Το λίκνο της Δημοκρατίας κλονίζει τον κόσμο

Αξίζει να διαβάσει κανείς το άρθρο του συγγραφέα και καθηγητή της ιστορίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, Μάρκ Μαζάουερ. Τιτλοφορείται «Το λίκνο της Δημοκρατίας κλονίζει τον κόσμο» και πραγματοποιεί μια βαθύτερη ανάλυση της κρίσης από τις πολλαπλές οικονομικές αναλύσεις τις οποίες έχουμε συναντήσει σε όλα τα ξένα μέσα.

Ο Μαζάουερ υποστηρίζει στο άρθρο του πως δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ελλάδα, «αυτή η μικρή χώρα των Βαλκανίων» πρωταγωνιστεί στην ιστορία για ακόμη μια φορά. «Για να καταλάβει κάνεις το μέλλον της Ευρώπης αρκεί να στρέψει το βλέμμα του μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, και να κοιτάξει προσεχτικά στην Ελλάδα, στην Αθήνα. Εδώ και διακόσια χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γράμμα της εξέλιξης της Ευρώπης».

Για να αποδείξει το παραπάνω ο Μαζάουερ πηγαίνει πίσω στον χρόνο και αντλεί παραδείγματα. Το 1821, με την επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η Ελλάδα έγινε σύμβολο ελευθερίας. Η νίκη της Ελλάδας, σήμαινε όχι μόνο θρίαμβο απέναντι στους Τούρκους αλλά και απέναντι σε όλους τους δυνάστες που φυλάκισαν τους Ευρωπαίους. «Οι σύμμαχοι, ήρθαν και εκείνοι να παλέψουν στο πλευρό της Ελλάδας» συνεχίζει.

Ο ιστορικός προχωράει στον επόμενο αιώνα, στο τέλος του A’ Παγκοσμίου Πολέμου, για να βρει μια Ελλάδα, μέσα σε ένα νέο σύστημα συνταγματικής δημοκρατίας και εθνικισμού, όταν η Οθωμανική και Ρωσική Αυτοκρατορία αντικαθίστανται από έθνη-κράτη.
Μετά τον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, ξεδιπλώνοντας την σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας. Σύμφωνα με τον Μαζάουερ, η ανταλλαγή των πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, ήταν από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της ιστορίας και αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για την ναζιστική Γερμανία.

Και όμως η Ελλάδα, μερικά χρόνια αργότερα τον χειμώνα του 1940-1941 ήταν η πρώτη χώρα που αντιστάθηκε αποτελεσματικά απέναντι στους Γερμανούς, γελοιοποιώντας τον Μουσολίνι. Για να καταλήξει σε έναν αιματηρό εμφύλιο, ανάμεσα στους κουμουνιστές και τους μη, αποτελώντας και πάλι έναν μικρόκοσμο της Ευρώπης.

Η Ελλάδα πρωταγωνίστησε και στον Ψυχρό Πόλεμο, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον εμφύλιο για να κινητοποιήσει το Κογκρέσο στον αγώνα του για να σώσει την Ευρώπη από τον κομουνισμό. Η Ελλάδα, τώρα πια παιχνίδι ενός μεγαλύτερου σχεδίου, έβλεπε τα δολάρια να κυλούν και Αμερικανούς οικονομολόγους να συμβουλεύουν τους πολιτικούς της χώρας ενώ οι αντάρτες πολεμούσαν στις βουνοκορφές.

Το τέλος της δικτατορίας στο τέλος του 1974, έφερε την Ελλάδα απέναντι στη δημοκρατία, και μπροστά στην νέα της μοίρα ως κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα, μαζί με την Ισπανία, αποτέλεσαν εμβλήματα του παγκόσμιου κύματος δημοκρατιών της δεκαετίας του 1980 και του 1990. Ο Μαζάουερ υποστηρίζει πως αυτό έδωσε την πρώτη γεύση για την επέκταση της Ε.Ε. έξω από τα σύνορα των ισχυρών και πλούσιων χωρών μελών.

Το συμπέρασμα του Μαζάουερ είναι ότι η Ελλάδα πρωτοστατεί για ακόμη μια φορά στην Ευρωπαική ιστορία, στην παγκόσμια ιστορία. Μετά την ευφορία της δεκαετίας του 1990, προκαλεί τους Ευρωπαίους, να απαντήσουν κρίσιμα ερωτήματα για το μέλλον. «Υποτίθεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επούλωνε τις πληγές της Ευρώπης, θα την ένωνε, και θα την μετέτρεπε σε μια δύναμη ικανή να ανταγωνιστεί στο διεθνές προσκήνιο. Είναι λοιπόν απόλυτα ταιριαστό ότι μια από τις παλαιότερες και πιο δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης θα ήταν και πάλι στην πρώτη γραμμή, αμφισβητώντας όλες αυτές τις υποσχέσεις. Διότι είμαστε πια όλες μικρές δυνάμεις, και η Ελλάδα είναι και πάλι πρώτη στη μάχη για το μέλλον».