Οι λέξεις και οι υπερθετικές εκφράσεις δεν θα μπορούσαν ποτέ να χωρέσουν την ευγνωμοσύνη μας στον γιατρό Β. Νικολαΐδη και την ομάδα του. Γι αυτόν τον λόγο αποφασίσαμε να γράψουμε αυτό το σημείωμα στο GoodNews.gr».
Ζευγάρι Ελλήνων της Αμερικής επισκέφτηκε πρόσφατα ην πατρίδα. Μετά από εμπειρία που είχε από το νοσοκομείο ΚΑΤ απευθύνει δημόσιο Bravo στον ιατρό Β.Νικολαϊδη και την ομάδα του.
Τη δημοσιεύουμε αυτούσια.
«Μετά από ένα ταξίδι για μεταπτυχιακές σπουδές καταλήξαμε να ζούμε τα τελευταία 30 χρόνια στις ΗΠΑ. Πρόσφατα (τις δυο τελευταίες εβδομάδες του Οκτωβρίου 2011) επισκεφθήκαμε την Ελλάδα διότι η πεθερά μου χρειάστηκε εγχείρηση αντικατάστασης ισχίου. Φθάσαμε Κυριακή και η εγχείρηση έγινε την επόμενη ημέρα στο ΚΑΤ Κηφισιάς.
Επηρεασμένοι από τις εμπειρίες μας στις ΗΠΑ και τις επισκέψεις μας στην Ελλάδα, είμαστε προετοιμασμένοι να βρούμε έναν νοσοκομειακό χώρο αξιοπερίεργης αρτιότητας (όπως ξεφτισμένοι και άβαφτοι τοίχοι, πόρτες κλπ). Πράγματι οι φόβοι μας έγιναν πραγματικότητα όσον αφορά την τεχνο-υλική υποδομή του νοσοκομείου. Αυτό όμως που μας άλλαξε την διάθεση, διάψευσε τις φοβίες μας και μας έκανε περήφανους ήταν οι εξαιρετικά θετικές εμπειρίες που είχαμε με το ιατρικό, νοσηλευτικό και φυσιοθεραπευτικό προσωπικό.
Πιο συγκεκριμένα, η πρώτη φορά που γνωρίσαμε τον γιατρό που χειρούργησε την μητέρα μας ήταν όταν βγήκε από το χειρουργείο και φώναξε το επίθετό της για να καλέσει τον σύζυγό μου στον προθάλαμο του χειρουργείου. Με απόλυτο σεμνό επαγγελματισμό ανακοίνωσε ότι «όλα πήγαν καλά» και περιέγραψε την κατάσταση της μητέρας μας εκείνη την στιγμή. Αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη καθώς δεν υπήρχαν τραυματιοφορείς να μεταφέρουν την μητέρα μας από τον θάλαμο ανάνηψης στο δωμάτιο της στο νοσοκομείο.... Έχοντας διαπιστώσει από την αναμονή μας έξω από το χειρουργείο ότι άλλοι γιατροί δεν ακολούθησαν αυτήν την τακτική, αμέσως θεωρήσαμε τους εαυτούς μας και την μητέρα μας τυχερούς. Όχι επειδή ο γιατρός έκανε κάτι που θα το θεωρούσαμε αναμενόμενο αν είμαστε τις ΗΠΑ, αλλά διότι μας έδειξε ότι θα μπορούσε να είναι κάλλιστα αναμενόμενο και σίγουρα πρακτέο, και για τα Ελληνικά δεδομένα.
Η μετέπειτα φροντίδα του γιατρού αυτού και της ομάδας του ισχυροποίησε ακόμα περισσότερο την απρόσμενα θετική εμπειρία μας στο ΚΑΤ. Από τις επισκέψεις του στην μητέρα μας δύο και τρεις φορές την ημέρα (και το Σαββατοκύριακο), το ήθος του ύφους του όταν μιλούσε στην μητέρα μας και σε εμάς, μέχρι την αρτιότητα και λεπτομέρεια της στρατηγικής του και της συνέπειάς του για την αντιμετώπιση της ιδιάζουσας εξέλιξης των μετεγχειρητικών συμπτωμάτων της τομής της μητέρας μας, μας έδειξε ότι όχι μόνο ο Ιπποκρατικός όρκος υπηρετείται ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα, -αλλά ακόμη πιο σημαντικά,- η έννοια του Ιπποκρατικού θεραπευτή βιώνει την ύπαρξη του από ανθρώπους που υπηρετούν την Ιατρική κυρίως σαν λειτούργημα και όχι μόνο σαν επάγγελμα.
Παρόμοιες ήταν και εμπειρίες μας με τους υπόλοιπους γιατρούς της ομάδας του, όπως η Δρ. Κα Κοντού πού, πριν της ζητήσει ο κος Νικολαΐδης κάτι, το είχε ήδη φέρει σε πέρας. Επίσης, της φυσικοθεραπεύτριας κας Λυμπεροπούλου που με εξαιρετική υπομονή και επιμονή εκπαίδευσε την μητέρα μας στην διεκπεραίωση όλων των κινήσεων που έπρεπε να μάθει για να μπορέσει να ελέγξει την κινητικότητά της με τους περιορισμούς της μετεγχειρητικής πραγματικότητας.
Ακόμα και το νοσηλευτικό προσωπικό στην συντριπτική πλειοψηφία του, αποδείχτηκε πρόσχαρο, πρόθυμο, άρτια προετοιμασμένο επαγγελματικά, παρόλο που δεν είναι αρκετό και παρόλο που δεν έχει στοιχειώδη υλική υποστήριξη.Σαν κλείσιμο, θέλουμε να σας θυμίσουμε, ότι εδώ στην Ελλάδα του 2011, με όλες τις αντίξοες συνθήκες, -και όχι μόνο στο εξωτερικό- βρήκαμε από πρώτο χέρι, ότι υπάρχουν άνθρωποι όπως ο γιατρός Β. Νικολαΐδης και το επιτελείο του, που με τον τρόπο που ζούνε την ζωή τους, αποδεικνύουν ότι αυτός ό τόπος δεν επιβιώνει μέσα στην ιστορία από αυτούς που επιδεικνύουν την «μαγκιά» τους με το να σπάνε πιάτα, ή να ασκούν βία στο σπίτι, τα γήπεδα και τα πεζοδρόμια, ή να αγοράζουν ακριβά λιλιά, ή να μην πληρώνουν στους φόρους τους, αλλά από αυτούς που αποδεικνύουν το ήθος τους με πράξεις αγνότητας, θάρρους και συνέπειας όταν δεν τους το ζητάει κανένας άλλος ή κανένας «θεσμός» ή νόμος...., αθόρυβα και ταπεινά...
Ήρθαμε φοβισμένοι για το μέλλον των ανθρώπων που αγαπάμε και ζουν στην Ελλάδα, και φεύγουμε με ένα κρυφό χαμόγελο βαθεία ριζωμένο στην πεποίθησή μας ότι υπάρχουν ακόμα σοβαρά κοιτάσματα από Αρετή και η Τόλμη κάτω από τα στέρνα των «Νικολαΐδηδων» αυτού του τόπου, για να συντηρήσουν την «άλλη» Ελευθερία που μας υπενθύμισε κάποτε ο Α. Σικελιανός. Η καλύτερα, την Ελευθερία της Αξιοπρέπειας και την Αξιοπρέπεια της Ελευθερίας.
Σας ευχαριστώ θερμά για την φιλοξενία,
Αθηνά Μιχοπούλου, Washington DC».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου