Η ανεμογεννήτρια της ΠΥΡΚΑΛ και η πικρή πολιτική ιστορία της πράσινης ανάπτυξης στην Ελλάδα!

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να συνθέσει κανείς ένα αρνητικό business story στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας και του άγριου λαδώματος. Η σημερινή κυβέρνηση έχει στηρίξει δυναμικά ? στα λόγια μέχρι στιγμής ? σχεδόν το σύνολο της μελλοντικής αναπτυξιακής της πολιτικής στην πράσινη ανάπτυξη και πολλοί είναι αυτοί που θα συμφωνήσουν απόλυτα μαζί της. Στην πράξη όμως η πράσινη ανάπτυξη αλλάζει συχνά πολλά χρώματα, καθώς αναμειγνύεται με τα σκοτεινά διαπλεκόμενα συμφέροντα, της πολιτικής διαφοράς και γραφειοκρατίας.

Η σημερινή επιχειρηματική ιστορία μας, απαντά στο εύλογο ερώτημα πως γίνεται η ηλιόλουστη και ανεμοδαρμένη Ελλάδα να είναι ουραγός στην αιολική και ηλιακή ενέργεια στην Ευρώπη και οι παγωμένες Δανία και Γερμανία να είναι πρώτες.

Το 1980 παρακαλώ η ΠΥΡΚΑΛ κατασκεύασε μία από τις πρώτες ανεμογεννήτριες στην Ευρώπη, η οποία μάλιστα λειτουργεί ακόμη στο Λαύριο. Θα αναρωτηθείτε δικαίως. Γιατί δεν έγινε μια κρατική ή ιδιωτική μονάδα παραγωγής Ελληνικών ανεμογεννητριών, που να γέμιζε την Ελλάδα από τότε με φθηνή πράσινη ενέργεια και ίσως κάναμε και εξαγωγές ενέργειας και γεννητριών;

Ξέρετε γιατί; Φυσικά και ξέρετε! Για να αγοράζουμε από τους Γερμανούς και τους Δανούς ανεμογεννήτριες που μπήκαν σε αυτή την αγορά εκ των υστέρων και να παίρνουν οι πολιτικοί μας ? μέσω των Siemens ? παχυλές προμήθειες, που έφεραν σήμερα τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Οι πολιτικοί για να κατέχουν αυτά τα χρυσοφόρα πόστα λάδωναν (λαδώνουν ) τους Έλληνες ψηφοφόρους με τα ρουσφέτια και τις προσλήψεις στο δημόσιο, που σήμερα χρειάζεται περίπου 30 δις. ευρώ το χρόνο μόνο για τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτή τακτική έφθασε τη χώρα στο σημερινό κραχ.

Ο δεύτερος λόγος φυσικά είναι και η ΔΕΗ, η οποία είναι το εισπρακτικό δεκανίκι κάθε κυβέρνησης. Η μεγάλη ΔΕΚΟ λειτουργεί τα εργοστάσια της με τον λιγνίτη, στην πιο ηλιόλουστη και τουριστική χώρα της Ευρώπης. Η ΔΕΗ με τον λιγνίτη να μαυρίζει τα σωθικά των Ελλήνων, να εμποδίζει ? εμμέσως μέσω των πολιτικών και άλλων συμφερόντων – κάθε πράσινη ενέργεια και να πληρώνει ατέλειωτες τιμωρίες για τους ρύπους, στο χρηματιστήριο των ρύπων της Ευρώπης, προσθέτοντας έτσι αυξήσεις στο πιο βαρύ λογαριασμό ΔΕΚΟ στην Ελλάδα.

Τι γίνεται σήμερα στα φωτοβολταϊκά

Το Σεπτέμβριο του 2009 η ΝΔ ψήφισε έναν νόμο για την ενέργεια από φωτοβολταϊκά, με χιλιάδες αιτήσεις μπλοκαρισμένες στη γραφειοκρατία ? του γρηγορόσημου. Έρχεται λοιπόν η κ. Τίνα Μπιρμπίλη και ενώ αφήνει ένα μήνυμα ξεμπλοκαρίσματος, στη διαβούλευση σχετικά με την τιμή τού ρεύματος από φωτοβολταϊκά περιόρισε ? αλλάζοντας το νόμο της ΝΔ – πολύ από την σημερινή τιμή αγοράς του ρεύματος από τη ΔΕΗ, η οποία ήταν 390 ευρώ η MWh (μεγαβατώρα) και το περιόρισε στα 320 ευρώ/ MWh .

Πράγματι το κόστος αγοράς από φωτοβολταϊκά στην Ελλάδα ήταν από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Στο προηγούμενο νομοσχέδιο της ΝΔ, υπήρχε μια κλιμάκωση στη μείωση της τιμής, αλλά η υπουργός το έκοψε με το μαχαίρι.

Ωστόσο, πάλι φάνηκε ότι η Ελλάδα δεν είναι αξιόπιστη χώρα, γιατί αλλάζει τους νόμους σαν τα πουκάμισα, κάτι που επηρεάζει τη έλευση ξένων επενδυτών. Αλλά στην οικονομική κατάσταση που είμαστε, αυτά είναι μάλλον, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε!

Η υψηλή τιμή στην κιλοβατώρα από τα φωτοβολταϊκά στην Ελλάδα, εφαρμόστηκε κατά τους νομοθέτες της ΝΔ, επειδή η χώρα είναι τρίτη από το τέλος στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η τιμή επιχειρούσε να λειτουργήσει σαν κράχτης προσέκλυσης επενδυτών.

Μίζες - ρεκόρ για τα υποβρύχια

«Χρήσιμες πληρωμές» που ξεπερνούσαν και το 5% της σύμβασης δόθηκαν για προμήθεια

Του Τ. Τελλογλου

Η γερμανική εταιρεία Ferrostaal AG, με παρουσία σε πάνω από 60 χώρες και 4.500 εργαζομένους, «λάδωσε» για να αναλάβει την κατασκευή 4 υποβρυχίων στην Ελλάδα στο πλαίσιο της σύμβασης 012Β/00. Μόνο για το «Παπανικολής», σύμφωνα με τις καταθέσεις που έγιναν στην Εισαγγελία του Μονάχου, δόθηκαν 10-12 εκατομμύρια ευρώ, ενώ γενικά οι προμήθειες-ρεκόρ που καταβάλλονταν από τους Γερμανούς ξεπερνούσαν το 5% του κόστους της παραγγελίας. Αυτά προκύπτουν, σύμφωνα με πληροφορίες της «Καθημερινής», από στοιχεία και μαρτυρικές καταθέσεις που έχει συγκεντρώσει η Εισαγγελία-1 του Μονάχου στο πλαίσιο έρευνας που πραγματοποίησε στα γραφεία της Ferrostaal στο Εσσεν.

Την Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010, άνδρες της Εισαγγελίας του Μονάχου έκαναν έφοδο στα γραφεία της εταιρείας για την οποία υπήρχαν ήδη ενδείξεις ότι «λάδωνε» συστηματικά για να κερδίζει παραγγελίες εργοστασίων παραγωγής και υποβρυχίων σε ολόκληρο τον κόσμο (Αργεντινή, Πορτογαλία, Πακιστάν, Ελλάδα, Τουρκία). Η Εισαγγελία του Μονάχου διενεργεί ανάκριση εναντίον 4 πρώην στελεχών της εταιρείας στον τομέα των πωλήσεων στο εξωτερικό, ενώ δύο μέλη του Δ.Σ. έχουν προφυλακιστεί. Η εταιρεία παραδέχθηκε ότι διενεργείται έρευνα, αλλά «κατά συγκεκριμένων προσώπων και για συγκεκριμένα εγχειρήματα».

Ομως, όπως προκύπτει από στοιχεία που είναι στη διάθεση της Sueddeutsche Zeitung και της «Καθημερινής», οι δωροδοκίες στο εξωτερικό ήταν «σύστημα» για τη γερμανική εταιρεία. Οι Γερμανοί εισαγγελείς βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις παράνομες πληρωμές της Ferrostaal κατά την έρευνά τους στην εταιρεία ΜΑΝ, που κατείχε την εταιρεία Ferrostaal, έως ότου αγοράσει την πλειοψηφία των μετοχών η International Investment Company του Αμπου Ντάμπι, την 1η Ιανουαρίου του 2008. Μία κρατική εταιρεία του Αμπου Ντάμπι, η Αμπου Ντάμπι Μαρ, αγόρασε πρόσφατα και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που επίσης εμπλέκονται στην κατασκευή των υποβρυχίων. Η ΜΑΝ κράτησε το 30% της Ferrostaal. Της εφόδου στα γραφεία της Ferrostaal προηγήθηκαν καταθέσεις στελεχών της εταιρείας, που περιέγραφαν το σύστημα δωροδοκιών σε ολόκληρο τον κόσμο.

Δικηγορική μεσολάβηση

Μέχρι την αλλαγή του νόμου στη Γερμανία το 1999, πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτό γινόταν κατευθείαν προς τους αξιωματούχους που έπαιρναν τις αποφάσεις προς όφελος της γερμανικής εταιρείας. Στη συνέχεια άρχισε να μεσολαβεί δικηγορικό γραφείο της Ζυρίχης που έπαιρνε ποσοστά 10% και είχε συγκροτήσει δίκτυο υπεράκτιων εταιρειών. Μία τέτοια εταιρεία με έδρα το Λονδίνο, η Marine Force International (MFI), στην οποία συμμετείχαν κατά 50% η Ferrostaal και κατά 50% η Thyssen Krupp Marine Systems, διαχειριζόταν τις δουλειές των υποβρυχίων. Στην περίπτωση της Ελλάδας, σύμφωνα με τις ενδείξεις της Εισαγγελίας του Μονάχου, τα χρήματα έφευγαν από την MFI και υπό την υψηλή εποπτεία ενός 60χρονου Ελληνα μοιράζονταν «χρήσιμες (σ.σ. παράνομες) πληρωμές», για τη σύμβαση των 1,8 δισ. ευρώ που αφορούσαν την κατασκευή των υποβρυχίων 214, οι οποίες αποτελούν ακόμα το «μήλον της Εριδος» μεταξύ του ελληνικού και του γερμανικού Δημοσίου. Ολα τα παραπάνω προκύπτουν από κατάθεση που δόθηκε στην Εισαγγελία του Μονάχου, πριν από την έφοδο στο Εσσεν.

Μέλος της διοίκησης της εταιρείας του Λονδίνου είναι ο Κλάους Λέσκερ, που ανακρίθηκε την περασμένη Τετάρτη στο Μόναχο. Σύμφωνα με τις πρώτες καταθέσεις, από το Λονδίνο ήταν «ευκολότερο να λαδώνει κανείς παρά από το Εσσεν», ενώ, όπως υποστηρίζεται, οι παράνομες πληρωμές στην Πορτογαλία ήταν «νηπιαγωγείο μπροστά στις παράνομες πληρωμές στην Ελλάδα». Τα στελέχη της εταιρείας που εξετάστηκαν δήλωσαν έκπληκτα από το γεγονός ότι σε μία χώρα της «Ευρωπαϊκής Ενωσης ζητούσαν και έπαιρναν τόσο υψηλές μίζες». Τα στελέχη αυτά επιβεβαίωσαν, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι στην Ελλάδα, όπως και στην Πορτογαλία, κατεβλήθησαν μίζες σε αξιωματούχους που ελάμβαναν τις αποφάσεις για την παραγγελία των υποβρυχίων.

«Συμβόλαια συμβούλων»

Ο Ελληνας μεσάζων προετοίμαζε για τον σκοπό αυτό «συμβόλαια συμβούλων», αλλά στην πραγματικότητα ήταν «αχυράνθρωπος». Το κεντρικό διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας γνώριζε για τις πληρωμές αυτές, που σε κάποιες περιπτώσεις προσέγγιζαν το 2,5-3% της σύμβασης. Στην Ελλάδα, ωστόσο, ξεπέρασαν το 5% ή τα 50 εκατομμύρια ευρώ και φαίνεται ότι δόθηκαν για προμήθεια σε συγκεκριμένη εταιρία απ’ όπου, σύμφωνα με τις πρώτες καταθέσεις, κατευθύνθηκαν σε κρατικούς αξιωματούχους. Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν έχει αναφερθεί έως τώρα ακριβές ποσό για τις «χρήσιμες πληρωμές» στην Ελλάδα.

Για το «Παπανικολής», το πρώτο από τα υποβρύχια που παρελήφθησαν από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, κατεβλήθη από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας το 75% του τιμήματος, κάπου 250 εκατομμύρια ευρώ. Καθώς οι «μίζες» δίνονταν pro rata, δηλαδή ανάλογα με το ύψος της πληρωμής από τον πελάτη προς τις κατασκευάστριες εταιρείες, για το υποβρύχιο που «έγερνε» κατεβλήθησαν, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις της έρευνας, περίπου 10-12 εκατομμύρια ευρώ σε «χρήσιμες πληρωμές». Οι συνολικές πληρωμές, και ενόψει του γεγονότος ότι η κοινοπραξία Ferrostaal/HDW αγόρασε το 2001 τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, «πρέπει να ήταν πολύ υψηλότερες», σύμφωνα με μία κατάθεση που δόθηκε στο Μόναχο

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ???

Το Χρέος της Ευρώπης στην Ελλάδα

Αναμφίβολα, αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στον κόσμο, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, αναφορικά προς την εικόνα της Ελλάδος, είναι πέρα για πέρα άδικο, εν πολλοίς ακατανόητο, και που σίγουρα δεν συνάδει προς την ιστορία, τον πολιτισμό και τη συνεισφορά της Ελλάδος στην ευρωπαϊκή, σύγχρονη πνευματική, πολιτιστική και κρατική οντότητα.

Είναι τοις πάσι γνωστό πως ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, η νεωτερικότητα ως τρόπος ζωής, ως πολιτική κουλτούρα και θεσμοί, οφείλει πολλά στην κλασική Ελλάδα, το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, τη φιλοσοφία και την παράδοση, τις πολιτικές ιδέες και τον πολιτισμό που κληροδότησαν στην Ευρώπη, μέσω των Αγίων Πατέρων και αράβων φιλοσόφων, οι έλληνες κλασικοί. Επί τη βάσει αυτής της θεμελιώδους παραδοχής η Ευρώπη, ως λαοί και κράτη, οφείλει σεβασμό στην Ελλάδα του πολιτισμού και της δημοκρατίας, να υποκλίνονται στην ιστορική διαδρομή και τη φωτεινή κληρονομιά του 5ου αιώνα του Περικλέους που επηρέασε καθοριστικά τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και τα πολιτικά συστήματα της Ευρώπης και της Δύσης του 21ου αιώνα.

Αναμφίβολα, η χώρα μας έχει πρόβλημα, πρόβλημα που αναφέρεται σε πολλά επίπεδα προσαρμογής του πολιτικού της συστήματος στο σύγχρονο ευρωπαϊκό, δυτικό κρατικό οικοδόμημα. Το κράτος είναι θεσμικά ανεπαρκές, δομικά παθογενές, διοικητικά δύσκαμπτο, υπερδιογκωμένο και αναποτελεσματικό.

Η μετεμφυλιακή Ελλάδα οικοδόμησε το κράτος και το πολιτικό της σύστημα αφ' ενός μεν υπό την κηδεμονία του ξένου παράγοντα και σε εξάρτηση απ' αυτόν, και πρόσφατα ακόμη, όχι μόνο τις δομές του κράτους, υπερδιογκώνοντας την εξαμβλωματική, αναποτελεσματική και διεφθαρμένη Δημόσια Διοίκηση, αλλά νοθεύοντας και την ίδια την δημοκρατία. Από την εποχή που ήμουν φοιτητής ακόμη, στο εξωτερικό, θυμάμαι μεγάλους δασκάλους μου να υπογραμμίζουν το πελατειακό σύστημα ως την πλέον κρίσιμη και σοβαρή παθογένεια του ελληνικού κράτους.

Μια παθογένεια που μετέτρεπε το κράτος σε προκλητικά αναποτελεσματικό, εξόφθαλμα διεφθαρμένο, ενώ ταυτόχρονα μείωνε τη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα, στον οποίο ο Ελληνας, από την παράδοση, την κουλτούρα και τη φύση του, διέθετε μεγάλο ταλέντο αναπτυξιακής ελεύθερης δράσης και δυνατότητες δημιουργικής συμμετοχής και συνεισφοράς στο εθνικό προϊόν.

Οικοδομούσαμε ένα ανίκανο κράτος, ενώ ταυτόχρονα ευνουχίζαμε τα ταλέντα, τις δεξιότητες και τις ικανότητες του Ελληνα. Αυτό που απεκαλύφθη σήμερα, ως τέλος εποχής και ως τέρμα μιας καταστροφικής πορείας της χώρας, όπου αίφνης (!) ανακαλύψαμε πως ζούσαμε πάνω και πέρα από τις δυνάμεις μας, δανειζόμενοι από τις επόμενες γενιές, ζώντας από τις επιχορηγήσεις των Ευρωπαίων, όντας παράσιτα της Ευρώπης, πρέπει να λειτουργήσει ως σοκ στην κοινωνία και να μας κινητοποιήσει όλους, και την τελευταία ικμάδα του σώματος και της ψυχής μας, προς την κατεύθυνση της ανάκαμψης και της ανάκτησης της χαμένης αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού μας.
Γιατί αυτό που χάσαμε, τα τελευταία χρόνια, είναι ο αυτοσεβασμός μας, που σημαίνει ταυτόχρονα απώλεια και του σεβασμού των άλλων απέναντί μας, πλήγμα στην αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία μας.

Είναι η ώρα της μεγάλης αλλαγής, που πρέπει να ξεκινήσει από τους εαυτούς μας, της νοοτροπίας ενός παθογενούς ατομοκεντρισμού, μιας διάχυτης προσήλωσης στο ατομικό συμφέρον εις βάρος του συνόλου. Οφείλουμε όμως παρά ταύτα πλέον να μάθουμε να σκεφτόμαστε πρώτα το σύνολο και την Ελλάδα και μετά το ατομικό μας συμφέρον, να συμμετέχουμε στις δημοκρατικές διαδικασίες με γνώση, σοβαρότητα και στόχο τη συνεισφορά στο κοινό καλό, και όχι στην προσδοκία διορισμού των ημετέρων, και φυσικά να μην απεργούμε με το παραμικρό νεύμα των συντεχνιακών εργατοπατέρων.
Ηχώρα χρειάζεται επειγόντως επαναστατικό εκσυγχρονισμό των δομών της Δημόσιας Διοίκησης και του κράτος στο σύνολό του. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως πολιτικό προσωπικό με ικανότητα και γνώση εκπροσώπησης της χώρας, και διεκδίκησης των δικαιωμάτων του συνόλου, αποτελεσματικής υπεράσπισης των ανερμάτιστων και ανεύθυνων συμφερόντων της Ελλάδας μας.

Εχουμε φθάσει στο σημείο μηδέν, ως χώρα, ως κράτος, ως λαός, πρέπει να επιστρατεύσουμε όλες τις δυνάμεις του πολιτισμού μας, από την ιστορία και την παράδοσή μας, να σταθούμε όρθιοι, και να διεκδικήσουμε και να οικοδομήσουμε το μέλλον για τα παιδιά μας, για την επόμενη ημέρα της ιστορίας και του πολιτισμού μας, που σημαίνει ανάκτηση της υπερηφάνειας και της αξιοπρέπειάς μας.

Η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρώπης, μέρος του ευρύτερου πολιτικού συστήματος των Βρυξελλών, έχει τις ευθύνες της απέναντι στο λαό της, όμως η Ευρώπη δεν έχει κανένα δικαίωμα, ως Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο ή οποιαδήποτε άλλη χώρα να προσβάλλει με οποιουδήποτε τρόπο τη χώρα μήτρα του πολιτικού της πολιτισμού.

Ο,τι συνέβη τώρα ας γίνει μάθημα για τους Ευρωπαίους, που οφείλουν να σέβονται την Ελλάδα αν θέλουν να σέβονται τον εαυτό τους.

(Ο κ. Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο).

UNEP: εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από το μολυσμένο νερό

Οι άνθρωποι πετούν καθημερινά εκατομμύρια τόνους στερεών αποβλήτων στα ποτάμια και τους ωκεανούς, δηλητηριάζοντας τη θαλάσσια ζωή και σκορπώντας ασθένειες που σκοτώνουν εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο.

«Η αλήθεια είναι ότι σήμερα περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από το μολυσμένο νερό, παρά τη βία και τους πολέμους» τονίζει η UNEP(United Nations Environment Program) σε έκθεσή της που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα, Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό.

Στην έκθεση επισημαίνεται ότι δυο εκατομμύρια τόνοι αποβλήτων μολύνουν καθημερινά πάνω από δυο δισεκατομμύρια τόνους νερού, με αποτέλεσμα κοράλλια και ψάρια να «πνίγονται στις τεράστιες νεκρές ζώνες που δημιουργούνται».

Σύμφωνα με την UNEP, η έλλειψη πρόσβασης σε πόσιμο νερό στοιχίζει τη ζωή σε1,8 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών ετησίως. Εκτός από τις αναπτυγμένες, μεγάλο μέρος των αποβλήτων προέρχεται και από τις αναπτυσσόμενες οι οποίες πετούν το 90% των λυμάτων τους χωρίς να υποστεί επεξεργασία.

Κάθε χρόνο τουλάχιστον 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από διάρροια, ενώ τεράστιο είναι το ποσοστό των ανθρώπων σε όλον τον κόσμο που καταφεύγει στο νοσοκομείο για ασθένειες που σχετίζονται με μολυσμένο νερό.

Σε αυτό το πλαίσιο οι συντάκτες της έκθεσης προτείνουν την καθιέρωση συστημάτων ανακύκλωσης νερού και συστημάτων διαχείρισης λυμάτων, το οικονομικό κόστος των οποίων ωστόσο είναι πολύ μεγάλο, κυριολεκτικά δυσβάσταχτο για τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Εκτός αυτού τονίζουν τη σημασία της προστασίας των υδροβιότοπων, που λειτουργούν σαν «επεξεργαστές φυσικών αποβλήτων», και συνιστούν τη χρήση της ζωικής κοπριάς ως λίπασμα.

«Αν θέλουμε να επιβιώσουμε σε έναν πλανήτη με έξι δισεκατομμύρια ανθρώπους –οι οποίοι το 2050 θα έχουν φτάσει τα εννιά δισεκατομμύρια- πρέπει να σκεφτούμε πιο έξυπνα σε ό,τι αφορά τη διαχείριση αποβλήτων», τόνισε σε δηλώσεις του ο διευθυντής της UNEP, Achim Steiner.

Πράσινες επενδύσεις από την «Exel Group» 100% ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΙΣΗ

Η βιοκλιματική παραγωγική μονάδα του βορειοελλαδικού ομίλου «Exel Group», που υλοποίησε στη BI.ΠE Kιλκίς, ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια φωτοβολταικών στα Bαλκάνια και τη N.A. Ευρώπη, φιλοδοξεί να αξιοποιήσει όλα τα πλεονεκτήματα της «πράσινης ανάπτυξης» στη χώρα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ημερησία».

Ο διευθύνων σύμβουλος τουExel Group κ. Σταύρος Tριανταφύλλου δήλωσε ότι η κατασκευή του εργοστασίου βασίστηκε στο γεγονός, πως αναπόφευκτα η Ελλάδα θα επιταχύνει το βηματισμό της προς την κατεύθυνση της επέκτασης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, με έμφαση στα φωτοβολταικά.

Εκτιμάται ότι μέχρι το 2020, το 12% της παραγόμενης ενέργειας για την κάλυψη των ετησίων αναγκών της χώρας, θα προκύπτει από τα φωτοβολταικά, δηλαδή θα απαιτηθεί η υλοποίηση σχετικών επενδύσεων ύψους 14 δισ. ευρώ.

Θα πρέπει να τεθεί ως προτεραιότητα για τα νοικοκυριά, η παροχή σχετικών κινήτρων για την εγκατάσταση φωτοβολταικών πάνελ για την κάλυψη των αναγκών τους, αλλά και την απόδοση της περίσσειας ενέργειας στο κεντρικό σύστημα.

Η εγκατάσταση σήμερα φωτοβολταικών, ισχύος 1 KW στον οικιακό τομέα, απαιτεί επένδυση 4.000– 5.000 ευρώ και αποσβένεται μέσα σε χρονικό διάστημα δέκα ετών.

Προϋπόθεση για την ανάπτυξη των φωτοβολταικών, είναι να ξεπεραστούν όλες οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, ώστε να δοθεί η δυνατότητα για άνθηση του κλάδου.

Από την πλευρά της η Exel Solar, εισέρχεται στην «πράσινη μάχη» της διάδοσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας με μία ολοκαίνουργια μονάδα, η οποία σε πλήρη ανάπτυξη μπορεί να παράγει 70MW φωτοβολταικών ετησίως.

Η εν λόγω επένδυση κόστους 15 εκατ. ευρώ, είναι 100% ελληνικών συμφερόντων, ενώ ο εξοπλισμός της είναι της πλέον σύγχρονης τεχνολογίας, εξασφαλίζοντας 20%-30% μικρότερο κόστος παραγωγής.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως με τη λειτουργία και της 2ης γραμμής παραγωγής (αρχικά σήμερα λειτουργεί η πρώτη γραμμή) 1,5 εργάτης θα παράγει 1 MW το χρόνο.

Στο πελατολόγιο της Exel Solar, περιλαμβάνονται και οι εταιρίες, οι οποίες δημιουργούν και εγκαθιστούν φωτοβολταικά πάρκα μεγάλης ισχύος.

Ήδη έχουν ολοκληρωθεί και έχουν παραδοθεί, τα πρώτα επτά φωτοβολταικά πάρκα από την Exel Group στους Mολάους της Λακωνίας (ισχύος 850KW), ενώ σε τελική φάση βρίσκεται ένα ακόμα στο Kιλκίς (ισχύος 142KW).

Στόχος είναι, μέχρι το τέλος του 2012 να διατίθενται στην αγορά το σύνολο των 70 MW, που αποτελεί και την ετήσια παραγωγική δυναμικότητα της Exel Solar.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ ΠΩΛΕΙΤΑΙ στην Ιαπωνία προς 60 ευρώ το μπουκάλι στην Ιαπωνία και στην Αμερική προς 40 ευρώ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ«Το 1990, η βιοκαλλιέργεια ως επιχειρηματική επιλογή ήταν άκρως επικίνδυνη και τελείως πρόσκαιρη για τα ελληνικά δεδομένα»

Ιδιοκτήτης του ελαιοτριβείου που παράγει το μοναδικό στην Ελλάδα βιολογικό ελαιόλαδο Biolea, το οποίο πωλείται αποκλειστικά στο εξωτερικό

Σε έναν τόπο ωραιότερο κι από την περίφημη Τοσκάνη, καθώς πίσω από τους κατάφυτους με ελιές ήπιους λόφους λάμπει η θάλασσα, διάλεξαν ο Γιώργος Δημητριάδης και η σύζυγός του Κριστίν Λακρουά να ζήσουν, να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να δημιουργήσουν. Και τα κατάφεραν μια χαρά. Διαθέτουν σήμερα ένα πανελληνίως πρότυπο ελαιοτριβείο, με περιβαλλοντικό πιστοποιητικό ISO, που παράγει το μοναδικό βιολογικό ελαιόλαδο Biolea, δυστυχώς ακόμη μόνο προς εξαγωγή. Σπουδασμένος στον Καναδά, όπου και γνώρισε τη Γαλλοκαναδή σύζυγό του, ο Γιώργος ήταν πιλότος πολιτικών αεροσκαφών. Ομως, ήθελε να επιστρέψει. Στην Κρήτη η πατρογονική περιουσία έμενε ανεκμετάλλευτη. «Η κύρια αιτία για την όποια βιοποριστική δραστηριότητα είναι η ανάγκη. Οπως οι περισσότεροι, έτσι και εμείς είχαμε ανάγκη να εξασφαλίσουμε τα προς το ζην και το μέλλον της οικογένειάς μας. Συγκυριακοί παράγοντες δημιούργησαν επιλογές και ευκαιρίες. Οι οικογενειακοί ελαιώνες στο χωριό βρίσκονταν υπό εγκατάλειψη έπειτα από πέντε γενιές στην παραγωγή ελαιολάδου.

Κανένας από την οικογένεια δεν είχε την παραμικρή διάθεση να ασχοληθεί ή να επενδύσει στην ελαιοπαραγωγή. Το 1990 επαναπατρίστηκα με τη σύζυγό μου, τα δύο μικρά παιδιά μας και με ένα επάγγελμα που δεν είχε πιθανότητες να συνεχιστεί στην Ελλάδα. Η προοπτική να ζήσουμε, να δουλέψουμε και να αναθρέψουμε την οικογένειά μας στην ύπαιθρο μας φάνηκε δελεαστική. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν, αφού καταφέραμε να αποφύγουμε τα δηλητήρια των μεγαλουπόλεων, να μπορέσουμε να αποφύγουμε και τα δηλητήρια της βιομηχανικής (εντατικής) γεωργίας. Η βιοκαλλιέργεια κάλυπτε τις αρχές διαβίωσής μας και έγινε για εμάς μονόδρομος. Ως επιχειρηματική επιλογή ήταν άκρως επικίνδυνη και τελείως πρόσκαιρη για τα ελληνικά δεδομένα. Νέα τεχνογνωσία για τη βιοκαλλιέργεια της ελιάς αποκτήσαμε μέσω του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων. Πρόσβαση στις αγορές του εξωτερικού αποκτήσαμε μέσω του νεογέννητου τότε στην Ελλάδα Ιντερνετ και του Ελληνικού Οργανισμού Προώθησης Εμπορίου».

Αποφάσισαν λοιπόν να εκμεταλλευτούν τη γη τους, χωρίς όμως να χρησιμοποιήσουν τις συνήθεις μεθόδους των περισσότερων ελαιοπαραγωγών που στόχο έχουν μόνο την υπερπαραγωγή. Προτίμησαν δηλαδή να σεβαστούν τον τόπο, τη γη, το δέντρο, το προϊόν και τον καταναλωτή. Εφτιαξαν ένα ελαιόλαδο απολύτως ψυχρής έκθλιψης, που δεν θερμαίνεται σε κανένα στάδιο της παραγωγής του. Χρησιμοποίησαν παραδοσιακές μυλόπετρες και, με τη μέθοδο της έκθλιψης του καρπού και όχι αυτή της φυγοκέντρου που χρησιμοποιείται στο σύνολο σχεδόν των ελαιοτριβείων, έφτιαξαν το προϊόν που σήμερα πωλείται στην Ιαπωνία προς 60 ευρώ το μπουκάλι και στην Αμερική προς 40 ευρώ. Μη φανταστείτε ότι η επιλογή της έκθλιψης υπακούει απλώς στην αγάπη για την παράδοση. Το λάδι που παράγεται κατ' αυτό τον τρόπο περιέχει το 90% των φαινολών που είναι ωφέλιμες για τον οργανισμό μας, ενώ με τη φυγόκεντρο το λάδι περιέχει μόλις το 30%. Επίσης, να είστε σίγουροι ότι το να έχει αποκτήσει ένα ελαιοτριβείο περιβαλλοντικό ISO δεν είναι κάτι απλό. Γι' αυτό και είναι το μόνο στην Ελλάδα. Διότι, για να κατέχει μια γεωργική επιχείρηση το συγκεκριμένο πιστοποιητικό, απαιτούνται μια σειρά ποιοτικών τεχνικών προδιαγραφών, που ανεβάζουν σημαντικά το κόστος παραγωγής. Οταν ρωτήσαμε τον κ. Δημητριάδη για το μυστικό της επιτυχίας του, μας απάντησε: «Κατά τη γνώμη μου, οι προϋποθέσεις επιτυχίας για τον καθένα μας είναι διαφορετικές και πολλάκις μεταβαλλόμενες. Ισως γι' αυτό, λίγο έως πολύ, σε όλους μένει ανολοκλήρωτο αίσθημα στον τομέα της επιτυχίας».

Ισως αυτός είναι και ο λόγος που στην Biolea δεν εφησυχάστηκαν από την επιτυχία του προϊόντος και την οικονομική του απόδοση. Ασχολήθηκαν και με τα κοινά - προς Θεού, όχι ως πολιτικοί, αλλά ως συνειδητοποιημένοι παραγωγοί. Είναι μέλη της «Γαία», του βραβευμένου από τον «Γαστρονόμο» της «Καθημερινής» συνεταιρισμού βιολογικών παραγωγών και καταναλωτών Κρήτης, και δημιούργησαν έναν νέο φορέα που ονομάζεται «Υνί-πιρούνι», στόχος του οποίου είναι να φέρει τον καταναλωτή σε απευθείας επαφή με τον παραγωγό, καταργώντας τους μεσάζοντες. Θέλει μεγάλη οργάνωση και προσπάθεια για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Χρειάζεται να αντιληφθούν οι ντόπιοι παραγωγοί τη σημασία του και να συμμετάσχουν ενεργά. Με συνεχή όμως προσπάθεια και ενημέρωση, όλα είναι δυνατά, πιστεύει ο Γιώργος Δημητριάδης, που συμβουλεύει έναν νέο επιχειρηματία: «Θα του έδινα αυτήν τη συμβουλή που δίνω και στα παιδιά μου: «Think out of the Box». Δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση: «Σκέψου διαφορετικά, εκτός πεπατημένης» ή, όπως λένε τα ίδια στη γλώσσα των νέων: Πάρ' το αλλιώς».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΝΑΙ ΜΕ ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΠΕΤΑΛΙΑ

Το site μου αρκεί για να μπορώ να φτάνω σε όλο τον κόσμο. Ούτε τηλέφωνο χρησιμοποιώ, με το e-mail κάνεις τη δουλειά σου μια χαρά»

Ιδρυτής της Jam Pedals, που πουλάει χειροποίητα πετάλια για ηλεκτρική κιθάρα σε 15 χώρες αλλά και σε όλο τον κόσμο μέσω του μεγαλύτερου διαδικτυακού μουσικού καταστήματος

Αν οι επιχειρηματίες που παρουσιάζονται στις υπόλοιπες σελίδες μας είναι αυτό που λέμε «φτασμένοι», ο Γιάννης Αναστασάκης μπορούμε να πούμε ότι για τα 25 του χρόνια έχει φτάσει πολύ μακριά και συνεχίζει ακάθεκτος.

Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Πολυτεχνείο και το πάθος του από την ηλικία των 10 ετών ήταν η μουσική. Κάπου το 2005, το μικρόβιο της περιέργειας τον έκανε να αρχίσει να σκαλίζει τον μουσικό εξοπλισμό του. Και, πιο συγκεκριμένα, τα «πεταλάκια» (που χρησιμοποιεί ένας ηλεκτρικός κιθαρίστας για να δώσει διαφορετική χροιά στον ήχο του). «Είδα αρχικά πώς λειτουργούν. Εψαξα στο Internet, βρήκα διαγράμματα, έμαθα τη φιλοσοφία τους. Μετά σκέφτηκα να αρχίσω να τα φτιάχνω κι εγώ, βελτιώνοντάς τα σύμφωνα με το δικό μου αυτί».

Σήμερα, τα «πεταλάκια» του Γιάννη, τα Jam Pedals, έχουν επίσημους αντιπροσώπους σε 15 χώρες σε όλο τον κόσμο και διατίθενται σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά καταστήματα της υφηλίου, το διαδικτυακό thomann.de. «Τον πρώτο καιρό έφτιαχνα λίγα. Οσα μπορεί να φτιάξει ένας άνθρωπος που δουλεύει μόνος του, με ένα κολλητήρι. Στη συνέχεια, όσο αυξανόταν η πελατεία μου στην Ελλάδα, άρχισα να βγαίνω και προς το εξωτερικό». Τα Jam Pedals ήταν τόσο ποιοτικά, που πουλούσαν από μόνα τους. Φτάνει κάποιος να τα δοκίμαζε και αμέσως πειθόταν. Αυτό συνέβη π.χ. με τον Massimo Varini, πασίγνωστο κιθαρίστα στην Ιταλία που έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως ο Lucio Dalla και ο Eros Ramazzotti. «Τον γνώρισα στην πρώτη έκθεση στην οποία πήρα μέρος, στη MAF του Φιοράνο. Ο Βαρίνι έπαιξε με τα πεταλάκια μου και ενθουσιάστηκε. Αμέσως μου ζήτησε να του φτιάξω μια πεταλιέρα, αποτελούμενη από 3 - 4 πεταλάκια. Ετσι, έγινα γνωστός στην Ιταλία και άρχισα να δέχομαι παραγγελίες από εκεί. Οι κιθαρίστες είδαν ότι ο Βαρίνι έπαιζε με τα δικά μου πετάλια και ήθελαν κι αυτοί να τα δοκιμάσουν».

Το word of mouth, διασήμων και μη, λειτούργησε λοιπόν ευεργετικά για τον Γιάννη. «Βέβαια, τίποτε απ' όλα αυτά δεν θα συνέβαινε αν αυτό που έφτιαχνα δεν άξιζε πραγματικά. Αυτό που με βοήθησε πολύ ήταν το ότι ο ίδιος ήμουν μουσικός. Ετσι, ήξερα τι ήχο ακριβώς θέλω να πετύχω». Ακόμα και σήμερα, ο Γιάννης χρησιμοποιεί κολλητήρι για να φτιάξει τα πεταλάκια του. Απλώς συνεργάζεται και με ένα εργαστήριο που του ετοιμάζει τις πλακέτες και το εξωτερικό μεταλλικό περίβλημα. «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, από ένα σημείο και μετά όλα γίνονται στο χέρι. Tα τρανζίστορ που χρησιμοποιώ εγώ είναι κατασκευασμένα τη δεκαετία του '60 και του '70, πλέον δεν κατασκευάζονται και δεν «συνεργάζονται» με τα σύγχρονα μηχανήματα. Ο ήχος αναφοράς είναι του τότε, οπότε και τα κυριότερα υλικά είναι του τότε. Ψάχνω ώρες ολόκληρες σε αποθήκες στο Internet ή στο eBay και προμηθεύομαι τα υλικά μου».

Ο Γιάννης δεν φροντίζει μόνο για το «τεχνικό» κομμάτι. Τον ενδιαφέρει και η εμφάνιση αυτών που φτιάχνει. Κάθε πεταλάκι του είναι ζωγραφισμένο στο χέρι, από φίλους και πλέον συνεργάτες του, αποφοίτους της Καλών Τεχνών ή απλώς χομπίστες. «Μπορεί κάποιος να κάνει και τη δική του παραγγελία, αν θέλει κάτι περισσότερο στα μέτρα του, ηχητικά και εμφανισιακά. Αλλά θα πρέπει να περιμένει ένα με ενάμιση μήνα», μας λέει. Το σπίτι του είναι η μονάδα παραγωγής του: «Εχω στήσει εδώ το εργαστήριό μου. Συνεχώς το βελτιώνω. Εχω αρχίσει να συνεργάζομαι και με άτομα που μπορούν να με βοηθήσουν στην κατασκευή. Αυτό μου πήρε πολύ χρόνο - το να βρω τα κατάλληλα άτομα. Φαίνεται απλή δουλειά, αλλά δεν είναι καθόλου. Ακόμα κι αν σταματήσω να πιάνω το κολλητήρι, δεν θα σταματήσω ποτέ να έχω τον τελευταίο λόγο ως προς το αποτέλεσμα. Μόνο τα δικά μου αυτιά μπορώ να εμπιστευτώ».

Και το Internet, η βιτρίνα του: «Το site μου (www.jampedals.com) αρκεί για να μπορώ να φτάνω σε όλο τον κόσμο. Ούτε τηλέφωνο χρησιμοποιώ, με το e-mail κάνεις τη δουλειά σου μια χαρά», μας λέει. «Xωρίς το μεράκι και την αγάπη γι' αυτό που κάνεις, δεν γίνεται τίποτα. Και, φυσικά, πρέπει το προϊόν να είναι καλό. Εγώ μπορώ άνετα να «σηκώσω» σήμερα παραγγελίες για 200 κομμάτια καθημερινά (σ.σ. αυτό μεταφράζεται σε ημερήσιο τζίρο περί τα 20.000 - 30.000 ευρώ). Αλλά δεν το κάνω ακόμα. Γιατί, αν βιαστώ και η ποιότητα δεν παραμείνει η ίδια, θα χάσω πολύ περισσότερα απ' ό,τι κερδίζω».

ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Η Ρευστή κοινωνική αλλαγή μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον αν πληρούνται δυο περιπτώσεις.Ένα, το ανθρώπινο σύστημα αξιών, το οποίο αποτελείται από αντιλήψεις και πεποιθήσεις μας, πρέπει να επικαιροποιηθεί και να αλλάξει μέσω της εκπαίδευσης και της στοχαστικής ενδοσκόπησης. Δυο, το περιβάλλον που περικλείει αυτό το σύστημα αξίων πρέπει να αλλάξει ώστε να μπορεί να υποστηρίξει την νέα παγκόσμια αντίληψη. Η αλληλεπίδραση μεταξύ του κάθε ατομικού συστήματος αξιών και του περιβάλλοντος τους είναι αυτό που επηρεάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά.Για παράδειγμα, στην κουλτούρα μας, «ηθική» είναι στην πραγματικότητα ένας τρόπος διαβάθμισης, αφού το κοινωνικό μας σύστημα προωθεί και επιβραβεύει τον ανταγωνισμό και την ιδιοτέλεια. Αυτή η προοπτική δεν «οδηγεί» μόνο σε μια εκτρεπομενη συμπεριφορά… την δημιουργεί. Η διαφθορά είναι το πρότυπο στην κοινωνία μας και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το βλέπουν αυτό, δεδομένου ότι η ίδια η κοινωνία υποστηρίζει αυτή τη συμπεριφορά, θεωρείται αυτόματα φυσιολογική και σωστή.. η σωστή σε κάποιο βαθμό.Δεδομένης αυτής της κατανόησης, υπάρχει μια πλάνη που έχει προκύψει, όταν ορισμένες ομάδες θεωρούνται διεφθαρμένες και όλοι οι άλλοι είναι σωστοί. Αυτή είναι η πανάρχαια αντίληψη «εμείς και αυτοί» η οποια δεν έχει βάση εμπειρικά επειδή ακριβώς έχει ένα βαθμό αλήθειας.Για παράδειγμα, υπάρχει ένα μεγάλο κίνημα ανθρώπων που συνεχώς μιλούν για μια «Νέα παγκόσμια τάξη» και μια αντίληψη ότι υπάρχει μια ελίτ ομάδα ανθρώπων που έχουν προσπαθήσει να καταλάβουν τον κόσμο για μεγάλο χρονικό διάστημα και έχουν χειραγωγήσει την κοινωνία με διάφορους τρόπους με σκοπό την διεκπεραίωση των στόχων τους.Αυτό φυσικά ισχύει σε κάποιο βαθμό.ΑΛΛΑ, η αποτυχία της αντίληψης είναι ότι αυτή η «ομάδα» δεν είναι με τίποτα μια ομάδα. Είναι μια τάση.Αν αφαιρούσαμε όλα τα άτομα από την κορυφή, που ασκούν την παγκόσμια ηγεμονία, τότε θα ήταν απλά θέμα χρόνου προτού μια άλλη ομάδα ανθρώπων με τις ίδιες φιλοδοξίες θα έπαιρνε τη θέση τους. Ως εκ τούτου, δεν είναι τα συγκεκριμένα άτομα η τα γκρουπ ατόμων που αποτελούν το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα είναι οι όροι επάνω στους οποίους εκείνοι οι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι και από τους οποίους έχουν κατηχηθεί. Φυσικά πολλοί μιλούν ενάντια σε αυτή την άποψη, με την έννοια ότι είναι η «ανθρώπινη φύση» η αιτία που προκαλεί τον ανταγωνισμό και την ανάγκη για κυριαρχία. Αυτό δεν υποστηρίζεται από τα γεγονότα. Στην πραγματικότητα, είμαστε σχεδόν καθαρές πλάκες κατά τη γέννηση μας και το περιβάλλον μας είναι αυτό που πλάθει αυτό που είμαστε και τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε. Ως εκ τούτου, για να πραγματοποιηθεί η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ αλλαγή, θα πρέπει να δαπανηθεί λιγότερος χρόνος για την καταπολέμηση αυτής της άρρωστης κοινωνικής δομής και περισσότερος χρόνος για την προσπάθεια αλλαγής των πραγματικών αιτιών. Όσο και αν φαντάζει δύσκολος και τρομακτικός αυτός ο τρόπος σκέψης, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο μας προς το καλλίτερο.Μπορούμε να συνεχίσουμε να πατάμε τα μυρμήγκια που έρχονται κάτω από το ψυγείο, αλλά μέχρι να μαζέψουμε τα χαλασμένα τρόφιμα που βρίσκονται πίσω από αυτό, το μόνο πράγμα που είναι σίγουρο είναι πως θα συνεχίσουν να έρχονται.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η οικονομία (οι τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το περιβάλλον για να ικανοποιήσουν τις υλικές τους ανάγκες) έχει σαν βασικό σκοπό τη βέλτιστη κατανομή των πόρων. Τα οικονομικά ασχολούνται κυρίως με τις οικονομικές επιλογές κρατών, εταιριών και ανθρώπων. Η καθημερινή διαπίστωση και η κοινή λογική μας αποδεικνύουν ότι η οικονομία καθορίζει σημαντικά το τρόπο ζωής μας (Πηγή Wikipedia). Αυτό είναι εμφανές πλέον στη κοινωνία που ζούμε καθώς οι άνθρωποι δίνουν περισσότερη έμφαση στα οικονομικά νέα και στις επιπτώσεις που έχουν αυτά στη ζωή τους. Με τους πολίτες των περισσοτέρων κρατών να «απολαμβάνουν» τους καρπούς της οικονομικής κρίσης αλλά και της τρόμο-λαγνείας που την συντροφεύει, είναι εμφανέστατο πόσο το χρήμα ορίζει πλέον τη ζωή μας.Το χρήμα κατάφερε να παίξει τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να χρησιμοποιεί το σύστημα τιμών για να επηρεάσει τη διανομή των προϊόντων.Αρχικά, για αυτό το σκοπό οι πρώτες κοινωνίες έκοβαν νομίσματα από πολύτιμα μέταλλα, ενώ πλέον οι μοντέρνες κοινωνίες χρησιμοποιούν πιο εναλλακτικά μέσα για να πλαισιώσουν τα χρήματα υπό μορφή νομίσματος, όπως είναι οι επιταγές, οι πιστωτικές κάρτες, μετοχές κλπ. Εκτός λοιπόν από πολύ απομονωμένες και πρωτόγονες κοινότητες, όλες οι μοντέρνες κοινωνίες χρησιμοποιούν τη τιμολόγηση για να μοιράσουν τα υλικά και τα προϊόντα.Όλα τα παραπάνω ο άνθρωπος τα ονόμασε market economics, η οποία είναι η οικονομική μέθοδος που χρησιμοποιεί η αγορά για να καθορίσει τη τιμή ενός προϊόντος με βάση τη προσφορά και τη ζήτηση. Το μοντέλο θεωρεί επιβεβλημένη τη χρησιμοποίηση του χρήματος ως μέσο που θα κάνει δυνατή αυτή την ανταλλαγή πόρων. Στην ουσία ακόμα και η ανταλλαγή αγαθών (barter) χωρίς την ύπαρξη άλλου μέσου όπως είναι το χρήμα, ανήκει στα market economics.Όπως επισημαίνεται στη Βικιπεδία (Wikipedia, economy), η τωρινή οικονομική κατάσταση ονομάζεται Υπέρ-καπιταλισμός, η οποία όπως τονίζεται εφαρμόζεται παράλληλα με τη γέννηση ολιγαρχικών και πλουτοκρατικών καθεστώτων στις Δυτικές Δημοκρατίες.Από την άλλη πλευρά υπάρχουν προτάσεις για non-market economics όπου συγκαταλέγονται όλες οι μέθοδοι που μελετάνε τη παραγωγή, ανταλλαγή και διανομή των προϊόντων μέσω μηχανισμών που δεν έχουν να κάνουν με την αγορά, ως συνέπεια το χρήμα παύει να έχει εφαρμογή και λόγο ύπαρξης σε αυτές.Εδώ είναι καλό να μιλήσουμε για την πράσινη οικονομία. Πράσινη οικονομία είναι η οικονομία η όποια λαμβάνει υπόψιν της το δεδομένο ότι οι φυσικοί πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι. Η χρήση αυτών των πόρων οφείλει να είναι «φρόνιμη» και να εξισορροπείται, ενώ παράλληλα είναι σημαντικό να λαμβάνεται υπόψιν όλος ο κύκλος ζωής ενός προϊόντος, από την παραγωγή του μέχρι και την ανακύκλωση του. Δεδομένου ότι το φυσικό περιβάλλον δεν μπορεί να είναι αποδέκτης των υπολειμμάτων της παραγωγής, αυτό εντάσσεται στον αειφόρο κύκλο της πράσινης οικονομικής δραστηριότητας. Σκοπός της πράσινης οικονομίας είναι ένα καθαρότερο περιβάλλον.Η κρίση η οποία έπληξε τη παγκόσμια οικονομία στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα κάνει ξεκάθαρη την ανάγκη για εξέλιξη της οικονομίας στην οποία βασίζεται η κοινωνία μας σήμερα. Η προτεινόμενη από εμάς λύση είναι μία οικονομία βασισμένη στους φυσικούς πόρους η οποία χρησιμοποιεί μεν τα υπάρχοντα υλικά, αλλά όχι το εμπόριο. Όλα τα προϊόντα και οι υπηρεσίες είναι προσβάσιμα χωρίς την χρησιμοποίηση χρημάτων, ανταλλαγής ή άλλου πιστωτικού μέσου. Ο κύκλος ενός προϊόντος θα βασίζεται στην πράσινη οικονομία, άρα θα υπάρχει πλήρη εναρμόνιση με τη φύση για να ελαχιστοποιηθούν οι περιβαλλοντικές καταστροφές.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ,ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΙΑΠΩΝΙΑΣ Η ΤΑΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΚΤΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

Καιρός να Γίνει Κάτι με την Κίνα

Η οικονομική πολιτική της Κίνας προκαλεί αντιδράσεις και δικαίως: η εμμονή του Πεκίνου να κρατά τεχνητά υποτιμημένο το νόμισμά του αποτελεί τροχοπέδη για την παγκόσμια ανάκαμψη και κάτι πρέπει να γίνει για αυτό. Η τακτική αυτή άρχισε να εφαρμόζεται από το 2003, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των κινεζικών προϊόντων, αλλά πλέον έχει ξεφύγει από κάθε όριο. Το κόστος για τον υπόλοιπο κόσμο είναι βαρύ, αφού όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες αντιμετωπίζουν σήμερα πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με περαιτέρω μείωση των επιτοκίων (καθώς τα επιτόκια είναι ήδη σχεδόν μηδενικά). Η Κίνα, από την πλευρά της, δημιουργεί τόσο μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα, ώστε να καθηλώνει την ανταγωνιστικότητα όλων των υπόλοιπων κρατών. Γεννάται επομένως το ερώτημα του τι πρέπει να γίνει.

Οφείλουμε πρώτα απ’ όλα να ξεδιαλύνουμε μια παρεξήγηση: ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι η Αμερική δεν τολμάει να προκαλέσει την Κίνα επειδή η τελευταία είναι ο βασικός πιστωτής της και αν εκνευριστεί, θα ξεπουλήσει τα αμερικανικά ομόλογα που διαθέτει.

Τι θα γινόταν όμως αν το Πεκίνο προσπαθούσε να ξεφορτωθεί τα αμερικανικά του ομόλογα; Θα εκτινάσσονταν τα τραπεζικά επιτόκια στις ΗΠΑ; Η απάντηση είναι όχι, γιατί τα επιτόκια κρατιούνται χαμηλά από την Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα, η οποία και δεν θα τα αυξήσει έως ότου μειωθεί η ανεργία. Τα επιτόκια των μακροπρόθεσμων αμερικανικών ομολόγων θα αυξηθούν μεν, αλλά οριακά, αφού εξαρτώνται κυρίως από τις προσδοκίες των αγορών. Εξάλλου, η κεντρική τράπεζα θα μπορούσε να αντισταθμίσει την πώληση αμερικανικών ομολόγων από τους Κινέζους, αγοράζοντας εκείνη αμερικανικά ομόλογα.

Είναι επίσης αλήθεια ότι αν η Κίνα ξεφορτωνόταν τα ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου που διαθέτει, η ισοτιμία του δολαρίου θα μειωνόταν έναντι άλλων νομισμάτων, όπως το ευρώ. Αυτό όμως θα ήταν θετική εξέλιξη για τις ΗΠΑ, καθώς θα αύξανε την ανταγωνιστικότητα των αμερικανικών προϊόντων και θα μείωνε το εμπορικό έλλειμμα της χώρας. Με άλλα λόγια, η Αμερική είναι εκείνη που κρατάει στο χέρι της την Κίνα και όχι το αντίθετο.

Αφού λοιπόν η Ουάσιγκτον δεν οφείλει να φοβάται τους Κινέζους, τι πρέπει να κάνει;

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να μπει σε τροχιά σύγκρουσης μαζί τους, αλλά να προσπαθήσει να επιτύχει έναν συμβιβασμό. Ολες όμως οι σχετικές προσπάθειες μέχρι σήμερα ναυάγησαν. Μάλιστα, ο Κινέζος πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο έφτασε στο σημείο να δηλώσει την Κυριακή ότι το γουάν δεν είναι υποτιμημένο και κατηγόρησε «άλλα κράτη» ότι κρατούν τα δικά τους νομίσματα υποτιμημένα προκειμένου να ενισχύσουν τις εξαγωγές τους.

Αφού λοιπόν η λογική δεν λειτουργεί στην περίπτωση της Κίνας, τι μας μένει να κάνουμε; Ας μη λησμονούμε ότι οι ΗΠΑ είχαν αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα το 1971, όταν και θέσπισαν προσωρινό φόρο 10% στις εισαγωγές, έως ότου να εξαναγκαστούν η Ιαπωνία και η Γερμανία να αυξήσουν την ισοτιμία των νομισμάτων τους έναντι του δολαρίου. Κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει και σήμερα για τις εισαγωγές από την Κίνα, μόνο που ο ειδικός αυτός φόρος θα χρειαστεί να είναι πολύ υψηλότερος, περίπου 25%.

Γνωρίζω ότι η πρότασή μου είναι πολύ αυστηρή και θα προκαλέσει αντιδράσεις. Εν τούτοις, η πολιτική της Κίνας επιβαρύνει την ήδη προβληματική παγκόσμια οικονομία. Κάποιος πρέπει επιτέλους να αντιδράσει.

ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ

ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ 1 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΔΟΛΑΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΩ ΤΟ 2009 ΗΤΑΝ 746 ,ΤΟ 2010 ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ ΣΕ 937 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΚΑΤΑ 191 .

ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΤΩ ΤΟΥ 1 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΟΥ .

ΑΠΟ 2 ΤΡΙΣ 700 ΔΙΣ ΤΟ 2009 ΤΟ 2010 ΕΧΟΥΝ 3 ΤΡΙΣ 500 ΔΙΣ ΑΥΞΗΣΗ 800 ΔΙΣ.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.

Αλλάζοντας συνήθειες αλλάζουμε τον κόσμο!

Η δράση όλων μας, ως καταναλωτές κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να καθαρίσει τα περισσότερα συσκευασμένα τρόφιμα από τα μεταλλαγμένα.

Θέλουμε όμως να πετύχουμε κι άλλα!

Τώρα η δράση μας χρειάζεται και για να σώσουμε το κλίμα, τις θάλασσες και τα δάση, να προστατεύσουμε το περιβάλλον από τις τοξικές ουσίες, να γίνουμε υπεύθυνοι και συνειδητοί στις καθημερινές επιλογές μας.

Αν λοιπόν κι εσείς πιστεύετε ότι η καθημερινή δράση μας ως καταναλωτές μπορεί να έχει αποτελέσματα και θέλετε:

* να γνωρίζετε τις συνέπειες των καθημερινών μας καταναλωτικών συνηθειών,
* να ενημερώνεστε για εναλλακτικές λύσεις,
* να χρησιμοποιείτε την καταναλωτική σας δύναμη προς τις εταιρίες και τους αρμόδιους φορείς,

«Τα golden boys στη ΔΕΗ ζουν και βασιλεύουν»

Με μισθό 180.000 ευρώ ετησίως οι τρείς αναπληρωτές διευθύνοντες σύμβουλοι της Επιχείρησης παραμένουν στη θέση τους.Μόνη διαφορά με τη “γαλάζια” διοίκηση η μείωση-ειρωνεία κατά 10% του μισθού τους…..

ΚΤΗΡΙΑ ΣΚΕΛΕΤΟΙ ΚΑΙ ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΑ ΕΡΕΙΠΙΑ

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΕΙΓΜΑ ΕΙΝΑΙ, ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΣΤΗΝ ΟΛΗ ΑΣΧΗΜΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΚΑΤΑΠΛΑΚΩΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ Π.Χ ΣΤΑΔΙΟΥ, ΜΕΧΡΙ ΕΣΤΙΕΣ ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ ΚΛΠ.

ΣΕ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΑΥΤΟ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΗΝΙΑΙΟ

Η κατάρρευσή σας, τα κέρδη μας

ΤΡΙΑΝΤΑ ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΕΧΟΥΝ «ΕΠΕΝΔΥΘΕΙ» ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΩΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΣΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ Ή ΚΡΑΤΩΝ

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

ΤΟ 1994 μία ομάδα από τραπεζίτες της JP Morgan πήγε στο διάσημο Boca Raton Resort της Φλόριντα όχι τόσο για διακοπές όσο για την εκπόνηση ενός μεγαλόπνοου σχεδίου: Πώς θα προστατεύσουν τα λεφτά που δάνειζαν αβέρτα σε επιχειρήσεις από ενδεχόμενη χρεοκοπία.

Ετσι γεννήθηκαν «τα χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής», όπως αποκάλεσε τα credit default swaps (CDS), ο γνωστός μεγαλοεπενδυτής Γουόρεν Μπάφετ. Τα credit default swaps είναι συμβόλαια αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου, δηλαδή συμβόλαια που καλύπτουν τον αγοραστή ομολόγων (χρέους) σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών ή χρεοκοπίας. Η κατάρρευση της αμερικανικής ασφαλιστικής εταιρείας AIG το 2008 (σώθηκε χάρη στα χρήματα των αμερικανών φορολογουμένων) οφείλεται στην έκθεση ύψους 14 δισ. δολαρίων που είχε η εν λόγω εταιρεία σε CDS.

Αλλά ας πάρουμε το νήμα από την αρχή. Στα μέσα του '90 τα βιβλία της JP Morgan ήταν γεμάτα με δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια που είχαν δοθεί σε επιχειρήσεις και κυβερνήσεις ξένων κρατών.

Η νομοθεσία υποχρέωνε την τράπεζα να κρατά τεράστιες ποσότητες κεφαλαίου ως αποθεματικό σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά. Αυτό, όμως, δεν συνέφερε την τράπεζα. Γι' αυτό δημιούργησε ένα εργαλείο που θα την προστάτευε σε περίπτωση χρεοκοπίας του οφειλέτη.

Τα «παιχνίδια»

Η JP Morgan είχε ήδη στα μέσα του '90 στελεχώσει την υπηρεσία swap με νεαρούς μαθηματικούς από το ΜΙΤ και το Cambridge. Αυτοί άρχισαν να αναπτύσσουν τα περίπλοκα αυτά χρηματοοικονομικά εργαλεία, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποίησαν τράπεζες όπως η Goldman Sachs για να βοηθήσουν την απόκρυψη χρεών όπως αυτό της Ελλάδας το 2000-2001 υπό την πλήρη ανοχή της Eurostat, που μέχρι το 2008 δεν έβρισκε τίποτα το επιλήψιμο σε όλη αυτή τη διαδικασία.

Τα πρώτα CDS αφορούσαν δάνεια μεγάλων επιχειρήσεων όπως η Ford, η Wal-Mart και η ΙΒΜ, αργότερα χρησιμοποιήθηκαν για να ενθαρρύνουν τους επενδυτές να αγοράσουν ομόλογα αναδυόμενων αγορών. Με την κατάρρευση της Enron και της WorldCom αυξήθηκε η ανάγκη για «προστασία», με την αγορά να υπερδιπλασιάζεται κάθε χρόνο μετά το 2000. Βλέποντας τα κράτη να υπερδανείζονται για να αντιμετωπίσουν την κρίση, τα CDS επεκτάθηκαν στην «προστασία» έναντι χρεοκοπίας αναπτυγμένων πλέον οικονομιών, όπως η Ελλάδα.

Η αγορά των credit default swaps έφθασε μέσα σε μια δεκαετία από 900 δισ. δολάρια το 2000 στα 30 τρισ. δολάρια (!). Τριάντα τρισ. δολάρια έχουν δηλαδή «επενδυθεί» στον κόσμο για το ενδεχόμενο πτώχευσης εταιρειών ή κρατών.

Η αξία του αμερικανικού χρηματιστηρίου ανερχόταν το 2008 σε 36,6 τρισ. δολάρια, η αγορά ενυπόθηκων δανείων σε 1,7 τρισ. δολάρια και η αγορά αμερικανικών κρατικών ομολόγων σε 4,4 τρισ. δολάρια. Τα 30 τρισ. δολάρια της αγοράς credit default είναι μάλιστα σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στην υπολογιζόμενη σε 791 τρισ. δολάρια αγορά χρηματιστηριακών παραγώγων, έντεκα φορές το μέγεθος της παγκόσμιας οικονομίας.

Οι «εφευρέτες» των CDS προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα και στις αρχές της δεκαετίας ίδρυσαν μία δική τους «σκοτεινή» πλατφόρμα στο Λονδίνο, τη Markit Group, που εισήγαγε τους δείκτες iTraxxSovX, που τιμολογούν τα διάφορα swaps.

Τη Markit Group ίδρυσε μία κλειστή ομάδα επενδυτών, μεταξύ των οποίων και τέσσερα hedge funds, των οποίων τα ονόματα παραμένουν άγνωστα, με πρόσχημα την πολιτική «μυστικότητας» της εταιρείας. Στη Markit Group μετέχουν επίσης με μερίδια η Goldman Sachs, η JP Morgan και άλλες μεγάλες επενδυτικές τράπεζες.

Οι «μαφιόζοι»

Στη «μαφία της JP Morgan», όπως συχνά αποκαλούν τα μέσα ενημέρωσης την ελίτ που διοικεί τον αμερικανικό όμιλο, μετείχε και μία φιλόδοξη βρετανίδα «γιάπισσα», η Blythe Masters, που θεωρείται ο «Οπενχάιμερ» των CDS. Η Masters ήταν αυτή που «τελειοποίησε» το 1997 το νέο «υπερόπλο» του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

ΟΣΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΗΓΗ

ΟΣΕ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ.

ΠΙΝΑΚΕΣ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΠΟΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ 2,5 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΑΓΕ ΠΟΣΟ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΟΣΤΙΣΕΙ ?

ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΑΠΑΝΤΟΥΝ Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΥΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΛΠ .

ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΑ GRAFTI ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΣΑΜΙΑ.

ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕ INTERCITY ΚΑΙ ΕΨΑΧΝΑ ΟΛΟ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΝΑ ΒΡΩ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΘΑΡΟ ΤΣΑΜΙ .

ΕΡΓΑ ΣΕ ΡΥΘΜΟ ΧΕΛΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΟΥ ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ ,ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΚΑΛΥΨΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΦΕΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΛΙΑ,ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΠΕΤΑΜΕΝΟ Ι.Χ ΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΕΡΓΑ.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΕΠΕΙΒΑΤΗΣ ΟΤΑΝ ΑΝΑΧΩΡΕΙ Η ΕΡΧΕΤΕ ΣΤΟΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

ΕΠΕΙΒΑΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΣΧΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ.

ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ.

ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΓΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΙΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΜΙΑ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΣΑΠΙΑ ΤΡΕΝΑ, ΠΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ΡΑΓΕΣ,ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΚΛΠ. ΚΛΠ.

ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ,ΕΙΧΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΜΕ ΤΡΑΙΝΟ ΤΗΝ ΔΕΚΑΤΕΤΕΙΑ ΤΟΥ 80 ΣΕ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΙΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΜΠΛΟΚ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΔΑ, Ο ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ .

ΠΟΣΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΟΣΕ? ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΠΗΓΑΝ ΣΕ ΛΑΜΟΓΙΑ?

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ,ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΝΗΣΙΑ.

Στηρίξτε τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες

Συμπατριώτες: Στηρίξτε τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, γιατί έτσι θα στηρίξετε τις θέσεις εργασίας σας και θα δημιουργήσετε θέσεις εργασίας για συμπατριώτες σας!!!

Μεγενθύνετε

Λίγο έως πολύ, νομίζω πως όλοι έχουν αντιληφθεί την μεγάλη οικονομική κρίση που εξελίσσεται σε όλο τον κόσμο. Δεν θα προχωρήσωσε αναλύσεις των αιτιών και ούτε σε προβλέψεις επιδείνωσης, που λίγο πολύ όλοι τις αναμένουν.

Αντίθετα κρίνω πολύ σημαντικό να δώσω μια κρίσιμη σύσταση που μπορεί να εμποδίσει σε ένα βαθμό την επιδείνωση που όλοι περιμένουμε…

Στηρίξτε τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, γιατί έτσι θα στηρίξετε τις θέσεις εργασίας σας και θα δημιουργήσετε θέσεις εργασίας για συμπατριώτες σας!!!

Σκεφτείτε μερικά απλά παραδείγματα αλλαγών και τις επιπτώσεις τους:

• Αντί για τυρί gouda,Milner klp ψωνίστε Λογάδι Ηπείρου ή Μακεδονικό Τυρί κλπ. Λιώνουν το ίδιο καλά στην πίτσα και στα τοστ
• Αντί για Coca Cola, Pepsi Cola, αγοράστε αναψυκτικά Lux, Εψα
• Αντί για Heineken και Amstel, αγοράστε Kraft, Βεργίνα ή προτιμήστε ελληνικά κρασιά
• Αντί για μακαρόνια Barilla, Misco που παράγονται από πολυεθνική, αγοράστε μακαρόνια Μέλισσα η παραδοσιακά ελληνικα.
• Αντί για …… προσούτο, αγοράστε ελληνικά αλλαντικά
• Αντί για σκληρό τυρί Δανίας,Γερμανίας,Ιταλίας αγοράστε ελληνικά κεφαλοτύρια (παράδειγμα Γκλίτσα, Όλυμπος)
• Αντί για γάλα εισαγωγής Βερόπουλου,Βεροπουλου,Carrefour και Lidl αγοράστε γάλα, ΑΓΝΟ, ΜΕΒΓΑΛ, Όλυμπος, ΔΕΛΤΑ.κλπ
• Αντί για Ουίσκυ, αγοράστε τσίπουρο, ούζο, τσικουδιά
• Αντί για σοκολάτες Nestle, αγοράστε σοκολάτες ΙΟΝ
• Αντί για ταξίδια εκτός Ελλάδας, προτιμήστε φέτος την Ελλάδα και μόνο!
• Αντί για Marlboro, Camel των αγαπημένων αμερικάνων, αγοράστε ΚΑΡΕΛΙΑ, ΣΕΚΑΠ

Δείτε τις επιπτώσεις τους:

1. Όταν αγοράζετε προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών, αποδυναμώνετε τις ελληνικές παραγωγές. Αποδυναμώνοντας Ελληνικές Παραγωγές, βοηθάτε στην επιδείνωση της ανεργίας. Αντίθετα ενισχύοντας Ελληνικές Παραγωγές σε τόσο δύσκολους καιρούς, βοηθάτε την διατήρηση και αύξηση θέσεων εργασίας!!
2. Όταν αγοράζετε εισαγόμενα προϊόντα, ουσιαστικά δίνετε ένα 50% των χρημάτων σας σε εργοστάσια άλλων χωρών που απασχολούν αποκλειστικά αλλοδαπούς.

Σκεφτείτε επίσης ότι αν η κάθε Ελληνική Οικογένεια στρέψει 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα, τότε για κάθε χίλιες oικογένειες, θα αυξηθεί άμεσα η ζήτηση ελληνικών προϊόντων κατά 500.000 ευρώ και θα δημιουργηθεί μια τελική κυκλοφορία χρήματος ισοδύναμη με περίπου 4.500.000 ευρώ στην αγορά!!

Ή πιο απλά, 1000 οικογένειες μπορούν να δημιουργήσουν 100-150 θέσεις εργασίας τουλάχιστον!!! Αλλάζοντας απλά την κατανάλωση από προϊόντα πολυεθνικών και από εισαγόμενα προϊόντα. Τελικά σκεφτείτε ότι αν όλοι μας υιοθετήσουμε μια τέτοια συνήθεια, τότε 1.000.000 οικογένειες θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε στην πρόσληψη 100,000-150.000 συμπατριωτών μας!!!

Επομένως όταν κάνετε την επόμενη αγορά σας, σκεφτείτε ότι ίσως να βοηθάτε μεσοπρόθεσμα την επαγγελματική σας εξέλιξη ή την επαγγελματική εξέλιξη αγαπημένων σας προσώπων.