Σπατάλη τροφίμων

1,3 δισεκατομμύρια τόνοι βρώσιμων τροφίμων – που ισοδυναμεί με το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής – τροφίμων που σπαταλούνται ετησίως από τον κόσμο, τα οποία είναι αρκετά για να θρέψουν 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους, σύμφωνα με έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών έθνη. Η αξία αυτής της σπατάλης ποσότητας τροφίμων είναι περίπου 680 δισεκατομμύρια δολάρια. Σπατάλη τροφίμων σημαίνει σπατάλη της δημόσιας και ιδιωτικής οικονομίας και η μη καλύτερη χρήση των απωλειών τροφίμων για τη διατροφή των φτωχών σημαίνει σπατάλη στις κοινωνικές και ανθρώπινες σχέσεις που συμβάλλει στην αύξηση της φτώχειας και της πείνας. Βασικά στοιχεία για την απώλεια και τη σπατάλη τροφίμων που πρέπει να γνωρίζετε! Οι απώλειες και τα απορρίμματα τροφίμων ανέρχονται σε περίπου 680 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ στις βιομηχανικές χώρες και 310 δισεκατομμύρια δολάρια στις αναπτυσσόμενες χώρες. Κάθε χρόνο, οι καταναλωτές στις πλούσιες χώρες σπαταλούν σχεδόν τόσα τρόφιμα (222 εκατομμύρια τόνους) όσο και ολόκληρη η καθαρή παραγωγή τροφίμων στην υποσαχάρια Αφρική (230 εκατομμύρια τόνοι). Η ποσότητα τροφής που χάνεται ή σπαταλατε κάθε χρόνο ισοδυναμεί με περισσότερο από το ήμισυ της ετήσιας καλλιέργειας δημητριακών στον κόσμο. Η απώλεια και η σπατάλη τροφίμων ισοδυναμεί επίσης με σημαντική κατασπατάληση πόρων, συμπεριλαμβανομένων του νερού, της γης, της ενέργειας, της εργασίας και του κεφαλαίου και παράγουν άσκοπα εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, συμβάλλοντας στην υπερθέρμανση του πλανήτη και στην κλιματική αλλαγή. https://cubii.co/en/34957-global-food-waste-statistics-2020/

ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ

Ένα διαφωτιστικό ντοκυμαντέρ που αποκαλύπτει εν μέρη το παγκόσμιο διεφθαρμένο οικονομικό σύστημα, τους φορολογικούς παραδείσους ,την διαφθορά των ελίτ,τις μαφίες του Σίτι του Λονδίνου,τον πλούτο που απομυζούν η διεφθαρμένη ελίτ των αναπτυσσόμενων κρατών και των μεταφέρουν στην Αγγλία,Αμερικη,Ευρώπη,Ελβετία κλπ.κλπ Πριν λίγα χρόνια πολύ καλός μου φίλος δούλευε πιλότος σε μια αεροπορική εταιρία VIP στον στόλο τους είχαν ένα AIRBUS A220 που ιδιοκτήτης ήταν ένας ηγέτης πολιτικος ενός πάμφτωχου αφρικανικού κράτους και το είχε επινοικίαση σε αυτή την εταιρία για να μην φαίνεται ότι είναι ο ιδιοκτήτης του. Εκτός από τις παράνομες μαφίες έχουμε και τις νομιμοφανείς μαφίες που υποστηρίζονται από κυβερνήσεις. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει πώς η Βρετανία μεταμορφώθηκε από αποικιοκρατική δύναμη σε μια παγκόσμια οικονομική δύναμη. Στη δύση της αυτοκρατορίας, οικονομικά συμφέροντα στο Σίτι του Λονδίνου δημιουργούν έναν ιστό παράκτιων δικαιοδοσιών τραπεζικού απορρήτου, που συγκεντρώνουν πλούτο από ολόκληρο τον πλανήτη και τον κρύβουν πίσω από παράξενες οικονομικές δομές. Σήμερα ο μισός παράκτιος πλούτος του κόσμου μπορεί να βρίσκεται κρυμμένος σε βρετανικές παράκτιες δικαιοδοσίες, καθιστώντας τη Βρετανία πρωταγωνίστρια στον κόσμο της διεθνούς οικονομίας. Πώς έγινε αυτό και τη αντίκτυπο έχει στον πλανήτη σήμερα; Με την αρωγή κορυφαίων ειδικών, ακαδημαϊκών, ανθρώπων που γνωρίζουν τα πράγματα εκ των έσω καθώς και υπέρμαχων της κοινωνικής δικαιοσύνης, με τη χρήση επίσημων εγγράφων αλλά και αρχειακού υλικού, θα δούμε πώς στον κόσμο της διεθνούς οικονομίας επικράτησαν η διαφθορά και η μυστικότητα αντί για τον έλεγχο και τη διαφάνεια. Και το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται ακριβώς στη μέση.

Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος: Ανοιχτή συζήτηση για την πορεία των 3 νοσοκομείων που κατασκευάζει

Κάποιες ειδήσεις άκρος επωφελείς για το κοινωνικό σύνολο, που θα ωφελήσουν εκατομμύρια πολίτες στο πιο σπουδαίο τομέα της κοινωνίας μας που λέγετε υγεία και θα αναβαθμίσουν το οπισθοδρομικό σύστημα υγείας τησ χώρας μας , μπαίνουν στα ψιλά γράμματα των όχι τόσο δημοφιλή ΜΜΕ, και ελάχιστα στα δημοφιλή και οι διάφορες συζητήσεις εκδηλώσεις που γίνονται όπως η κατασκευή των 3 υπερσύγχρονων νοσοκομείων του ΙΣΝ αμφιβάλω πολύ εάν προβάλλονται σε ειδήσεις η εκπομπές ακόμη και από την δημόσια τηλεόραση. Πολλά κιλά (μελάνι) χύθηκε και πολλές εκατοντάδες αναφορές έγιναν σε ιστοσελίδες τηλεόραση κλπ. για την προμήθεια των εξοπλισμών Rafale, φρεγατων,για τις εσωκομματικές διεργασίες των διαφόρων κομμάτων κλπ. κλπ. Θα μπορούσα να σκεφτώ λίγο συνομοσιολογικά, ότι δεν πολυαρέσει στο άθλιο πολιτικό σύστημα και κρατικό μηχανισμό οι πρωτοβουλίες τέτοιων ιδρυμάτων, φαντάζονται ότι τους παίρνουν την δημοφιλία την δόξα της προσφοράς στην κοινωνία,(ποιος την έχασε για να την βρουν αυτοί ). Εάν ψάξεις στον παγκόσμιο χάρτη των σύγχρονων ερευνητικών νοσοκομείων για κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας δεν πρόκειται να βρεις κάποιο ελληνικό δημόσιο η ιδιωτικό νοσοκομείο,για αυτό κάποιοι αξιόλογοι Έλληνες επιστήμονες μεταναστεύουν στο εξωτερικό . Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος: Ανοιχτή συζήτηση για την πορεία των 3 νοσοκομείων που κατασκευάζει Στις 2, 3 και 8 Μαρτίου 2022, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) διοργάνωσε ανοιχτές ενημερωτικές εκδηλώσεις με τους κατοίκους και τοπικούς φορείς της Θεσσαλονίκης, της Κομοτηνής και της Σπάρτης, σχετικά με την πρόοδο των εργασιών του Πανεπιστημιακού Παιδιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΙΣΝ, του νέου Γενικού Νοσοκομείου Κομοτηνής ΙΣΝ και του νέου Γενικού Νοσοκομείου Σπάρτης ΙΣΝ, αντίστοιχα, που υλοποιούνται με αποκλειστική δωρεά μας, στο πλαίσιο της εν εξελίξει Πρωτοβουλίας για την Υγεία. Πρόκειται για τον πέμπτο, κατά σειρά, κύκλο ανοιχτών συζητήσεων που διοργάνωσε το ΙΣΝ, στο πνεύμα της διαφανούς, τακτικής και αμφίδρομης επικοινωνίας που επιδιώκουμε να έχουμε με τις τοπικές κοινωνίες των τριών περιοχών. Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων, στις οποίες συμμετείχαν εκπρόσωποι του ΙΣΝ, της Ομάδας Μελέτης, του Υπουργείου Υγείας και τοπικών φορέων, παρουσιάστηκε και συζητήθηκε αναλυτικά το όραμα, ο σχεδιασμός και οι πρόσφατες εξελίξεις των έργων, όπως έχουν διαμορφωθεί από τις τελευταίες συζητήσεις του Ιούλιου 2021. Οι εργασίες για τη δημιουργία των τριών νοσοκομείων συνεχίζονται εντατικά, σύμφωνα με τα υφιστάμενα χρονοδιαγράμματα για έναρξη της κατασκευής τους τον Ιανουάριο 2023 και ολοκλήρωση και παράδοσή των έργων στην Ελληνική κοινωνία εντός του 2025. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, το ΙΣΝ και η Ομάδα Μελέτης παρουσίασαν τα αρχιτεκτονικά σχέδια και τις κλινικές παροχές των νοσοκομείων, με αναφορά στις νέες προβλέψεις που ενσωματώθηκαν στον σχεδιασμό κατόπιν των πρόσφατων διαβουλεύσεων του ΙΣΝ με τις κατά τόπους ιατρικές κοινότητες. Παράλληλα, συζητήθηκαν τα χρονοδιαγράμματα υλοποίησης, βάσει των οποίων η διαδικασία δημοπράτησης των τριών έργων προγραμματίζεται να ξεκινήσει την άνοιξη του 2022. Το κοινό είχε την ευκαιρία να θέσει ανοιχτά τις ερωτήσεις του σχετικά με την ανάπτυξη και μελλοντική λειτουργία των τριών νοσοκομείων, αλλά και τα συνοδά έργα υποδομών, ευθύνης του Ελληνικού Δημοσίου, για τη σύνδεση των νοσοκομείων με τα δίκτυα κοινής ωφέλειας και τις οδικές προσβάσεις. Τα τρία έργα σχεδιάζονται από τον διεθνούς φήμης αρχιτέκτονα Renzo Piano, σε ένα κοινό όραμα με το ΙΣΝ για τη δημιουργία νοσοκομείων τα οποία αποτελούν παγκόσμια πρωτοπορία μέσω της ένταξης υψηλότατων περιβαλλοντικών προδιαγραφών και νεών τεχνολογιών στο σχεδιασμό και τη λειτουργία τους. Επιπλέον, η ενσωμάτωση στοιχείων της φύσης και ανθρωποκεντρικών μοντέλων φροντίδας στη θεραπευτική εμπειρία των ασθενών έχει σκοπό να τα καταστήσει διεθνή σημεία αναφοράς στον τομέα των νοσοκομειακών υποδομών. Οι επόμενες ενημερωτικές συναντήσεις του ΙΣΝ για τα τρία νοσοκομεία θα πραγματοποιηθούν στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου SNF Nostos στις 23 και 24 Ιουνίου στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), ενώ η επόμενη αναλυτική Τακτική Ενημέρωση Προόδου για την Πρωτοβουλία για την Υγεία θα δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του ΙΣΝ εντός του Μαρτίου 2022. Η δωρεά για τον σχεδιασμό, την κατασκευή και τον εξοπλισμό των τριών νοσοκομείων εντάσσεται στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας για την Υγεία, που χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από το ΙΣΝ, με συνολικό προϋπολογισμό που υπερβαίνει τα $500 εκατομμύρια. Εκτός από την ανέγερση των νέων νοσοκομείων στην Κομοτηνή, τη Θεσσαλονίκη και τη Σπάρτη , η Πρωτοβουλία περιλαμβάνει έργα ανακαίνισης και επέκτασης υποδομών σε υφιστάμενα νοσοκομεία της Αττικής, έργα προμήθειας εξειδικευμένου ιατρικού και τεχνικού εξοπλισμού, εκπαιδευτικά προγράμματα για την ενίσχυση της ιατρονοσηλευτικής φροντίδας, καθώς και ένα νέο πρόγραμμα για τη στήριξη της ψυχικής υγείας παιδιών και νέων σε όλη τη χώρα.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ Ανατολική Αφρική

Η κλιματική αλλαγή έχει κάνει τις ξηρασίες πιο παρατεταμένες και ακραίες. Η Ανατολική Αφρική καταστρέφεται από 2 χρόνια ξηρασία - η χειρότερη εδώ και 40 χρόνια.

Σχεδόν τα μισά ζώα στην Ανατολική Αφρική έχουν χαθεί, οι ποιμενικοί χάνουν την πηγή τροφής και εισοδήματος τους.

Ωστόσο, η περιοχή είναι λιγότερο υπεύθυνη για την κλιματική κρίση. Κένυα, Αιθιοπία και Σομαλία μαζί συμβάλλουν στο 0,1% των παγκόσμιων εκπομπών CO2, ενώ ΗΠΑ και Κίνα εκπέμπουν συλλογικά περισσότερο από το 50% των παγκόσμιων εκπομπών.

ΕΝΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΗΡΩΑΣ Paul Edward Farmer

Πριν 3 μήνες περίπου πέθανε στη Ρουάντα ένας άνθρωπος με Α κεφάλαιο ένας επιστήμονας με Ε κεφάλαιο, ο γιατρός Paul Edward Farmer, το έργο του ατελείωτο προς τους φτωχούς όλου του κόσμου. Πολλοι λίγοι άνθρωποι έχουν κάνει έστω και τα ίδια με τον Farmer για να υπηρετήσουν την υπόθεση της παγκόσμιας ισότητας στην υγεία.Οταν θυμάμαι την απώλεια του ακόμη στεναχωριέμαι όσο και την πρώτη φορά που διάβασα για τον θάνατο του ,σαν να έχασα έναν δικό μου άνθρωπο και ας μην τον ήξερα προσωπικά και αναρωτιέμαι, γιατί να φεύγουν τόσο νωρίς τέτοιοι άνθρωποι,ποσά ακόμη θα μπορούσαν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.

Ακόμη στεναχωριέμαι γιατί δεν προβάλετε το τόσο σημαντικό έργο αυτών ανθρώπων, από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, από εκπομπές κλπ. ενώ κάποια γεγονότα άνευ ουσίας, κουτσομπολιά κλπ.που έχουν να κάνουν με celebrities,τηλεπερσόνες, Πρωταγωνιστές σε σαπουνόπερες κλπ.γίνονται πρώτη είδηση.

From Wikipedia

Ο Paul Edward Farmer (26 Οκτωβρίου 1959 – 21 Φεβρουαρίου 2022) ήταν Αμερικανός γιατρός ανθρωπολόγος και γιατρός. Ο Farmer κατείχε διδακτορικό και διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ , όπου ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Kolokotrones και πρόεδρος του Τμήματος Παγκόσμιας Υγείας και Κοινωνικής Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ . Ήταν ο συνιδρυτής και επικεφαλής στρατηγικής του Partners In Health (PIH), ενός διεθνούς μη κερδοσκοπικού οργανισμού που από το 1987 παρέχει άμεσες υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης και έχει αναλάβει δραστηριότητες έρευνας και υπεράσπισης για λογαριασμό όσων είναι άρρωστοι και ζουν στη φτώχεια. Ήταν καθηγητής ιατρικής και επικεφαλής του τμήματος Παγκόσμιας Ισότητας Υγείας στοBrigham and Women's Hospital .

Ο Farmer και οι συνάδελφοί του στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό πρωτοστάτησαν σε νέες στρατηγικές θεραπείας με βάση την κοινότητα που αποδεικνύουν την παροχή υψηλής ποιότητας υγειονομικής περίθαλψης σε περιβάλλοντα με φτωχούς πόρους στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό. Η δουλειά τους τεκμηριώνεται στο Bulletin of the World Health Organization , The Lancet , The New England Journal of Medicine , Clinical Infectious Diseases , British Medical Journal και Social Science and Medicine .

Ο Farmer έγραψε εκτενώς για την υγεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον ρόλο των κοινωνικών ανισοτήτων στην κατανομή και την έκβαση των μολυσματικών ασθενειών και την παγκόσμια υγεία.

Ήταν γνωστός ως «ο άνθρωπος που θα θεράπευε τον κόσμο», όπως περιγράφεται στο βιβλίο Mountains Beyond Mountains της Tracy Kidder . Το Farmer and Partners in Health έλαβε το Peace Abbey Foundation Courage of Conscience Award το 2007 για τη διάσωση ζωών παρέχοντας δωρεάν υγειονομική περίθαλψη σε άτομα στις φτωχότερες κοινότητες του κόσμου και την εργασία για τη βελτίωση των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης παγκοσμίως. Η ιστορία του PIH λέγεται επίσης στο ντοκιμαντέρ του 2017 Bending the Arc . Υπήρξε υπέρμαχος της θεολογίας της απελευθέρωσης .

Στις 24 Απριλίου 2021, ο Farmer τιμήθηκε με το Βραβείο Aurora για την Αφύπνιση της Ανθρωπότητας ως αναγνώριση της δουλειάς του με την PIH.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΡΓΟ

Το 1987, ο Farmer, μαζί με τους συναδέλφους του από το Χάρβαρντ Jim Yong Kim , Ophelia Dahl , Thomas J. White και Todd McCormack, ίδρυσαν τους Partners In Health . Το PIH ξεκίνησε στο Cange στο Κεντρικό Οροπέδιο της Αϊτής και μέχρι τον θάνατο του Farmer τον Φεβρουάριο του 2022 λειτουργούσε 16 τοποθεσίες σε όλη τη χώρα, με περίπου 7.000 υπαλλήλους. [11] Το PIH στο Cange ήταν γνωστό ως Zanmi Lasante, η αδελφή οργάνωση του Π.Ι.Χ. Ο Zanmi Lasante έχτισε σχολεία, σπίτια και συστήματα αποχέτευσης και νερού για να βοηθήσει την κοινότητα στην κεντρική Αϊτή να έχει βελτιωμένες εγκαταστάσεις και πόρους. Η οργάνωση εμβολίασε όλα τα παιδιά της περιοχής, ενώ μείωσε με επιτυχία τα ποσοστά υποσιτισμού και βρεφικής θνησιμότητας στην περιοχή. Ο Zanmi Lasante εστίασε επίσης στην πρόληψη του AIDS κατά τη διάρκεια της κρίσης του HIV και μείωσε με επιτυχία τα ποσοστά μετάδοσης του HIV κατά 4% από τις μητέρες στα μωρά. [15]

Το 1999, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας όρισε τον Farmer και έναν συνεργάτη PIH Jim Yong Kim για τη διευκόλυνση των παγκόσμιων προγραμμάτων θεραπείας της πολυανθεκτικής φυματίωσης (MDR TB), διασφαλίζοντας επιτυχείς παραδόσεις αντιβιοτικών. Με τη βοήθεια επιχορήγησης 44,7 εκατομμυρίων δολαρίων από το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates, ο Farmer δημιούργησε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες φαρμακευτικής θεραπείας για άτομα στην Αϊτή, το Περού και τη Ρωσία. Με αυτό το πρόγραμμα να έχει μερικά από τα υψηλότερα ποσοστά ίασης στον κόσμο, ήταν σαφές ότι η θεραπεία της MDR TB θα μπορούσε να γίνει οικονομικά σε φτωχές χώρες με λειτουργικά συστήματα χορήγησης.

Το Hôpital Universitaire de Mirebalais άνοιξε το 2013 και παρέχει τριτοβάθμια περίθαλψη σε ασθενείς, συμπεριλαμβανομένων υπηρεσιών ογκολογίας και χειρουργικής τραύματος. Το Partners In Health εργάζεται επίσης στη Ρουάντα, το Λεσότο, το Μαλάουι, το Μεξικό, το Περού, τη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία, τη Ρωσία και το Έθνος Ναβάχο. Το University of Global Health Equity είναι μια πρωτοβουλία των Partners In Health που ξεκίνησε το 2015 και επικεντρώθηκε στην παροχή της υψηλότερης ποιότητας υγειονομικής περίθαλψης αντιμετωπίζοντας τις κρίσιμες κοινωνικές και συστημικές δυνάμεις που προκαλούν ανισότητες και αναποτελεσματικότητα στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης.

Το 2003, δημοσιεύτηκε το βιβλίο της συγγραφέα Tracy Kidder 's Mountains Beyond Mountains: The Quest of Dr. Paul Farmer, a Man Who Would Cure the World . Το βιβλίο περιγράφει τη δουλειά του Farmer στην Αϊτή, το Περού και τη Ρωσία. [19]

Τον Μάιο του 2009, ο Farmer διορίστηκε Πρόεδρος του Τμήματος Παγκόσμιας Υγείας και Κοινωνικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, διαδεχόμενος τον Jim Yong Kim , τον επί χρόνια φίλο και συνάδελφο του. Στις 17 Δεκεμβρίου 2010, ο Πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Ντρου Γκίλπιν Φάουστ , και ο Πρόεδρος και οι συνεργάτες του Κολλεγίου του Χάρβαρντ , ονόμασαν τον Farmer ως Καθηγητή Πανεπιστημίου , την υψηλότερη τιμή που μπορεί να απονείμει το Πανεπιστήμιο σε ένα από τα μέλη ΔΕΠ του.

Τον Αύγουστο του 2009, ο Φάρμερ διορίστηκε Αναπληρωτής Ειδικός Απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών στην Αϊτή (υπηρετώντας υπό τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον ), με την ιδιότητα του ως Ειδικού Απεσταλμένου.

Τον Δεκέμβριο του 2012, ο Farmer διορίστηκε Ειδικός Σύμβουλος των Ηνωμένων Εθνών του Γενικού Γραμματέα για την Κοινοτική Ιατρική και τα Μαθήματα από την Αϊτή. [22]

Το 2020 κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 , ο Farmer συνεργάστηκε με την PIH για την ανάπτυξη ενός προγράμματος ανίχνευσης επαφών στη Μασαχουσέτη.

Ο Farmer ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού Health and Human Rights Journal . Ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Aristide for Democracy και ήταν συνιδρυτής και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ινστιτούτου για τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία στην Αϊτή . [24] Ήταν στο διοικητικό συμβούλιο του PIVOT, ενός πρόσφατα συσταθέντος οργανισμού υγείας και έρευνας που δραστηριοποιείται στη Μαδαγασκάρη. Ήταν μέλος του Advisory Board of Incentives for Global Health, της ΜΚΟ που επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη του Health Impact Fund . Υπηρέτησε επίσης στο Παγκόσμιο Συμβουλευτικό Συμβούλιο του GlobeMed, ενός παγκόσμιου οργανισμού υγείας με γνώμονα τους φοιτητές που λειτουργεί μέσω ενός μοντέλου συνεργασίας. [25]

Ο Farmer υπηρέτησε στο Advisory Board of Universities Allied for Essential Medicines, έναν διεθνή οργανισμό υπεράσπισης με γνώμονα τους φοιτητές που εργάζεται σε θέματα ανάπτυξης φαρμάκων και οικονομικής προσιτότητας.Ο Farmer ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Kageno Worldwide, Inc., μιας κοινοτικής υπηρεσίας ανάπτυξης που έχει εργαστεί στην Κένυα και τη Ρουάντα. Ήταν επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου για την EqualHealth, το οποίο οικοδομεί κριτική συνείδηση για την ισότητα στην υγεία.

Προσωπική ζωή και θάνατος

Ο Φάρμερ ήταν παντρεμένος με την Ντίντι Μπέρτραντ Φάρμερ, μια ιατρική ανθρωπολόγο από την Αϊτή και ειδικό στην υγεία της κοινότητας που έχει ηγηθεί πολλών πρωτοβουλιών στο Partners in Health. Η πιο πρόσφατη δουλειά της επικεντρώνεται στην ενδυνάμωση των κοριτσιών και των νεαρών γυναικών στην Αϊτή και τη Ρουάντα. Είχαν τρία παιδιά.

Ο Farmer πέθανε στον ύπνο του από οξύ καρδιακό επεισόδιο στο Butaro της Ρουάντα, στις Φεβρουαρίου 2022, σε ηλικία 62 ετών.

Organized environmental crime: Why it matters for peace operations

12 May 2022

Dr Marina Caparini

Organized environmental crime has become one of the fastest-growing types of organized crime. In many conflict-affected contexts, it is the primary source of financing for non-state armed groups. In the light of this, how can peace operations and other multilateral actors respond to conflicts that are driven or sustained by activities that involve illegal exploitation and trade in natural resources?

What is organized environmental crime?

‘Environmental crime’ lacks a universally agreed definition but has been referred to by the United Nations Environment Programme (UNEP) as ‘illegal activities harming the environment and aimed at benefiting individuals or groups or companies from the exploitation of, damage to, trade or theft of natural resources, including, but not limited to serious crimes and transnational organized crime’. The five most prevalent types of activity currently encompassed by environmental crime include illegal mining and trade in minerals such as oil, gold, diamonds, cobalt, zinc, coltan and lithium; illegal logging/deforestation and trade in timber; unreported and unregulated fishing; wildlife crime; and pollution crimes (the illegal dumping and trade of chemicals and waste, and the illegal production and trade of ozone-depleting substances). 

Organized environmental crime is highly lucrative and causes complex forms of victimization. Statistically, global environmental crime is the third largest crime sector in the world and is estimated to generate between $110 and $281 billion annually in criminal proceeds. However, the full global economic value of illegal logging, fishing and wildlife trade alone is estimated by the World Bank at $1–2 trillion per year, with over 90 per cent of economic losses due to environmental crime’s impact on ‘ecosystem services’ (which may include prevention of the degradation of watersheds and land erosion, improving water quality and quantity, and absorbing carbon emissions). Environmental crimes also have an impact on access to clean water and air, and food security. Consequently, they not only endanger wildlife populations and, through damage to the environment, harm biodiversity and ecosystems, but also affect human health and well-being, which limits development opportunities for current and future generations. 

Environmental crime has become the largest source of financing for non-state armed groups and militias, accounting for 38 per cent of their income, which is used to sustain their engagement in conflict. According to UNEP, competition over or grievances relating to natural resources constitute a root cause of armed conflict, having played a role in at least 40 per cent of all intrastate conflicts since the end of World War II and at least 18 armed conflicts since 1990. Further, conflicts with a link to natural resources are twice as likely to result in a relapse into conflict in the first five years. Failure of peace agreements to address natural resource management and ensure access by local communities and groups may entrench grievances, increasing the possibility of a relapse into conflict. Nevertheless, between 1945 and 2015 only 15 per cent of peace processes explicitly addressed natural resources, and of the 10 that did, implementation of national resource management provisions was minimal at best. 

Challenges of addressing organized environmental crime

Traditionally, environmental crimes have been perceived as ‘victimless’, as they are not directed against a person and may not produce an immediate consequence, but the harms caused by organized environmental crime are diffuse and tend to result in collective victimization, affecting communities, including future generations, through cumulative health, environmental, economic and development harms. Environmental crimes also cut across different sectors, such as conservation, trade, and security, usually falling under the purview of the state agencies responsible for the protection and conservation of the environment. The enforcement, investigation and prosecution of these crimes are severely under-resourced, and environmental crimes are often treated as a low priority by policymakers, governments, and courts, with the result that perpetrators are often not prosecuted, and in some jurisdictions face few if any consequences. 

Even in advanced high-income economies, environmental regulatory and enforcement agencies typically have far fewer resources and weaker enforcement powers than the police. They are empowered primarily to levy minor civil sanctions, such as relatively modest fines, which exercise little deterrent effect. Seizures of wildlife and illegally sourced environmental commodities frequently do not result in prosecutions or further investigations. Also, seized material in many jurisdictions frequently ends up back in the supply chain due to corruption within the enforcement authority. The combination of low risks and high profits has helped to drive the rapid growth of organized environmental crime globally.

At the same time, there is an increasing convergence between environmental crime and other types of serious and organized crimes. For example, human trafficking for forced labour is frequently linked to illegal fishing, and established smuggling routes for drug or human trafficking are used for illegally exploited minerals. Criminal networks conceal illicit commodities with wildlife or in shipments of timber, while products from illegal logging, illegal mining and waste trafficking are often ‘co-mingled’ with other benign products to conceal their illegal origin, which makes the tracking and prosecution of environmental crimes ‘notoriously difficult’. Moreover, proceeds from illegal fish, wildlife, timber or minerals are used to procure weapons and drugs. 

This convergence of crime is also evident in corruption and money laundering, which paves the way for all types of organized crime. For example, organized environmental crime is facilitated by corruptionwithin state offices (high-level and local political officials, police, border and customs control, harbour officials, licensing authorities and regulators) as well as the private sector (shipping companies, freight forwarding companies, brokers, exporters). These examples show how corruption occurs in the source, transit and destination states. The Global Initiative Against Transnational Organized Crime (GI-TOC) maintains that, while non-state armed groups receive proceeds from organized crime, the majority of those proceeds goes to ‘political actors at all levels and associated transnational criminal networks’, both of which have a vested interest in the continuation of conflict.

Gaps in overlapping public policy sectors that deal with environmental protection, trade and organized crime have contributed to the lack of acknowledgement and action. Also, despite the high amounts of illicit proceeds and costs involved, many states treat environmental crime as a conservation issue rather than one that undermines public security and the rule of law, depriving states of revenue and posing a threat to human health and sustainable development. 

Tackling organized environmental crime requires expertise in environmental law, highly specialized investigative skills, and an ability to ‘follow the money’ (analyse complex cross-border financial transactions). It also requires significant rather than low-level sanctions and for prosecutors and courts to not dismiss cases but instead bring such crimes to trial, although this requires interagency cooperation. Further, as explicitly recognized by the UN, like many other forms of organized crime, organized environmental crime has a strong transnational aspect. Strengthened laws and enforcement measures in one jurisdiction displaces the trafficking and trade to or through other jurisdictions with weaker laws and enforcement. Therefore, countering organized environmental crime requires regional approaches and cooperation that are underpinned by sufficient political will. 

Organized environmental crime is challenging for advanced economies but poses even greater demands in fragile and conflict-affected settings where the state authority’s presence may be weak or contested by non-state armed groups that rely on illicit criminal markets for revenues and where porous borders enable transnational flows of illicit commodities. In these settings, there are few resources to monitor and enforce environmental regulations. Further, local populations, who must find ways to cope with reduced livelihood options, may engage in artisanal and small-scale mining, where armed actors are often present, and competition among armed groups drives conflict. With conflict that is cyclical or recurrent, coping mechanisms may well reinforce environmental organized crime. That is, local populations may not only be subject to the predations of armed groups, informal taxes on their crops or products, and forced labour but may also rely on those same activities of natural resource exploitation and wildlife trafficking in order to survive. 

Given these factors, environmental crimes globally have enjoyed a high degree of impunity, even in relatively well-resourced states. While this appears to be slowly changing in certain jurisdictions such as the European Union, in most other regions organized environmental crimes remain low in terms of policy priority. 

Relevance for peace operations

Today, in conflict-affected settings where the largest UN peacekeeping operations are currently deployed, organized environmental crimes involving minerals, timber and wildlife constitute a major category of illicit markets that benefit armed groups and sustain armed conflict. For example, in the Central African Republic, armed groups are involved in the illicit mining and trading of gold and diamonds, often using forced labour. In addition, they are involved in timber trafficking and trade in elephant tusks, tiger and panther parts, and pangolins. In South Sudan, oil revenues have been used to sustain the conflict, as extractive industries are controlled by criminal groups linked to both rebel groups and government actors. Illegal logging, especially of teak, and charcoal production also drive deforestation in this region. 

In Somalia, the UN Security Council banned the export of charcoal due to the destructive environmental and humanitarian impact of deforestation and charcoal mining and its role in exacerbating conflict as a major source of funding for al-Shabab and other non-state armed groups. Nevertheless, the illegal export of charcoal has continued.

In the Democratic Republic of the Congo (DRC), there is widespread illegal mining of gold as well as diamonds and ‘conflict minerals’—tin, tungsten and tantalum (coltan)—and cobalt. The proceeds from illicit and artisanal mining sustain armed groups. Illegal logging of high-value timber occurs alongside corruption in the allocation of logging concessions to foreign firms. The extent of organized environmental crime in the country led a recent experts’ report to observe that ‘the Government of the DRC, and by extension MONUSCO . . . are no longer dealing predominantly with a political insurgency but are increasingly facing criminal groups with links to transnational organized criminal networks involved in large scale smuggling and laundering operations’. 

The Security Council has acknowledged the link between the illicit exploitation and trade in natural resources and that of armed conflict and the financing of terrorist acts, and accordingly, its relevance to international peace and security. Since the 1990s, the Security Council has adopted sanctions on certain natural resource commodities linked to armed groups involved in conflict, including timber, diamonds, minerals, charcoal and oil, and has issued supporting mandates to peacekeeping missions in Cambodia, Central African Republic, Côte d’Ivoire, the DRC, Liberia, Sierra Leone, Somalia and South Sudan. 

SIPRI has found that, collectively, peace operations have addressed environmental degradation and resource scarcity through various activities including enforcing sanctions on conflict resources; securing areas of natural resource extraction from armed group control; collecting and analysing information on criminal networks involved in the illegal exploitation of natural resources; supporting panels of experts in monitoring sanctions and national governments in tracking trade in illegal resources; building capacity for environmental management and good environmental governance; and integrating natural resource and environmental issues into disarmament, demobilization and reintegration (DDR) programmes for former combatants. In addition, peace operations advise authorities on how to address the involvement of armed groups in the exploitation of natural resources.  

And yet, the approach by the UN and other multilateral actors to addressing organized environmental crime and, in particular, the role of the illicit market in natural resources in driving and supporting armed conflict has been ad hoc, piecemeal and largely technical. There is a continuing failure to link measures, including sanctions regimes, to peace operations and political strategies to build and sustain peace in conflict-affected states. 

For example, the Security Council appoints expert groups to assist sanctions committees in monitoring and overseeing the implementation of UN sanctions regimes, including those listing individuals or entities involved in trafficking natural resources. As acknowledged by the UN, sanctions regimes work best when they form part of a coordinated and comprehensive political strategy that should also include political dialogue, mediation and peace operations. UN peacekeeping operations in principle provide support to panels of experts. However, this varies considerably in practice, due sometimes to the lack of understanding of sanctions by key mission personnel and, frequently, the perception that appearing to closely support sanctions regimes and target ‘spoilers’ will negatively impact mediation and the political process to advance peace. Therefore, despite recommendations from a high-level review to mainstream sanctions in programming across the UN system, including in peacekeeping and political missions, implementation remains poor.

Peacekeeping operations have recently begun to pay more attention to organized crime and its impact on conflict and post-conflict settings. For example, the capacity-building (training, institutional reform) of host-state police has been supplemented with the establishment of a dedicated Serious and Organized Crime team within the Mission Management and Support Section of UN Police Division (UNPOL). UNPOL has established specialized police teams to support the capacity-building of host-state police, including several supporting investigative capacities to investigate organized crime. However, capacity-building activities to counter organized crime appear to rarely target organized environmental crime. Despite the scale of organized environmental crime, its links to armed groups and conflict in mission areas, and its interlinkages with other forms of organized crime, there appears to be few detailed instructions to peace operations about how to address these types of threat or how to integrate approaches across the various mission components. For example, a UN core pre-deployment training module for peacekeeping personnel on the environment and natural resources mentions that 19 peacekeeping operations between 1948 and 2016 have been to areas where conflicts were clearly linked to natural resources. However, it provides no information on how these peace operations provided support in combating wildlife crime and illicit trade in natural resources. There also continues to be an absence of documented good practices and guidance and training for UN personnel and member states on sanctions and how to support expert panels tasked with advising, monitoring, and reporting to the Security Council on the implementation of sanctions. 

Ways forward for peace operations and organized environmental crime

Peace operations can play an important role in the development of more comprehensive approaches that integrate natural resource issues linked to armed conflict into the search for political solutions, strengthening the rule of law and building state resilience to ‘withstand and disrupt’ organized criminal activities. This must be done while working with local communities and national authorities to develop natural resource management and enforcement capacities while supporting the development of legitimate livelihood opportunities. 

Identifying good practices from past peacekeeping experiences in supporting sanctions regimes targeting illicitly exploited commodities, and then integrating this knowledge in the mediation of peace processes, peace operations and peacebuilding is necessary. The development of operational guidance for peacekeepers regarding sanctions enforcement should better equip peacekeepers to monitor the implementation of sanctions and systematically record and share relevant information on illicit exploitation and trade in natural resources.

Another underutilized approach is to build capacity along the ‘chain of justice’, including in security-sector reform programming. Illicit exploitation and trade in natural resources and wildlife that cause serious harm need to be codified as crimes. In addition to the capacity-building of police and customs and border management in countering organized environmental crime, advancing interagency cooperation between law enforcement and environmental and trade authorities is required. Further, strengthening the knowledge and expertise of prosecutors and judges is essential to strengthen this ‘chain’, particularly for organized environmental crime, where there are few prosecutions and impunity is common. 

Some observers argue that the military and police currently lack sufficient environmental knowledge and that overly militarized approaches should be avoided, or rather their roles should be restricted to supporting other actors with expertise, such as environmental monitors and regulators. Networked approaches that bridge the police, environmental regulatory and enforcement authorities, and civil society organizations with a focus on environmental protection are needed at subnational, national, regional and international levels. 

To summarize, combating organized environmental crime demands greater holistic and joined-up understanding and approaches to break the vicious circle of illicit environmental exploitation, collective harms, violence and underdevelopment. Environmental crimes cause harm to essential planetary life support systems through damage to the environment and biodiversity, and, in fragile settings, often sustain armed conflict. Through their depletion of natural resources, environmental crimes erode prospects for future development and undermine a key element of the social contract between the state and its citizens. Peace operations have tools to help host states begin addressing these crimes in a more systemic and effective way, but applying these tools will require a deeper understanding of the problem and coordinated efforts to overcome the ad hoc and siloed approaches that have predominated until now.

 

This commentary is the product of a research project on the role of peace operations in countering organized crime. SIPRI acknowledges the generous support of the Swedish Police Authority.

ABOUT THE AUTHOR(S)

Dr Marina Caparini is a Senior Researcher and Director of the SIPRI Governance and Society Programme.

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Οργανωμένο περιβαλλοντικό έγκλημα

Το οργανωμένο περιβαλλοντικό έγκλημα έχει γίνει ένας από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους τύπους οργανωμένου εγκλήματος. Σε πολλά περιβάλλοντα που επηρεάζονται από συγκρούσεις, είναι η κύρια πηγή χρηματοδότησης για μη κρατικές ένοπλες ομάδες. Υπό το πρίσμα αυτό, πώς μπορούν οι ειρηνευτικές επιχειρήσεις και άλλοι πολυμερείς παράγοντες να ανταποκριθούν σε συγκρούσεις που προκαλούνται ή συντηρούνται από δραστηριότητες που περιλαμβάνουν παράνομη εκμετάλλευση και εμπόριο φυσικών πόρων;

Τι είναι το οργανωμένο περιβαλλοντικό έγκλημα;

Το «περιβαλλοντικό έγκλημα» δεν έχει καθολικά αποδεκτό ορισμό, αλλά έχει αναφερθεί από το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον (UNEP) ως «παράνομες δραστηριότητες που βλάπτουν το περιβάλλον και αποσκοπούν στο να ωφεληθούν άτομα ή ομάδες ή εταιρείες από την εκμετάλλευση, τη ζημία στο εμπόριο ή την κλοπή. φυσικών πόρων, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, των σοβαρών εγκλημάτων και του διεθνικού οργανωμένου εγκλήματος». Οι πέντε επικρατέστεροι τύποι δραστηριότητας που επί του παρόντος καλύπτονται από το περιβαλλοντικό έγκλημα περιλαμβάνουν την παράνομη εξόρυξη και το εμπόριο ορυκτών όπως πετρέλαιο, χρυσός, διαμάντια, κοβάλτιο, ψευδάργυρος, κολτάν και λίθιο. παράνομη υλοτομία/αποδάσωση και εμπόριο ξυλείας· μη δηλωμένη και άναρχη αλιεία· Έγκλημα άγριας ζωής και εγκλήματα ρύπανσης (παράνομη απόρριψη και εμπόριο χημικών και απορριμμάτων, και παράνομη παραγωγή και εμπορία ουσιών που καταστρέφουν το όζον).

Το οργανωμένο περιβαλλοντικό έγκλημα είναι ιδιαίτερα επικερδές και προκαλεί πολύπλοκες μορφές θυματοποίησης. Στατιστικά, το παγκόσμιο περιβαλλοντικό έγκλημα είναι ο τρίτος μεγαλύτερος κλάδος εγκληματικότητας στον κόσμο και εκτιμάται ότι παράγει από 110 έως 281 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε έσοδα από εγκληματικές δραστηριότητες. Ωστόσο, η πλήρης παγκόσμια οικονομική αξία της παράνομης υλοτομίας, της αλιείας και του εμπορίου άγριας ζωής εκτιμάται μόνο από την Παγκόσμια Τράπεζα στα 1–2 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, με πάνω από 90 τοις εκατό των οικονομικών απωλειών λόγω των επιπτώσεων του περιβαλλοντικού εγκλήματος στις «υπηρεσίες οικοσυστήματος» (που μπορεί να περιλαμβάνει την πρόληψη της υποβάθμισης των λεκανών απορροής και τη διάβρωση του εδάφους, που κάνουν μεγάλη ζημιά στη βελτίωση της ποιότητας και ποσότητας του νερού και την απορρόφηση των εκπομπών άνθρακα ). Τα περιβαλλοντικά εγκλήματα έχουν επίσης αντίκτυπο στην πρόσβαση σε καθαρό νερό και αέρα, καθώς και στην επισιτιστική ασφάλεια. Κατά συνέπεια, όχι μόνο θέτουν σε κίνδυνο τους πληθυσμούς της άγριας ζωής και, μέσω της ζημίας στο περιβάλλον, βλάπτουν τη βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα, αλλά επηρεάζουν επίσης την ανθρώπινη υγεία και ευημερία, γεγονός που περιορίζει τις ευκαιρίες ανάπτυξης για τις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές.

Το περιβαλλοντικό έγκλημα έχει γίνει η μεγαλύτερη πηγή χρηματοδότησης για παράνομες ένοπλες ομάδες και πολιτοφυλακές, αντιπροσωπεύοντας το 38 τοις εκατό του εισοδήματός τους , το οποίο χρησιμοποιείται για τη διατήρηση των εμπλοκών . Σύμφωνα με το UNEP , ο ανταγωνισμός για τους φυσικούς πόρους  που σχετίζονται με τους φυσικούς πόρους αποτελούν τη βασική αιτία των ένοπλων συγκρούσεων, καθώς έπαιξαν ρόλο σε τουλάχιστον 40 τοις εκατό όλων των ενδοκρατικών συγκρούσεων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και σε τουλάχιστον 18 ένοπλες συγκρούσεις από το 1990.

https://www.sipri.org/commentary/topical-backgrounder/2022/organized-environmental-crime-why-it-matters-peace-operations?fbclid=IwAR1MqzOOMmZ6Dp8D7eDHxh33Qw_5LrhdVny19-VscZRmH5UyHwvuhbqzB0A

Η ΦΡΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ένας Αμερικανός Πεζοναύτης κρατά ένα βρέφος που τράβηξε κάτω από ένα βράχο,Στον αμερικανικό ιαπωνικό πόλεμο στο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού. Saipan Η μάχη αυτή κόστισε στους Αμερικανούς 3.426 νεκρούς και 10.364 τραυματίες. Από τους εκτιμώμενους 30.000 Ιάπωνες υπερασπιστές, μόνο 921 αιχμαλωτίστηκαν. Τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν, και οι τακτικές των συγκρούσεων, είχαν επίσης ως αποτέλεσμα τις υψηλές απώλειες αμάχων. Περίπου 25.000 Ιάπωνες άμαχοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των μαχών(15 Ιουνίου έως τις 9 Ιουλίου 1944)συμπεριλαμβανομένων πάνω από 1.000 που αυτοκτονήσαν πηδώντας από τους βράχους " Suicide Cliff " και Banzai Cliff για να μην αιχμαλωτιστούν .

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

1. Η αγάπη της μητέρας είναι το καύσιμο που επιτρέπει σε έναν απλό άνθρωπο να πετύχει το ακατόρθωτο.
~ Marion C. Garretty

2. Μητέρα: η πιο όμορφη λέξη στα χείλη της ανθρωπότητας.

Kahlil Gibra3. Τίποτα δε θα σε κάνει τόσο χαρούμενη ή τόσο λυπημένη, τόσο περήφανη ή τόσο κουρασμένη, όσο η μητρότητα.~ Ella Parsons

4. Μητέρα είναι ρήμα. Είναι κάτι που κάνεις, όχι απλά αυτό που είσαι.
~ Dorothy Canfield Fisher

5. Τελικά μόνο εγώ μπορώ να δώσω στα παιδιά μου μια χαρούμενη μητέρα που αγαπάει τη ζωή.
~  Janene Wolsey Baadsgaard

6. Να είσαι μητέρα σημαίνει να μαθαίνεις τις δυνάμεις που δεν ήξερες ότι έχεις και να αντιμετωπίζεις τους φόβους που δεν ήξερες ότι υπήρχαν. Linda Wooten

7. Στα αυτιά ενός παιδιού, η λέξη «μητέρα» είναι μαγική σε όλες τις γλώσσες.
~ Arlene Benedict

8. Δεν υπάρχει τρόπος να γίνεις μια τέλεια μητέρα, αλλά εκατομμύρια τρόποι να γίνεις μια καλή.
~ Jill Churchill9. Μητέρα – ήταν η τράπεζα στην οποία καταθέταμε όλους μας τους πόνους και τις ανησυχίες.T. DeWitt Talmage

10. Για τον κόσμο είσαι απλά μια μητέρα. Για το παιδί σου είσαι ο κόσμος όλος.

11. Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου.
~ Οδυσσέας Ελύτης

12. Υπάρχουν χιλιάδες γυναίκες αλλά μόνο μία μητέρα.
~ Βολιβιανή παροιμία

13. Όταν είσαι μητέρα, δεν είσαι ποτέ πραγματικά μόνη στις σκέψεις σου. Μια μητέρα πρέπει να σκέφτεται πάντα δύο φορές. Μια για τον εαυτό της και μια για το παιδί της.
~ Sophia Loren

14. Θα υπάρχουν τόσες πολλές φορές που θα αισθάνεσαι σαν να έχεις αποτύχει, αλλά στα μάτια, στην καρδιά και στο μυαλό του παιδιού είσαι μια Super Μαμά. Stephanie Precourt

15. Τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί, γεννιέται επίσης και η μητέρα. Δεν υπήρχε πριν – η γυναίκα υπήρχε αλλά ποτέ η μητέρα. Η μητέρα είναι μια νέα ύπαρξη.
~ Osho Rajneesh

16. Ο άνθρωπος γερνάει την ημέρα που χάνει τη μητέρα του. Paul Claudel

17. Γίνε η μαμά που θέλεις να θυμούνται.

18. Τα πιο πολύτιμα κοσμήματα που θα έχεις ποτέ γύρω από το λαιμό σου είναι τα χέρια των παιδιών σου.

19. Όταν γίνεσαι μητέρα, γίνεσαι μητέρα όλων των παιδιών. Από εδώ και στο εξής κάθε πληγωμένο, εγκαταλελειμμένο, φοβισμένο παιδί είναι δικό σου. Ζεις μαζί με τις βασανισμένες μητέρες κάθε φυλής και πιστεύεις μαζί τους και θρηνείς μαζί τους. Επιθυμείς να παρηγορείς όλους τους απελπισμένους. Charlotte Gray

20. Μητρότητα είναι η επιλογή που κάνεις κάθε μέρα, να βάζεις την ευτυχία και την ευημερία κάποιου άλλου πάνω από τη δική σου, να διδάσκεις τα δύσκολα μαθήματα, να κάνεις το σωστό ακόμα κι αν δεν είσαι σίγουρη ποιο είναι το σωστό… και να συγχωρείς τον εαυτό σου, ξανά και ξανά, που τα κάνεις όλα λάθος.
~ Donna Ball