Το τελευταίο γράμμα στον Ελληναρά

Τελευταία φορά σου έγραψα 1 χρόνο πριν. Σου ανέφερα κάποια πράγματα, για το παρελθόν, το παρών και το μέλλον. Είπα κάποιες αλήθειες αλλά εσύ τις αγνόησες. Την αλήθεια μπορείς να την αγνοήσεις, αλλά τις συνέπειες της αλήθειας δεν μπορείς. Τώρα ζεις αυτές τις συνέπειες.  Εδώ και 30 χρόνια, πόσο μάλλον τα τελευταία 3 μου λες πολλά πράγματα, ζητάς αλλά δεν δίνεις.
Εδώ και 3 χρόνια μου ζητάς να μην κατηγορώ τους Δημοσίους Υπαλλήλους,τους λοιπούς συνδικαλήστες και το σύστημα που τους εκτρέφει. Εδώ και 3 χρόνια ζητάς να μην γίνει τίποτα σε αυτούς και να συνεχίσουν τα πράγματα όπως ήταν παλαιά.  Δεν μου λες όμως ότι αυτά τα 3 χρόνια πάνω από 1.000.000 άνθρωποι έχασαν την δουλειά της και κανένας Δημόσιος Υπάλληλος ή ΔΕΚΑΤΖΗΣ. Μου ζητάς να αντισταθώ και να κρατηθούν τα “προνόμια” των ιδιαιτέρων ατόμων, είτε λέγονται υπάλληλοι της βουλής, είτε ΕΡΤατζήδες, είτε δημοτικοί υπάλληλοι. Έχεις το θράσος να μου ζητάς περισσότερες προσλήψεις στο δημόσιο και να κάνεις σαν μη καταλαβαίνεις ποιο είναι το πρόβλημα. Μου ζητάς να αυξηθούν οι φόροι για καλυφθούν τα έξοδα των παραπάνω.
Μου  ότι είναι Casus Beli η απόλυση των ΔΥ, αλλά φυσικά δεν λες τίποτα για τους  υπάλληλους του Ιδιωτικού τομέα, παιδιά ενός κατώτερου θεού. Ζητάς επιχειρήσεις του Δημοσίου που έχουν χρέη να μην κλείσουν, ενώ επιχειρήσεις στην πραγματική οικονομία κλείνουν με ρυθμούς γενοκτονίας. Φυσικά ξεχνάς να αναφερθείς ότι όλοι οι παραπάνω ζούνε με τους φόρους που πληρώνουν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι επιχειρήσεις. Από την άλλη κάνεις ότι μπορείς για να δυσκολέψει η κατάσταση με τις συμπεριφορές σου. Μου λες ότι δεν πρέπει να γίνει αξιολόγηση, ενώ εσύ πρέπει να την ζητάς για να δεις την αξία σου και να αποδείξεις ότι είσαι καλός. Μου ζητάς να κρύψεις την μετριότητα σου, την ανικανότητα σου, γιατί πολύ απλά φοβάσαι. Το θεωρείς φυσικό μια επιχείρηση που δεν τα βγάζει να πρέπει να κάνει θυσίες και απολύσεις (κακό πράγμα), αλλά το κράτος ούτε που το σκέφτεται, γιατί πολύ απλά κανένας δεν έχει δημιουργήσει ποτέ, τίποτε. Μου ζητάς να ζήσεις εσύ και ας πεθάνουν οι υπόλοιποι

Μου ζητάς να παραμείνει το δημόσιο όσο έχει, μου ζητάς να μείνει η παιδεία χωρίς καμία αλλαγή, μου ζητάς να μην γίνουν αποκρατικοποιήσεις, μου ζητάς να ψηφίσω αυτούς που θα διώξουν τα κακά πνεύματα και με τον χορό της βροχής θα γεννήσουν χρήματα.  Ζητάς αλλαγή, αλλά αυτοί που εκπροσωπούν την “αλλαγή” εκπροσωπούν και το πιο “βαθύ” κράτος, αυτό που δημιούργησε την κρίση αρχικά.  Μου λες “εξω” με τους παλαιούς και μέσα με τους “καινούριους”, δεν είναι έτσι όμως. Μου μιλάς για αρκετά θέματα, αλλά δεν μιλάς για την διαφθορά, για την κατασπατάληση, για την ανομία, για τις λεηλασίες.  Επιμένεις ότι το πρόβλημα είναι τα έσοδα και αδιαφορείς για τα έξοδα. Τα δικά σου έσοδα καλύπτονται από εμένα. Μου μιλάς για αναδιανομή γιατί έτσι έμαθες και αυτό ξέρεις. Δεν μου μιλάς για δημιουργία, γιατί είναι άγνωστη λέξη για εσένα.

Μου ζητάς το 40% του μισθού να πηγαίνει σε κρατήσεις, φόρους και εισφορές, αλλά δεν αφήνεις να αποφασίσω τι θα κάνω εγώ με αυτά. Δεν με ρωτάς εάν θέλω να κάνω εισφορές, να έχω κρατήσεις? Γιατί? Τα χρήματα αυτά απλώς πάνε στο ΙΚΑ και από το ΙΚΑ πάνε σε “τυφλούς”, “φαντάσματα νεκρούς”, παχυλές συντάξεις κομματοφρουρών, σε συνταξιούχους ετών 40,  σε αναρρωτικές άδειες υγιών ατόμων. Μου λες ότι η Ελλάδα είναι υγιής χώρα, αλλά 18% αναπηρικές συντάξεις σε σχέση με την Ευρώπη Μ.Ο 9%.  Ζητάς να υπάρχει κοινωνικό κράτος, αλλά τελικά το κοινωνικό κράτος είναι για λίγους που βρίσκονται εντός και για τους πονηρούς από έξω. Φυσικά μου λες ότι εάν εγώ δεν είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου απέναντι στο κράτος θα υποστώ τις συνέπειες, αλλά το κράτος ποτέ δεν είναι εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις του σε εμένα (επιστροφή ΦΠΑ), αλλά και δημιουργεί συνεχώς θέματα. Θεωρείς το δημόσιο ως δικό σου τσιφλίκι το οποίο μοιράζει λάφυρα αριστερά και δεξιά ανάλογα με προτιμήσεις. Φωνάζεις για μειώσεις μισθών, εναντίων των Ευρωπαίων, όλων και μου ζητάς να κάνω το ίδιο. Τόσα χρόνια δεν σε πείραζε που με δανεικά πληρωνόσουν. Τώρα που χρειάζονται όλο και περισσότερα δανεικά θέλεις να με ξεζουμίσεις με φόρους. Δεν βγάινεις να φωνάξεις για αυτούς μέσα από το σύστημα που καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα (δανεικά & φόροι).

Τι επιλογές έχω να ψηφίσω? Το κόμμα που έκανε την διαφθορά και το αραλικί συνώνυμο με την Ελλάδα και διόρισε τόσους Έλληνες? -Το Κόμμα που συνέχισε και διόρισε άλλους τόσους? Το κόμμα που έχει κολλήσει στο 1945 και ενώ έχει κλείσει το εργοστάσιο έχει παραμείνει ανοικτό? -Το κόμμα που θέλει να κάνει την Ελλάδα όλη δημόσιο και να δημιουργεί μπάχαλα? – Το κόμμα που πιστεύει ότι οι Έλληνες έχουν ανώτερο DNA? -Το κόμμα που πιστεύει σε εξωγήινους και Νεφελίμ? Αυτά τα κόμματα αντιπροσωπεύουν εσένα, όχι εμένα.
Μου ζητάς να υποστηρίξω το δικαίωμα σου για απεργία, αλλά εσύ δεν υποστηρίζεις το δικαίωμα μου για εργασία. Μου λες να “δικαιωθεί” ο αγώνας, έστω και εάν κλείσουν εταιρείες, αλλά δεν αφήνεις τον αγώνα των υπόλοιπων που θέλουν να κρατήσουν τις επιχειρήσεις ανοικτές. Μου ζητάς να δεχτώ αύξηση της ανεργίας, παρά μετρά που θα σώσουν παραγωγικές θέσεις εργασίας. Μου ζητάς να παραμείνει το επάγγελμά σου κλειστό και προστατευμένο και μάχεσαι το άνοιγμα με νύχια και με δόντια για να μην γίνει το αντίθετο. Για να γίνεις ακουστός μου κάνεις την ζωή ποδήλατο για να κρατήσεις τα προνόμια σου,  και αδιαφορείς για την κοινωνία. Πώς προστατεύεις τα “προνομία” σου? Απλούστατα με εκβιασμούς και με τσαμπουκάδες, είναι το φόρτε σου. Ζητάς να δεχτώ την προστασία την δική σου, αλλά γιατί να μην προστατευθούν και οι υπόλοιποι? Ξεχνάς να αναφέρεις ότι η προστασία μετριάζει τον ανταγωνισμό και σε κάνει ανίκανο για να επιβιώσεις σε ελεύθερη αγορά.
Μου ζητάς η εκπαίδευση να μείνει ίδια, στάσιμη. Μου ζητάς να μην υπάρχει ανταγωνισμός στα δημόσια πανεπιστήμια, ενώ αυτά πια δεν θεωρούνται σοβαρά εκπαιδεύτικά ιδρύματα. Απαιτείς θωρακισμένα πτυχία και δεν σε νοιάζει η ποιότητα της εκπαίδευσης και της παιδείας, πολύ απλά μπορεί να μην την πήρες ποτέ σωστά. Φοβάσαι ότι με σωστή εκπαίδευση το είδος σου θα εκλείψει. Τον τρέμεις τον ανταγωνισμό γιατί θα φανερώσει την γύμνια σου. Δεν αντέχεις τις βελτιώσεις, γιατί απαιτούν προσπάθεια, έννοια άγνωστη.  Μου ζητάς να κατανοήσω την ανάγκη σου για καταστροφή ξένη περιουσίας, κάψιμο ανθρώπων, δολιοφθορές και τα χαρακτηρίζεις ως παράπλευρες απώλειες. Διαμαρτύρεσαι για καταστολή και βία από το κράτος, αλλά η δική σου βία είναι ανεκτή και απαραίτητη.

Υποστηρίζεις ότι έχουμε την πιο “ωραία” χώρα του κόσμου, αλλά δεν έχεις επισκεφθεί άλλες. Μου λες ότι έχουμε τουρίστες, αλλά ξεχνάς να αναφέρεις ότι δεν έχουμε  σοβαρή τουριστική βιομηχανία. Μου ζητάς να έρθουν τουρίστες αλλά δεν θες να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται να έρθουν οι τουρίστες. Μου ζητάς να κλείσει η Ακρόπολη γιατί έχει “ζέστη”, ενώ άλλοι σκίζονται σε πολύ χειρότερες καταστάσεις. Μου ζητάς να σωθεί η χώρα, αλλά χρησιμοποιείς τους τουρίστες ως εκβιαστικό όπλο για να γίνουν ακουστές οι δικές σου αντιδράσεις. Βλέπεις τους τουρίστες ως πορτοφόλι και όχι σαν πελάτες που πρέπει να ικανοποιήσεις. Πιστεύεις ότι χάρη τους κάνεις που τους άφησες να έρθουν να ευχαριστηθούν την Ελλάδα, ενώ μπορούσαν να πάνε οπουδήποτε αλλού (ξέχασα η Ελλάδα είναι μοναδική). Μου ζητάς να είμαι περήφανος για τα κατορθώματα που έγιναν πριν 2000 χρόνια, αλλά δεν μιλάς για τα ρεζίλια και την κατάντια των τελευταίων 30 ετών.
Μου ζητάς να μην γίνεις σαν την Βουλγαρία, αλλά δεν κάνεις τις κινήσεις ώστε να γίνεις σαν την Δανία. Το να γίνει μια χώρα σαν την Βουλγαρία είναι εύκολο, το να γίνεις Δανία είναι δύσκολο. Θέλεις τα χρήματα από τους ξένους για επενδύσεις, αλλά με τους δικούς σου όρους. Θέλεις να έχεις φτηνό προσωπικό από Φιλιππίνες, Γεωργία, αλλά διαμαρτύρεσαι όταν σου παίρνουν την δουλειά γιατί δεν είναι μόνο φτηνότεροι αλλά και καλύτεροι από εσένα. Μου ζητάς να σε καλέσω για δουλειά, αλλά γκρινιάζεις όταν σου ζητώ απόδειξη. Δεν καταλαβαίνεις ότι τον φόρο που εσύ δεν πληρώνεις, τον πληρώνω εγώ και αυξημένο για να καλύψω τις δικές σου τσαπατσουλιές. Διαμαρτύρεσαι για ανεργία αλλά όταν οι παραγωγοί Ροδάκινων ζητάνε άτομα για χειρωνακτική εργασία (ιδιωτικός τομέας) δεν πηγαίνεις, αλλά όταν το δημόσιο ψάχνει συμβασιούχους κάνεις ουρές για να πας.
Μου ζητάς δικαιοσύνη, αλλά δεν ορίζεις τι σημαίνει αυτή η δικαιοσύνη. Υπάρχει δικαιοσύνη όταν κάποιοι δεν αφήνουν τους ανθρώπους να επιβιβαστούν στα πλοία? Υπάρχει δικαιοσύνη όταν οι αγρότες κλείνουν σύνορα και εθνικές οδούς? Υπάρχει δικαιοσύνη όταν  Ιατροί δίνουν άδειες και λοιπά επιδόματα? Υπάρχει δικαιοσύνη όταν οι ιδιωτικές εταιρίες κλείνουν γιατί δεν μπορούν να τρέφουν το δημόσιο? Υπάρχει δικαιοσύνη όταν εσύ ο ίδιος δεν σε σέβεσαι τους πιο απλούς κανόνες και νόμους, όταν ενώ ξέρεις ότι απαγορεύεται το κάπνισμα, εσύ με το έτσι θέλω καπνίζεις όπου βρεις? Υπάρχει δικαιοσύνη όταν οι συνδικαληστές κλείνουν επιχειρήσεις και το δίκαιο της μειοψηφίας καταπάτα τις υποχρεώσεις της πλειοψηφίας? Υπάρχει δικαιοσύνη όταν τα δικά σου σπασμένα πρέπει να τα υποστώ εγώ? Υπάρχει δικαιοσύνη όταν όλο το δημόσιο και οι πολιτικοί ξοδεύουν χρήματα που δεν είναι δικά τους? ΟΧΙ! Η μεγαλύτερη μαφία στον κόσμο τελικά είναι η Ελληνική κοινωνία.
Μου ζητάς να αγωνιστούμε  μαζί, αλλά μην ανταγωνιστούμε τους υπολοίπους. Μου ζητάς να αγνοήσω το μέλλον γιατί εσύ έχεις κολλήσει στο παρελθόν. Μου ζητάς να πονέσω εγώ για τα παλαιά  (και τωρινά) καμώματα. Μου ζητάς να δεχτώ ένα κράτος που έχει αποτύχει σε όλους τους τομείς να μην αλλάξει. Μου λες να μην ακούω, να μην βλέπω, να μην μιλώ και να ανέχομαι ένα κράτος που δεν δουλεύει τίποτα, μα τίποτα εντελώς. Μου ζητάς να μην αλλάξουν οι κανόνες για να μην τιμωρηθούν αυτοί που εκμεταλλεύονται το κράτος. Μου λες να διαβάσω κάποιους οικονομολόγους (Καζάκη, βαρουφάκη) που ούτε τους καταλαβαίνεις απλώς σε βολεύουν αυτά που γράφουν. Απαιτείς να ανέχομαι όλα τα παραπάνω.  Μου σιγοψιθυρίζεις ότι με δραχμή θα είναι καλύτερα. Μου λες να πιστέψω ότι δεν φταις εσύ και εγώ (που σε ανέχτηκα), αλλά είναι συνωμοσία για να ρίξουν την Ελλαδάρα.
Τελικά ζήτησες πολλά. Αλλά μην τα ζητάς πια από εμένα, ζήτα τα από τον εαυτό σου. Σου είχα πει Ελληναρά, ότι δεν σε αντέχω άλλο. Κοίτα αριστερά-δεξιά, δεν θα με βρεις.  Δεν βρίσκομαι πια μαζί σου. Όσο καιρό εσύ φωνάζεις, διαμαρτύρεσαι δίνεις τον αγώνα σου, εγώ έκανα τις κινήσεις μου. Από την στιγμή που δεν μπόρεσα να αλλάξω εσένα, εγώ άλλαξα το περιβάλλον μου. Μην σε νοιάζει, απλώς να ξέρεις τα μονοπάτια μας χώρισαν. Μπορεί στην Κύπρο (όπου έχουν αέριο και χαμηλή φορολογία, ανοικτή οικονομία), Μπορεί στην Γερμανία (όπου η αξία αναγνωρίζεται) στην Αγγλία (όπου υπάρχει εκπαίδευση και ανταγωνισμός),  στην Αυστραλία, στην Σουηδία, Ολλανδία – υπάρχουν χώρες και ευκαιρίες για αυτούς που θα τις κυνηγήσουν.  Δεν λέω ότι είναι εύκολα, κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά μόνο και μόνο η απουσία σου είναι λόγος χαράς. Ελληναρά το χάσμα που μας χωρίζει είναι μεγάλο, έχουμε διαφορετικές αξίες, προτεραιότητες και επιθυμίες. Η κοινωνία που αντιπροσωπεύεις εσύ δεν αντιπροσωπεύει όμως εμένα.Το Κοινωνικό, πολιτικό & οικονομικό σύστημα που επιθυμείς εσύ δεν έχει παρών, ούτε μέλλον. Αυτό που επιθυμώ εγώ ανθίζει και με εμπνέει. Όπως ισχύει η θεωρεία του Δαρβίνου για τα είδη, έτσι γίνεται και με τις κοινωνίες. Καλή τύχη Ελληναρά.

Όπως σου είπα εγώ μπορώ να σου έλειψα, εσύ όχι και ποτέ δεν θα μου λείψεις.

Ποιοι είναι οι ηλίθιοι, τελικα ?

του Γιάννη ΔΙΟΝΑΤΟΥ
Η ακόλουθη ιστορία είναι απολύτως αληθής και αφορά τα οικονομικά "προβλήματα" που αντιμετωπίζει η Νορβηγία.
Στις αρχές, λοιπόν, του καλοκαιριού συνήλθε η νορβηγική Βουλή προκειμένου να συζητηθεί το "πρόβλημα" του σημαντικού πλεονάσματος που παρουσιάζει ο κρατικός προϋπολογισμός, καθώς και ο κίνδυνος που ενέχει για την ανατίμηση του εγχώριου νομίσματος (νορβηγική κορώνα) και οι επιπτώσεις που θα είχε μία τέτοια ανατίμηση για τις εξαγωγές της χώρας. Η πρόταση του κυβερνώντος κόμματος ήταν να χαρισθούν οι φόροι σε όλους τους πολίτες (φυσικά και νομικά πρόσωπα) για το δεύτερο εξάμηνο του 2012, προκειμένου να μην συσσωρευθούν επιπλέον έσοδα στον ήδη "προβληματικό" πλεονασματικό προϋπολογισμό.
Να σημειωθεί πως το φορολογικό σύστημα της Νορβηγίας προβλέπει άμεση φορολόγηση "στην πηγή" του εισοδήματος ενός πολίτη, χωρίς να καλείται στο τέλος του έτους - ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή - να πληρώσει κάποιον άλλον φόρο. Αν για παράδειγμα, ένας υπάλληλος αμείβεται από μία εταιρεία με 1.000 ευρώ κάθε μήνα, το ποσοστό φόρου που του αναλογεί αποδίδεται αυτομάτως στο κράτος. Άλλο ενδιαφέρον σημείο για την "τραγική" πλεονασματική οικονομία της Νορβηγίας είναι πως τα τελευταία χρόνια το κράτος χαρίζει το φόρο του μήνα Δεκεμβρίου, σαν ένα "δώρο" προς τους πολίτες, αφού στο νορβηγικό κράτος λεφτά όντως υπάρχουν.
Η νορβηγική Αριστερά αντέδρασε στην πρόταση του κυβερνώντος κόμματος, υποστηρίζοντας  ότι αν χαρίζονταν οι φόροι του υπόλοιπου έτους, το επιπλέον εισόδημα οι πολίτες θα το ξόδευαν κατά κύριο λόγο σε ταξίδια - στους Νορβηγούς αρέσει πολύ να ταξιδεύουν - και ξενύχτια, με αποτέλεσμα τα λεφτά να μην επιστρέφουν στο κράτος. Η πρόταση της Αριστεράς ήταν οι πολίτες να συνεχίσουν να καταβάλλουν τους φόρους και τα χρήματα αυτά να διατεθούν ως δωρεά σε μία άλλη χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα.
Αφού, λοιπόν, δεν πάρθηκε καμία απόφαση εντός του κοινοβουλίου για τον "πονοκέφαλο" των πλεονασμάτων, η κυβέρνηση έθεσε το ζήτημα σε ηλεκτρονικό δημοψήφισμα ενώπιον του νορβηγικού λαού, καλώντας τον να αποφασίσει ο ίδιος για το αν θέλουν να πληρώσουν τους φόρους του υπόλοιπου έτους ή όχι.
Το αποτέλεσμα; Το 72% ψήφισε ώστε να μην χαρισθούν οι φόροι στους Νορβηγούς πολίτες, αλλά να συνεχίσουν να τους πληρώνουν κανονικά και τα χρήματα αυτά να δοθούν ως δωρεά σε μία άλλη χώρα και επιλέχθηκε τελικά να χτιστούν νοσοκομεία στο Βιετνάμ.
Βεβαίως, αν διηγείτο κάποιος την ιστορία αυτή σε έναν συνηθισμένο Έλληνα, η - πιθανότερη - απάντηση που θα λάμβανε θα ήταν "είναι ηλίθιοι αυτοί οι Νορβηγοί". Οι υπόλοιποι ας αναρωτηθούμε ποιοι είναι οι ηλίθιοι, τελικά

Μία ιστορία τυπικής ελληνικής κυβερνητικής ανικανότητας.

Η πώληση τεσσάρων Airbus A340-300 στην Apollo Aviation Group.

Μόλις πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκε η πώληση τεσσάρων αεροσκαφών που ανήκαν στην «παλιά» Ολυμπιακή Αεροπορία στην εταιρία Apollo Aviation Group, έναντι $40,4 εκατομμύριων. Πρόκειται για τέσσερα αεροσκάφη τύπου Airbus A340-300 τα οποία εδώ και 3 χρόνια βρίσκονται παροπλισμένα περιμένοντας να πουληθούν από το ελληνικό δημόσιο.

Η ιστορία της καθυστέρησης της πώλησης των αεροσκαφών από το ελληνικό δημόσιο δεν μου προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μέχρι που διάβασα ένα εξαιρετικό άρθρο στο Economist αναφορικά με την ελληνική ανικανότητα διεκπεραίωσης ακόμα και τόσο απλών πωλήσεων, κάνοντας πραγματικά την ιστορία των αποκρατικοποιήσεων να φαντάζει βουνό!

Σύμφωνα λοιπόν με το Economist, το 2007, η Αμερικανική εταιρία Avitas εκτίμησε την αξία του κάθε αεροπλάνου (τα οποία ήταν τότε μόλις 8 ετών) στα$45 εκ. Κατατέθηκαν προσφορές από διάφορες ιδιωτικές εταιρίες με σκοπό να χειριστούν την πώληση αλλά απορρίφθηκαν από την κυβέρνηση. Στον αντίποδα, μία δημόσια εταιρεία με εκατοντάδες εργαζομένους συστάθηκε με σκοπό το χειρισμό της υπόθεσης πώλησης των αεροσκαφών.  

Το 2010, μία μικρή αεροπορική εταιρία από τη Γερμανία, η Cirrus,προσφέρει $23 εκ. για το κάθε αεροσκάφος. Παρόλα αυτά, οι Έλληνες απορρίπτουν την προσφορά εξαιτίας κάποιας διάταξης που απαγόρευε την πώληση περιουσίας σε ποσοστό κάτω από 75% της δηλωθείσας αξίας τους. Εν συνεχεία έγινε νέα αποτίμηση της αξίας των αεροσκαφών που ήδη βρίσκονταν καθηλωμένα επί ένα χρόνο. Αποτέλεσμα της νέας αποτίμησης ήταν να πέσει η αξία τους στα  $18 εκ. το κάθε αεροσκάφος.

Μέχρι τότε όμως, η αγορά μεταχειρισμένων αεροσκαφών τέτοιου τύπου είχε φτάσει σε κορεσμό, καθώς οι τιμές του πετρελαίου είχαν κάνει μη-οικονομική τη χρήση αεροσκαφών με τέσσερεις κινητήρες. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι τα αεροπλάνα συνέχιζαν να μένουν καθηλωμένα στο έδαφος, οδήγησε σε συνεχή πτώση των τιμών τους στην αγορά.

Μέχρι το 2012, η τιμή των αεροσκαφών στην αγορά είχε μειωθεί δραματικά, με την Apollo Aviation Group να καταθέτει την υψηλότερη προσφορά που ανέρχεται σε $10 εκ. περίπου ανά αεροσκάφος. Οι άλλες τρεις εταιρίες που συμμετείχαν στην τελική φάση της διαδικασίας, ήταν η AerSale Inc. (35 εκατ. δολάρια συνολικά), η AAR Corp. (33,6 εκατ. δολάρια) και η Universal Asset Management Inc. (24,04 εκατ. δολάρια).

Η απόφαση υπεγράφη από τον Υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα δίνοντας τέλος σε μία ακόμα ιστορία τυπικής ανικανότητας του ελληνικού δημοσίου να προβεί σε γρήγορες και συμφέρουσες πράξεις προς όφελός του.

Έτσι λοιπόν, μία πώληση που θα μπορούσε να είχε αποφέρει περί τα 180 εκ. δολάρια στο ελληνικό δημόσιο, πραγματοποιήθηκε αποφέροντας συνολικά έσοδα $40,4 εκ., έπειτα από παλινωδίες τριών ετών.

Είναι κυριολεκτικά να απορεί κανείς πώς αυτό το κράτος θα κατορθώσει να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις, συγχωνεύσεις ή καταργήσεις φορέων ή ακόμα και στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης. 

Που υπάρχουν τα λεφτά…

Νικηφόρος Αντωνόπουλος, 18/07/2012

Να, λοιπόν, που λεφτά υπάρχουν! Όπως διαβάζω στο διαδίκτυο, τις τελευταίες ημέρες έχουν υπερδιπλασιαστεί οι πωλήσεις τηλεοράσεων με ενσωματωμένο αποκωδικοποιητή, καθώς και των ειδικών αποκωδικοποιητών, προκειμένου να μπορούν οι κάτοχοί τους να παρακολουθούν ψηφιακά τα τηλεοπτικά προγράμματα! (Ξέρετε, τούρκικες σειρές, αφόρητες επαναλήψεις των προγραμμάτων της τελευταίας δεκαετίας και ατέλειωτο πρωινό, μεσημεριανό και απογευματινό κουτσομπολιό)…

Εντάξει, τόσος λαϊκισμός πέφτει δεξιά και -κυρίως …- αριστερά, ας λαϊκίσω κι εγώ λιγάκι, αλλά για να πω την αλήθεια, το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον να συρρέουν στα καταστήματα ηλεκτρικών ειδών -λίγες ημέρες πριν από την καταβολή της πρώτης δόσης στην εφορία!- ευτυχείς συμπολίτες για να προμηθευτούν τηλεοράσεις τελευταίας -και αρκετά αλμυρής- τεχνολογίας…

Ωστόσο, λεφτά πράγματι υπάρχουν! Και μάλιστα, λεφτά για πέταμα, όπως αποκαλύπτει δημοσίευμα της κυρίας Σοφίας Χριστοφορίδου, που αναδημοσίευσε το πολύ ενδιαφέρον σάιτ «Η καλύβα ψηλά στο βουνό» (panosz.wordpess.com).

Σύμφωνα με το εξαιρετικά αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της κυρίας Χριστοφορίδου στην ηλεκτρονική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης United Reporters:

*Δύο εκατ. ευρώ σκορπίστηκαν στην «Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας» και κατέληξαν σε αμοιβές του ΔΣ και σε λειτουργικά έξοδα για να γίνει υποτίθεται η Θεσσαλονίκη… Σίλικον Βάλεϊ των Βαλκανίων. Πέντε χρόνια μετά, το έργο της ΑΖΚ είναι μηδενικό.

* Αυτά τα 2 εκατομμύρια ευρώ ήταν το κόστος της διοικητικής λειτουργίας της Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας, ενός δημόσιου φορέα που επί έξι χρόνια τώρα παλεύει με τη γραφειοκρατία του ίδιου του δημοσίου (!) χωρίς επί της ουσίας να έχει να επιδείξει έργο…

* Τα μισά από αυτά τα χρήματα, ξοδεύτηκαν για να συνεδριάζει το διοικητικό συμβούλιο και να αμείβεται ο διευθύνων σύμβουλος και τα υπόλοιπα διατέθηκαν για τους μισθούς τριών υπαλλήλων και για λειτουργικά έξοδα!!

* Οι ετήσιες μεικτές αποδοχές μόνο του διευθύνοντος συμβούλου ανέρχονταν μέχρι πριν από ένα χρόνο στις 175.000 ευρώ!

* Όσο για το έργο που παρήγαγε αυτός ο δημόσιος φορέας, που δημιουργήθηκε για «να προσελκύσει διεθνώς καινοτόμες επιχειρήσεις», σ’ αυτά τα 6 χρόνια της λειτουργίας του, ήταν μηδενικό!

* Όπως γράφει η κυρία Χριστοφορίδου, «ο μόνος απολογισμός έργου που υπάρχει στην ιστοσελίδα της ΑΖΚ, είναι ένα δελτίο τύπου του Απριλίου του 2012 με τίτλο: «Ζώνη Καινοτομίας: σημερινή πραγματικότητα - μελλοντικές προοπτικές», το οποίο μας πληροφορεί για το έργο που εκτέλεσε η διοίκηση τα δύο τελευταία χρόνια (που επί της ουσίας πρόκειται για διαχείριση γραφειοκρατικών θεμάτων)»…

Ερώτηση: Πόσοι τέτοιοι «δημόσιοι φορείς» υπάρχουν, χωρίς να έχουν παράξει το παραμικρό έργο και που στην ουσία υπάρχουν και λειτουργούν μόνο για να αμείβονται τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων και οι πρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι, που συνήθως τους βρίσκουμε και σε άλλα διοικητικά συμβούλια, άλλων «δημόσιων φορέων»;

Απάντηση στο ερώτημα δεν κατόρθωσε να δώσει ούτε ο Θεόδωρος Πάγκαλος που υποτίθεται ότι ασχολήθηκε τα προηγούμενα δύο χρόνια με την ανακάλυψη όλων αυτών των οργανισμών και φορέων του δημοσίου, που υπάρχουν χωρίς να παράγουν κανένα έργο, πέραν της διασφάλισης της ύπαρξής τους και της απορρόφησης εκατοντάδων εκατομμυρίων για τη διαιώνιση της ύπαρξής τους!

Και συζητάμε ακόμη αν θα προχωρήσουμε στην κατάργησή τους, ενώ θα έπρεπε να ζητήσουμε από όλους αυτούς που διαχειρίστηκαν τα χρήματα των αγρίως φορολογουμένων, αν όχι να επιστρέψουν στο δημόσιο αυτά που στην πραγματικότητα καταχράστηκαν από τη στιγμή που δεν παρήγαγαν το έργο για το οποίο τοποθετήθηκαν, τουλάχιστον να απολογηθούν για την αποτυχία τους.

Και υπάρχουν πολιτικά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που αντί να συμβάλουν θετικά στην αντιμετώπιση της τραγικής θέσης στην οποία βρίσκεται η χώρα, με προτάσεις, με δημιουργική κριτική, με πίεση να προχωρήσει η κυβέρνηση στην υιοθέτηση μέτρων που θα αφαιρέσουν μέρος, έστω, του αβάσταχτου βάρους που έχουν επωμιστεί μισθωτοί και συνταξιούχοι, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να απειλούν ανοιχτά με αναταραχή αν η κυβέρνηση προχωρήσει στην υλοποίηση της βασικής δέσμευσής της για τη μεταρρύθμιση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης που θα συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας.

Έτσι, αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ την «υπεύθυνη αντιπολίτευση» που είχε εξαγγείλει:

Με κραυγές για «ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου», που δήθεν απεργάζεται η κυβέρνηση…

Με απειλές για … παραπομπή στον εισαγγελέα όσων «τολμήσουν» να υπογράψουν παραχώρηση του «δημόσιου πλούτου στα οργανωμένα συμφέροντα»…

Με «προειδοποιήσεις» προς κάθε υποψήφιο επενδυτή, να μην τολμήσει να προχωρήσει, γιατί «ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακυρώσει την επένδυσή του»…

Με καθημερινές καταγγελίες, γιατί η κυβέρνηση – που δεν έχει ακόμη συμπληρώσει μήνα από τη συγκρότησή της – δεν προχωράει στην επαναδιαπραγμάτευση – στην πραγματικότητα, γιατί δεν καταγγέλλει το μνημόνιο, όπως ουσιαστικά ζητούσε ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις πάμπολλες παραλλαγές της θέσης του και τις φραστικές ωραιοποιήσεις στις οποίες έσπευδαν οι Δραγασάκης και Παπαδημούλης, όπως προφανώς συνιστούσαν οι διάφοροι σύμβουλοι, που εμφανώς ή αφανώς, είχαν αναλάβει να «στρογγυλέψουν» τις θέσεις του κόμματος…

Από το βράδυ κιόλας των εκλογών, ο ηγέτης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με δεκάδες ομιλίες, παρεμβάσεις, συνεντεύξεις, έχει ξοδέψει χιλιάδες λέξεις για να «προειδοποιήσει», να «καταγγείλει», να «απειλήσει», χωρίς να κάνει έστω μία αντιπρόταση.

Ζητάει με πρόταση νόμου να επανέλθουν στα προηγούμενα επίπεδα, ο κατώτατος μισθός και οι συλλογικές συμβάσεις, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να μας πληροφορήσει ποιοι εργοδότες θα μπορούν να καταβάλουν τα κατώτατα όρια που προβλέπουν οι προτάσεις του…

Ζητάει να μην καταργηθούν τα προκλητικά επιδόματα που εξακολουθούν να παρέχονται στους δημόσιους οργανισμούς (όπως «περιποίησης πελατών(;)» για στελέχη της Εθνικής Τράπεζας, «κεραίας» στον ΗΣΑΠ, «προθέρμανσης αυτοκινήτου» και «παραλαβής λεωφορείων» στις δημόσιες συγκοινωνίες, «πλυσίματος χεριών» στον ΟΣΕ, ύψους 280 ευρώ παρακαλώ(!), «ταχύτερης διεκπεραίωσης υποθέσεων», «επίδομα φαξ(;)» στη ΔΕΗ, «μεταφοράς φακέλου(;)», «εξωδιδακτικής απασχόλησης» και «διδακτικής προετοιμασίας», «χρήσης κυλικείου» στα Ελληνικά Πετρέλαια και πολλά άλλα …) τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, πολλοί από τους οποίους με πτυχία, δεν βρίσκουν δουλειά ούτε με τα μισά από αυτά που … προβλέπει (!) η πρόταση νόμου του Τσίπρα…

Ζητάει να μην αξιοποιηθεί η δημόσια περιουσία που βρίσκεται είτε σε πλήρη αχρησία (π.χ. Βοτανικός, Ελληνικό κ.ά.), είτε στη διάθεση επίδοξων καταπατητών και καταγγέλλει κάθε προσπάθεια αξιοποίησης ως «ξεπούλημα», χωρίς βέβαια να προτείνει τρόπους με τους οποίους πιθανόν να μπορούν να συντηρηθούν όλες αυτές οι αναξιοποίητες περιοχές…

Καταγγέλλει και προειδοποιεί να μην παραχωρηθούν σε ιδιώτες επενδυτές δημόσιοι φορείς και υπηρεσίες που σήμερα παράγουν ελλείμματα, χωρίς να προτείνει κάποιες προϋποθέσεις με τις οποίες θα διασφαλιζόταν θετικά η αξιοποίηση του δημόσιου φορέα, το δημόσιο συμφέρον, οι θέσεις εργασίας…

Δυστυχώς, όμως, για τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του, η πραγματικότητα είναι αυτή που εκδικείται «καταγγελίες» και «προειδοποιήσεις». Και η πραγματικότητα είναι αυτή που έχει διαμορφωθεί πλέον στο λιμάνι του Πειραιά, από το 2009, μετά την παραχώρηση εκμετάλλευσης σε δύο προβλήτες του λιμανιού του Πειραιά στην κινεζική εταιρεία COSCO.

Ποιος δεν θυμάται τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις στο λιμάνι επί 16 μήνες, για να μην υπογραφεί η σύμβαση παραχώρησης, τη στιγμή που το λιμάνι του Πειραιά απαξιωνόταν διεθνώς, η ελληνική οικονομία έχανε τεράστια ποσά, οι ελληνικές εξαγωγές έχαναν τη μια μετά την άλλη τις ξένες αγορές και το κόστος των εισαγόμενων προϊόντων ανέβαινε σημαντικά…

Ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα; Την περιγράφει αναλυτικά το «Εθνος της Κυριακής», σε μία άκρως ενδιαφέρουσα έρευνα:

• Στα ταμεία του κράτους εισρέουν 2,2 εκατομμύρια ευρώ το μήνα, ενώ προβλέπεται αύξηση των εσόδων από τη μεγάλη αύξηση στη διακίνηση των εμπορευματοκιβωτίων που παρουσιάζεται, παρά την οξύτατη οικονομική κρίση.

• Πράγματι, από τα 684.900 κοντέινερ που διακινήθηκαν το 2010, φθάσαμε στα 1.188.100 το 2011, ενώ μόνο μέσα στους πρώτους πέντε μήνες του 2012 είχαν διακινηθεί 874.600 κοντέινερ, προδιαγράφοντας έτσι μια νέα εντυπωσιακή αύξηση.

• Σ’ αυτά τα δυόμιση χρόνια από την έναρξη της συμφωνίας, έχουν δημιουργηθεί 1.000 θέσεις εργασίας, για Ελληνες φυσικά και όχι για … Κινέζους, όπως φώναζαν όσοι κατάγγελλαν προκαταβολικά και προχωρούσαν σε καταλήψεις για να εμποδίσουν τη σύναψη συμφωνίας με την κινέζικη εταιρεία.

Αυτό θα πει… ξεπούλημα!!

Και στο μεταξύ, το ένα μετά το άλλο τα οργανωμένα συντεχνιακά συμφέροντα, έχοντας εξασφαλίσει την πολιτική κάλυψη που τους προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, στοιχίζονται το ένα μετά το άλλο στο αντιμεταρρυθμιστικό μέτωπο:

• Ο Φωτόπουλος, η ΓΕΝΟΠ, η (παλιά – καλή) ΠΑΣΚΕ (!) και από κοντά και η γαλάζια ΔΑΚΕ, βγήκαν στα κεραμίδια και απειλούν κι από πάνω να μην τολμήσει κανείς να πειράξει την … επικράτειά τους, διαφορετικά θα «κατεβάσουν τους διακόπτες»… Κουβέντα όμως για το «οικογενειακό επίδομα» των 3.500 ευρώ που είχαν βγάλει για τους εαυτούς τους ο πρόεδρος και ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος και τα παχυλά επιδόματα των 2.500 ευρώ που λαμβάνουν άλλα 250 «στελέχη» της εταιρείας…

• Οι πρυτάνεις των Πανεπιστημίων ζητούν να ακυρωθεί ο νόμος πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια, διαφορετικά απειλούν ότι «θα τα κλείσουν» γιατί δεν μπορούν, λένε, να τα λειτουργήσουν…

• Από κοντά και η Διδασκαλική Ομοσπονδία, που απειλεί κι αυτή με τη σειρά της, ότι «θα ακυρώσει δυναμικά (!) κάθε προσπάθεια για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών» και προειδοποιούν ότι «ενδεχόμενη προσπάθεια εφαρμογής της σύνδεσης εξέλιξης-αξιολόγησης, θα αποτελέσει αιτία πολέμου».!...

• Ήδη, γιατροί, φαρμακοποιοί και δικηγόροι, έχουν κάνει κι αυτοί τις προειδοποιήσεις τους, για να συμπληρωθεί το μέτωπο με τους απαραίτητους και παντός καιρού ταξιτζήδες, που απειλούν με τη σειρά τους ότι «θα αντιδράσουν δυναμικά (βεβαίως !) για να μην ανατραπεί ο νόμος Βορίδη για τα ταξί»…

Ευτυχώς, πάντως, που υπάρχει και ο Βύρων – στρατηγός άνεμος – Πολύδωρας, ο οποίος, εν μέσω καύσωνα, άνοιξε μέτωπο με τους Πανεπιστημιακούς και καλεί τους «συνέλληνες» σε «εγρήγορση και πόλεμο», γιατί, λέει, υπάρχει «οργανωμένο σχέδιο για τη διάλυση της γραμματικής και της γλώσσας»!!

Πρόκειται για τη νέα διαμάχη που ξεσηκώθηκε γύρω από ένα σχολικό βιβλίο, αυτή τη φορά της Γραμματικής της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού, με αφορμή άρθρο δασκάλας η οποία … ανακάλυψε ότι το βιβλίο «καταργεί τα γράμματα η και ω» και διάφορες τέτοιες ανοησίες.

Στη δασκάλα απάντησαν ο Πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης και με άρθρο τους 140 καθηγητές πανεπιστημίου, εξειδικευμένοι στην ελληνική γλώσσα, επισημαίνοντας όλοι ότι πρόκειται για παρανόηση.

Σιγά! Τα τρώει αυτά ο Βύρωνας; Εδώ, σου λέει, οργανωμένο σχέδιο και ζώστηκε κι αυτός τα άρματα…

(Πώς λέγανε παλιά, «για τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά»; Καμία σχέση!!)

ΗΠΑ | Έλληνες επιστήμονες σε 20 εργαστήρια νανοτεχνολογίας!

 Έλληνες επιστήμονες έχουν ως επικεφαλής τουλάχιστον 20 εργαστήρια νανοτεχνολογίας στις ΗΠΑ! Οι ομάδες τους διαπρέπουν και διεκδικούν τις ανώτατες επιστημονικές διακρίσεις, δημιουργώντας πρωτοποριακά προϊόντα, που φιλοδοξούν να αποσπάσουν το δικό τους μερίδιο σε μια ευρύτερη παγκόσμια αγορά (αυτή της νανοτεχνολογίας) 500-600 δισ. ευρώ σήμερα, που προβλέπεται να φτάσει το 1,5 τρισ. σε μόλις τρία χρόνια από σήμερα, το 2015!

Κάποιοι από αυτούς τους διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να συμμετάσχουν στο διεθνές επιστημονικό πολυγεγονός NANOTEXNOLOGY 2012 που λαμβάνει χώρα από 30 Ιουνίου - 7 Ιουλίου 2012 στο Συνεδριακό Κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης».

Ανάμεσά τους, ο Φαέθων Αβούρης, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας της IBM, ο οποίος έχει προταθεί για το βραβείο Νόμπελ.

Η ομάδα των Αβούρη, Charles Lieber, Sumio Lijima, Cees Dekker και Thomas Ebbeson δημιούργησε νανοσωλήνες άνθρακα πλάτους μόλις ενός δισεκατομμυριοστού του μέτρου και μήκους μερικών χιλιοστών.

Οι νανοσωλήνες άνθρακα μπορούν να φτιαχτούν για να άγουν την ηλεκτρική ενέργεια και είναι, μεταξύ άλλων, εξαιρετικοί αγωγοί της θερμότητας.

Από τους βασικούς ομιλητές στο συνέδριο είναι και ο καθηγητής Ευθύμης Καξίρας, από το Τμήμα Φυσικής του Χάρβαρντ, η ερευνητική ομάδα του οποίου ήταν στις επικρατέστερες παγκοσμίως για το βραβείο Gordon Bell.

Τα μέλη της συνεργάστηκαν με την Ιατρική Σχολή του φημισμένου πανεπιστημίου για να προσομοιώσουν τη ροή αίματος στις καρδιακές αρτηρίες, χρησιμοποιώντας νανοτεχνολογικά υλικά. Επίσης, ερευνούν τη διαδικασία του διαχωρισμού των ηλεκτρονίων σε φωτοβολταϊκά κελιά τύπου «dye sensitized», γνωστό ως «κύτταρο Graetzel».

Στους Έλληνες επιστήμονες που διαπρέπουν στο εξωτερικό και θα βρεθούν στη Θεσσαλονίκη περιλαμβάνεται και ο πολυβραβευμένος Έλληνας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπορντώ, Γεώργιος Χατζηϊωάννου ο οποίος ηγείται στην έρευνα των πολυμερών και των οργανικών ηλεκτρονικών στη Γαλλία, καθώς και ο Γιώργος Μαλλιαράς επικεφαλής του Κέντρου Μικροηλεκτρονικής στο γαλλικό Πολυτεχνείο Gardanne.

Ο κ. Μαλλιαράς θα αναλύσει θέματα Βιοηλεκτρονικής, ενός τομέα που αναδεικνύεται το τελευταίο διάστημα ως νέο πεδίο εφαρμογής στα Οργανικά Ηλεκτρονικά και αποτελεί διεπιστημονικό τομέα εφαρμογών μικροηλεκτρονικής και νευροεπιστήμης με εφαρμογές σε κατασκευή εμφυτευμάτων για πολλές παθήσεις.

Επιστήμονες από το Εργαστήριο Νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ στελεχώνουν 160 εργαστήρια στην Ελλάδα και 140 σε όλο το κόσμο, ενώ ήδη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ελλάδα έχουν αναπτυχθεί πολλές δεκάδες καινοτόμες επιχειρήσεις νανοτεχνολογικών εφαρμογών.

«[Η νανοτεχνολογία] είναι ένα τρένο που δεν πρέπει να χάσουμε ως χώρα με δεδομένο το υψηλό επίπεδο επιστημόνων που παράγουμε στο εργαστήριο Νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ, αλλά και των άλλων σχολών της Ελλάδας. Έχουμε μια λαμπρή ευκαιρία στα χέρια μας και πρέπει να την αξιοποιήσουμε, για να βγούμε από την κρίση» εξηγεί ο καθηγητής Στέργιος Λογοθετίδης, πρόεδρος οργανωτικής επιτροπής του NANOTEXNOLOGY 2012, που ξεκινά στις 30 Ιουνίου με τα θερινά σχολεία Νανοτεχνολογίας που απευθύνονται σε μεταπτυχιακούς φοιτητές και ερευνητές.

Από τις 2 έως τις 5 Ιουλίου έλαβε χώρα το 5ο Διεθνές Συνέδριο για τα Εύκαμπτα Οργανικά Ηλεκτρονικά ISFOE12 με τη συμμετοχή 200 επιστημόνων παγκοσμίου βεληνεκούς από 25 χώρες.

Από 3-6 Ιουλίου πραγματοποιείται παράλληλα το 9ο Διεθνές Συνέδριο στις Νανοεπιστήμες & Νανοτεχνολογίες (ΝΝ12) με 500 παρουσιάσεις από 50 χώρες πάνω σε τέσσερις θεματικές περιοχές: Νανοϋλικά, Νανοϊατρική, Οργανικά Ηλεκτρονικά & Ενέργεια και Βιοηλεκτρονική.

Παράλληλα, λειτουργεί και η Διεθνής Έκθεση NANOTEXNOLOGY EXPO 2012 με καινοτόμες εφαρμογές Νανοτεχνολογίας, από ερευνητικές ομάδες όλου του κόσμου (2-6 Ιουλίου 2012

Βραζιλία | Το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν ανήκει στην πόλη Μπούζιος

Μειωμένες τιμές στο ρεύμα για όποιον κάνει ανακύκλωση, ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ποδήλατα, σεβασμός στο περιβάλλον. Καλώς ήρθατε στην πόλη Μπούζιος, την πρώτη «έξυπνη» πόλη της Βραζιλίας και της Λατινικής Αμερικής γενικότερα. Εδώ αρχές και κάτοικοι δίνουν τη δική τους μάχη κατά του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Διακόσια χιλιόμετρα μακριά από το Ρίο ντε Τζανέιρο, σε μια μικρή χερσόνησο βρίσκεται η Μπούζιος, μια καταπράσινη τουριστική πόλη 29.000 χιλιάδων κατοίκων, οι οποίοι είναι οικολόγοι τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη.

Εδώ όλα ανακυκλώνονται και ανταλλάσσονται με ενέργεια. Οι συσκευασίες από αλουμίνιο πωλούνται προς ογδόντα σεντς το κιλό, τα πλαστικά μπουκάλια προς είκοσι σεντς. Το προς ανακύκλωση χαρτί αποτιμάται στα δύο σεντς, ενώ το χρησιμοποιημένο για τηγάνισμα λάδι πωλείται στην τιμή των οκτώ σεντς.

Πρόκειται για μια μορφή οργανωμένης ανακύκλωσης ειδών που μέχρι πρόσφατα τα πετούσαν στα σκουπίδια. Αυτή παρέχει στους κατοίκους της Μπούζιος έκπτωση στον λογαριασμό του ηλεκτρικού.

Η ενέργεια που παράγεται από φωτοβολταϊκά συστήματα τοποθετημένα στις στέγες των σπιτιών, αλλά και από ανεμογεννήτριες, διανέμεται για οικιακή και δημοτική χρήση.

Δεδομένης όμως της επισκεψιμότητας από τουρίστες, που ξεπερνούν το μισό εκατομμύριο τον χρόνο, κάποιες φορές απαιτείται αυτοσυγκράτηση. Οι κάτοικοι μειώνουν τη χρήση κλιματιστικών τις ώρες αιχμής και σε αντάλλαγμα λαμβάνουν περαιτέρω αύξηση στην έκπτωση του ρεύματος.

Στην πόλη προς το παρόν κυκλοφορούν λίγα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αλλά πολλά ποδήλατα, με στόχο τον περιορισμό ρύπων. Και αν το πείραμα πάει καλά στη βραζιλιάνικη πόλη, θα επεκταθεί και σε άλλα αστικά κέντρα.

ΑΞΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

«Αυτοί που υπηρετούν τον λαό πρέπει να έχουν ακαδημαϊκή και εργασιακή Αριστεία πριν διανοηθούν να αναλάβουν».
Η φράση ανήκει στον καθηγητή του Χάρβαρντ Χρήστο Μαντζώρο. Το γεγονός ότι ανήλθε όλες τις ακαδημαϊκές βαθμίδες του Χάρβαρντ μέσα σε 12 έτη μετά την εκπαίδευσή του (επίδοση – ρεκόρ), λίγο μπορεί να αποδώσει τη συμπυκνωμένη σοφία με την οποία αντιμετωπίζει το ελληνικό έθνος.
Ανήκει στους Έλληνες της διασποράς, που «με αμηχανία στέκει μπροστά στον τρόπο με τον οποίο οι ηγέτιδες δυνάμεις στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν τα προβλήματα».
Μόνη ελπίδα πριν την ολική καταστροφή της χώρας -που παραμένει σοβαρό ενδεχόμενο-, η «σκληρή και έξυπνη δουλειά που θα φέρει όλο και πιο πολλές Καλές Ειδήσεις μέχρι την επίτευξη του τελικού σκοπού: της οικονομικής ευημερίας, αλλά κυρίως της ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ* των πολιτών».

- Ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος σημαντικών Ελλήνων του εξωτερικού; Θα έπρεπε να αναλάβουν μεγαλύτερο ρόλο στη δημόσια ζωή ως πρεσβευτές και υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων;

Στην εποχή μας παρατηρείται δυστυχώς, για πρώτη φορά στη χιλιόχρονη ιστορία του ελληνισμού, ένα πρωτοφανές χάσμα νοοτροπίας και πρακτικών μεταξύ του ελληνισμού στην Ελλάδα και του περίπου ίσου σε αριθμό μελών του ελληνισμού της διασποράς. Οι Έλληνες της διασποράς, οι οποίοι διαπρέπουν στις κοινωνίες του εξωτερικού όπου ζουν και δραστηριοποιούνται, ασφαλώς και δρουν ως Πρέσβεις στο εξωτερικό των διαχρονικών αρχών και αξιών του ελληνισμού. Στέκει όμως η διασπορά με έκδηλη αμηχανία μπροστά στον τρόπο με τον οποίο οι ηγέτιδες δυνάμεις στην Ελλάδα, πολιτικές, οικονομικές, πνευματικές, αντιμετωπίζουν τα εθνικά προβλήματα και τον κόσμο μας γενικότερα.

- Πολλοί λίγοι Έλληνες υπουργοί έχουν συναφές ακαδημαϊκό υπόβαθρο με το υπουργείο που εκπροσωπούν. Είναι σημαντική η εξειδίκευση στην πολιτική;

Κατά τη γνώμη μου ασφαλώς και χρειάζεται και ακαδημαϊκή εμπειρία και εργασιακή εμπειρία, θα έλεγα Αριστεία, πριν κανείς διανοηθεί να υπηρετήσει (δεδομένου ότι Υπουργός σημαίνει υπηρέτης στη γλώσσα μας) τον λαό, το έθνος μας. Χρειάζεται επίσης η σε βάθος γνώση της νοοτροπίας του λαού μας, η δυνατότητα να αντλεί από τη χιλιόχρονη παράδοσή του σοφία για την αντιμετώπιση σύγχρονων προβλημάτων αλλά και η ταυτόχρονη γνώση του πολιτισμού, των κωδικών επικοινωνίας και του τρόπου σκέψης των ηγεσιών άλλων χωρών. Πέραν αυτής της βαθιάς Παιδείας χρειάζεται εμπειρία μακροχρόνια, αναλυτικές και συνθετικές ικανότητες και αποδεδειγμένες οργανωτικές και ηγετικές ικανότητες. Τέλος, χρειάζεται και κοινός νους και δημιουργική φαντασία και όραμα για το μέλλον και καρδιά με θέρμη και αγάπη για το λαό μας και τις παραδόσεις του.

- Τι πιστεύει και συζητά για την Ελλάδα η υψηλή ακαδημαϊκή κοινότητα του Χάρβαρντ, δεδομένου ότι έχει πλήρη γνώση της ιστορίας της;

Πολλοί καθηγητές του Χάρβαρντ έχουν μελετήσει βαθιά τα σημερινά μας προβλήματα υπό το πρίσμα και της ιστορίας μας και της διεθνούς οικονομικής πραγματικότητας. Πολλές από αυτές τις μελέτες οι οποίες και αναλύουν πολλά από τα προβλήματά μας και προτείνουν λύσεις είναι δημοσιευμένες, αλλά αμφιβάλλω, αν και ελπίζω να κάνω λάθος, για το αν οι πολιτικοί μας έχουν διαβάσει αυτές τις μελέτες ή και για το εάν θέλουν και μπορούν να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για να αλλάξουν τον ρου των πραγμάτων. Δυστυχώς, όπως τόνισε ο Καθηγητής του Χάρβαρντ Rogoff πρόσφατα «Οι κοινωνίες, όπως και τα άτομα έχουν ως επιλογή ακόμα και την αυτοκτονία», εάν δεν θελήσουν να αντιμετωπίσουν ορθολογικά τα προβλήματα τους.

Η έλλειψη στρατηγικής στοχοθέτησης (πού θα θέλαμε να βρεθεί η πατρίδα μας σε 10 χρόνια από τώρα) και στοχοπροσήλωσης, οι καθυστερήσεις όσον αφορά τις απαραίτητες αναδιαρθρώσεις της παραγωγικής-θεσμικής υποδομής της χώρας μας, η μη αξιοποίηση ικανών, άφθαρτων, δυναμικών νέων ηγετών που θα συνεγείρουν συντεταγμένα όλες τις δυνάμεις του τόπου για την επίτευξη μετρήσιμων στόχων σε σαφώς οριοθετημένο χρονικό ορίζοντα, αντί μιας «δημιουργικής καταστροφής» που χρειαζόμαστε μπορεί να μας οδηγήσει σε μια ολική καταστροφή.

- Πώς οι Καλές Ειδήσεις θα γίνουν mainstream στην Ελλάδα, αντικαθιστώντας όλα τα σκάνδαλα, τα κουτσουμπολιά και τη σάτιρα που κυριαρχούν στα media σήμερα;

Οι Καλές Ειδήσεις πρέπει να προβάλλονται, και να προβάλλονται πολύ, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια της αλήθειας και με αποφυγή κάθε υπερβολής. Για να θυμηθούμε τον εθνικό μας ποιητή «το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό». Αποκτώντας σαφή αντίληψη της πραγματικότητας και καλλιεργώντας τα χαρίσματά του με μια σε βάθος Παιδεία, ο έξυπνος Έλληνας θα μπορέσει να χτίσει με σκληρή, επίπονη και μακροχρόνια δουλειά, ένα λαμπρό μέλλον μαζί με και μέσα στη προοδεύουσα Διεθνή κοινότητα. Σκληρή και έξυπνη δουλειά με ορθολογικό τρόπο μέσα στα πλαίσια ενός κράτους Δικαίου θα θέσει την χώρα σε έναν ενάρετο κύκλο Δημιουργικής Προόδου, που όλο και πιο πολλά Καλά Νέα θα φέρνει μέχρι την επίτευξη των τελικών σκοπών της Οικονομικής Ευημερίας, αλλά και κυρίως της Ευδαιμονίας του λαού μας.

* H ευδαιμονία εμπεριέχει την έννοια της ευτυχίας ή, πιο σωστά, της «ευημερίας του ανθρώπου». Ετυμολογικά, αποτελείται από τις λέξεις «ευ» (=καλός) και «δαίμων» (=πνεύμα).
Η ευδαιμονία είναι κεντρική έννοια στην αριστοτελική ηθική και την πολιτική φιλοσοφία. Στα έργα του Αριστοτέλη, χρησιμοποιείται ως όρος για το υψηλότερο ανθρώπινο αγαθό, γι αυτό ο στόχος της πρακτικής φιλοσοφίας, συμπεριλαμβανομένων Ηθικής και πολιτικής φιλοσοφίας, είναι να εξετάσει (και να βιώσει) τι πραγματικά είναι και πώς μπορεί να επιτευχθεί.
Η ευδαιμονία είναι ο τελικός σκοπός και η Αρετή είναι το μέσο για να φτάσει ο άνθρωπος σε αυτόν. Όπως επίσης και ο πλούτος και τα άλλα υλικά αγαθά είναι απλά μέσα για να φτάσει κανείς στην ευδαιμονία.
Ο Χρήστος Μαντζώρος είναι Τακτικός Kαθηγητής της Παθολογίας και Ενδοκρινολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Τακτικός Καθηγητής Δημόσιας Υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του ίδιου Πανεπιστημίου. Είναι, επίσης, Διευθυντής στο Τμήμα / Κλινική της Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού των τριών Νοσοκομείων του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Boston VA Healthcare System, στη μονάδα Διατροφής του τμήματος Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού του νοσοκομείου Beth Israel Deaconess Medical Center και του κέντρου Joslin Diabetes Center στη Βοστώνη Μασσαχουσέτης.

Ο κ. Μαντζώρος είναι απόφοιτός της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ενώ σε διάστημα 7 ετών απέκτησε 2 Masters και 3 τίτλους ειδικοτήτων: της Παθολογίας, της Ενδοκρινολογίας- Διαβήτη- Μεταβολισμού καθώς και της Κλινικής Διατροφολογίας. Ανήλθε όλες τις ακαδημαϊκές βαθμίδες του Χάρβαρντ μέσα σε 12 έτη μετά την εκπαίδευσή του, γεγονός που αποτελεί επίδοση – ρεκόρ.
Οι 330 δημοσιεύσεις του και οι 65 ιατρικές μελέτες έχουν χρησιμοποιηθεί πάνω από 16.000 φορές ως παραπομπές από άλλους ερευνητές, αριθμός μοναδικός στον τομέα του.