Υιοθεσίες αδέσποτων σκυλιών της Ελλάδας από Δανούς.

Το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα. Μαχάτμα Γκάντι Πάντα θαύμαζα αυτό τον λαό που ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του έχει ενσυναίσθηση, ηθική, εμπιστοσύνη στον συνάνθρωπο του κλπ.και φυσικά απολαμβάνουν ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας. Για εμένα συγκαταλέγετε στις λίγες κοινωνίες που βρίσκονται στην κορυφή της ανθρώπινης εξελίξεις,ότι καλύτερο έχει να δείξει ο ανθρώπινος πολιτισμός αυτή την στιγμή. Όλα αυτά και αλλά πολλά επιβεβαιώθηκαν για άλλη μια φορά βλέποντας την εκπομπή ΠΛΑΝΑ ΜΕ ΟΥΡΑ που Δανοί πολίτες υιοθετούν αδέσποτα σκυλιά από την Ελλάδα και η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη. 1. Ένα σεβαστό ποσοστό υιοθετούν δύσκολες περιπτώσεις όπως ανάπηρα,μεγάλα σε ηλικία,μεγαλόσωμα κλπ .χαρακτηριστικό μια κυρία υιοθέτησε ένα τυφλό σκυλάκι . 2. Έχουν απλοποίηση την γραφειοκρατία για να υιοθέτηση κάποιος πολίτης ένα ζώο από το εξωτερικό ενώ αντίθετα η Ελλάδα που έχει το προβλήμα με τα αδέσποτα η γραφειοκρατία είναι μεγάλη για να υιοθετηθεί ένα αδέσποτο από την Ελλάδα προς στο εξωτερικό, παρά τις υποσχέσεις πολιτικών και κάποιοι νόμοι που έχουν ψηφιστεί και δεν εφαρμόζονται. Αντίθετα θα έπρεπε να υπάρχει μεγάλη διευκόλυνση και ευελιξία για τέτοιες κινήσεις και να χρηματοδοτούνται. Εκτος και δεν έχουν καταλάβει ποσό σοβαρό είναι το θέμα, η δεν διαθέτουν αισθήματα ευθύνης και ευαισθησίες. 3. Η οργάνωση που έχουν φτιάξει οι Δανοί Graeske Hunde 15-20 χρόνια υιοθετούν πανω απο 50 σκυλιά καθε χρόνο απο την Ελλάδα. 4. Προτιμώ να δώσω για υιοθεσία ένα αδεσποτακι στην Δανία παρά στην Ελλάδα από την υπευθύνη φιλοζωικής Ηλιούπολης, δυστυχώς. 5. Απίστευτες ιστορίες αυτών των συμπαθέστατων ζώων και υιοθεσιών όχι κολακευτικές για εμάς ΚΛΠ.ΚΛΠ. συνιστώ να δείτε την εκπομπή μάζι με τα παιδιά σας. Ταξιδεύουμε στην Κοπεγχάγη για να συναντήσουμε εκατοντάδες τετράποδα ελληνόπουλα, πρώην αδεσποτάκια, που υιοθετήθηκαν στη Δανία και πλέον ζουν ασφαλή και ευτυχισμένα με τους ανθρώπους τους. Συμμετέχουμε στην ετήσια γιορτή την οποία πραγματοποιεί η οργάνωση , δηλαδή Ελληνικά Σκυλιά, σ' ένα πάρκο στα περίχωρα της Κοπεγχάγης και γνωρίζουμε από κοντά τους κηδεμόνες και τα πρώην αδεσποτάκια που μετά τα βάσανα της αδέσποτης ζωής τους στην Αθήνα, τη Λέσβο, την Ξάνθη ή την Κρήτη, ξεκίνησαν μια νέα ζωή εδώ, σ' αυτή τη γωνιά της βόρειας Ευρώπης. Χρωστάμε ευγνωμοσύνη στους εθελοντές σε όλη την Ελλάδα για όσα κάνουν για τα αδέσποτα, αλλά και στους Δανούς και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους γιατί προσφέρουν ένα σπίτι σε ζώα τα οποία εμείς, ως Πολιτεία, δεν έχουμε καταφέρει να προστατεύσουμε επαρκώς. ΔΑΝΙΑ Για δεκαετίες, παγκόσμιες έρευνες κατατάσσουν τη Δανία ως μία από τις πιο ευτυχισμένες χώρες στον κόσμο. Ακόμη και το μακρύ lockdown για τον Covid, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, είχε μόνο μικρό αντίκτυπο στην ψυχική υγεία της Δανίας. Ο Meik Wiking, διευθύνων σύμβουλος του Ινστιτούτου Ερευνών Ευτυχίας στην Κοπεγχάγη, είπε ότι υπάρχει μια ισχυρή κουλτούρα στη Δανία « αποσύνδεσης της ευημερίας από τον πλούτο ». Οι Δανοί τείνουν να καλλιεργούν σημαντικές υπαίθριες δραστηριότητες δίπλα σε άλλους ανθρώπους, είπε. Για παράδειγμα, πηγαίνει για ψαροντούφεκο με φίλους και στη συνέχεια ψήνει μαζί τα αλιεύματά τους ή θα μοιραστεί μια μπύρα αφού κολυμπήσει στο λιμάνι. Πρότεινε να αφιερώνετε χρόνο μία φορά το μήνα για να σκεφτείτε συγκεκριμένα για σημαντικές δραστηριότητες στις οποίες μπορείτε να ασχοληθείτε και που δεν κοστίζουν χρήματα, όπως να κάνετε μια πεζοπορία με μέλη της οικογένειας. Ακολουθεί η δανική έννοια του hygge — την οποία ο κ. Wiking αποκαλεί «η τέχνη του να απολαμβάνεις τις απλές απολαύσεις στη ζωή». Δημιουργεί μια άνετη ατμόσφαιρα για να απολαύσετε με μερικά μέλη της οικογένειας ή φίλους. Οι άνθρωποι στη Σκανδιναβία αναφέρουν επίσης υψηλά επίπεδα εμπιστοσύνης ο ένας προς τον άλλον και τη χώρα τους, δήλωσε η Έιμι Κλότουορθι, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης που σπούδασε ψυχική υγεία κατά τη διάρκεια των lockdowns. «Υπάρχει η αίσθηση του: Αν είμαι πεσμένος, ξέρω ότι μπορείς να με πάρεις πίσω», είπε. «Θεωρούμε το συλλογικό «εμείς» έναντι «εγώ». Οι ειδικοί λένε συχνά ότι η αίσθηση της κοινότητας μπορεί να ξεκινήσει σε ατομικό επίπεδο — εθελοντισμός, πράξεις καλοσύνης και προσέγγιση της οικογένειας και των φίλων.