνει σε συνέντευξή του στον Robert Scoble («ευαγγελιστή της τεχνολογίας», όπως τον αποκαλούν στην Microsoft), αποφάσισε να σχεδιάσει το 4sqwifi για να λύσει το πρόβλημα της ελεύθερης πρόσβασης στο διαδίκτυο αρχικά για τον εαυτό του, και στη συνέχεια για όλους τους άλλους.



Η ιδέα ξεκίνησε από μία πλάκα, ένα προσωπικό του στοίχημα, για να καταλήξει σήμερα να αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία καριέρας. Ο 18χρονος φοιτητής του πανεπιστημίου της Βιέννης μετά τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε το application 4sqwifi, σχεδιάζει το επόμενο project του, τη δημιουργία offline maps.

Ο νεαρός Απόστολος Παπαδόπουλος σπουδάζει Τεχνολογία και Computer Science στο ομώνυμο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Η άποψη του για τη χρήση του Διαδικτύου δηλώνει και τη θεωρία του για τον κόσμο: «η σωστή χρήση του Διαδικτύου μπορεί να κάνει τη ζωή μας καλύτερη».

Άλλωστε, όπως και ο ίδιος δηλώνει στο blog του apas.gr:
«keep calm, hack the world and do epic stuff».

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.mp4

Athens | The Little Great City

TEDxAcademy - Costas Apostolidis - Breaking the Stereotypes

Το ενδιαφέρον αμερικανικών εταιρειών

Το ενδιαφέρον αμερικανικών εταιρειών για εμπορική αξιοποίηση προσείλκυσε αεροπλάνο που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε στη Φλώρινα. Σχεδιαστής και κατασκευαστής δεν είναι κάποιος επαγγελματίας αεροναυπηγός, άλλα ο πρόεδρος της Αερολέσχης Φλώρινας Γιώργος Ηλιόπουλος, δημιουργός δύο αεροσκαφών.

Ο κ. Ηλιόπουλος ήταν αστυνομικός και «τα λεφτά δεν περίσσευαν». Όταν επισκέφθηκε ειδικά καταστήματα στον Καναδά, κάποιος τού έδωσε την ιδέα να κατασκευάσει αεροπλάνο με υλικά που μπορούσε να βρει.

Έτσι, κατασκεύασε το πρώτο του ξύλινο αεροπλάνο, χρησιμοποιώντας παλιά έπιπλα και ένα αναπηρικό καροτσάκι, ενώ τοποθέτησε κινητήρα αυτοκίνητου.

Μιλώντας στο ΑΜΠΕ τόνισε ότι χρειάστηκε να ξεπεράσει τον εαυτό του, άλλα και το φόβο μην καταντήσει το εγχείρημα του μια φαιδρή ιστορία για έναν τρελό που προσπάθησε να φτιάξει αεροπλάνο.

Όταν ολοκληρώθηκε ο «Λυγκιστής», όπως ονομάστηκε το πρώτο αεροσκάφος, θεώρησε ότι εκπλήρωσε το όνειρό του και ότι δεν θα επιχειρούσε και πάλι κάτι ανάλογο, ακόμα και να του έδιναν 1 εκ. ευρώ.

Ωστόσο, η "ψώρα" δεν τον άφησε να ησυχάσει και κατασκεύασε το δεύτερο αεροσκάφος από τσίγκους τυπογραφείου, σε κλίμακα 1 προς 6. Όταν πέταξε, κόντεψε να πάθει καρδιακή προσβολή, όπως χαρακτηριστικά είπε.

Ύστερα από κοπιαστική δουλειά και 3000 τροποποιήσεις του αρχικού σχεδίου το κατασκεύασε και σε κανονικό μέγεθος, χρησιμοποιώντας αεροπορικό αλουμίνιο και ο "Αρχων" έκανε το πρώτο του ταξίδι στους αιθέρες.

Πρόκειται για ένα υπερελαφρό αεροσκάφος που μοιάζει με μαχητικό. Όπως ανέφερε στο ΑΜΠΕ ο κ. Ηλιόπουλος, έχει δεχτεί πολλά e-mail από αμερικάνικες εταιρείες για την εμπορική του αξιοποίηση.

Γιατι τα προϊόντα της Apple κατασκευάζονται στην Κίνα

Ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στις διαδικασίες παραγωγής της Apple στην Κίνα δημοσιεύουν σήμερα οι New York Times που ρίχνει φως στην επιλογή πολλών εταιρειών -όχι μόνο της Apple- να μεταφέρουν την παραγωγική τους διαδικασία εκτός ΗΠΑ.

Το αφιέρωμα βασίστηκε σε συνεντεύξεις τωρινών (ανώνυμα) και πρώην υπαλλήλων και συνεργατών της εταιρείας καθώς και σε συζητήσεις με διάφορους οικονομολόγους, ειδικών σε κατασκευές και στο εμπόριο, αναλυτές, ακαδημαϊκούς κτλπ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το δημοσίευμα η Apple βασίζει πολλά στην κατασκευή εγκαταστάσεων παραγωγής στο εξωτερικό καθώς η κλίμακα, ευελιξία, επιμέλεια και ειδίκευση των εργαζομένων δεν μπορεί πια να βρεθεί στις ΗΠΑ.

Ως παράδειγμα, οι συγγραφείς του άρθρου προσφέρουν μια συνομιλία του πρόεδρου Obama με τον Steve Jobs και άλλους ανθρώπους του χώρου σε δείπνο που πραγματοποιήθηκε τονπερασμένο Φεβρουάριο, στο οποίο ο πρόεδρος των ΗΠΑ ρώτησε τον Jobs γιατί η Apple δεν μπορεί να φέρει την παραγωγή στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με παρευρισκόμενο ο Jobs απάντησε ότι «οι δουλειές αυτές δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω».

Η Apple απασχολεί αυτή τη στιγμή περίπου 43,000 ανθρώπους στις ΗΠΑ (διπλάσιος αριθμός από αυτόν που απασχολεί στο εξωτερικό) παρόλο που της ασκείται συχνά κριτική για την μη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στη χώρα. Ωστόσο, μέσω διαφόρων συνεργατών κτλπ μπορεί να ειπωθεί ότι περίπου 700,000 άνθρωποι απασχολούνται χάριν στην Apple με την πλειοψηφία να βρίσκεται εκτός ΗΠΑ.

Η μεταφορά θέσεων εργασίας στο εξωτερικό φαίνεται ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για την εταιρεία. Για παράδειγμα, λίγες βδομάδες πριν την κυκλοφορία του iPhone τον Ιούνιο του 2007 ο Jobs αποφάσισε να αλλάξει την οθόνη της συσκευής σε γυαλί εξαιτίας των πολλών γρατσουνιών που παρατήρησε στην μπροστινή επιφάνεια. «Δεν θα πουλήσω ένα προϊόν που χαρακώνεται. Θέλω μια γυάλινη οθόνη και την θέλω τέλεια σε έξι βδομάδες» είπε ο Jobs σε άλλα στελέχη.

Εκείνη τη στιγμή ένα στέλεχος της εταιρείας έκλεισε πτήση για το Shenzhen της Κίνας και να λύσει το θέμα. Περίπου 8,000 υπάλληλοι ξύπνησαν μέσα στη νύχτα για να ξεκινήσουν την κατασκευή της γυάλινης οθόνης και μέσα σε λίγες μέρες το εργοστάσιο παρήγαγε πάνω από 10,000 iPhone τη μέρα. Αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να συναντήσεις στις ΗΠΑ.

Η Apple φαίνεται ότι δεν θεωρεί υποχρέωσή της να διορθώσει τα προβλήματα των ΗΠΑ σύμφωνα με στέλεχος της εταιρείας. «Η μόνη υποχρέωσή μας είναι να φτιάξουμε το καλύτερο προϊόν που μπορούμε. Δεν είναι σωστή η κριτική που μας ασκείται για την πρόσληψη Κινέζων εργατών αφού οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν πια τους ανθρώπους με τα προσόντα που απαιτούνται», δηλώνει στέλεχος.

Υπεύθυνος για την δημιουργία και ανάπτυξη του δικτύου παραγωγής της Apple στην Ασία φαίνεται ότι είναι ο Tim Cook, πρώην διευθυντής επιχειρήσεων και CEO της Apple. Η συνεργάτης της Apple στην Κίνα, Foxconn, είναι υπεύθυνη για την κατασκευή πάνω από το 40 τοις εκατό όλων των ηλεκτρονικών προϊόντων παγκοσμίως.

Η ευελιξία των διαδικασιών στην Κίνα απλά δεν συγκρίνονται με τις ΗΠΑ. Για παράδειγμα, μπορείς να βρεις και να προσλάβεις 3,000 ανθρώπους και να τους πείσεις να μένουν σε εστίες σε μια μόνο μέρα! Χρειάζεται μόνο 15 μέρες για την εύρεση 8,700 μηχανικών για την επίβλεψη 200,000 εργατών σε σύγκριση με τους εννιά μήνες στις ΗΠΑ!

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο εδώ.

Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Προβλέπουμε ότι το 2012 θα είναι ο καλύτερος χρόνος για επενδύσεις στην πραγματική οικονομία (όχι στο χρηματοπιστωτικό τομέα) – ειδικά στην Ελλάδα, το πρώτο εξάμηνο του ερχόμενου έτους, με κέντρο βάρους τη γεωργία και τις μικρομεσαίες, δημιουργικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα στηρίζονται σε ένα παραγωγικό εργατικό δυναμικό.

******************************

Είναι εμφανές το ότι, για να εξυπηρετηθούν τα βουνά των χρεών, θα πρέπει να συμβάλλουν τα υπερβολικά περιουσιακά στοιχεία - τα οποία, παράλληλα με τη υπερχρέωση του δημοσίου, έχουν συγκεντρωθεί στα χέρια μίας μικρής μειοψηφίας. Σύμφωνα με μελέτη της Merrill Lynch, περί τα 3 εκ. Ευρωπαίοι, έκαστος των οποίων έχει περιουσία σε μετρητά χρήματα άνω του 1 εκ. € (δεν υπολογίζονται τα ακίνητα), διαθέτουν συνολικά 10 τρις $ - επομένως, το διπλάσιο ποσόν των δημοσίων χρεών των πέντε χωρών, οι οποίες μαστίζονται από την κρίση: της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Ελλάδας μαζί.

Στη Γερμανία, μόνο το 10% του πληθυσμού έχει συνολική περιουσία, συμπεριλαμβανομένων των ακινήτων, περί τα 4 τρις € - ενώ το ανώτερο 10% κερδίζει 8 φορές περισσότερα από το κατώτατο 10% των εργαζομένων. Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί, στον οποίο καταγράφονται τα περιουσιακά στοιχεία (financial assets) του πλανήτη, είναι αποκαλυπτικός:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Ο πλούτος των Εθνών – σε τρισεκατομμύρια $ το 2010

Κατηγορία	Η.Π.Α.	Δ. Ευρώπη	Ιαπωνία	Κίνα	Λοιπός Κ.	Σύνολο
Νοικοκυριά	27,0	23,0	11,6	6,5	17,7	85,2
Συνταξ. Ταμεία	15,0	5,3	3,3	0,5	4,2	28,3
Ασφάλειες	6,6	9,6	3,5	0,6	2,7	23,0
Ιδρύματα	1,1	0,2	0,0	0,0	0,2	1,5
Τράπεζες	4,0	11,9	6,7	3,9	4,2	30,7
Επιχειρήσεις	2,0	1,7	1,2	3,8	2,3	11,0
Κεντρικές τράπ.	2,3	1,7	1,0	2,5	4,5	12,0
Κεφάλαια*	0,1	0,6	0,0	0,7	2,9	4,3
Άλλα	0,0	0,0	0,0	1,1	1,3	2,4
Σύνολο	58,1	54,0	27,3	19,8	38,9	198,1

* Sovereign wealth funds

Πηγή: McKinsey Global Institute

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Από τον Πίνακα Ι συμπεραίνουμε πόσο πλούσιος είναι ο δυτικός κόσμος (Η.Π.Α., Δυτική Ευρώπη και Ιαπωνία), σε σύγκριση με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη – επομένως, τις δυνατότητες του να διαχειριστεί με επιτυχία την κρίση χρέους, παρά τα συνεχή καταστροφολογικά σενάρια, με τα οποία «βομβαρδιζόμαστε» τα τελευταία χρόνια, μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Εκτός αυτού, οι επενδυτές της δύσης ελέγχουν το 79% των παγκοσμίων περιουσιακών στοιχείων, τα οποία πλησιάζουν τα 200 τρις $.

Περαιτέρω, από τον Πίνακα Ι βρίσκουμε απάντηση στα «παιδαριώδη» ερωτήματα μας, σχετικά με το εάν υπάρχουν ή όχι τα χρήματα, τα οποία οφείλουν κράτη και ιδιώτες. Προφανώς και υπάρχουν, ενώ είναι κατά πολύ περισσότερα από τα χρέη όλων των κρατών μαζί – αφού η αγορά ομολόγων υπολογίζεται στα 24 τρις $ (πηγή: Spiegel), ενώ ο συνολικός πλούτος μόνο των νοικοκυριών είναι 85 τρις $.

Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, όσο αφορά τα νοικοκυριά, στις Η.Π.Α. τοποθετούν το 42% των χρημάτων τους σε μετοχές, ενώ στη δυτική Ευρώπη το 29% - στη Μ. Βρετανία το 29% (από 45% το 2000), στη Γαλλία το 25% και στη Γερμανία το 19%. Στην Ιαπωνία μόλις το 10% είναι τοποθετημένο σε μετοχές - από το 30% πριν από τη χρηματιστηριακή κρίση (1989-90) Ο Πίνακας ΙΙ που ακολουθεί αναφέρεται στην κατανομή του παγκόσμιου πλούτου ανά κατηγορία:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Κατανομή του παγκόσμιου πλούτου ανά κατηγορία

Κατηγορία	Σε ποσοστά επί συνόλου	Σε τρις $
Νοικοκυριά	43%	85,0
Τράπεζες	15%	30,7
Συνταξιοδοτικά ταμεία	14%	28,3
Ασφαλιστικές εταιρείες	12%	23,0
Κεντρικές τράπεζες	6%	12,0
Επιχειρήσεις	6%	11,0
Λοιπά	4%	8,1
Σύνολο	100%	198,1

Πηγή: McKinsey Global Institute

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα ΙΙ, τα νοικοκυριά, οι τράπεζες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και οι ασφάλειες συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πλούτου, το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ τα δημόσια χρέη όλων των κρατών – επίσης το παγκόσμιο ΑΕΠ, το οποίο υπολογίζεται σήμερα στα 70 τρις $ (εκ των οποίων τα 55 τρις $ είναι οι αμοιβές των εργαζομένων παγκοσμίως, οι οποίοι υπολογίζονται στα 3,1 δις ανθρώπους). Επομένως, το πρόβλημα ευρίσκεται στη μη ισορροπημένη κατανομή των εισοδημάτων και όχι στην έλλειψη χρημάτων, σε σχέση με τα χρέη – δημόσια και ιδιωτικά.

Η ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

Αυτό που απαιτείται λοιπόν είναι μία δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων – όπου η εξυγίανση των προϋπολογισμών δεν θα προέρχεται από την αύξηση των εσόδων των κρατών εις βάρος εκείνων, η μείωση των μισθών των οποίων οδηγεί σε περιορισμό της Ζήτησης. Δηλαδή, η αύξηση των εσόδων των κρατών, η οποία απαιτείται για τη μείωση των χρεών τους, οφείλει να προέλθει από αυτούς, οι οποίοι δεν τα καταναλώνουν για την κάλυψη των αναγκών τους – αλλά τα αποταμιεύουν και τα επενδύουν, κερδίζοντας συνεχώς περισσότερα. Μόνο έτσι θα αυξηθεί η Ζήτηση, θα υπάρξει ανάπτυξη, θα ακολουθήσουν επενδύσεις και θα ενταθεί η απασχόληση.

Η άποψη μας αυτή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με σοσιαλιστικές ή με ανάλογες άλλες πολιτικές. Αντίθετα, έχει άμεση σχέση με τις απαραίτητες πλέον προϋποθέσεις διατήρησης του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο σήμερα κινδυνεύει πολύ σοβαρά να καταρρεύσει, από τη δυναμική και τα χαρακτηριστικά των υπερσυσσωρεμένων χρημάτων - τα οποία αποκτήθηκαν σταδιακά, από την καπιταλιστική διαδικασία παραγωγής πλούτου.

Τα χρήματα αυτά, οι υπερβολικές αποταμιεύσεις δηλαδή στις τράπεζες, στα συνταξιοδοτικά ταμεία, στις ασφάλειες κλπ., έχουν αυτονομηθεί – έχουν συγκεντρωθεί λοιπόν και διαχειρίζονται από τις «αγορές» (παραγώγων, μετοχών, συναλλάγματος, ομολόγων κλπ.), με έναν τρόπο ο οποίος απειλεί να καταστρέψει ολόκληρο τον πλανήτη. Επομένως, είναι επείγον και απολύτως απαραίτητο να αναδιανεμηθούν - αφού μόνο έτσι θα «απασφαλισθεί» η ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του συστήματος.

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί με τη βοήθεια της υποχρεωτικής αγοράς ομολόγωνμηδενικού επιτοκίου, από αυτούς που διαθέτουν πολλά χρήματα ή με την επιβολή μίας έκτακτης, ετήσιας εισφοράς 2%, σε αυτούς που διαθέτουν περιουσία μεγαλύτερη των 500 χιλ. € - όπως είχε κάνει η Γερμανία, μετά το 2^ο παγκόσμιο πόλεμο, για να αποπληρώσει το υπόλοιπο χρέος της (της είχε επιτραπεί η διαγραφή του 50%, με χαμηλά επιτόκια και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των υπολοίπων).

Μία άλλη λύση θα ήταν αυτή που πρότεινε η Boston Consulting, η οποία υπολόγισε ότι, το συσσωρεμένο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος σε όλη την ΕΕ θα μπορούσε να επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα, εάν επιβαλλόταν μία έκτακτη εισφορά ύψους 30%, επί των περιουσιακών στοιχείων των Ευρωπαίων, τα οποία υπερβαίνουν τις 500 χιλ. € ανά άτομο - όπου η φορολογία αυτή (30%) αντιπροσωπεύει ουσιαστικά την «πλασματική υπεραξία» των συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων, τα οποία έτσι θα επανερχόταν στη φυσιολογική τους αξιολόγηση.

Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στην Ελλάδα, όπως έχουμε αναλύσει στο άρθρο μας «Ο μηδενισμός του χρέους», ήδη από τα μέσα του 2010 – πόσο μάλλον όταν η ακίνητη περιουσία των Ελλήνων, με κριτήριο την πρόσφατη ειδική εισφορά, υπολογίζεται στο 1 τρις € (η ειδική εισφορά, την οποία πληρώσαμε το 2011, ισούται με το 1/500 περίπου της αξίας των ακινήτων, ενώ τα προσδοκόμενα έσοδα για το δημόσιο είναι της τάξης των 2 δις €).

Το 30% θα ήταν περί τα 300 δις € (2% ετήσια για 15 χρόνια) ενώ, εάν συνοδευόταν από αντίστοιχη ειδική εισφορά επί των καταθέσεων (περί τα 180 δις € εντός Ελλάδας), θα μηδενιζόταν το δημόσιο χρέος μας – μία επώδυνη λύση, η οποία όμως εξασφαλίζει την εθνική μας κυριαρχία, αφού δεν εξαρτάται από τη βοήθεια άλλων, αλλά μόνο από εμάς. Η λύση αυτή βέβαια, η οποία ουσιαστικά δεν θα κόστιζε τίποτα, επειδή τα έσοδα και η αξία του υπολοίπου 70% θα πολλαπλασιαζόταν (για παράδειγμα, εάν σήμερα εισπράττεται ενοίκιο από ένα ακίνητο της τάξης των 300 €, σε συνθήκες ανάπτυξης θα αυξανόταν), θα είχε τότε μόνο νόημα, εάν η ειδική εισφορά και η φορολόγηση οδηγούταν στην εξυγίανση του κράτους, στην αύξηση της απασχόλησης και στη δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης.

Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, απέναντι στο δημόσιο χρέος της ευρίσκεται μία πολύ μεγάλη δημόσια περιουσία (μηδενική σε αρκετές άλλες χώρες), καθώς επίσης ένας τεράστιος υπόγειος πλούτος – οπότε είναι εντελώς αδικαιολόγητη η συλλογική απαισιοδοξία, απλά και μόνο επειδή δεν έχουμε μία κυβέρνηση, ικανή να διαχειριστεί σωστά τον εθνικό μας πλούτο, έτσι ώστε να παράγει αποτελεσματικά, υπερκαλύπτοντας με τα καθαρά έσοδα του τα χρέη μας. Επίσης αδικαιολόγητη ήταν η εισβολή του ΔΝΤ στη χώρα μας, καθώς επίσης η συνέχιση της παραμονής του, αφού ήταν ανέκαθεν γνωστές οι εγκληματικές μεθοδεύσεις και οι στόχοι του – η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.

Κλείνοντας, ανεξάρτητα από ποια «εργαλεία» θα επιλέξει κανείς για την επίλυση της κρίσης χρέους, αποφασιστικής σημασίας είναι να αναγνωρίσει επιτέλους τόσο η Ελλάδα, όσο και η Ευρωζώνη ότι, η κρίση είναι στενά συνδεδεμένη με τη μη ισορροπημένη κατανομή εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων – γεγονός που σημαίνει πως είναι αδύνατον να αντιμετωπισθεί με μία μονοσήμαντη πολιτική λιτότητας.

Εάν δεν επιτευχθεί λοιπόν η σταθεροποίηση των αγορών κεφαλαίου με τη βοήθεια της ΕΚΤ και εάν στη συνέχεια δεν δρομολογηθεί η αναδιανομή των εισοδημάτων/περιουσιακών στοιχείων, με τελικό στόχο τη μείωση (εάν όχι το μηδενισμό) των δημοσίων χρεών, τότε θα αποτύχει τόσο το Ευρώ, όσο και η Ευρωζώνη – επίσης η Ελλάδα, είτε επαναφέρει τη δραχμή, είτε όχι.