ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ«Το 1990, η βιοκαλλιέργεια ως επιχειρηματική επιλογή ήταν άκρως επικίνδυνη και τελείως πρόσκαιρη για τα ελληνικά δεδομένα»
Ιδιοκτήτης του ελαιοτριβείου που παράγει το μοναδικό στην Ελλάδα βιολογικό ελαιόλαδο Biolea, το οποίο πωλείται αποκλειστικά στο εξωτερικό
Σε έναν τόπο ωραιότερο κι από την περίφημη Τοσκάνη, καθώς πίσω από τους κατάφυτους με ελιές ήπιους λόφους λάμπει η θάλασσα, διάλεξαν ο Γιώργος Δημητριάδης και η σύζυγός του Κριστίν Λακρουά να ζήσουν, να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να δημιουργήσουν. Και τα κατάφεραν μια χαρά. Διαθέτουν σήμερα ένα πανελληνίως πρότυπο ελαιοτριβείο, με περιβαλλοντικό πιστοποιητικό ISO, που παράγει το μοναδικό βιολογικό ελαιόλαδο Biolea, δυστυχώς ακόμη μόνο προς εξαγωγή. Σπουδασμένος στον Καναδά, όπου και γνώρισε τη Γαλλοκαναδή σύζυγό του, ο Γιώργος ήταν πιλότος πολιτικών αεροσκαφών. Ομως, ήθελε να επιστρέψει. Στην Κρήτη η πατρογονική περιουσία έμενε ανεκμετάλλευτη. «Η κύρια αιτία για την όποια βιοποριστική δραστηριότητα είναι η ανάγκη. Οπως οι περισσότεροι, έτσι και εμείς είχαμε ανάγκη να εξασφαλίσουμε τα προς το ζην και το μέλλον της οικογένειάς μας. Συγκυριακοί παράγοντες δημιούργησαν επιλογές και ευκαιρίες. Οι οικογενειακοί ελαιώνες στο χωριό βρίσκονταν υπό εγκατάλειψη έπειτα από πέντε γενιές στην παραγωγή ελαιολάδου.
Κανένας από την οικογένεια δεν είχε την παραμικρή διάθεση να ασχοληθεί ή να επενδύσει στην ελαιοπαραγωγή. Το 1990 επαναπατρίστηκα με τη σύζυγό μου, τα δύο μικρά παιδιά μας και με ένα επάγγελμα που δεν είχε πιθανότητες να συνεχιστεί στην Ελλάδα. Η προοπτική να ζήσουμε, να δουλέψουμε και να αναθρέψουμε την οικογένειά μας στην ύπαιθρο μας φάνηκε δελεαστική. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν, αφού καταφέραμε να αποφύγουμε τα δηλητήρια των μεγαλουπόλεων, να μπορέσουμε να αποφύγουμε και τα δηλητήρια της βιομηχανικής (εντατικής) γεωργίας. Η βιοκαλλιέργεια κάλυπτε τις αρχές διαβίωσής μας και έγινε για εμάς μονόδρομος. Ως επιχειρηματική επιλογή ήταν άκρως επικίνδυνη και τελείως πρόσκαιρη για τα ελληνικά δεδομένα. Νέα τεχνογνωσία για τη βιοκαλλιέργεια της ελιάς αποκτήσαμε μέσω του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων. Πρόσβαση στις αγορές του εξωτερικού αποκτήσαμε μέσω του νεογέννητου τότε στην Ελλάδα Ιντερνετ και του Ελληνικού Οργανισμού Προώθησης Εμπορίου».
Αποφάσισαν λοιπόν να εκμεταλλευτούν τη γη τους, χωρίς όμως να χρησιμοποιήσουν τις συνήθεις μεθόδους των περισσότερων ελαιοπαραγωγών που στόχο έχουν μόνο την υπερπαραγωγή. Προτίμησαν δηλαδή να σεβαστούν τον τόπο, τη γη, το δέντρο, το προϊόν και τον καταναλωτή. Εφτιαξαν ένα ελαιόλαδο απολύτως ψυχρής έκθλιψης, που δεν θερμαίνεται σε κανένα στάδιο της παραγωγής του. Χρησιμοποίησαν παραδοσιακές μυλόπετρες και, με τη μέθοδο της έκθλιψης του καρπού και όχι αυτή της φυγοκέντρου που χρησιμοποιείται στο σύνολο σχεδόν των ελαιοτριβείων, έφτιαξαν το προϊόν που σήμερα πωλείται στην Ιαπωνία προς 60 ευρώ το μπουκάλι και στην Αμερική προς 40 ευρώ. Μη φανταστείτε ότι η επιλογή της έκθλιψης υπακούει απλώς στην αγάπη για την παράδοση. Το λάδι που παράγεται κατ' αυτό τον τρόπο περιέχει το 90% των φαινολών που είναι ωφέλιμες για τον οργανισμό μας, ενώ με τη φυγόκεντρο το λάδι περιέχει μόλις το 30%. Επίσης, να είστε σίγουροι ότι το να έχει αποκτήσει ένα ελαιοτριβείο περιβαλλοντικό ISO δεν είναι κάτι απλό. Γι' αυτό και είναι το μόνο στην Ελλάδα. Διότι, για να κατέχει μια γεωργική επιχείρηση το συγκεκριμένο πιστοποιητικό, απαιτούνται μια σειρά ποιοτικών τεχνικών προδιαγραφών, που ανεβάζουν σημαντικά το κόστος παραγωγής. Οταν ρωτήσαμε τον κ. Δημητριάδη για το μυστικό της επιτυχίας του, μας απάντησε: «Κατά τη γνώμη μου, οι προϋποθέσεις επιτυχίας για τον καθένα μας είναι διαφορετικές και πολλάκις μεταβαλλόμενες. Ισως γι' αυτό, λίγο έως πολύ, σε όλους μένει ανολοκλήρωτο αίσθημα στον τομέα της επιτυχίας».
Ισως αυτός είναι και ο λόγος που στην Biolea δεν εφησυχάστηκαν από την επιτυχία του προϊόντος και την οικονομική του απόδοση. Ασχολήθηκαν και με τα κοινά - προς Θεού, όχι ως πολιτικοί, αλλά ως συνειδητοποιημένοι παραγωγοί. Είναι μέλη της «Γαία», του βραβευμένου από τον «Γαστρονόμο» της «Καθημερινής» συνεταιρισμού βιολογικών παραγωγών και καταναλωτών Κρήτης, και δημιούργησαν έναν νέο φορέα που ονομάζεται «Υνί-πιρούνι», στόχος του οποίου είναι να φέρει τον καταναλωτή σε απευθείας επαφή με τον παραγωγό, καταργώντας τους μεσάζοντες. Θέλει μεγάλη οργάνωση και προσπάθεια για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Χρειάζεται να αντιληφθούν οι ντόπιοι παραγωγοί τη σημασία του και να συμμετάσχουν ενεργά. Με συνεχή όμως προσπάθεια και ενημέρωση, όλα είναι δυνατά, πιστεύει ο Γιώργος Δημητριάδης, που συμβουλεύει έναν νέο επιχειρηματία: «Θα του έδινα αυτήν τη συμβουλή που δίνω και στα παιδιά μου: «Think out of the Box». Δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση: «Σκέψου διαφορετικά, εκτός πεπατημένης» ή, όπως λένε τα ίδια στη γλώσσα των νέων: Πάρ' το αλλιώς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου