Ιδιαίτερα σημαντική είναι η ηθική ως δημιουργία εμπιστοσύνης στις σχέσεις κράτους πολίτη. Κι εδώ η φορολογική πολιτική έχει τον πρώτο ρόλο. Σύγχρονοι οικονομολόγοι, όπως ο νομπελίστας Τζέιμς Μπουκάναν (σε άρθρο του το 1986 «Τα ηθικά όρια της φορολογίας» ) έχουν επιχειρηματολογήσει πως υπάρχουν σαφή ηθικά όρια στην φορολόγηση, που αν το κράτος τα υπερβεί, κατακρημνίζεται η εμπιστοσύνη με καταστροφικές συνέπειες για την λειτουργία της οικονομίας.
Τα πρόσφατα φορολογικά μέτρα και αυτά που έρχονται στην Ελλάδα υπερβαίνουν κατά πολύ αυτά τα όρια. Η πρώτη στάθμιση της ηθικής της φορολογίας έχει ως μέτρο την ανταποδοτικότητα. Κάθε φορολογία που δεν είναι πλήρως ανταποδοτική, δεν είναι ΗΘΙΚΗ και η ανταποδοτικότητα της φορολογίας στην Ελλάδα είναι πολύ μικρή. Το κράτος δήθεν προσφέρει αγαθά στους πολίτες του «δωρεάν υπηρεσίες» (δηλαδή που έχουν πληρωθεί από τη φορολογία) αλλά στην πραγματικότητα όχι, πχ: δωρεάν παιδεία με πληρωμή για φροντιστήρια, τεράστια έξοδα για τους φοιτητές εκτός έδρας τους, κακής ποιότητα παιδεία κλπ. δωρεάν περίθαλψη με φακελάκια για τους γιατρούς πολύ χαμηλές και κακές νοσοκομειακές υπηρεσίες, χρονοβόρες κακές δημοσιές υπηρεσίες σε συνδυασμό με λαδώματα, επικίνδυνοι δρόμοι και πεζοδρόμια, ελλιπείς έλεγχοι για τροχαία ατυχήματα, ελλιπείς ασφάλεια από εγκληματικότητα και παρανομίες από πολίτες προς άλλους πολίτες, προστασία από εταιρίες προς καταναλωτές, χρονοβόρα και αδιαφανής δικαιοσύνη και άλλα πολλά.
Το κράτος απαιτεί υπέρογκους φόρους χωρίς να εχει δείξη ούτε ένα μικρό δείγμα ανταποδοτικότητας .
Το κράτος απαιτεί υπέρογκους φόρους χωρίς να εχει δείξη ούτε ένα μικρό δείγμα ανταποδοτικότητας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου