ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ।
ΠΑΡΑΤΗΣΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ Ν।ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΟΧΑΡΤΟ, ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟ ΧΑΣΑΝΕ
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
ΤΝΤ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ
ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ।
ΠΑΡΑΤΗΣΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ Ν।ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΟΧΑΡΤΟ, ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟ ΧΑΣΑΝΕ
Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012
Ποιος κυβερνά τον κόσμο;
Το κλασικό και σχεδόν γραφικό αυτό ερώτημα, που σε κάθε εποχή δέχεται διαφορετικές απαντήσεις, έχει την απάντησή του και στις μέρες μας: μόλις 147 επιχειρήσεις! Μπορείτε να απαντήσετε και 737 επιχειρήσεις, καθώς οι 147 πρώτες ελέγχουν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ οι 737 (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι 147) ελέγχουν το 80% της οικονομίας του πλανήτη
Είναι απίστευτη πραγματικά η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η αλληλοδιασύνδεση των κολοσσιαίων επιχειρήσεων που κυριαρχούν στην υδρόγειο.Οι πάντες υπέθεταν ισχυρότατη συγκέντρωση ελέγχου, αλλά τέτοιο πράγμα, μερικές εκατοντάδες επιχειρήσεις αλληλοδιαπλεκόμενες να έχουν συμμετοχή σε εταιρείες που εκπροσωπούν το 80% της παγκόσμιας οικονομίας από πλευράς κύκλου εργασιών, κανένας δεν το φανταζόταν. Γι’ αυτό και έχει προκαλέσει παγκόσμιο σάλο, αίσθηση και συζητήσεις η πρωτοποριακή μελέτη τριών Ελβετών ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, που αποκάλυψε τα στοιχεία αυτά.
Ο Τζέιμς Γκλάτφελντερ, ο Στέφανο Μπατιστόν και η Στεφανία Βιτάλι, ειδικοί στα σύνθετα δίκτυα, ανέλαβαν ένα εξαιρετικής σημασίας και τεράστιου όγκου δουλειάς έργο. Αντλησαν τα στοιχεία της βάσης δεδομένων του ΟΟΣΑ για τις επιχειρήσεις (Οτβίς) για το έτος 2007, το οποίο τότε περιλάμβανε στοιχεία για 37 εκατομμύρια επιχειρήσεις σε όλον τον κόσμο (σήμερα περιλαμβάνει 44 εκατομμύρια εταιρείες).
Από αυτά τα 37.000.000 ξεχώρισαν 43.060 επιχειρήσεις, οι οποίες ανταποκρίνονται στα κριτήρια που θέτει ο ΟΟΣΑ για να οριστούν ως πολυεθνικές. Από εκεί και πέρα άρχισε η κοπιαστική και πρωτότυπη δουλειά των ερευνητών: ερεύνησαν τι ποσοστό συμμετοχής έχει η καθεμιά από τις μεγάλες αυτές επιχειρήσεις παγκόσμιας κλίμακας σε άλλες επιχειρήσεις, μικρές ή μεγάλες.
Εκπληκτοι διαπίστωσαν ότι κάθε μία από αυτές τις 43.000 επιχειρήσεις είχε κατά μέσο όρο πακέτα μετοχών (όχι πλειοψηφικά, εννοείται) σε άλλες 20 επιχειρήσεις αυτής της κατηγορίας! Η αλληλοδιαπλοκή μεταξύ τους δηλαδή ήταν τεράστιας έκτασης, πέρα φυσικά από τις μετοχές εταιρειών μικρότερου μεγέθους που κατείχαν και οι οποίες αποκάλυψαν ένα δίκτυο 600.000 αλληλεξαρτώμενων εταιρειών.
Η περαιτέρω επεξεργασία των στοιχείων αυτών έφερε στο φως τις 147 προαναφερθείσες επιχειρήσεις (τα τρία τέταρτα των οποίων ανήκουν στον χρηματοπιστωτικό τομέα, με πρώτη στον κόσμο τη βρετανική τράπεζα Μπάρκλεϊς) που εκπροσωπούν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας. Διαπιστώνεται έτσι η ύπαρξη «μιας οικονομικής υπερ-οντότητας στο παγκόσμιο δίκτυο των μεγάλων εταιρειών», όπως επισημαίνουν οι Ελβετοί ερευνητές.
Η αλληλοδιασύνδεση αυτών των πανίσχυρων επιχειρήσεων ενισχύεται ακόμη περισσότερο από δάνεια που χορηγούν η μία στην άλλη, από ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) και από άλλα υψηλού κινδύνου χρηματοοικονομικά προϊόντα εντελώς αδιαφανή.
Το πολύ σημαντικό όμως στοιχείο επίσης είναι ότι αυτή η στενότατη αλληλοδιασύνδεση αυξάνει τρομερά τους κινδύνους μετάδοσης σε περιόδους οικονομικών κρίσεων, γιατί «σε άσχημες εποχές οι επιχειρήσεις εμφανίζουν ταυτόχρονα προβλήματα» και έτσι δρουν άκρως αποσταθεροποιητικά για το σύστημα.
Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα το φθινόπωρο του 2008 με την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Λίμαν Μπράδερς. Ετσι εξηγείται γιατί η χρεοκοπία μίας και μόνης τράπεζας (34ης στη λίστα των Ελβετών ερευνητών το 2007) πυροδότησε μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση – ακριβώς λόγω της ισχυρότατης αλληλοδιασύνδεσης αυτών των γιγαντιαίων επιχειρήσεων.
Η μελέτη των ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης δεν μετράει φυσικά την τρομερή πολιτική ισχύ που δίνει σε αυτές τις 147 εταιρείες η κολοσσιαία οικονομική τους δύναμη. «Στις ΗΠΑ κατόρθωσαν πάνω απ’ όλα οι πρώην συνεργάτες της τράπεζας Γκόλντμαν Σαξ που βρίσκονται στην αμερικανική κυβέρνηση και στο Κογκρέσο καθώς και οι λομπίστες της Γουόλ Στριτ να εμποδίσουν κάθε πραγματικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα… Επίσης στην Αγγλία, στην Ελβετία ή στη Γερμανία πολύ λίγα έχουν γίνει στο θέμα αυτό», έγραφε η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ».
Σκάνδαλο -Αντί για φόρους επιδοτήσεις
Ισχύς χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα δεν σημαίνει τίποτα στην εποχή μας. Γι’ αυτό και οι κολοσσιαίες επιχειρήσεις που προαναφέραμε δεν πληρώνουν ουσιαστικά φόρους. Οπως γράφουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», η Τζένεραλ Ελέκτρικ για παράδειγμα, με κέρδη μέσα στις ΗΠΑ το 2010 ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όχι μόνο δεν πλήρωσε ούτε ένα δολάριο φόρο, αλλά πήρε κι από πάνω προνομιακές επιδοτήσεις τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων!
Σκανδαλώδες, αλλά συνηθισμένο πλέον. Αρκεί να φανταστεί κανείς ότι στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1950, το κράτος εισέπραττε από τις επιχειρήσεις το 30% των εσόδων του, ενώ το 2009 εισέπραξε μόλις το… 6,6%! Τώρα τα κράτη «γδέρνουν» φορολογικά τους πολίτες τους. Οι εταιρείες κάνουν πάρτι.
Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012
Αληθινή Ελλάδα
Ηταν Παρασκευή και 13. Ιανουάριος του 2012. Ολοι μαζί, στοιβαγμένοι σε μια αίθουσα, ξεκινήσαμε μετ' εμποδίων την παράδοση του μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Βλέπετε, ο σύλλογος των φοιτητών, δηλαδή οι κομματικοί εγκάθετοι, μας είχαν πετάξει έξω από το αμφιθέατρο, χωρίς να μας ρωτήσουν. Επρεπε, λέει, να κάνουν συνέλευση προκειμένου να προετοιμαστούν για την παναττική απεργία της 17ης Ιανουαρίου και φυσικά βρήκαν να την κάνουν την ώρα των μαθημάτων. Δημοκρατικές διαδικασίες.
Διωγμένοι λοιπόν εμείς, αναζητήσαμε μια αίθουσα σεμιναρίων και τη γεμίσαμε. Είναι συγκλονιστικό να διαπιστώνει κανείς πόσο μακριά βρίσκονται οι περισσότεροι φοιτητές από την αθλιότητα που χαρακτηρίζει τα πανεπιστήμια τις τελευταίες δεκαετίες. Hρθαν στο μάθημα.
Βρήκα ευκαιρία να τους δείξω ένα άρθρο από το τελευταίο τεύχος του πολύ γνωστού επιστημονικού περιοδικού Nature. Ο τίτλος ήταν «Οι 40 κορυφαίες χώρες του κόσμου στην έρευνα». Η Ελλάδα, σύμφωνα με το πολύ αυστηρό αυτό αγγλικό περιοδικό, κατέχει την 21η θέση. Ακριβώς από πάνω είναι η Ισπανία. Μία θέση πιο πάνω η Γαλλία και, στη 18η θέση, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Ελβετία και ακολουθούν όλες οι σκανδιναβικές χώρες.
Ολοι στην αίθουσα γνωρίζαμε ότι η Πολιτεία, προσποιούμενη ότι ενδιαφέρεται, χρηματοδοτεί την έρευνα πολύ λιγότερο απ' ό,τι χρηματοδοτεί τα κόμματα για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να τους πω ότι «αυτή είναι η δική μου Ελλάδα». Ευχήθηκα να γίνει και δική τους και ξεκινήσαμε το μάθημα.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά, η πόρτα άνοιξε χωρίς κάποιος να χτυπήσει, και εισέβαλαν στην αίθουσα οι συνδικαλιστές. Με τη γνωστή εφημερίδα υπό μάλης άρχισαν: «Συνάδελφοι, αυτή την ώρα έπρεπε να είστε στη γενική συνέλευση όπου έχουμε να συζητήσουμε πολύ σοβαρά θέματα και όχι να κάνετε μάθημα. Αν αυτός σας εκβιάζει…», και συνέχισαν προπηλακίζοντας εμένα για τον οποίον γνωρίζουν καλά ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, για να καταλήξουν «…σηκωθείτε τώρα να κατεβείτε στη συνέλευση»
Η αντίδραση των φοιτητών ήταν ακαριαία. Τουλάχιστον τριάντα άτομα σηκώθηκαν όρθια φωνάζοντας: «Αντε τσακιστείτε από εδώ πέρα», «Δεν θα μας υποδείξετε εσείς τι θα κάνουμε», «Γιατί κάνετε τη συνέλευση την ώρα των μαθημάτων, αφού υπάρχει ειδική ώρα στο πρόγραμμα για τον σκοπό αυτό;». Αντεξαν δέκα λεπτά οι εισβολείς, παίζοντας την κασέτα τους, και εξαφανίστηκαν καθυβρίζοντας εμένα και τους υπόλοιπους αντιδραστικούς…
Ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες με τα παιδιά που ξέρουν καλά ότι και τις κινητοποιήσεις τους μπορούν να κάνουν αλλά και στις υποχρεώσεις τους να είναι συνεπείς, και προσπαθήσαμε να ξεκινήσουμε ξανά το μάθημα.
Τότε συνέβη αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Μια φοιτήτρια σήκωσε το χέρι της και ζήτησε τον λόγο. Αρχισε να μιλάει:
«Είναι αλήθεια ότι όλοι ζούμε δύσκολες στιγμές σ' αυτόν τον τόπο. Εμείς οι νέοι το καταλαβαίνουμε περισσότερο. Περάσαμε μερικά χρόνια που δεν βλέπαμε τον ήλιο προετοιμάζοντας τον εαυτό μας για να μπούμε στο πανεπιστήμιο. Βρισκόμαστε τώρα εδώ για να σπουδάσουμε και έχουμε όλους αυτούς να βάζουν συνεχώς εμπόδια μπροστά μας. Πώς θα πάει μπροστά αυτός ο τόπος όταν εγώ που θέλω να τον κάνω καλύτερο υποφέρω για να μάθω δυο γράμματα; Συγχωρέστε με για τη συγκίνησή μου αλλά δεν αντέχω άλλο». Αυτά είπε η κοπέλα και ξέσπασε σε λυγμούς.
«Δεν μπορώ να σε συγχωρήσω», της απάντησα, «από το βάθος της καρδιάς μου όμως, θέλω να σε ευχαριστήσω γι' αυτό που μας προσέφερες. Προσέθεσες στη δική μου Ελλάδα κάτι πολύ σπουδαίο. Να είσαι καλά».
Και συνεχίσαμε το μάθημα.
Αυτά συνέβησαν στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών την Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου του 2012.
Τα δάκρυα αυτής της κοπέλας και η συμπεριφορά των συμφοιτητών της μέσα στην αίθουσα με έπεισαν ότι η δική μου Ελλάδα, η αληθινή Ελλάδα, είναι ζωντανή και θα καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα που άφρονες, λιποβαρείς και απάτριδες πολιτικοί τής δημιούργησαν. Θα ξεπεράσει την παγκόσμια χλεύη στην οποία την εξέθεσαν και θα βρεθεί επικεφαλής όχι με τη βοήθεια των αρχαίων της προγόνων μόνο, αλλά με τη δύναμη και την ειλικρίνεια των νέων παιδιών που είχα μπροστά μου εκείνη την Παρασκευή. Να είναι όλα τους καλά.
* Ο δρ Ν. Σ. Χριστοδουλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Διωγμένοι λοιπόν εμείς, αναζητήσαμε μια αίθουσα σεμιναρίων και τη γεμίσαμε. Είναι συγκλονιστικό να διαπιστώνει κανείς πόσο μακριά βρίσκονται οι περισσότεροι φοιτητές από την αθλιότητα που χαρακτηρίζει τα πανεπιστήμια τις τελευταίες δεκαετίες. Hρθαν στο μάθημα.
Βρήκα ευκαιρία να τους δείξω ένα άρθρο από το τελευταίο τεύχος του πολύ γνωστού επιστημονικού περιοδικού Nature. Ο τίτλος ήταν «Οι 40 κορυφαίες χώρες του κόσμου στην έρευνα». Η Ελλάδα, σύμφωνα με το πολύ αυστηρό αυτό αγγλικό περιοδικό, κατέχει την 21η θέση. Ακριβώς από πάνω είναι η Ισπανία. Μία θέση πιο πάνω η Γαλλία και, στη 18η θέση, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Ελβετία και ακολουθούν όλες οι σκανδιναβικές χώρες.
Ολοι στην αίθουσα γνωρίζαμε ότι η Πολιτεία, προσποιούμενη ότι ενδιαφέρεται, χρηματοδοτεί την έρευνα πολύ λιγότερο απ' ό,τι χρηματοδοτεί τα κόμματα για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να τους πω ότι «αυτή είναι η δική μου Ελλάδα». Ευχήθηκα να γίνει και δική τους και ξεκινήσαμε το μάθημα.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά, η πόρτα άνοιξε χωρίς κάποιος να χτυπήσει, και εισέβαλαν στην αίθουσα οι συνδικαλιστές. Με τη γνωστή εφημερίδα υπό μάλης άρχισαν: «Συνάδελφοι, αυτή την ώρα έπρεπε να είστε στη γενική συνέλευση όπου έχουμε να συζητήσουμε πολύ σοβαρά θέματα και όχι να κάνετε μάθημα. Αν αυτός σας εκβιάζει…», και συνέχισαν προπηλακίζοντας εμένα για τον οποίον γνωρίζουν καλά ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, για να καταλήξουν «…σηκωθείτε τώρα να κατεβείτε στη συνέλευση»
Η αντίδραση των φοιτητών ήταν ακαριαία. Τουλάχιστον τριάντα άτομα σηκώθηκαν όρθια φωνάζοντας: «Αντε τσακιστείτε από εδώ πέρα», «Δεν θα μας υποδείξετε εσείς τι θα κάνουμε», «Γιατί κάνετε τη συνέλευση την ώρα των μαθημάτων, αφού υπάρχει ειδική ώρα στο πρόγραμμα για τον σκοπό αυτό;». Αντεξαν δέκα λεπτά οι εισβολείς, παίζοντας την κασέτα τους, και εξαφανίστηκαν καθυβρίζοντας εμένα και τους υπόλοιπους αντιδραστικούς…
Ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες με τα παιδιά που ξέρουν καλά ότι και τις κινητοποιήσεις τους μπορούν να κάνουν αλλά και στις υποχρεώσεις τους να είναι συνεπείς, και προσπαθήσαμε να ξεκινήσουμε ξανά το μάθημα.
Τότε συνέβη αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Μια φοιτήτρια σήκωσε το χέρι της και ζήτησε τον λόγο. Αρχισε να μιλάει:
«Είναι αλήθεια ότι όλοι ζούμε δύσκολες στιγμές σ' αυτόν τον τόπο. Εμείς οι νέοι το καταλαβαίνουμε περισσότερο. Περάσαμε μερικά χρόνια που δεν βλέπαμε τον ήλιο προετοιμάζοντας τον εαυτό μας για να μπούμε στο πανεπιστήμιο. Βρισκόμαστε τώρα εδώ για να σπουδάσουμε και έχουμε όλους αυτούς να βάζουν συνεχώς εμπόδια μπροστά μας. Πώς θα πάει μπροστά αυτός ο τόπος όταν εγώ που θέλω να τον κάνω καλύτερο υποφέρω για να μάθω δυο γράμματα; Συγχωρέστε με για τη συγκίνησή μου αλλά δεν αντέχω άλλο». Αυτά είπε η κοπέλα και ξέσπασε σε λυγμούς.
«Δεν μπορώ να σε συγχωρήσω», της απάντησα, «από το βάθος της καρδιάς μου όμως, θέλω να σε ευχαριστήσω γι' αυτό που μας προσέφερες. Προσέθεσες στη δική μου Ελλάδα κάτι πολύ σπουδαίο. Να είσαι καλά».
Και συνεχίσαμε το μάθημα.
Αυτά συνέβησαν στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών την Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου του 2012.
Τα δάκρυα αυτής της κοπέλας και η συμπεριφορά των συμφοιτητών της μέσα στην αίθουσα με έπεισαν ότι η δική μου Ελλάδα, η αληθινή Ελλάδα, είναι ζωντανή και θα καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα που άφρονες, λιποβαρείς και απάτριδες πολιτικοί τής δημιούργησαν. Θα ξεπεράσει την παγκόσμια χλεύη στην οποία την εξέθεσαν και θα βρεθεί επικεφαλής όχι με τη βοήθεια των αρχαίων της προγόνων μόνο, αλλά με τη δύναμη και την ειλικρίνεια των νέων παιδιών που είχα μπροστά μου εκείνη την Παρασκευή. Να είναι όλα τους καλά.
* Ο δρ Ν. Σ. Χριστοδουλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012
Ο Έλληνας που πούλησε το ελληνικό λάδι 82 Ευρώ το κιλό
Με πτυχίο Νομικής και προϋπηρεσία σε διαφημιστική ως copywriter, ο Γιώργος Κολιόπουλος έγινε ο επιχειρηματίας που είδε το ελληνικό λάδι ως τον «υγρό χρυσό» και εισέβαλε στις αγορές του Χονγκ Κονγκ, της Σιγκαπούρης, του Αμπου Ντάμπι, αλλά και στις πανάκριβες βιτρίνες του λονδρέζικου πολυκαταστήματος «Harrods».
Το «λ» ή «Lambda», όπως ονομάζεται το ελαιόλαδο πολυτελείας, πήρε το όνομά του από το αρχικό γράμμα της λέξης «λάδι» και τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε ένα πανίσχυρο brand name, γεγονός που οφείλεται στην προσπάθεια του κ. Κολιόπουλου να δημιουργήσει ένα προϊόν πολυτελείας σε πανάκριβο gift box, το οποίο θα απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό.
Ο ίδιος, ο οποίος δεν έχει βγει ποτέ στο εξωτερικό, κατάφερε μέσω του laptop του να διαδώσει το ελληνικό ελαιόλαδο στις διεθνείς αγορές και να κυριαρχήσει στις βιτρίνες του «Harrods».
Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012
Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012
Ζήτησαν από άνεργο 18 δικαιολογητικά για να γίνει αγρότης
Ήταν άνεργος στην Αθήνα και σκέφτηκε να γυρίσει στον τόπο του, στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας, προκειμένου να αγοράσει γελάδια και να ζήσει.
Να γίνει, δηλαδή, κτηνοτρόφος. Θεωρούσε και σωστά, ότι θα ήταν εύκολο, αν αγόραζε τα ζώα, να προχωρήσει στο καινούργιο αυτό βήμα της ζωής του. Έλα, όμως, που δεν σκέφτηκε τους ανεύθυνους υπεύθυνους της ελληνικής γραφειοκρατίας! Για να του παραχωρήσουν τόπο, προκειμένου να φτιάξει ένα μαντρί να κλείνει τα γελάδια, του ζήτησαν 18 δικαιολογητικά!
Και αναγκάστηκε να φύγει για το εξωτερικό, που μπορεί να δουλέψει σκληρά, αλλά τουλάχιστον θα διασώσει την αξιοπρέπειά του. Συγκεκριμένα, όπως περιγράφει η «Κάτοψη» απαίτησαν να τους προσκομίσει:
1.Έγγραφο της Δ/νσης Δασών, σύμφωνα με το οποίο η έκταση δύναται να διατεθεί εκτός των άλλων και για την εκπλήρωση των υπό ειδικών Νόμων τασσομένων σκοπών.
2.Σχετική Απόφαση του Νομάρχη (τώρα Περιφερειάρχη ή Αντιπεριφερειάρχη;)περί ¨Άρσης περιορισμών Ν.Δ. 216/73¨.
3.Γνωμοδότηση του Τοπικού Διαμερίσματος, για την εν λόγω παραχώρηση.
4.Βεβαίωση του προέδρου του Τοπικού Διαμερίσματος, σύμφωνα με την οποία ασκείτε νόμιμα το επάγγελμα του κτηνοτρόφου.
5.Βεβαίωση της Διεύθυνσης Τοπογραφικής σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
6.Τις φορολογικές Δηλώσεις σας οικονομικών ετών 2008,2009,2010,2011 από τις οποίες προκύπτει ότι ασκείται το επάγγελμα του κτηνοτρόφου.
7.Το Μητρώο βοοειδών της κτηνοτροφικής σας εκμετάλλευσης.
8.Γνωμοδότηση ης Δ/νσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής.
Να πως διώχνει η Ελλάδα τα παιδιά της…
9.Γνωμοδότηση της Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
10.Γνωμοδότηση της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, Περιφερειακής Υπηρεσίας Τουρισμού.
11.Γνωμοδότηση Υπηρεσίας νεωτέρων μνημείων και τεχνικών έργων.
12.Γνωμοδότηση Δ/νσης Υγείας- Δημόσιας Υγιεινής και Κοινωνικής Πρόνοιας.
13.Πρακτικό της Εκτιμητικής Επιτροπής του Δήμου,για τον καθορισμό της αξίας παραχώρησης έκτασης.
14.Βεβαίωση του Δημάρχου ότι η υπό παραχώρηση έκταση δεν έχει παραχωρηθεί με προηγούμενη πράξη.
15.Καθορισμός χρήσης γης από (τέως) ΤΥΔΚ.
16.Γνωμοδότηση Πολεοδομίας.
17.Απόδειξη είσπραξης του Δήμου, από την οποία προκύπτει ότι έχετε καταθέσει το τίμημα για την παραχώρηση της έκτασης, όπως το έχει καθορίσει η Εκτιμητική Επιτροπή του Δήμου.
18.Απόφαση Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου.
Εφόσον κατατεθούν τα παραπάνω παραστατικά, πρέπει να αποφασίσει σχετικά το Δημοτικό Συμβούλιο και να ελεγχθεί η απόφαση, ως προς την νομιμότητά της, από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου- Δυτικής Μακεδονίας. Τότε και μόνον τότε θα γίνει η υπογραφή του απαραίτητου συμβολαίου για να ολοκληρωθεί η διαδικασία παραχώρησης.
Και όταν του παραχωρήσουν τα 4 στρέμματα, που θέλει, θα πρέπει να πληρώσει 1.900 ευρώ – την ίδια ώρα που αν του νοίκιαζαν τα 4 στρέμματα για λιβάδι, θα πλήρωνε 1-2 ευρώ το χρόνο
Να γίνει, δηλαδή, κτηνοτρόφος. Θεωρούσε και σωστά, ότι θα ήταν εύκολο, αν αγόραζε τα ζώα, να προχωρήσει στο καινούργιο αυτό βήμα της ζωής του. Έλα, όμως, που δεν σκέφτηκε τους ανεύθυνους υπεύθυνους της ελληνικής γραφειοκρατίας! Για να του παραχωρήσουν τόπο, προκειμένου να φτιάξει ένα μαντρί να κλείνει τα γελάδια, του ζήτησαν 18 δικαιολογητικά!
Και αναγκάστηκε να φύγει για το εξωτερικό, που μπορεί να δουλέψει σκληρά, αλλά τουλάχιστον θα διασώσει την αξιοπρέπειά του. Συγκεκριμένα, όπως περιγράφει η «Κάτοψη» απαίτησαν να τους προσκομίσει:
1.Έγγραφο της Δ/νσης Δασών, σύμφωνα με το οποίο η έκταση δύναται να διατεθεί εκτός των άλλων και για την εκπλήρωση των υπό ειδικών Νόμων τασσομένων σκοπών.
2.Σχετική Απόφαση του Νομάρχη (τώρα Περιφερειάρχη ή Αντιπεριφερειάρχη;)περί ¨Άρσης περιορισμών Ν.Δ. 216/73¨.
3.Γνωμοδότηση του Τοπικού Διαμερίσματος, για την εν λόγω παραχώρηση.
4.Βεβαίωση του προέδρου του Τοπικού Διαμερίσματος, σύμφωνα με την οποία ασκείτε νόμιμα το επάγγελμα του κτηνοτρόφου.
5.Βεβαίωση της Διεύθυνσης Τοπογραφικής σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
6.Τις φορολογικές Δηλώσεις σας οικονομικών ετών 2008,2009,2010,2011 από τις οποίες προκύπτει ότι ασκείται το επάγγελμα του κτηνοτρόφου.
7.Το Μητρώο βοοειδών της κτηνοτροφικής σας εκμετάλλευσης.
8.Γνωμοδότηση ης Δ/νσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής.
Να πως διώχνει η Ελλάδα τα παιδιά της…
9.Γνωμοδότηση της Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
10.Γνωμοδότηση της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, Περιφερειακής Υπηρεσίας Τουρισμού.
11.Γνωμοδότηση Υπηρεσίας νεωτέρων μνημείων και τεχνικών έργων.
12.Γνωμοδότηση Δ/νσης Υγείας- Δημόσιας Υγιεινής και Κοινωνικής Πρόνοιας.
13.Πρακτικό της Εκτιμητικής Επιτροπής του Δήμου,για τον καθορισμό της αξίας παραχώρησης έκτασης.
14.Βεβαίωση του Δημάρχου ότι η υπό παραχώρηση έκταση δεν έχει παραχωρηθεί με προηγούμενη πράξη.
15.Καθορισμός χρήσης γης από (τέως) ΤΥΔΚ.
16.Γνωμοδότηση Πολεοδομίας.
17.Απόδειξη είσπραξης του Δήμου, από την οποία προκύπτει ότι έχετε καταθέσει το τίμημα για την παραχώρηση της έκτασης, όπως το έχει καθορίσει η Εκτιμητική Επιτροπή του Δήμου.
18.Απόφαση Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου.
Εφόσον κατατεθούν τα παραπάνω παραστατικά, πρέπει να αποφασίσει σχετικά το Δημοτικό Συμβούλιο και να ελεγχθεί η απόφαση, ως προς την νομιμότητά της, από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου- Δυτικής Μακεδονίας. Τότε και μόνον τότε θα γίνει η υπογραφή του απαραίτητου συμβολαίου για να ολοκληρωθεί η διαδικασία παραχώρησης.
Και όταν του παραχωρήσουν τα 4 στρέμματα, που θέλει, θα πρέπει να πληρώσει 1.900 ευρώ – την ίδια ώρα που αν του νοίκιαζαν τα 4 στρέμματα για λιβάδι, θα πλήρωνε 1-2 ευρώ το χρόνο
Το φτάσιμο σε μια κρίση δεν είναι κακό. Είναι αναγκαίο.
Η κρίση αποκαλύπτει την εσωτερική υποδομή της πραγματικότητας μπροστά στις αποφασιστικές προοπτικές δυνατοτήτων, μπροστά στις επιλογές του μέλλοντος. Η κρίση είναι αδιέξοδη μόνο για μια κατάσταση στην οποία κυριαρχεί η στατικότητα. Σε αυτήν όπως και σε όσους ταυτίζονται μαζί της η κρίση φέρνει το τέλος.
Ας μην θλίβονται -οι υφιστάμενοι την κρίση- γιατί αποτελεί για αυτούς μια πρόκληση προς το μέλλον. Όποιος θέλει να αλλάζει την κοινωνία και τον κόσμο πρέπει να μπορεί να αλλάζει πρώτα τον εαυτό του γιατί διαφορετικά ο εαυτός του θα αποτελεί πηγή καλυμμένου φασισμού και δημοκρατικής οργάνωσης της αντιδημοκρατικότητας.
Η ανάδειξη του εαυτού μας γίνεται πάντα σε περιόδους κρίσης. Η κρίση όμως γίνεται τραγική όταν δεν συνοδεύεται από την αυτεπίγνωση και όταν προσπαθούμε ολότελα την εξωτερίκευση και την φέρνουμε ολότελα στους άλλους. Ας καταλάβουμε πως η κρίση δεν είναι ήττα και ότι μπορεί να είναι η αρχή μιας αληθινής νίκης. Η κρίση είναι η ευκαιρία εισαγωγής του εαυτού μας και του περιβάλλοντος, όχι σε δεδομένες θέσεις, αλλά σε μια εκπαιδευτική διαδικασία εξέλιξης.
Η πιο θετική κρίση είναι αυτή που αυτό-εισάγεται. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει προς το παρόν τέτοια ισχυρή εξελικτική δυναμική στην κοινωνία μας και τα άτομα της. Δεν είναι μικρής σημασίας η αναγνώριση όμως της άμεσης και υφιστάμενης κρίσης γιατί αυτό σηματοδοτεί μια συνειδητή και ότι τραγική τοποθέτηση μέσα στην ιστορία. Η ιστορία δεν είναι άλλο από ένα σύνολο συμβάσεων των κρίσεων.
Θα πρέπει να φτάσουμε σε τέτοιο επίπεδο ιστορικής και πολιτικής συνείδησης που να χαιρόμαστε με τα εμπόδια και τις κρίσεις.
Η κρίση εισάγεται σε τέσσερα επίπεδα:
i. στον λόγο
ii. στην πράξη
iii. στο κίνητρο και την αληθινή συνειδητότητα, και
iv. στην σχέση με το περιβάλλον
Και τα τέσσερα επίπεδα κρίσης σπάνια συναντιούνται σε ταυτόχρονη κορύφωση.
Ποτέ η επίλυση μιας διάστασης κρίσης δεν πρέπει να επιλύεται με απώθηση της επίλυσης μιας άλλης διάστασης της. Το κυριότερο πρόβλημα είναι η ερμηνεία της επίλυσης της κρίσης ως αύξησης δύναμης. Έτσι η κρίση δεν επιλύεται αλλά μετατίθεται στο κεντρικό πολιτικό πρόβλημα. Όταν συμβαίνει αυτό τότε δημιουργείται μια σαφής ανάγκη δυναμικής αντιμετώπισης των σφετερισμών της κοινωνικής δυναμικής και εξέλιξης. Η χρήση του παρελθόντος ως άλλοθι για το παρόν δεν αποτελεί παρά αποποίηση της κρίσης και μη αναγνώρισή της. Η εξουσία τότε δεν είναι άλλο από ταύτιση με την στατικότητα. Οι κυβερνήσεις αντί να ενδιαφέρονται για την νομή της εξουσίας πρέπει να ενδιαφέρονται για την μετουσίωση της εξουσίας σε καθαρή εξέλιξη. Αυτό θα τερμάτιζε ολότελα τον σημερινό χαρακτήρα της εξουσίας.
Ας προσέξει ο αναγνώστης πως κάνουμε μια προσπάθεια να θίξουμε την διαχρονικότητα του θέματος ώστε να μην πολώσουμε στην στείρα διαδοχικότητα των κυβερνήσεων διαφόρων παρατάξεων γιατί η πόλωση δεν συμφέρει τον Λαό.
Αργότερα θα εξειδικεύσουμε αφού προηγουμένως προστατεύσουμε τα ορμητήρια της κρίσης μας από οργανωμένες σκοπιμότητες. Αυτό δεν σημαίνει φυγή.
ΙΙ. i. Η κρίση στον λόγο
Ο λόγος είναι βασικός παράγοντας κρίσης γιατί αποπροσανατολίζει την προσοχή από την πράξη και τα κίνητρα τόσο στο θύμα, όσο και στον θύτη. Και από μόνος του ο λόγος αποτελεί θεμέλιο λαθογονίας, γεμάτος από άκριτες αντιφάσεις δομώντας ταυτόχρονα μια αυτοβεβαιωτική πλάνη και ακαμψία θέσης. Για αυτές τις κίβδηλες προθέσεις έχει ειπωθεί πως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από αυτές.
Η μόνη θεραπεία της πολιτικής αρρώστιας του λογοτακτισμού, είναι ο καθηλωτικός επαναπροσδιορισμός της πολιτικής ορολογίας και το άμεσο βάπτισμα στην πράξη με την διαφάνεια των κινήτρων στον διάλογο.
ii. Η κρίση στην πράξη
Η πρώτη μορφή κρίσης είναι η απραξία και η διατήρηση της υπόσχεσης για πραγματοποίηση των ελπίδων είναι η χειρότερη μορφή της κρίσης, χειρότερη και πιο ύπουλη στην δράση της από την πράξη του αντίθετου.
Η δεύτερη μορφή κρίσης είναι η δημιουργία θεσμών που δεν δουλεύουν στην πράξη που δεν είναι συμμετοχικοί.
Η τρίτη μορφή κρίσης είναι η πράξη του αντιθέτου της διακήρυξης μέσα από μια στρατηγική συνύπαρξης με υποσχέσεις.
Η τέταρτη μορφή είναι η πράξη χωρίς την κάθαρση από την πραγμάτωση του αντιστρόφου, είναι η αποφυγή της Διαμάχης, η άρνηση δηλαδή της ενότητας του κοινωνικού ιστού και η αποδοχή της χωριστικότητας.
Η πέμπτη και τελευταία μορφή κρίσης είναι αυτή που προέρχεται από την ανυπαρξία κεντρικών αξόνων που να εξειδικεύουν την πράξη σε κάθε τομέα, όταν δεν είναι ορατές, ενιαίες και λειτουργούσες οι αρχές και οι αφετηρίες -είναι το χάος το οποίο αναφέρεται συχνά ως η ελληνική νόσος της πολιτικής ζωής.
iii. Η κρίση στο κίνητρο
Για να γνωρίζουμε μια κατάσταση ή μια κυβέρνηση δεν έχουν σημασία τα λόγια. Πολλές φορές ούτε οι πράξεις δείχνουν την πραγματικότητα. Τα αίτια της κρίσης βρίσκονται στα κίνητρα και στη συνείδηση που επισκιάζουν τις πράξεις.
Εδώ όμως υπεισέρχεται το στοιχείο του χρόνου, χρειάζεται χρόνος ώστε ο ιστός των έργων και των λόγων να προβάλλει το πιο συνθετικό χνώτο κινήτρου και συνείδησης. Φυσικά όμως η παρέλευση του χρόνου επιτρέπει -σαν χειριστή των περιστάσεων- συγκέντρωση ισχύος η οποία αναστέλλει την διαφάνεια των προθέσεών του και συσκοτίζει. Τελικά η φθορά του εξουσιαστή από την ίδια του την αλαζονικότητα στον βαθμό που υπάρχει θα δράσει αποκαλυπτικά.
Όμως υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος, ο οποίος όμως δεν αποκαλύπτει τον εξουσιαστή αλλά τον αντίζηλο του, όπως και τον εξουσιαζόμενο. Αυτός όμως ο τρόπος δεν έχει κοινωνική ισχύ για την ώρα μιας και δεν υπάρχει ένα σώμα από βαθιά ιστορικούς γνώστες και παρατηρητές της πολιτικής κοσμογονίας.
Ας μην θλίβονται -οι υφιστάμενοι την κρίση- γιατί αποτελεί για αυτούς μια πρόκληση προς το μέλλον. Όποιος θέλει να αλλάζει την κοινωνία και τον κόσμο πρέπει να μπορεί να αλλάζει πρώτα τον εαυτό του γιατί διαφορετικά ο εαυτός του θα αποτελεί πηγή καλυμμένου φασισμού και δημοκρατικής οργάνωσης της αντιδημοκρατικότητας.
Η ανάδειξη του εαυτού μας γίνεται πάντα σε περιόδους κρίσης. Η κρίση όμως γίνεται τραγική όταν δεν συνοδεύεται από την αυτεπίγνωση και όταν προσπαθούμε ολότελα την εξωτερίκευση και την φέρνουμε ολότελα στους άλλους. Ας καταλάβουμε πως η κρίση δεν είναι ήττα και ότι μπορεί να είναι η αρχή μιας αληθινής νίκης. Η κρίση είναι η ευκαιρία εισαγωγής του εαυτού μας και του περιβάλλοντος, όχι σε δεδομένες θέσεις, αλλά σε μια εκπαιδευτική διαδικασία εξέλιξης.
Η πιο θετική κρίση είναι αυτή που αυτό-εισάγεται. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει προς το παρόν τέτοια ισχυρή εξελικτική δυναμική στην κοινωνία μας και τα άτομα της. Δεν είναι μικρής σημασίας η αναγνώριση όμως της άμεσης και υφιστάμενης κρίσης γιατί αυτό σηματοδοτεί μια συνειδητή και ότι τραγική τοποθέτηση μέσα στην ιστορία. Η ιστορία δεν είναι άλλο από ένα σύνολο συμβάσεων των κρίσεων.
Θα πρέπει να φτάσουμε σε τέτοιο επίπεδο ιστορικής και πολιτικής συνείδησης που να χαιρόμαστε με τα εμπόδια και τις κρίσεις.
Η κρίση εισάγεται σε τέσσερα επίπεδα:
i. στον λόγο
ii. στην πράξη
iii. στο κίνητρο και την αληθινή συνειδητότητα, και
iv. στην σχέση με το περιβάλλον
Και τα τέσσερα επίπεδα κρίσης σπάνια συναντιούνται σε ταυτόχρονη κορύφωση.
Ποτέ η επίλυση μιας διάστασης κρίσης δεν πρέπει να επιλύεται με απώθηση της επίλυσης μιας άλλης διάστασης της. Το κυριότερο πρόβλημα είναι η ερμηνεία της επίλυσης της κρίσης ως αύξησης δύναμης. Έτσι η κρίση δεν επιλύεται αλλά μετατίθεται στο κεντρικό πολιτικό πρόβλημα. Όταν συμβαίνει αυτό τότε δημιουργείται μια σαφής ανάγκη δυναμικής αντιμετώπισης των σφετερισμών της κοινωνικής δυναμικής και εξέλιξης. Η χρήση του παρελθόντος ως άλλοθι για το παρόν δεν αποτελεί παρά αποποίηση της κρίσης και μη αναγνώρισή της. Η εξουσία τότε δεν είναι άλλο από ταύτιση με την στατικότητα. Οι κυβερνήσεις αντί να ενδιαφέρονται για την νομή της εξουσίας πρέπει να ενδιαφέρονται για την μετουσίωση της εξουσίας σε καθαρή εξέλιξη. Αυτό θα τερμάτιζε ολότελα τον σημερινό χαρακτήρα της εξουσίας.
Ας προσέξει ο αναγνώστης πως κάνουμε μια προσπάθεια να θίξουμε την διαχρονικότητα του θέματος ώστε να μην πολώσουμε στην στείρα διαδοχικότητα των κυβερνήσεων διαφόρων παρατάξεων γιατί η πόλωση δεν συμφέρει τον Λαό.
Αργότερα θα εξειδικεύσουμε αφού προηγουμένως προστατεύσουμε τα ορμητήρια της κρίσης μας από οργανωμένες σκοπιμότητες. Αυτό δεν σημαίνει φυγή.
ΙΙ. i. Η κρίση στον λόγο
Ο λόγος είναι βασικός παράγοντας κρίσης γιατί αποπροσανατολίζει την προσοχή από την πράξη και τα κίνητρα τόσο στο θύμα, όσο και στον θύτη. Και από μόνος του ο λόγος αποτελεί θεμέλιο λαθογονίας, γεμάτος από άκριτες αντιφάσεις δομώντας ταυτόχρονα μια αυτοβεβαιωτική πλάνη και ακαμψία θέσης. Για αυτές τις κίβδηλες προθέσεις έχει ειπωθεί πως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από αυτές.
Η μόνη θεραπεία της πολιτικής αρρώστιας του λογοτακτισμού, είναι ο καθηλωτικός επαναπροσδιορισμός της πολιτικής ορολογίας και το άμεσο βάπτισμα στην πράξη με την διαφάνεια των κινήτρων στον διάλογο.
ii. Η κρίση στην πράξη
Η πρώτη μορφή κρίσης είναι η απραξία και η διατήρηση της υπόσχεσης για πραγματοποίηση των ελπίδων είναι η χειρότερη μορφή της κρίσης, χειρότερη και πιο ύπουλη στην δράση της από την πράξη του αντίθετου.
Η δεύτερη μορφή κρίσης είναι η δημιουργία θεσμών που δεν δουλεύουν στην πράξη που δεν είναι συμμετοχικοί.
Η τρίτη μορφή κρίσης είναι η πράξη του αντιθέτου της διακήρυξης μέσα από μια στρατηγική συνύπαρξης με υποσχέσεις.
Η τέταρτη μορφή είναι η πράξη χωρίς την κάθαρση από την πραγμάτωση του αντιστρόφου, είναι η αποφυγή της Διαμάχης, η άρνηση δηλαδή της ενότητας του κοινωνικού ιστού και η αποδοχή της χωριστικότητας.
Η πέμπτη και τελευταία μορφή κρίσης είναι αυτή που προέρχεται από την ανυπαρξία κεντρικών αξόνων που να εξειδικεύουν την πράξη σε κάθε τομέα, όταν δεν είναι ορατές, ενιαίες και λειτουργούσες οι αρχές και οι αφετηρίες -είναι το χάος το οποίο αναφέρεται συχνά ως η ελληνική νόσος της πολιτικής ζωής.
iii. Η κρίση στο κίνητρο
Για να γνωρίζουμε μια κατάσταση ή μια κυβέρνηση δεν έχουν σημασία τα λόγια. Πολλές φορές ούτε οι πράξεις δείχνουν την πραγματικότητα. Τα αίτια της κρίσης βρίσκονται στα κίνητρα και στη συνείδηση που επισκιάζουν τις πράξεις.
Εδώ όμως υπεισέρχεται το στοιχείο του χρόνου, χρειάζεται χρόνος ώστε ο ιστός των έργων και των λόγων να προβάλλει το πιο συνθετικό χνώτο κινήτρου και συνείδησης. Φυσικά όμως η παρέλευση του χρόνου επιτρέπει -σαν χειριστή των περιστάσεων- συγκέντρωση ισχύος η οποία αναστέλλει την διαφάνεια των προθέσεών του και συσκοτίζει. Τελικά η φθορά του εξουσιαστή από την ίδια του την αλαζονικότητα στον βαθμό που υπάρχει θα δράσει αποκαλυπτικά.
Όμως υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος, ο οποίος όμως δεν αποκαλύπτει τον εξουσιαστή αλλά τον αντίζηλο του, όπως και τον εξουσιαζόμενο. Αυτός όμως ο τρόπος δεν έχει κοινωνική ισχύ για την ώρα μιας και δεν υπάρχει ένα σώμα από βαθιά ιστορικούς γνώστες και παρατηρητές της πολιτικής κοσμογονίας.
Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012
Η παράδοση των νέων εξοπλιστικών προϊόντων πέρασε από 15 κύματα γιατί δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές
Στο αποκαλυπτικότατο κείμενο του Μιχ. Στυλιανού («Π», 25/12) εκπλήσσει η αναφορά που κάνει στο πρόσωπο του γάλλου οικονομικού μεγιστάνα κ. Λοράν Ντασό, προέδρου της ομώνυμης Αεροπορικής Βιομηχανίας, ο οποίος, κατά τη διάρκεια ημερίδας οργανωμένης από τον κ. Μπαρόζο στο Παρίσι (αρχές Δεκεμβρίου), ζήτησε να αποβληθεί τώρα, πάραυτα, η Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Το θράσος αυτού του κυρίου ξεπερνάει κάθε όριο. Η Ντασό, και παραπέρα η Γαλλία, έχει αρμέξει την ελληνική οικονομία και τις ΕΔ, πουλώντας υπερκοστολογημένα και ενίοτε αμφιλεγόμενης αξίας προϊόντα πάντοτε με τις «πλάτες» των εντόπιων πολιτικών παραγόντων που επικαλούνταν τη λεγόμενη «πολιτική σκοπιμότητα» Ελλάδα - Γαλλία συμμαχία. Μικρό ιστορικό Ιούνιος 1974: Κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλο- Ιωαννίδη. Απευθείας ανάθεση αγοράς 40 μαχητικών MIRAGE Ρ-1, χωρίς διαγωνισμό, σε αστρονομικό κόστος. Τα κοστολόγια απογειώθηκαν όταν ζητήθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή επίσπευση παραδόσεων λόγω Κυπριακού. Τότε γίναμε οι πρώτοι πελάτες της Ντασό και εξακολουθούσαμε να είμαστε επί 10ετίες. Ιούνιος 1984: Αγορά του αιώνα - Κυβέρνηση Α. Παπανδρέου. Αγοράζονται 40 MIRAGE 2000, πάλι με απευθείας ανάθεση με τιμές εντελώς εξωφρενικές, με δια μεσολαβητή-μεσάζοντα τον πρίγκιπα Κασόγκι, φίλο της οικογένειας Παπανδρέου. (Σ.σ.: Για τα 40 Ρ-16 που αγοράστηκαν ταυτόχρονα μεσολαβητής υπήρξε ο έτερος παπανδρεϊκός φίλος κ. Ν. Μουρκογιάννης νυν πρόεδρος της Λυρικής, διορισμένος με φροντίδα του Νίκου Παπανδρέου). Σεπτέμβριος 1999: Κυβέρνηση Σημίτη (ΥΕΘΑ Α. Τσοχατζόπουλος, Γεν. Διευθ. ΓΔΕ Ι. Σμπώκος). - Το ΓΕΑ ζητάει αναπλήρωση απωλειών 8 μαχητικών Μ-2000 με ισάριθμα του ίδιου τύπου. Από αυτό το σημείο αρχίζει το «κόλπο». Η Ντασό λέει ότι δεν παράγει πλέον τα Μ-2000, αλλά τα βελτιωμένα Μ-2000-5, με μικρή διαφορά στις επιδόσεις, αλλά τεράστια στο κόστος. Σκεπτικισμός στην ΠΑ, ενθουσιασμός στο ΥΕΘΑ! - Συνέρχεται το ΚΥΣΕΑ, εν αγνοία του ΓΕΑ, και αποφασίζει (στο τακα-τάκα) με την υπ' αρ. 5/99 απόφαση: - Αναβάθμιση 12 μαχητικών Μ-2000 σε Μ-2000-5. - Αγορά 10 νέων Μ-2000-5. Επισημαίνεται ότι το ΓΕΑ δεν είχε ζητήσει αναβάθμιση, μόνο αναπλήρωση απωλειών. - Η ΓΔΕ, θεωρώντας ανύπαρκτη την ΠΑ. καλεί την Ντασό, προχωρεί σε «διαπραγματεύσεις» και κλείνει τη «δουλειά» σε απίστευτα υψηλές τιμές. - Η υποβολή αναγκών της Αεροπορίας, καθ' υπαγόρευση, έγινε 5 μήνες αργότερα (Φ637.60/Α.Π.847374/ΟΔ ). - Η σύμβαση υπογράφηκε στις 21.08.00, ύψους 1,2 δισ. δολαρίων και, με εντολή του κ. υπουργού, η εταιρεία έλαβε προκαταβολή 50%, ήτοι 602,5 εκατ. δολάρια. Και το κερασάκι: Η παράδοση των νέων προϊόντων της Ντασό πέρασε από 15 κύματα, γιατί τα μαχητικά δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές και τελικά παρενέβη κυβερνητικός δάκτυλος για να τα πάρουμε «όπως όπως». Έκτοτε άρχισε η λυσσώδης μάχη της Ντασό και του Νικολά Σαρκοζί να μας πασάρουν τα μαχητικά RAFAELE, άλλοτε με απειλές και άλλοτε με καλοσύνη. Οταν, τελικά αυτό κατέστη εκ των πραγμάτων αδύνατο, οι κύριοι της Ντασό, αγνώμονες και ακόρεστοι, άρχισαν τις επιθέσεις. Θλιβερή ιστορία αλαζόνων ηγεμόνων προς δουλοπάροικους, ανεπαρκείς, οσφυοκάμπτες και, ενίοτε, λαδωνόμενους εγχώριους ηγέ τες της κακιάς ώρας. Σήμερα η Ντασό εισπράττει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως για ανταλλακτικά μαχητικών! Δεν φτάνουν αυτά... Η «πτωχή αλλά έντιμος» σύμμαχος Ελλάς, που οδηγήθηκε στη λαιμητόμο από Γερμανογάλλους, δεν κατέβαλε κεφαλικό φόρο μόνο στην Ντασό. Δεν φτάνουν αυτά Έχει, χοντρικά, υπογράψει με τους Γάλλους από το 1996 μέχρι το 2004 (χρυσή εποχή Σημιτο-Ακο-Γιάννων) και τις παρακάτω χρυσές συμβάσεις: - Αντιαεροπορικό COTALE (σημερινή διαθεσιμότητα μικρότερη του 50%). - UAV’S SAGEM, αμφιλεγόμενης αξίας. - Εκσυγχρονισμό 6 γηραιών φρεγατών (τύπου... Παπαντωνίου), με αντίθετη γνώμη του ΓΕΝ. - 5 ελικόπτερα DAUΡΗΙΝ (από τα οποία σήμερα ΟΥΔΕΝ ΙΠΤΑΤΑΙ). - 4 τορπιλακάτους ΠΝ. - 15 ελικόπτερα ΡUΜΑ, χωρίς διαγωνισμό. - 246 (οι εκδηλωθείσες ανάγκες του ΓΕΣ ήταν μόνο 12) τεθωρακισμένα ΡΑΝΗARD με... 11 συμβάσεις (η πιο τέλεια σαλαμοποίηση στον κόσμο), σε τιμές ανεξέλεγκτες! - 20 ελικόπτερα ΝΗ-90 (κόστος 720 εκατ. ευρώ - προκαταβολή 420 εκατ. ευρώ) από κ. Παπαντωνίου με αντισταθμιστικά 1,93% (!) Τιμές διπλάσιες από αυτές που τα αγόρασε η Φινλανδία. Σήμερα έχουν παραληφθεί, αντί του συνόλου, μόνο 2, χωρίς να έχει επιβληθεί καμία ρήτρα! Πρόκειται για σκάνδαλο δεκαπλάσιοι εκρηκτικής ισχύος από αυτό των υποβρυχίων. Κα νένας, από κανένα κόμμα, δεν μιλάει για αυτό. Ομερτά... Κι από εσάς, κ. Τσίπρα... θα μιλήσετε εσείς, μήπως, κ. Αβραμόπουλε; Πολύ αμφιβάλλουμε... Πρόκειται για δεκάδες δισ. ευρώ, με φοβερό όγκο μιζών... Α propos, που λένε οι Γάλλοι Δηλαδή «επ' ευκαιρία», τι έγινε εκείνος ο Όμιλος Φίλων Νικολά Σαρκοζί, περί την πλατεία Κολωνακίου; Αμφιβάλλω αν υπάρχει, μετά τα «μπινελίκια» (con conard) που έριξε επί της, φαλής του Γεωργίου Β' Παπανδρέου!
Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012
Γιατί οι Δανοί είναι τόσο ευτυχισμένοι
Δεν είναι απλά οι ευτυχέστεροι στον κόσμο, αλλά σκίζουν, με 72% των Δανών να δηλώνουν ότι «νιώθουν μια χαρά», ενώ παγκόσμια ο μέσος όρος «ευτυχίας» είναι 21%. Η θετική τους διάθεση δεν οφείλεται σε οικονομική ευμάρεια, αλλά στην εμπιστοσύνη που τρέφουν για αυτούς που τους κυβερνούν και στην αναπτυγμένη κοινωνική τους αλληλεγγύη -αυτό που ο πολιτικός επιστήμονας Robert Putnam αποκαλεί «κοινωνικό κεφάλαιο».
Στη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου πολέμου οι Δανοί έσωσαν σχεδόν ολόκληρη την Εβραϊκή τους κοινότητα από τη Χιτλερική θηριωδία, οργανώνοντας μια πρωτοφανή για κατεχόμενη χώρα συλλογική επιχείρηση. Το κατόρθωσαν δρώντας ομαδικά, επειδή σέβονται την εξουσία, αρκεί να νιώθουν ότι είναι δίκαιη -και φαίνεται πως η δική τους είναι.
Δεν παραλείπουν όμως να εκφράσουν δημόσια τη γνώμη τους και να δράσουν ανάλογα, αν διαπιστώσουν πως κάποιοι καταπιέζονται άδικα.
Μελετητές που προσπαθούν να εξηγήσουν την τόσο θετική ψυχολογική κατάσταση της χώρας αυτής επισημαίνουν πως από παιδιά οι Δανοί διδάσκονται την έννοια της ισότητας και της συλλογικότητας. Μαθαίνουν πως δεν είναι ξεχωριστοί και ανώτεροι, αλλά κομμάτια ενός συνόλου και αντιμετωπίζουν όλοι μαζί όποιες δυσκολίες παρουσιαστούν. Εμπιστεύονται και σέβονται τους συνανθρώπους σε όποια ομάδα κι αν αυτοί ανήκουν και η διάχυτη αυτή αίσθηση φέρνει αισιοδοξία και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να προσπαθήσει ο καθένας να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί στον τομέα του. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που το Forbes προτείνει τη Δανία σαν καλύτερη χώρα στον κόσμο για επενδύσεις.
Οι άνθρωποι που εμπιστεύονται εκείνους που τους κυβερνούν, αλλά και τους γείτονές τους και αντιστέκονται ενεργά στις κοινωνικές αδικίες, νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Αρα, έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι ευτυχείς, ακόμα και αν τα φέρνουν δύσκολα, λένε οι κοινωνιολόγοι. Οι κάτοικοι χωρών με χαμηλό δείκτη εμπιστοσύνης -στην κυβερνηση, στο γείτονα κλπ- έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να νιώσουν καλά και να αναπτύξουν δημιουργικά τις δυνατότητές τους.
Στα καθ' ημάς:
Θα έπρεπε, μάλλον, να σταματήσω εδώ. Εξυπνοι είστε, θα κάνετε τους παραλληλισμούς. Ομως, ο πειρασμός είναι μεγάλος να συνεχίσω με την προσωπική μου ιστορία: Μεγάλωσα ακούγοντας τη γιαγιά και τη μαμά μου να μου λένε πως δεν πρέπει να εμπιστεύομαι κανένα, πως όλοι είναι εναντίον μου και ψάχνουν ευκαιρία να μου τη φέρουν.
Στο σχολείο, πάλι, στη δεκαετία του '60, δάσκαλοι και καθηγητές άλλο δεν είχαν να μας πιπιλίζουν το μυαλό από το πόσο εμείς οι Ελληνες είμαστε ανώτεροι, ο διαλεχτός λαός του Θεού, απ' ευθείας απόγονοι του Περικλή κι ολοι οι Ανθέλληνες, με πρωτεργάτη τον Φαλμεράιερ, έχουν βαλθεί να μας θάψουν. {Αναρωτιέμαι αν υπάρχει στα Δανέζικα λέξη αντίστοιχη με το «Ανθέλληνες»} Εγώ, όντας πλάσμα αντιδραστικό, διάλεξα από τα παιδικά μου χρόνια να πιστεύω και να κάνω ακριβώς τα αντίθετα από ό,τι μου λέγαν οι «μεγάλοι» και τελικά μάλλον μου βγήκε σε καλό.
Και βέβαια, σε κάθε εκδήλωση της ζωής μου προσπάθησα να κρατιέμαι όσο μακρύτερα γίνεται από το οργανωμένο κράτος και τα πλοκάμια του. Ομως, οι περισσότεροι γνωστοί μου προσδοκούσαν κάτι να αρπάξουν από την κρατική θολούρα και παγαποντιά που μας περιβάλλει και πολλοί τα κατάφεραν.
Αυτό, βέβαια, δεν τους έκανε να πιστεύουν στους κυβερνώντες, ακριβώς το αντίθετο. Μάλιστα, οι πιο πολλοί δεν αρκούνται μόνο στο να μην εμπιστευονται το κράτος, που είναι ο πρώτος φαύλος και κλέφτης, η οργανωμένη εφιαλτική γραφειοκρατία που πνίγει ο,τιδήποτε θα μπορούσε να ανθίσει σε τούτο τον τόπο, ανταμείβοντας και δίνοντας προνόμια στην απίστευτη μετριότητα και στην πιο κουτοπόνηρη «καπατσοσύνη». Σαν από κεκτημένη ταχύτητα, οι πολίτες τούτης της χώρας δεν εμπιστευόμαστε κανένα και μοιάζει να είμαστε έτοιμοι να επιτεθούμε και να καταστρέψουμε, προτού καλά-καλά αναρωτηθούμε αν ο διπλανός μας είναι εχθρός ή φίλος.
Καταναλώνουμε την περισσότερη από την ενέργειά μας για να θάψουμε και να υπονομεύσουμε τους γύρω μας, παρά για να κάνουμε κάτι δημιουργικό. Ο,τι περισσεύει πάνω από το μέτριο κόβεται στη στιγμή, και χρειάζεται τεράστια δύναμη και επιμονή για να αντισταθείς, να τραβηχτείς μακριά και να αναζητήσεις την τύχη σου αλλού, σε μικρες ομάδες και μεγάλες οργανωμένες κοινωνίες δίκαιες, που δεν φοβούνται, αλλά ανταμείβουν τις ιδέες και τη δημιουργικότητα.
Γιατί υπάρχουν πολλές τέτοιες κοινωνίες και ομάδες, δεν είναι μόνο η Δανία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)