Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Το Πείραμα του Stanley Milgram & Το "Πείραμα της Φυλακής"...


Τον Ιούλιο του 1961, ο Αμερικανός ψυχολόγος Στάνλεϊ Μίλγκραμ (Stanley Milgram), πραγματοποίησε ένα πείραμα στο Πανεπιστήμιο του Γιέιλ των Ηνωμένων Πολιτειών, με σκοπό την μελέτη της αντίδρασης των ανθρώπων, όταν αυτοί καλούνται να εκτελέσουν εντολές κάποιας εξουσίας ή αυθεντίας, που έρχονται σε σύγκρουση όμως με την συνείδησή τους.

Το ηθικό ερώτημα, αν πρέπει κανείς να υπακούσει τις εντολές, όταν έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την συνείδησή του, τέθηκε από τον Πλάτωνα, δραματοποιήθηκε στην «Αντιγόνη», και έχει υποστεί φιλοσοφική ανάλυση σε κάθε ιστορική εποχή.

Συντηρητικοί φιλόσοφοι υποστήριξαν, πως η δομή της κοινωνίας απειλείται από την ανυπακοή, ακόμα κι όταν οι πράξεις που υποδεικνύουν οι αρχές είναι ύποπτες και επιλήψιμες. Από την άλλη, οι ανθρωπιστές τονίζουν την υπεροχή της ατομικής συνείδησης σε τέτοια θέματα, επιμένοντας ότι η ηθικές κρίσεις του ατόμου πρέπει να υπερισχύουν της αρχής, όταν αυτές βρίσκονται σε σύγκρουση.

Η αφορμή του πειράματος, ήταν η δίκη στην Ιερουσαλήμ, μόλις λίγους μήνες πριν, του Γερμανού εγκληματία πολέμου, Αντολφ Αιχμαν. Ο Μίλγκραμ επινόησε αυτή την ψυχολογική μελέτη για να απαντήσει στο ερώτημα: Είχαν ο Άιχμαν και οι συνεργοί του στο «Ολοκαύτωμα», αμοιβαία πρόθεση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους στόχους του «Ολοκαυτώματος»; Με άλλα λόγια, υπήρχε αμοιβαία αίσθηση της ηθικής μεταξύ εκείνων που συμμετείχαν σ’ αυτό; Το πείραμα του Μίλγκραμ έτεινε να αποδείξει πως οι συνεργοί απλά εκτελούσαν τις εντολές, παρ’ ότι παραβίαζαν βαθύτατα τις ηθικές αρχές τους. Πως η υπακοή είναι ο ψυχολογικός μηχανισμός που συνδέει επιμέρους ενέργειες για πολιτικό ή άλλον σκοπό.

Ο Μίλγκραμ συγκέντρωσε μερικούς εθελοντές, μετά από αγγελία που δημοσίευσε, με πρόφαση την μελέτη της ανθρώπινης μνήμης. Οι εθελοντές πληρώθηκαν από 4δολάρια για την συμμετοχή τους και ήταν ηλικίας μεταξύ 20 και 50 ετών, διαφόρων επαγγελμάτων και διάφορου μορφωτικού επιπέδου.

Ο κάθε εθελοντής, όταν προσέρχονταν στον χώρο του πειράματος, συναντούσε έναν άλλον εθελοντή, που υποτίθεται πως βρίσκονταν εκεί για το ίδιο πείραμα, ο οποίος όμως στην πραγματικότητα ήταν συνεργάτης του Μίλγκραμ. Οι ρόλοι που τους ανατίθονταν ήταν αυτοί του «εξεταστή» και του «εξεταζόμενου». Ο ρόλος που ήταν το ουσιαστικό αντικείμενο του πειράματος, ήταν αυτός του «εξεταστή» και θα έπρεπε να τον πάρει οπωσδήποτε ο ανυποψίαστος εθελοντής, με έναν τρόπο όμως που να φαίνεται τυχαίος και δίκαιος, έτσι ώστε να μην κινήσει καμμία υποψία του, ως προς την γνησιότητα του πειράματος. Έτσι γίνονταν μια στημένη κλήρωση με δυο διπλωμένα χαρτάκια, όπου υποτίθεται πως το ένα έγραφε «εξεταστής» και το άλλο «εξεταζόμενος». Έτσι ο καθένας θα έπαιρνε τον ρόλο που θα έγραφε το χαρτάκι που θα τραβούσε. Στην πραγματικότητα όμως, και τα δυο χαρτάκια έγραφαν «εξεταστής» κι έτσι ο εθελοντής έπαιρνε πάντα αυτόν τον ρόλο, ενώ ο συνεργάτης του Μίλγκραμ έλεγε ψευδώς (φυσικά) ότι το χαρτάκι του έγραφε «εξεταζόμενος».
Στην συνέχεια, τους χώριζαν και τους έβαζαν σε δυο διαφορετικά δωμάτια. Μπορούσαν να επικοινωνήσουν, αλλά δεν μπορούσαν να βλέπουν ο έναν τον άλλον. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, πως σε μια από τις εκδοχές τους πειράματος, ο «εξεταζόμενος» (δηλαδή ο συνεργάτης) ανάφερε στον «εξεταστή» (δηλαδή στον πραγματικό εθελοντή) σε ανύποπτο χρόνο και πριν γίνει η «κλήρωση», πως αντιμετώπιζε (δήθεν) καρδιακό πρόβλημα. Στο ίδιο δωμάτιο με τον «εξεταστή» καθόταν σ’ ένα γραφείο και ο υπεύθυνος του πειράματος.
Στον «εξεταστή» δόθηκε μια μικρή ηλεκτρογεννήτρια, η οποία υποτίθεται πως ήταν συνδεδεμένη με το χέρι του «εξεταζόμενου». Ακολούθως, ο πειραματιστής, έδωσε στον «εξεταστή» έναν κατάλογο με ζευγάρια λέξεων, η καθεμία από τις οποίες, είχες τέσσερις δυνατές απαντήσεις-συνδυασμούς. Ο «εξεταζόμενος», σε περίπτωση που απαντούσε λάθος, θα δεχόταν μια μικρή ηλεκτρική εκκένωση από τον «εξεταστή» (με τάση προσαύξησης 15 Volt για κάθε λανθασμένη απάντηση), αν όχι, θα προχωρούσαν στην επόμενη λέξη. Για να γίνει πιστευτό αυτό, ο «εξεταζόμενος» προσποιήθηκε δυσφορία όταν πληροφορήθηκε πως θα «τιμωρείται» με ένα μικρό «ηλεκτροσόκ», σε κάθε λανθασμένη απάντησή του, ενώ στον «εξεταστή» έγινε δοκιμαστικά μια πραγματική ηλεκτρική εκκένωση, μικρής ισχύος, αλλά ικανή να τον «ταρακουνήσει», για να έχει υπόψιν του το πως θα νιώθει ο «εξεταζόμενος», όταν θα «τιμωρούνταν».

Όταν ξεκίνησε η διαδικασία του πειράματος, η ηλεκτρογεννήτρια αποσυνδέθηκε από το χέρι του «εξεταζόμενου» και συνδέθηκε σ’ ένα μαγνητόφωνο, το οποίο αναπαρήγαγε προηχογραφημένους ήχους με κραυγές πόνου, αναλόγως με την ένταση του ρεύματος που υποτίθεται πως διαπερνούσε τον «εξεταζόμενο», κάθε φορά που πατούσε το πλήκτρο του «ηλεκτροσόκ» ο «εξεταστής». Μετά από μερικές «λανθασμένες» απαντήσεις κι ανάλογες ηλεκτρικές εκκενώσεις, αυξανόμενης εντάσεως, ο «εξεταζόμενος» άρχισε να διαμαρτύρεται, να κλαίει και να παραπονιέται για τα καρδιακά του προβλήματα, να χτυπά τον τοίχο που τον χώριζε από τον «εξεταστή» και στην συνέχεια σταματούσε ν’ απαντά, δίνοντας την εντύπωση πως δεν έχει τις αισθήσεις του. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, πως σύμφωνα με τους κανόνες του πειράματος, η μη απάντηση από μέρους του «εξεταζόμενου» σε κάποια ερώτηση, θεωρούνταν ως λάθος απάντηση και επομένως τιμωρούνταν με ηλεκτρική εκκένωση από τον «εξεταστή».

Σ’ αυτό το σημείο, πολλοί εθελοντές εξέφρασαν την επιθυμία τους να σταματήσουν το πείραμα και τον έλεγχο του «εξεταζόμενου». Κάποιοι άλλοι σταμάτησαν όταν η ένταση της ηλεκτρικής εκκένωσης είχε φτάσει στα 135 Volt και άρχισαν να ρωτούν για τον σκοπό του πειράματος. Μερικά άτομα, άρχισαν να γελούν νευρικά ή να εμφανίζουν άλλα συμπτώματα ακραίας πίεσης την στιγμή που άκουγαν τις κραυγές πόνου που προέρχονταν από τον «εξεταζόμενο».
Οι περισσότεροι όμως συνέχισαν, αγνοώντας τις ικεσίες -ή και την σιωπή- του «εξεταζόμενου», έχοντας ήδη την διαβεβαίωση από τον πειραματιστή, πως δεν θα φέρουν καμμία ευθύνη για ό,τι κι αν συμβεί κατά την διάρκεια του πειράματος. Κάθε φορά που κάποιος «εξεταστής», εξέφραζε την επιθυμία να σταματήσει, ο πειραματιστής τού έδινε τέσσερις παραινέσεις, με την εξής σειρά:
1. Παρακαλώ συνεχίστε.
2. Το πείραμα απαιτεί να συνεχίσετε.
3. Είναι απολύτως σημαντικό να συνεχίσετε.
4. Δεν έχετε άλλη επιλογή, πρέπει να συνεχίσετε.
Αν ο εθελοντής επέμενε στην αποχώρησή του, μετά κι απ’ τις τέσσερις αυτές παραινέσεις, τότε το πείραμα διακόπτονταν. Διαφορετικά, συνεχίζονταν, μέχρι η ένταση της υποτιθέμενης ηλεκτρικής εκκένωσης να φτάσει το μέγιστο όριο των 450 Volt, για τρεις συνεχόμενες φορές.

Πριν την διεξαγωγή του πειράματος, ζητήθηκε η άποψη δεκατεσσάρων ψυχολόγων του πανεπιστημίου, για το ποιο θα ήταν κατά την γνώμη τους, το ποσοστό των εθελοντών που θα έφταναν μέχρι το τελικό και ανώτατο όριο ηλεκτρικής εκκένωσης των 450 Volt. Κατά μέσον όρο, εκτιμήθηκε ένα ποσοστό γύρω στα 3%. Τα αποτελέσματα όμως, τους διέψευσαν με εντυπωσιακό τρόπο. Σχεδόν το 65% των εθελοντών (26 από τους 40), συνέχισε μέχρι το τέλος, έστω και κάτω από καθεστώς έντονης ψυχολογικής πίεσης.
Τα πειράματα του Μίλγκραμ, προκάλεσαν αρκετές αρνητικές κριτικές και ενστάσεις, όσον αφορά την ηθική πλευρά του θέματος, λόγω της ψυχολογικής πίεσης που ασκήθηκε στους εθελοντές. Ένας απ’ τους εθελοντές που αποχώρησαν από το πείραμα, εβραϊκής καταγωγής (Joseph Dimow), υποστήριξε πως το έπραξε αυτό, όταν υποπτεύθηκε πως το πείραμα σχεδιάστηκε για να διαπιστωθεί αν οι απλοί Αμερικανοί θα υπάκουαν σε ανήθικες εντολές, όπως έπραξαν πολλοί Γερμανοί κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στον πρόλογο του βιβλίου του, «Υπακοή στην Εξουσία» (Obedience to Authority: An Experimental View, 1974), ο ίδιος ο Μίλγκραμ, ουσιαστικά επιβεβαιώνει τις υποψίες του αποχωρήσαντα εθελοντή, καθώς γράφει: «Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο υπάρχει οποιαδήποτε σχέση ανάμεσα σε αυτά που έχουμε σπουδάσει στο επιστημονικό εργαστήριο και τις μορφές της υπακοής που τόσο αποδοκιμάστηκαν στη ναζιστική εποχή».

Ο Στάνλεϊ Μίλγκραμ, συνόψισε το συμπέρασμα της μελέτης του στο άρθρο «Οι κίνδυνοι της υπακοής» (The Perils of Obedience, 1974), ως εξής:
«Οι νομικές και φιλοσοφικές πτυχές της υπακοής έχουν τεράστια σημασία, αλλά λένε πολύ λίγα για το πως οι περισσότεροι άνθρωποι συμπεριφέρονται σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Έστησα ένα απλό πείραμα στο Πανεπιστήμιο Γιέιλ, για να διαπιστώσωπόσον πόνο θα μπορούσε να προκαλέσει ένας απλός πολίτης, σε ένα άλλο πρόσωπο, μόνο και μόνο, επειδή έτσι διατάχθηκε από έναν πειραματιστή επιστήμονα
Η εξαιρετική προθυμία των ενηλίκων ν’ ακολουθήσουν σχεδόν σε οποιοδήποτε μήκος τις εντολές της εξουσίας, αποτελεί το κύριο εύρημα της μελέτης και το γεγονός απαιτεί επειγόντως εξηγήσεις. Οι απλοί άνθρωποι, που κάνουν απλά τη εργασία τους, και χωρίς καμία ιδιαίτερη εχθρότητα από την πλευρά τους, μπορούν να μετατραπούν σε ενεργούς παράγοντες σε μια τρομερή καταστρεπτική διαδικασία. Επιπλέον, ακόμη και όταν τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της εργασίας τους γίνονται απολύτως σαφή, και τους ζητείται να προβούν σε ενέργειες ασυμβίβαστες με θεμελιώδεις κανόνες της ηθικής, σχετικά λίγοι άνθρωποι έχουν τους πόρους που απαιτούνται για να αντισταθούν στην εξουσία».
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί, πως πειράματα, ανάλογα μ’ αυτά του Μίλγκραμ, πραγματοποιήθηκαν κι αργότερα, από άλλους επιστήμονες, με παρόμοια αποτελέσματα και σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, με ακόμη υψηλότερα ποσοστά ολοκλήρωσης του πειράματος από πλευρά των εθελοντών.

Το διαβόητο δε,

«Πείραμα της Φυλακής του πανεπιστημίου Στάνφορντ»,

διεξήχθη το 1971 από την ερευνητική ομάδα του καθηγητή στο τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Στάνφορντ, Φίλιπ Ζιμπάρντο, πάνω στις ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρει η μετατροπή ενός ατόμου σε φυλακισμένο ή δεσμοφύλακα.

Λίγες μέρες πριν την έναρξη του πειράματος η παρακάτω αγγελία εμφανίστηκε σε μια τοπική εφημερίδα της Καλιφόρνια:

«Άνδρες, φοιτητές πανεπιστημίου, ζητούνται για συμμετοχή σε μια ψυχολογική μελέτη για τη ζωή στη φυλακή. Αμοιβή 15 δολάρια την ώρα για μια περίοδο δύο εβδομάδων ξεκινώντας στις 14 Αυγούστου».

Περισσότεροι από εβδομηνταπέντε φοιτητές δήλωσαν συμμετοχή. Εικοσιτέσσερις από αυτούς τελικά επιλέχθηκαν και ορίστηκαν τυχαία να παίξουν το ρόλο είτε του «φυλακισμένου» είτε του «δεσμοφύλακα», σε μια υποτιθέμενη φυλακή που είχε δημιουργηθεί για τους σκοπούς του πειράματος στο υπόγειο του κτιρίου του τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου. Η επιλογή των υποψηφίων έγινε με βάση την απουσία ψυχολογικών και ιατρικών προβλημάτων, καθώς και ποινικού μητρώου.

Ο Ζιμπάρντο και η ομάδα του ξεκίνησαν το πείραμα για να εξετάσουν την ορθότητα της ιδέας ότι οι συνθήκες κακοποίησης στις φυλακές ανακύπτουν κυρίως εξαιτίας των εγγενών χαρακτηριστικών της προσωπικότητας των φυλακισμένων και των φρουρών τους. Για τον έλεγχο της υπόθεσης εφάρμοσαν μια σειρά από συμβάσεις με σκοπό να προκαλέσουν τον αποπροσανατολισμό και την αποπροσωποποίηση, τηναποποίηση της ταυτότητάς των «κρατουμένων» καθώς και την ενίσχυση του αισθήματος εξουσίας των «δεσμοφυλάκων».

Κάτω από απόλυτα ρεαλιστικές συνθήκες, οι φυλακισμένοι ζούσαν κλειδωμένοι στα κελιά τους, υπό συνθήκες εξαθλίωσης, ψυχολογικής πίεσης, χωρίς προσωπικό χώρο και χρόνο, φορώντας ένα κουρέλι-φόρεμα, χωρίς εσώρουχα και με ξυρισμένα κεφάλια. Από την άλλη, οι «φύλακες» δούλευαν σε βάρδιες, φορώντας στρατιωτικές στολές και ειδικά γυαλιά ηλίου που απέτρεπαν την απευθείας βλεματική επαφή. Κρατούσαν αστυνομικό γκλομπ και αποκαλούσαν τους «φυλακισμένους» αποκλειστικά με αριθμούς.

Το πείραμα γρήγορα κλιμακώθηκε και ο Ζιμπάρντο έχασε τον έλεγχό του. Οι φυλακισμένοι υπέφεραν -αλλά και αποδέχτηκαν- σαδιστικές κι εξευτελιστικές συμπεριφορές. Τα υψηλά επίπεδα στρες σταδιακά τους οδήγησαν από τη στάση εξέγερσης απέναντι στις συνθήκες, στην απώθηση της πραγματικότητας και την αποδοχή πειθήνιου ρόλου. Μέχρι το τέλος του πειράματος πολλοί είχαν φανερώσειέντονες συναισθηματικές ενοχλήσεις.

Το πείραμα της φυλακής του Στάνφορντ έληξε στις 20 Αυγούστου του 1971, έξι μέρες μετά την έναρξή του, αντί για δεκατέσσερις όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί. Εκείνη τη μέρα ο Ζιμπάρντο κάλεσε «φρουρούς» και «φυλακισμένους» για να ανακοινώσει ότι η «φυλακή» έκλεισε.

Τα αποτελέσματα του πειράματος φαίνεται πως καταδεικνύουν το ευεπηρέαστοκαι την υπακοή των ανθρώπων, όταν τους παρασχεθεί μια νομιμοποιημένη ιδεολογία καθώς και κοινωνική και θεσμική υποστήριξη.

Γίνεται έτσι συμβατό με το επίσης πολύ γνωστό πείραμα του καθηγητή Μίλγκραμ, το οποίο έλαβε χώρα στα μέσα του εικοστού αιώνα στο πανεπιστήμιο Yale των ΗΠΑ και σόκαρε τη φοιτητική και ακαδημαϊκή κοινότητα του πανεπιστημίουκαταδεικνύοντας ότι καθημερινοί άνθρωποι εκπλήρωναν εντολές -κάτω από εφάμιλλες συνθήκες «νομιμοποίησης»- που οδηγούσαν στη φαινομενική χορήγηση ισχυρότατων ηλεκτρικών σοκ σε άλλους συμμετέχοντες.

Επιστήμονας επανέλαβε το «Πείραμα»

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να γίνουν βασανιστές, αν τους το ζητήσουν.

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Η κοινή γνώμη σοκαρίστηκε, όταν το 1961 ο καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ Στάνλεϊ Μίλγκραμ πραγματοποίησε το διάσημο πλέον και ανατριχιαστικό «Πείραμα» του, που έγινε και ομώνυμη ταινία, δείχνοντας ότι οι εθελοντές ήσαν πρόθυμοι να κάνουν ηλεκτροσόκ σε μια άλλη ομάδα εθελοντών, κάτω υπό ορισμένες συνθήκες.

Ποτέ μέχρι τώρα επιστήμονας -τουλάχιστον που να το παραδεχτεί- δεν είχε τολμήσει να κάνει κάτι ανάλογο. Τώρα, όμως κάποιος τόλμησε: ο καθηγητής Τζέρι Μπέργκερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Σάντα Κλάρα, ο οποίος το 2008, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Reuters, διαπίστωσε ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει μετά από σχεδόν μισό αιώνα. Οι άνθρωποι είναι πάντα διατεθειμένοι και υπάκουοι να λειτουργήσουν σαν βασανιστές των άλλων, κάνοντάς τους επώδυνα ηλεκτροσόκ, αρκεί κάποια προσωπικότητα, περιβεβλημένη με κύρος και εξουσία, να τους ενθαρρύνει για κάτι τέτοιο.

Η νέα έρευνα έδειξε ότι σχεδόν τρεις στους τέσσερις εθελοντές (το 70%) συνέχισαν να κάνουν ηλεκτροσόκ στους εθελοντές-θύματα ή τουλάχιστον πίστευαν ότι κάνουν, αφού, χωρίς να το γνωρίζουν, οι «εθελοντές-θύματα» δεν ήσαν παρά ηθοποιοί, που προσποιούνταν ότι υποφέρουν από την εκκένωση του ηλεκτρικού ρεύματος.

«Επιβεβαιώσαμε αυτό που είχε ανακαλυφθεί στο προηγούμενο πείραμα: αν οι άνθρωποι βρεθούν σε ορισμένες συνθήκες, θα αντιδράσουν με αναπάντεχους και συχνά ενοχλητικούς τρόπους. Η προηγούμενη έρευνα διατηρεί ακόμα την ισχύ της», δήλωσε ο Μπέργκερ.

Στο προηγούμενο πείραμα του Μίλγκραμ οι ηθοποιοί-θύματα προσποιούνταν ότι υπέφεραν όταν η ισχύς του ηλεκτροσόκ ήταν 150 βολτ, αλλά οι βασανιστές-εθελοντές δεν δίστασαν να αυξήσουν την ισχύ του ρεύματος μέχρι και στο μέγιστο (τα 450 βολτ).

Ο Μπέργκερ τροποποίησε κάπως το επαναληπτικό του πείραμα, σταματώντας την ισχύ του ηλεκτροσόκ στα 150 βολτ. Όμως το 70%των «βασανιστών» (ηλικίας 20-81 ετών και «μέσοι» Αμερικανοί πολίτες), ήθελε να αυξήσει την ισχύ του ρεύματος πάνω από αυτό το επίπεδο, όταν ο Μπέργκερ τους διέταζε να σταματήσουν στα 150 βολτ.

Σύμφωνα με τον Μπέργκερ, το νέο πείραμα, που δημοσιεύτηκε στο ψυχολογικό περιοδικό «American Psychologist», μπορεί να εξηγήσει εν μέρει τις καταχρηστικές συμπεριφορές των δεσμοφυλάκων προς τους κρατούμενους στη φυλακή Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ ή των ναζιστών στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Ο Αμερικανός ψυχολόγος επεσήμανε ότι πρέπει να είναι κανείς επιφυλακτικός όταν κάνει το «άλμα» από τις εργαστηριακές μελέτες στις πολύπλοκές συμπεριφορές στην πραγματική κοινωνία, σχετικά με ζητήματα όπως η γενοκτονία.

Όμως πρόσθεσε ότι είναι σημαντικό να κατανοηθούν καλύτερα εκείνοι οι ψυχολογικοί παράγοντες που συμβάλλουν, ώστε οι άνθρωποι να δρουν με τόσο απρόσμενο και ανεπιθύμητο τρόπο, κυρίως επειδή είναι επιρρεπείς στο να υπακούουν τους ανθρώπους-σύμβολα της εξουσίας.

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Οι 10 αρχές του Γκάντι:


Οι 10 αρχές του Γκάντι:


1. «Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.»
Εάν αλλάξεις τον εαυτό σου, θα αλλάξεις τον κόσμο σου. Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, τότε θα αλλάξουν οι ενέργειές σου, αλλά και το πώς αισθάνεσαι. Και με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος γύρω σου θα αλλάξει. Όχι μόνο γιατί πλέον θα βλέπεις το περιβάλλον σου μέσω νέων «φακών» σκέψης και συναισθημάτων, αλλά και γιατί η αλλαγή μέσα σου μπορεί να σου επιτρέψει να αναλάβεις δράση με τρόπους που δεν είχες ποτέ φανταστεί.

2. «Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου»
Το τι νιώθεις και το πώς αντιδράς σε κάτι, είναι πάντα δική σου επιλογή. Μπορεί να υπάρχει ένας «κανονικός» ή ένας κοινός τρόπος αντίδρασης σε διαφορετικά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις τις δικές σου σκέψεις, αντιδράσεις και συναισθήματα σχεδόν στα πάντα. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεσαι, να αντιδράς υπερβολικά ή αρνητικά. Τουλάχιστον όχι κάθε φορά και όχι άμεσα. Μερικές φορές, αντιδρούμε αντανακλαστικά και όχι συνειδητά.

3. «Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού»
«Το 'οφθαλμόν αντί οφθαλμού' μπορεί να οδηγήσει μόνο στο να τυφλωθεί όλος ο κόσμος»
Το να καταπολεμάς το κακό με κακό δε πρόκειται να σε βοηθήσει. Μπορείς πάντα να επιλέγεις τον τρόπο αντίδρασής σου στις καταστάσεις. Όταν ενσωματώσεις αυτόν τον τρόπο σκέψης στη ζωή σου, τότε θα μπορείς να αντιδράς με ένα τρόπο που θα είναι πιο χρήσιμος για εσένα και για τους άλλους. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι με το να συγχωρείς και να ξεχνάς το παρελθόν, θα προσφέρεις σε εσένα και τους γύρω σου μία μεγάλη υπηρεσία; Το να σπαταλάς το χρόνο σου σε αρνητικές εμπειρίες, από τη στιγμή που έχεις πάρει όλα τα μαθήματα από αυτές, δεν θα σου προσφέρει τίποτα. Το πιο πιθανό θα είναι να προκαλέσεις στο εαυτό σου περισσότερο πόνο και να τον παραλύσεις καθιστώντας τον ανίκανο να αναλάβει δράση όταν θα πρέπει.

4. «Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον. Είμαι αφοσιωμένος στην παρούσα στιγμή. Ο Θεός δεν μου έδωσε τον έλεγχο της επόμενης στιγμής, αλλά αυτής»
Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις την εσωτερική αντίσταση που συχνά σε σταματά από την ανάληψη δράσης, είναι να μείνεις στο παρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να είσαι δεκτικός. Γιατί; Επειδή, όταν ζεις στο παρόν, δεν ανησυχείς για την επόμενη στιγμή που ούτως ή άλλως δεν μπορείς να ελέγξεις.

5. «Μια ουγκιά δράσης αξίζει περισσότερο από ένα τόνο διαδασκαλίας »
Χωρίς δράση δεν συμβαίνει τίποτα. Το αναλάβει όμως κανείς δράση είναι πολύ δύσκολο και συνήθως υπάρχει μεγάλη εσωτερική αντίσταση. Έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στη διδασκαλία και επαναπαύονται νομίζοντας ότι έτσι προοδεύουν. Τα βιβλία προσφέρουν γνώση, η δράση όμως την μεταφράζει σε κατανόηση..

6. «Είναι ανόητο να είσαι πολύ σίγουρος για την σοφία σου. Είναι υγιές να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι και οι ισχυρότεροι μπορεί να αποδυναμωθούν και οι σοφότεροι μπορεί να σφάλλουν»
Όταν θεοποιείς ανθρώπους -ακόμη κι αν έχουν καταφέρει εκπληκτικά πράγματα- κινδυνεύεις να αποστασιοποιηθείς από αυτούς. Συχνά αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να πετύχεις παρόμοια κατορθώματα. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι κι αυτοί είναι ανθρώπινα πλάσματα όπως εσύ, άσχετα με το τι έχουν καταφέρει.

7. «Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν, και τότε κέρδισες»
Να είσαι ανθεκτικός στα σαμποτάζ που σου στήνει ο ίδιος σου ο εαυτός. Μόνο τότε, η εσωτερική σου αντίσταση θα ασθενήσει και θα σε επισκέπτεται όλο και λιγότερο. Βρες αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις και τότε θα βρεις και το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίσεις. Ένας λόγος που ο Γκάντι είχε τόσο μεγάλη επιτυχία με την μέθοδό της μη βίας, ήταν ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του δεν παραιτήθηκαν ποτέ.

8. «Βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων»
Όλοι έχουμε κάτι καλό μέσα μας. Αν στοχεύεις στη βελτίωση τότε είναι χρήσιμο να επικεντρώνεσαι στις καλές πλευρές των ανθρώπων. Όταν εστιάζεις στα θετικά στοιχεία των άλλων, έχεις ακόμα ένα κίνητρο για να τους βοηθήσεις. Με το να βοηθάς τους άλλους δεν κάνεις μόνο την δική τους ζωή καλύτερη. Με τον καιρό παίρνεις πίσω ότι έδωσες, ενώ οι άνθρωποι που βοήθησες τείνουν περισσότερο να βοηθήσουν άλλα άτομα. Έτσι, όλοι μαζί, δημιουργείτε μια θετική αλλαγή που δυναμώνει.

9. «Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέπτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους»
«Πάντα να στοχεύεις στην πλήρη αρμονία της σκέψης, των λόγων και των πράξεων. Πάντα να στοχεύεις στο να εξαγνίζεις τις σκέψεις σου και όλα θα είναι καλά».
Μία από τις καλύτερες συμβουλές για την βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων είναι να συμπεριφέρεσαι με συνέπεια και να επικοινωνείς με αυθεντικό τρόπο. Στους ανθρώπους αρέσει αυτό και ο νους γαληνεύει όταν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες. Όταν είσαι αληθινός δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα γιατί η γλώσσα του σώματός σου και ο τόνος της φωνής σου -τα οποία κάποιοι λένε ότι είναι το 90% της επικοινωνίας- είναι συντονισμένα με τις σκέψεις σου.

10. «Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής. Αυτός που προσπαθεί να διατηρήσει τα δόγματά του για να φαίνεται συνεπής στους άλλους, οδηγεί τον εαυτό του σε λάθος δρόμο»
Υπάρχουν φορές που είσαι ασυνεπής ή που δίνεις την εντύπωση πως δεν ξέρεις τι κάνεις. Αυτό είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να διατηρείς παλιές απόψεις που ξέρεις ότι είναι λανθασμένες από φόβο μην σε κρίνουν οι άλλοι. Μην το κάνεις. Επέλεξε να αναπτύξεις την σκέψη σου και να εξελιχθείς.


Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

CODEX ALIMENTARIUS - η διατροφική γενοκτονία


Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται στην Ελλάδα τον Απρίλιο!
· Θα συνοδεύεται από την απαγόρευση οικιακών καλλιεργειών!
· Θα τρώμε αυτά που θα μας ετοιμάζουν, χωρίς να γνωρίζουμε τι περιέχουν
Τα γεγονότα προχωρούν με τρομερή ταχύτητα δίχως να μας αφήνουν περιθώρια για αδράνεια. Όσο οι αλήτες τηλεκανίβαλοι, κάνουν προπαγάνδα κρατώντας μας υπνωτισμένους, κάποιοι σχεδιάζουν το μέλλον μας αθόρυβα. Στείλτε παντού το παρόν άρθρο, όσο είναι νωρίς. Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται στην Ελλάδα τον Απρίλιο!

Εάν υπάρχει ένα εργαλείο με το οποίο μπορείς να ελέγξεις απόλυτα τον άνθρωπο, αυτό είναι η ίδια του η τροφή, το αγαθό με το οποίο .. εξασφαλίζει την επιβίωση του. Πίσω απ' τον περίφημο διατροφικό κώδικα κρύβεται μια εφιαλτική πραγματικότητα. Ο κώδικας ισχύει επίσημα από το 1963 με τη σύμπραξη του οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAQ) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), όπου και δημιουργήθηκε η επιτροπή που λειτουργεί πίσω απ' τον κώδικα, επιτροπή η οποία υπάγεται στον Ο.Η.Ε..

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ
Η ιστορία του κώδικα alimentarius αρχίζει το 1893 στην Αυστροουγγαρία. Αιτία ήταν τα προβληματα που είχαν προκύψει κατά την εκδίκαση υποθέσεων για θέματα διατροφής και τροφίμων τα οποία έκαναν επιτακτική την ανάγκη να υπάρξει ένας κοινός κανονισμός. Ο κανονισμός αυτός, εφαρμόστηκε επιτυχώς έως το 1918, όταν διαλύθηκε η Αυστροουγγαρία.

Ο κώδικας όμως δεν ξεχάστηκε. Χρόνια αργότερα έκανε και πάλι την εμφάνισή του σε ένα εντελώς διαφορετικό πνεύμα του ελέγχου του πληθυσμού μέσα από τη διατροφή. Ιθύνων νους της νέας ιδέας ήταν ο Fritz derMeer. Πρόεδρος της εταιρίας I.G.FARBEN. Η εταιρία I.G.FARBEN κατασκεύαζε όπλα, πυρομαχικά για το ναζιστικό στρατό καθώς και ειδικό το αέριο μαζικής εξόντωσης των κρατούμενων. Ο Fritz derMeer καταδικάστηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης για πολλαπλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αλλά λίγα χρόνια μετά αποφυλακίστηκε. Λίγους μήνες μετά πρότεινε την επαναφορά του κώδικα Alimentarius ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού μέσω της τροφής. Ο ΟΗΕ με απόφαση του, το 1962 ενεργοποιεί ξανά τον κώδικα με το επιχείρημα της προστασίας των καταναλωτών. Η "φονική" εταιρία του δεν εξαφανίστηκε, αλλά διασπάστηκε σε τρεις νέες μεγάλες εταιρείες φαρμάκων: τις πολύ γνωστές Bayer, Hoechst και Basf!


Ο ΝΕΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ (USA: Νόμος S-510)

Το θέμα δε θα ήταν φοβερό αν ο κώδικας όντως ακολουθούσε την αρχική του λογική. Ο κώδικας αναγράφει πλέον μόνο τα διατροφικά είδη που επιτρέπονται και ορίζει αυτομάτως παράνομη κάθε παρέκκλιση απ' τα επιτρεπόμενα.

Έως και σήμερα η υιοθέτηση όλων των διατάξεων του κώδικα δεν ήταν υποχρεωτική για όλα τα κράτη. Ωστόσο, μετά και την τελευταία συνεδρίαση της επιτροπής το 2008 στην Ελβετία, όπου οι ΗΠΑ τέθηκαν επικεφαλής της επιτροπής, οι παράγραφοι για τα πολυβιταμινούχα τρόφιμα ενεργοποιήθηκαν και η εφαρμογή του κώδικα γίνεται πλέον υποχρεωτική για όλες τις χώρες του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου).

Κάθε χώρα που θα υποδεχτεί τον κώδικα θα είναι υποχρεωμένη να μην εμποδίζει με κανένα τρόπο την ελεύθερη εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, ζώων και επικίνδυνων χημικών. Οποιαδήποτε αντίσταση στον κώδικα θα θεωρείται συγκαλυμμένη παρεμπόδιση του εμπορίου και θα έχει ως συνέπεια οικονομικές κυρώσεις για τη χώρα που θα αντιδράσει. Επίσης η χώρα εκείνη δε θα μπορεί να εισάγει ή να εξάγει κανένα προϊόν διατροφής. Στην Ελλάδα εισάγουμε το 60% της διατροφής μας. Μια αντίσταση λοιπόν στον κώδικα θα σήμαινε οικονομική καταστροφή. Λύση υπάρχει αν αξιοποιήσουμε τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις αλλά πλέον δεν υπάρχουν κίνητρα εξασφάλισης και διαβίωσης του αγρότη κι έτσι η γη ηθελημένα ερημώνει για να δοθεί μια νύχτα σε επιτηδείους.


Η Ελλάδα εκτός του ότι συμμετέχει στον ΠΟΕ , τυγχάνει να είναι μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης, που σημαίνει ότι επίσημος διαπραγματευτής σε όλες τις συμφωνίες είναι η ευρωπαϊκή επιτροπή. Οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα τηρούν σιγή ιχθύος. Γνωρίζουν αλλά επικαλούνται τη θέση τους και δε θέλουν να μιλήσουν (πρόεδρος ΕΦΕΤ κ.α.)

ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ


Με την εφαρμογή του κώδικα, βιταμίνες A, B, C, D, ιχνοστοιχεία όπως ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο θα είναι παράνομα, όταν οι ποσότητές θα είναι θεραπευτικές. Ο νέος κώδικας θα απαγορεύει τη χρήση θρεπτικών ουσιών όπως βιταμίνες ή μέταλλα οι οποίες λαμβάνονται για πρόληψη ή την αντιμετώπιση κάποιας πάθησης. Αυτές οι ουσίες θα χαρακτηρίζονται ως τοξικές και δηλητήρια. Αυτό σημαίνει ότι θα απαγορεύεται ακόμη και η συνταγή γιατρού, που δίνει συμπληρώματα διατροφής ή φάρμακα με βιταμίνες, ακόμα κι αν κάποιος τα έχει πραγματικά ανάγκη.
Συγκεκριμένα η δοσολογία θα περιορίζεται μονό στο 15% της συνιστώμενης ποσότητας. Η θεραπεία θα υπάρχει με άλλα φάρμακα των εταιριών τα οποία θα κοστίζουν πολύ περισσότερο. Το ίδιο απαγορευμένες θα είναι και οι διατροφικές συμβουλές που έχουν να κάνουν με την ενίσχυση της διατροφής, μέσω της λήψης θρεπτικών ουσιών. Τα τρόφιμα θα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε ελέγχους για τις ποσότητες που εμπεριέχουν και θα τροποποιούνται με ακτινοβολία, έτσι ώστε να αποβάλλουν οποιαδήποτε πλεονάζουσα "τοξική" ουσία. η λίστα των θρεπτικών ουσιών που θα επιτρέπονται θα είναι αρκετά περιορισμένη.

Εκτός του ότι ο κώδικας θα θέσει εκτός λίστας, σημαντικά συστατικά για την ανθρώπινη διατροφή, την ίδια στιγμή προστίθενται σ' αυτές κάποιες επιβλαβείς ουσίες, όπως για παράδειγμα το φθόριο, το οποίο παράγεται από βιομηχανικά απόβλητα. Ήδη το 66% του νερού των ΗΠΑ φθοριώνεται.

[Το φθόριο πρωτοχρησιμοποιήθηκε στο Γκουλάγκ επειδή ανακαλύφθηκε ότι οι κρατούμενοι που έπιναν νερό με φθόριο ήταν συγκαταβατικοί κ μπορούσες έτσι εύκολα να τους ελέγξεις και να τους χειραγωγήσεις. Πλέον το συναντάμε σχεδόν σε όλες τις οδοντόκρεμες κ αρκετά κράτη πλέον φθοριώνουν το νερό].

Πέρα από τη λίστα των παράνομων "τοξικών" συστατικών των τροφών, η επιτροπή Alimentarius ανοίγει το δρόμο στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, αλλά και ζώα που θα παράγουν την τροφή μας.

Ο νέος κώδικας προβλέπει ότι οι αγελάδες που θα παράγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα, θα λαμβάνουν υποχρεωτικά την αυξητική ορμόνη rBGH της διαβόητης πολυεθνικής Monsato.κίνδυνο ασθενειών του πλανήτη. Κάθε ζώο που θα χρησιμοποιείται για τη διατροφή μας θα υφίσ
Ήδη το αγελαδινό γάλα αποτελεί το νούμερο 1
ταται αγωγή με υποκλινικά αντιβιοτικά και αυξητικές ορμόνες επίσης υποχρεωτικά. Ο κώδικας απαιτεί κάθε είδους τροφής να υφίσταται επεξεργασία με ακτινοβολία εκτός κ αν καταναλώνεται ωμό και σε τοπικό επίπεδο. Ο κώδικας συμπεριλαμβάνει φυσικά και τα βιολογικά προϊόντα που πλέον βιολογικά θα θεωρούνται όταν και σε αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί κτηνιατρικά φάρμακα, αυξητικές ορμόνες κτλ. κατά συνεπεία μάλλον οποίος θέλει θα το βαφτίζει βιολογικό.



Ακόμη και εξαιρετικά επικίνδυνα εντομοκτόνα όπως το DDT, για το οποίο στο παρελθόν είχε δημιουργηθεί σάλος όταν αποδείχτηκε η καρκινογόνα επίδρασή του, θα εισαχθούν και πάλι στο εμπόριο. Το DDT, η διελδρίνη η αλδρίνη, το εξαχλωροβενζόλιο και το camphechlor κρίθηκαν από 176 χώρες επικίνδυνα και απαγορευτήκαν το 1991 στη σύνοδο της Στοκχόλμης. Και όμως, επιστρέφουν κανονικά και με το νόμο 7 απ' τα 9 απαγορευμένα επικίνδυνα εντομοκτόνα!!! Πολλές λειτουργίες και συστήματα ενζύμων του ανθρώπου μοιάζουν με αυτά των εντόμων, οπότε ο νοών νοητό...διαφορές παθήσεις που οφείλονται στην υποδιατροφη και στους προαναφερθέντες παράγοντες, είναι οι πλέον επικερδείς όπως ο καρκίνος, ο ζαχαρώδης διαβήτης, καρδιαγγειακές παθήσεις κ.α.

Άλλη μια ουσία που θα επιτρέπεται με το νέο κώδικα, είναι η αφλατοξίνη, καθώς επίσης και η συσσώρευσή της σε υψηλά ποσοστά στο γάλα. Η συγκεκριμένη ουσία είναι η δεύτερη πιο καρκινογόνα και συναντάται σε μουχλιασμένες ζωικές τροφές.

Είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ' τον κώδικα. θυμίζουμε, ότι ο εμπνευστής του κώδικα ήταν ο ιδρυτής τριών πανίσχυρων σήμερα φαρμακοβιομηχανιών.
ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΦΥΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΣΤΙΣ 1-4-2011

ο κώδικας διατροφής εδώ κ περισσότερο από 10 χρονιά επιταχύνεται κ επεκτείνεται. 185 χώρες έχουν ενσωματώσει τον κώδικα διατροφής στα νομικά τους συστήματα. στην πλήρη εφαρμογή του αν καταφέρουν να περιορίσουν τις αντιδράσεις μας, θα είναι καταστρεπτικές για την ανθρωπότητα και γενικά για τη ζωή μας. Προς το παρόν γίνονται "εμβολιασμοί" με οδηγίες προς τα κράτη, με θέσπιση νόμων που καλλιεργούν το έδαφος για την πλήρη εφαρμογή του. Ίσως απ' το 2017 να δούμε πράματα κ θάματα. Από 1 Απριλίου 2011 μπαίνει σε εφαρμογή μια οδηγία της ευρωπαϊκής ένωσης η οποία θα εφαρμοστεί και απ' την Αγγλία, η οποία περιλαμβάνει τα φαρμακευτικά παραδοσιακά προϊόντα φυτικής προέλευσης.

Στην Ελλάδα ψηφίστηκε από "επιτροπή", κατά τον προσφιλή τρόπο, προκειμένου να διατηρείται η ανωνυμία. Απ' τις 1 Απριλίου 2006 και για τα επόμενα 5 χρονιά δόθηκε περιθώριο να κατοχυρωθούν φυτικά προϊόντα. Κατοχυρώθηκαν λοιπόν μόλις 183. Μονό αυτά τα προϊόντα αποτελούν εμπορεύσιμο είδος κ κατά "ναπολεόντειο" νομό το εμπόριο άλλων φυτικών προϊόντων που δεν περιλαμβάνει η λίστα είναι παράνομο, επομένως δε θα υπάρχει στα ράφια των καταστημάτων. Αν υπάρξει κατανάλωση κάποιου φυτικού προϊόντος στο σπίτι, που δεν περιλαμβάνεται στη λίστα και ως εκ τούτου δεν έχει περάσει από έλεγχο φαρμακοβιομηχανίας, ο καταναλωτής μπορεί να έχει πρόβλημα με το νόμο. Ναι, μπορεί να μηνυθεί π.χ. μια μητέρα για το τσάι που έφτιαξε στο παιδί κ αυτό έπαθε ενδεχομένως μια άσχετη αρρώστια κτλ. Επίσης η οδηγία απαγορεύει συμπληρώματα διατροφής, απαγόρευση εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας, κλείσιμο των σχολών ομοιοπαθητικής που ως γνωστό αυτός ο τρόπος θεραπείας είναι φιλικός προς το σώμα μας κ όχι επιθετική ιατρική με παρενέργειες. Απαγόρευση βιβλίων σχετικά με τη χρήση βοτάνων και ιχνοστοιχείων κ.α.

Το φυτικά προϊόντα έχουν ελάχιστο κόστος παραγωγής καθώς είναι προϊόντα της φύσης. εφόσον όμως εμπορευτούν ως εκχύλισμα, επεξεργασία, συσκευασία κτλ από τις φαρμακευτικές εταιρίες, ανεβαίνει 1000 φορές πάνω η αξία τους. 1 στρέμμα ελληνικής αγρίας φύσεως η φαρμακευτική εταιρία υπολογίζεται ότι μπορεί να έχει κέρδος το χρόνο από 10000-20000 ?. Πρόσφατα η κυβέρνηση θέλησε να ψηφίσει νομό για τις περιοχές νατούρα οι οποίες ήδη καταλαμβάνουν το 23% της Ελλάδος όταν στα υπόλοιπα κράτη του κόσμου δεν υπερβαίνει το 4%. Αυτές οι περιοχές είναι έτοιμες να παραδοθούν προς εκμετάλλευση από φαρμακευτικές κ λοιπές εταιρίες και για τον ίδιο λόγο πρέπει να σκεφτούμε αν είναι τυχαία η απελευθέρωση του επαγγέλματος των φαρμακοποιών καθώς εμπεριέχει ορούς που τείνουν στα παραπάνω.

Αξίζει ακόμα να σημειωθούν οι ενέργειες του πρωθυπουργού μας Γ.Α.Π. που δε χάνει ευκαιρία να δίνει πρώτος το καλό παράδειγμα κ να αποδεικνύει για ποιους δουλεύει. Πριν λίγους μήνες υπέγραψε την εισαγωγή μεταλλαγμένο σπόρο πατάτας, ειδικώς για τη χωρά μας και όχι για τα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης. Έρευνες γνωστών έδειξαν πως ο μεταλλαγμένος αυτός σπόρος πατάτας προκαλεί γεννητικές μεταλλάξεις.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως η νέα τάξη πραγμάτων τα τελευταία λίγα χρονιά προχωράει με βήματα γοργά. Κάτω απ' το δόγμα του σοκ που υποβάλλουν τον άνθρωπο μας περιμένουν αλλαγές που δε μπορεί ο μέσος νους να συνειδητοποιήσει. Ενδεχομένως ο μέσος νους να είναι αποχαυνωμένος απ' τον έλεγχο κ την προπαγάνδα που του ασκείται με ποικίλους τρόπους . Έτσι αδυνατούν να αντιληφθούν το βαθμό έλλειψης συνειδητότητας.
Στον «κώδικα διατροφής» ταιριάζει περισσότερο η ονομασία «κώδικας διαστροφής». Σε κάποιους θα φανούν ακραία όλα αυτά που διάβασαν. Μήπως όμως δε γνωρίζουμε την ιστορία του παρανοϊκού συλλογικού νου; Ας είμαστε λοιπόν σε εγρήγορση κ ας μοιραστούμε τις γνώσεις μας υπερασπιζόμενοι τα φυσικά δικαιώματα μας.

Φόβος: Ο Δούρειος Ίππος της Εξουσίας

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΚΕΨΗΣ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ


Παγκόσμια Ημέρα Σκέψης!…Μάλλον πρόκειται για τη πιο σημαντική από τις διάσπαρτες σ’ όλο το έτος Παγκόσμιες Ημέρες, αφού είναι η κατ’ εξοχήν αρμόζουσα γιορτή στο «έλλογο όν», όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται ο άνθρωπος. Αλλά και για την πιο ανέξοδη, αφού δεν γιορτάζεται ούτε με λουλούδια ούτε με γλυκά, ούτε με άλλα δώρα. Αρκεί και μόνο να σκεφτούμε ελεύθερα, απεριόριστα, ανεπηρέαστα. Να σκεφτούμε ότι το υπαρξιστικό «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω» ισχύει ανάλογα με το τι και το πώς σκέφτομαι.

Να σκεφτούμε ότι και το αντίστροφο: «Υπάρχω, άρα σκέφτομαι» ισχύει ανάλογα με το περιεχόμενο που δίνομε στο «υπάρχω» (από το πώς βλέπουμε την ποιότητα ζωής). Αν ζούμε σαν αγοραστικές/καταναλωτικές μηχανές, σαν πεπτικοί σωλήνες ή σαν άκριτα μόρια της κοινωνικής μάζας, προφανώς δεν «υπάρχομε» ως «άνω θρώσκοντες» άνθρωποι.

Να σκεφτούμε αν η ζωή μας είναι γεμάτη από σκέψεις χωρίς πράξεις! Και αν τα αιτία της απραξίας μας είναι υποκειμενικά ή αντικειμενικά.

Να σκεφτούμε αν η ζωή μας είναι γεμάτη από πράξεις χωρίς σκέψεις!

Να σκεφτούμε τι ισχύει για μας: Το σκέφτομαι και αποφασίζω ή αποφασίζω χωρίς να σκέφτομαι; Το σκέφτομαι και ψηφίζω (γράφω, μιλώ, ψωνίζω) ή ψηφίζω χωρίς να σκέφτομαι( γράφω, μιλώ, ψωνίζω);

Να σκεφτούμε τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή, γιατί ζούμε, για ποιους ζούμε, με ποιους δεν πρέπει να ζούμε, τι δίνουμε, τι μας δίνουν, τι θα έπρεπε να μας δίνουν, τι κόσμο θέλουμε, τι κάνουμε για να τον αλλάξουμε, τι κάνουμε για να τον διατηρήσουμε.

Να σκεφτούμε σαν τους Πυθαγόρειους, που κάθε βράδυ έκαναν αυτοκριτική: «τι έκανα, τι δεν έκανα τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;».

Να σκεφτούμε πόσο σκεπτικιστές είμαστε απέναντι σε βεβαιότητες και πόσο βέβαιοι απέναντι σε σκεπτικισμούς.

Να βγάλουμε στην επιφάνεια σκέψεις ανομολόγητες, βασανιστικές, έμμονες, σκέψεις θετικές ή αρνητικές. Να τις καθίσουμε στο εδώλιο του κατηγορουμένου η στην έδρα του δικαστή μας

Να σκεφτούμε ποια η ευθύνη μας για τη γύρο κρίση: πολιτική, οικονομική, οικολογική, ηθικοπνευματική, κοινωνική, για τη δημιουργία της και το ξεπέρασμά της;
Να σκεφτούμε τι πραγματικά χρειάζονται οι τόσες συσκέψεις, διασκέψεις καισυνδιασκέψεις των μεγάλων όταν δεν δίνουν ουσιαστικές λύσεις στα μεγάλα και καθημερινά προβλήματα, όπως η ανεργία των νέων.

Να σκεφτούμε όπως ο Ναζίμ χικμέτ: «Αν δεν καείς εσύ, αν δεν καώ εγώ, πώς θα γίνουν τα σκοτάδια λάμψη;» Ή όπως Ν. Καζαντζάκης; « Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω»..
Σημ. Πρόκειται για Προσκοπική και Οδηγική επέτειο που γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1926, σε ανάμνηση της γέννησης του ιδρυτή του προσκοπισμού Λόρδου Μπέιντεν Πάουελ (Baden Powell). Την ημέρα αυτή τα μέλη της Παγκόσμιας Προσκοπικής Κίνησης στρέφουν τις σκέψεις τους στο νόημα της ύπαρξης του Προσκοπισμού αναζητώντας τρόπους πραγματοποίησης της βασικής αρχής των Προσκόπων: «Ο Πρόσκοπος είναι Φίλος προς κάθε άνθρωπο και Αδελφός προς κάθε Πρόσκοπο». Η επέτειος όμως παίρνει ευρύτερες προεκτάσεις, μια και στη σκέψη δεν μπορεί να μπει περιορισμός.

Redwood

«Έχω μια βαθιά αγάπη για τα δάση Redwood βόρειας Καλιφόρνιας. Αυτό είναι η καλύτερη προσπάθειά μου να συλλάβω το σεβασμό που αισθάνομαι στην παρουσία αυτών των γιγάντων.

TREE

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

James-Sometimes

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ



Η χρήση των ελβετικών αυτοκινητόδρομων και οδών ταχείας κυκλοφορίας υπόκειται για όλα τα μηχανοκίνητα οχήματα σε υποχρέωση πληρωμής διοδίων. Για μηχανοκίνητα οχήματα με μέχρι 3,5 t (ΕΙΧ, μοτοσικλέτες και τροχόσπιτα) υπάρχει υποχρέωση ειδικού σήματος (βινιέτας).
Πριν από τη χρήση αυτοκινητοδρόμων και οδών ταχείας κυκλοφορίας πρέπει να αγοραστεί μία βινιέτα, η οποία ισχύει για απεριόριστες διαδρομές σε όλους τους αυτοκινητόδρομους και οδούς ταχείας κυκλοφορίας.
Μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας ταξίδεψαν αυτή την εβδομάδα στο εξωτερικό, βρέθηκαν με ΙΧ επιβατικό αυτοκίνητο στην Ελβετία και αγόρασαν μια vignette.
Το κόστος της; 31 Ευρώ για όλο το χρόνο, δηλαδή μέχρι το τέλος του 2010, με τη δυνατότητα χρήσης απεριόριστων διαδρομών,εννοείται και των πολυάριθμων τούνελ της ορεινής χώρας.

Δηλαδή, ο Ελβετός πολίτης πληρώνει 31 ευρώ το χρόνο
και έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί ελεύθερα ολόκληρο το εθνικό οδικό δίκτυο της χώρας του.

Ο Έλληνας πολίτης, π.χ. ο κάτοικος Κατερίνης που εργάζεται στην Θεσσαλονίκη και πηγαινοέρχεται καθημερινά,
πληρώνει 1.392 Ευρώ μόνο γι αυτή τη διαδρομή και μόνο για 20 εργάσιμες Χ 12 μήνες Χ 5,80 και ΟΧΙ για 365 μέρες !!
και δεν έχει τη δυνατότητα αγοράς εκπτωτικής κάρτας, όπως συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο!
Οι Ελβετοί συνάδελφοι των φίλων μας δεν μπορούσαν να το πιστέψουν, λέγοντας: «Αυτό λέγεται κλοπή!».
Οι δε πολιτικοί που υπέγραψαν την παραχώρηση της χρήσης των εθνικών μας δρόμων, κάτω από τέτοιους όρους, είναι πουλημένα τομάρια!
Αυτό, το τελευταίο, δεν είπαν οι Ελβετοί! Το είπαν οι Τσέχοι που καθόταν στο ίδιο τραπέζι!
Κι εμείς βέβαια τους εξηγήσαμε, πως απλά «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ».

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΟΣ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ




Άκουσα με έκπληξη ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει να δώσει κίνητρα στα νεαρά ζευγάρια, ώστε να κατοικήσουν στο κέντρο της πόλης- για την Αθήναμιλάμε - όπως επίσης και σε επιχειρήσεις που θα δραστηριοποιηθούν στο λεγόμενο ιστορικό κέντρο της... «Ελληνικής» πρωτεύουσας . Μπορεί να ακούγεται σαν ανέκδοτο, ωστόσο η πραγματικότητα που ζούμε σε αυτή τη χώρα έχει καταντήσει ανέκδοτο και μάλιστα επικίνδυνο. Πώς έδιναν κάποτε κίνητρα για τις παραμεθόριες περιοχές που δεν πατούσε άνθρωπος; Ε, αυτό σκεφτήκαν να πράξουν και για το κέντρο της πρωτεύουσας κάποιες ιδιοφυίες της κυβέρνησης, αντί να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά και ριζικά το πρόβλημα.Πρόκειται για έμμεση παραδοχή μιας ιδιότυπης, όπως την έχω χαρακτηρίσει,κατοχής του Αθηναϊκού κέντρου από μετανάστες διαφόρων εθνικοτήτων. Η χώρα τελεί κατά κάποιον τρόπο υπό την ομηρία τού μεταναστευτικού της προβλήματος και πριν είναι αργά - το ξανατονίζω - πρέπει να παρθούν σοβαρά μέτρα αντιμετώπισής του άμεσα ! Τώρα (αν υποθέσουμε πως είμαστε τυχεροί και πώς υπάρχει χρόνος…) !! Το κέντρο της πόλης έγινε Καστελόριζο και η ελληνική κυβέρνηση παραχωρεί κίνητρα, μπας και φιλοτιμηθεί κανένας Έλληνας πολίτης αυτής της πόλης και κατοικήσει στην ευρύτερη περιοχή¨ μπας και πιστοποιηθεί η ελληνικότητα, πριν προλάβει ο ΣΚΑΙ να ετοιμάσει παραγωγή για τον διαχρονικό πολυπολιτισμικό χαρακτήρα του κέντρου της πρωτεύουσας! Αν δεν ήταν αυτή η ιστορία τόσο σοβαρή θα ήμασταν μάρτυρες της πιο κωμικής φάρσας που επινοήθηκε ποτέ…

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ


Λίγο πριν...
... εκπνεύσει το 2010, η ζωή στις πλούσιες συνοικίες της Νέας Υόρκης έμοιαζε πολύ με τις παλιές καλές μέρες πριν από την ύφεση. Στο χρηματιστήριο της πόλης, τα αφεντικά της Σίτιγκρουπ, απτόητα από τον ρόλο που είχε παίξει η εταιρεία τους στην οικονομική κρίση, εγκαινίαζαν ένα νέο χρηματιστηριακό προϊόν τους. Στου Σόθμπις, οι συλλέκτες έκαναν ρεκόρ όλων των εποχών, αγοράζοντας πολύτιμα πετράδια έναντι 49 εκατομμυρίων δολαρίων. Και στα μαγαζιά του Χάρι Σιπριάνι, που μόλις πριν από δύο χρόνια κόντευαν να κλείσουν, οι πελάτες σχημάτιζαν ατέλειωτες ουρές για ένα τραπέζι. Καμιά εκατοστή τετράγωνα πιο πέρα, στην καρδιά του Χάρλεμ, η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική. Εξώσεις, απολύσεις, ανεργία, άνθρωποι που έτρεχαν στην πρόνοια για κουπόνια.

Τέτοιες εικόνες...
... ανάκαμψης και ύφεσης δείχνουν σήμερα οι γειτονιές της Νέας Υόρκης. εικόνες ευημερίας και υπερβολής που πιστοποιούν την επιστροφή της οικονομικής ανάπτυξης. Και εικόνες στέρησης και βιοπάλης που ξεκαθαρίζουν ότι αυτή η ανάπτυξη δεν είναι για όλους.

Πενήντα επτά Κροίσοι της πόλης (μαζί τους και ο δήμαρχος
Μπλούμπεργκ) αύξησαν τη συνολική περιουσία τους στα 19 δισ. δολάρια την περασμένη χρονιά, την ίδια ώρα που άλλοι 200.000 Νεοϋρκέζοι κατέφευγαν στα λαϊκά συσσίτια. Ακόμη και πριν από την κρίση, όμως, τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα για όλους. Για τους λίγους, οι δεκαετίες του 1990 και του 2000 ήταν χρυσές, καθώς οι δίδυμες μηχανές της απελευθέρωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των φοροαπαλλαγών φυσούσαν αέρα στα πανιά τους. Τότε, το πλουσιότερο 5% της πόλης σχεδόν διπλασίασε τα εισοδήματά του. Για το υπόλοιπο 95% η ζωή ήταν αλλιώς. Ο ελάχιστος μισθός καθηλώθηκε, οι δουλειές έφυγαν στο εξωτερικό, η εργατική τάξη έφτυσε αίμα και η μεσαία τάξη αποδεκατίστηκε. Ετσι η Νέα Υόρκη έγινε η πιο άνιση αμερικανική μεγαλούπολη.

Ετσι ήταν...
... ο κόσμος της Νέας Υόρκης προτού χτυπήσει η ύφεση.

Και δεν αναμένεται να αλλάξει ούτε τώρα που η χώρα δείχνει να περνά στη φάση της ανάκαμψης. Στη διάρκεια της κρίσης, η κυβέρνηση διέθεσε τεράστια ποσά για να σώσει το τραπεζικό σύστημα. Οι τράπεζες δεν επιβίωσαν απλώς. Μάζεψαν πρωτοφανή κέρδη. Οπως και το χρηματιστήριο της πόλης. Δυστυχώς, όσοι δεν είναι τραπεζίτες ούτε χρηματιστές δεν βλέπουν σήμερα οφέλη από την επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη. Ομως, ούτε έξω από τη Νέα Υόρκη η εικόνα γι' αυτούς είναι πιο ρόδινη. Οπως δείχνει παναμερικανική έρευνα των οικονομολόγων
Αντριου Σαμ και Ισβαρ Χατιβάντα, η ύφεση έπεσε παντού στο κεφάλι των πιο φτωχών, καταστρέφοντας μαζικά τις δουλειές τους. Οι μικρομεσαίοι υπέστησαν σημαντικές απώλειες. Αλλά οι πλούσιοι την άντεξαν χωρίς να ιδρώσει το αυτί τους.

Η εικόνα...
... της Νέας Υόρκης δείχνει με τον καλύτερο τρόπο τη βάναυση γεωμετρία των ανισοτήτων που είναι απαράλλαχτη σε όλες τις δυτικές μεγαλουπόλεις. Πρίγκιπες και φτωχοί δεν πλήττονται όλοι το ίδιο από την κρίση, ούτε ωφελούνται όλοι το ίδιο από την ανάκαμψη.

---


Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΕΕΣ ΣΠΑΝΙΑ ΥΛΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ




Πολλά ακούγονται για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη αλλά λίγα γίνονται. Κατ΄ εμέ, το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις σε αυτή τη χώρα (πολιτικοί και λοιποί γραφειοκράτες) δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να κάνεις μια επένδυση και να συντηρείς μια επιχείρηση. Ακόμα περισσότερο, τι σημαίνει να προσπαθείς να κάνεις μια επιχείρηση κερδοφόρα καθώς ξεκινάς από το μηδέν.

Aς υποθέσουμε, για χάρη της κουβέντας, ότι τρεις φίλοι έχουν μια καλή ιδέα για μια online υπηρεσία. Επίσης να υποθέσουμε ότι και οι τρεις δουλεύουν την ήμερα, αλλά έχουν σκοπό να παλέψουν να μετατρέψουν την ιδέα τους σε μια κερδοφόρα επιχείρηση δουλεύοντας το βράδυ μέχρι αργά.





Οι τρεις αυτοί φίλιοι δεν έχουν κεφάλαια παρά θα εισφέρουν την προσωπική τους εργασία. Έχουν υπολογίσει ότι χρειάζεται περίπου δυο χρόνια ανάπτυξης και από εκεί και πέρα ευελπιστούν ότι θα είναι έτοιμοι να προσφέρουν αυτή την υπηρεσία ελπίζοντας σε πωλήσεις και κέρδη.

Λόγω του ότι αυτοί οι τρεις φίλοι είναι σοβαροί, θεωρούν πρέπον να ιδρύσουν μια εταιρεία, παρ΄ όλο που δεν λογαριάζουν να έχουν έσοδα για τουλάχιστον δύο χρόνια. Το ερώτημα είναι, από τη στιγμή που έχουν ελάχιστα κεφάλαια, σε ποια δικαιοδοσία θα πρέπει να ιδρύσουν αυτή την εταιρεία;



Αν φτιάξουν μια ΑΕ στην Ελλάδα, πέραν των αρχικών εξόδων που θα έχουν (€60.000 για την σύσταση και ένα σωρό άλλα νταβατζηλίκια), θα πρέπει να υπολογίσουν και τα εξής:

Μερικές δημοσιεύσεις τον χρόνο στο ΦΕΚ (κόστος 1.000 ευρώ τουλάχιστον), δημοσιεύσεις ισολογισμού σε τρεις εφημερίδες (κόστος 800 ευρώ), λογιστή (κόστος 2.000), επιμελητήριο (κόστος 400 ευρώ) και βέβαια θα πρέπει να πληρώνουν και το ταμείο τους, άσχετα αν δεν προβλέπεται να έχουν ούτε ένα ευρώ έσοδα τα επόμενα δύο χρόνια (κόστος, περίπου 9.000 ετησίως για τους τρεις). Στην καλύτερη των περιπτώσεων, οι τρεις αυτοί συνέταιροι θα έχουν περίπου €13.000 πάγια νομικά έξοδα το χρόνο για να είναι νομικά καλυμμένοι απέναντι στην πολιτεία.
Αντί όμως να επιλέξουν την Ελλάδα, διαλέγουν την Κύπρο ή τις ΗΠΑ για να κάνουν την ίδρυση. Το αρχικό κόστος είναι περίπου €1.000 και πέρα από ελάχιστα νομικά έξοδα το χρόνο (περίπου €1.000 αν όχι λιγότερο), δεν έχουν κανένα άλλο έξοδο. Το αρχικό κεφάλαια μιας εταιρείας τύπου ΑΕ σε Αμερική και Κύπρο είναι μηδέν.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι περισσότεροι δεν επιλέγουν να φτιάξουν μια εταιρεία στην Κύπρο ή τις ΗΠΑ (μακάρι να το έκαναν), αλλά αποφασίζουν να μην κάνουν τίποτα. Όταν λογαριάσει κανείς τη γραφειοκρατία (πέραν των όσων ανέφερα) και το Γολγοθά που θα πρέπει κάποιος να τραβήξει προκειμένου να ρισκάρει να κάνει κάτι στην Ελλάδα, οι περισσότεροι προτιμούν απλά να μην κάνουν τίποτα.

Αν η Ελλάδα έχει κάτι που αξίζει περισσότερο από τον χρυσό, είναι ένα ανθρώπινο δυναμικό που έχει πολύ καλές γνώσεις των σύγχρονων τεχνολογιών. Αν δεν κάνω λάθος (και διορθώστε με αν κάνω λάθος), η Ελλάδα έχει τους περισσότερους διπλωματούχους Phd αναλογικά προς τον πληθυσμό σε όλη την Ε.Ε. Δυστυχώς όμως όλο αυτό το ανθρώπινο κεφάλαιο μένει ανεκμετάλλευτο διότι το σύστημα τους εμποδίζει να προσπαθήσουν και να αναλάβουν ρίσκο.

Αν αυτή η κυβέρνηση θέλει πραγματικά να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα και κατ΄ επέκταση την ανάπτυξη, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει είναι να μηδενίσει το κόστος ίδρυσης μιας εταιρείας τύπου ΑΕ. Επίσης θα πρέπει να φτιαχτεί μια ανεξάρτητη αρχή για αυτό τον σκοπό που να εξυπηρετεί όλη την Ελλάδα. Τα καραγκιοζλίκια με τις νομαρχίες πρέπει να σταματήσουν. Επίσης θα πρέπει να φτιαχτεί μια κεντρική ηλεκτρονική πύλη όπου ο κάθε ένας θα μπορεί να ιδρύσει μια εταιρεία σε μηδέν χρόνο και με μηδέν κόστος όπως σε άλλες χώρες.

Όσο αναφορά το ΦΕΚ, οι ανακοινώσεις θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς έξοδα μέσα από μια ειδική πύλη και βέβαια θα πρέπει να καταργηθούν οι δημοσιεύσεις στις εφημερίδες και η υποχρέωση να είσαι γραμμένος στο “οικείο επιμελητήριο” κτλ. Το σημαντικότερο από όλα όμως είναι τα έξοδα στο ταμείο ΟΑΕΕ. Αυτά επίσης θα πρέπει να καταργηθούν.

Σε άλλες χώρες, η συνεισφορά στα συνταξιοδοτικά ταμεία (των ιδιοκτητών όχι των εργαζόμενων - όπου να τονίσω δεν προσφέρουν ιατρική κάλυψη) πληρώνονται μόνο και εφόσον η επιχείρηση είναι κερδοφόρα. Αν δηλαδή δεν έχει κέρδος η επιχείρηση, συνεισφορά δεν υπάρχει. Κάτι τέτοιο θα πρέπει να γίνει και εδώ. Είναι αδιανόητο να πρέπει κάποιος να πληρώνει ΟΑΕΕ χωρίς να έχει ούτε έσοδα και ούτε κέρδος.

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ανοίγουν όλα τα κλειστά επαγγέλματα σήμερα, δεν θα σωθούμε. Ναι μεν το άνοιγμα ενδεχομένως να βελτιώσει την παροχή ορισμένων υπηρεσιών και ενδεχομένως να δούμε και μειώσεις τιμών, αλλά μην νομίζετε ότι θα δημιουργηθεί ανάπτυξη και εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Η κυβέρνηση πρόσφατα είπε ότι θα δημιουργήσει one stop shops, όπου όλες τις διαδικασίες ιδρύσεως μιας επιχειρήσεις θα την αναλάβουν φατούρα τα ΚΕΠ. Αυτό είναι άλλο ένα μεγάλο λάθος. Κάτι τέτοιο δεν θα μειώσει τη γραφειοκρατία, καθώς δεν καταργούνται οι γραφειοκρατικές διαδικασίες για την ίδρυση μιας εταιρείας (δικηγόροι, συμβολαιογράφοι κτλ). Το μόνο που κάνει η κυβέρνηση είναι να αυξάνει τη γραφειοκρατία, καθώς τώρα θα υπάρχει ένα επιπλέον στρώμα ανθρώπων που ασχολούνται με τις διαδικασίες αυτές αντί οι ενδιαφερόμενοι.

Η Ελλάδα χρειάζεται να προσφέρει υπηρεσίες προστιθέμενης αξίας για να επιβιώσει. Όσο και αν μειωθούν οι εργατικές αποδοχές, πάντα κάπου αλλού τα μεροκάματα θα είναι μικρότερα. Για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την αγορά να αναλάβει ρίσκο. Παράλληλα όμως, θα πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις έτσι ώστε να μπορούν να αναλάβουν αυτό το ρίσκο τα νέα παιδιά με μηδενικό κόστος.

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τα μυαλά στην Ελλάδα να δημιουργήσουν τη νέα Google, τα εμπόδια είναι τόσο πολλά που μάλλον δεν θα προσπαθήσουν καν και δεν θα την δούμε ποτέ. Διότι για να δούμε μια νέα Google, θα πρέπει να δημιουργηθούν οι διαδικασίες για να μπορεί να ξεκινήσει από κάπου.

ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ



Σε υπολογισμό της συνολικής τεχνολογικής ικανότητας του κόσμου, δηλαδή πόσες πληροφορίες είναι σε θέση να αποθηκεύσει και να επεξεργαστεί η ανθρωπότητα, προχώρησαν οι επιστήμονες. Συνολικά, εκτιμάται ότι, αν ληφθούν υπόψη τόσο οι ψηφιακές όσο και οι αναλογικές συσκευές (όσες έχουν απομείνει), ο πλανήτης μας μπορεί να έχει σήμερα στη διάθεσή του γύρω στα 600 exabytes πληροφοριών, δηλαδή 600 δισεκατομμύρια Gigabytes.


Υπολογίζεται, μάλιστα, ότι η παγκόσμια αποθηκευτική ικανότητα διπλασιάζεται κάθε περίπου τρία χρόνια, καθώς το 2007 υπήρχαν τουλάχιστον 295 exabytes πληροφοριών ή 295 δισεκατομμύρια Gigabytes, μια ποσότητα που ισοδυναμούσε με 61 CD-ROMs ανά κάτοικο του πλανήτη μας. Σήμερα ο αριθμός αυτός έχει τριπλασιαστεί.

Όπως, αναφέρεται στην σχετική μελέτη, ο αριθμός των 295 exabytes εκτιμάται ότι αντιστοιχεί σε μόλις 0,33% των πληροφοριών που είναι αποθηκευμένες στα μόρια του DNA ενός ανθρώπου. Εκτιμάται όμως ότι μέχρι το τέλος του 21ού αιώνα, η αποθηκευτική και επεξεργαστική ισχύς της ανθρωπότητας θα φτάσει αυτήν του ανθρώπινου γενετικού κώδικα (DNA).

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το 2002 θα μπορούσε να θεωρηθεί η αρχή της "ψηφιακής εποχής", επειδή τότε για πρώτη φορά η συνολική ψηφιακή αποθηκευτική ικανότητα της ανθρωπότητας ξεπέρασε την αναλογική. Το 2007, μέσα σε μια μόνο πενταετία, το 94% της παγκόσμιας μνήμης βρισκόταν πλέον σε ψηφιακή μορφή και σήμερα πια θεωρείται ότι ουσιαστικά έχει ολοκληρωθεί η μετάβαση στην ψηφιακή εποχή, καθώς είναι μηδαμινό το ποσοστό πληροφοριών που είναι αποθηκευμένες ακόμα σε αναλογικά και όχι σε ψηφιακά μέσα.

Το 2007, η ανθρωπότητα μετέδωσε μέσω τηλεοπτικών σημάτων και GPS 1,9 zettabytes πληροφοριών (ισοδυναμούν με 1,9 δισεκατομμύρια terabytes), ενώ την ίδια χρονιά, μέσω των διαδραστικών τεχνολογιών (όπως η κινητή τηλεφωνία), η ανθρωπότητα διακίνησε 65 exabytes πληροφοριών, ενώ οι υπολογιστές του πλανήτη έκαναν 6,4 Χ 1018 (ο αριθμός 1 ακολουθούμενος από 18 μηδενικά) υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο. Πάντως, σύμφωνα με τους ερευνητές, «μακροπρόθεσμα, οι αναλογικές τεχνολογίες δεν θα εξαφανιστούν, αλλά θα συνεχίσουν να υπάρχουν ως μέρος της ιστορικής κληρονομιάς μας, αλλά και ως χόμπι για μερικούς τεχνικούς.

Υπολογίζεται, τέλος, ότι στη διάρκεια της εικοσαετίας 1986-2007, η παγκόσμια υπολογιστική ισχύς αυξανόταν με μέσο ετήσιο ρυθμό 58%, δέκα φορές πιο γρήγορα από το ΑΕΠ των ΗΠΑ. Αντίστοιχα, ο μέσος ετήσιος ρυθμός μεγέθυνσης των τηλεπικοινωνιών ήταν 28% και της ικανότητας αποθήκευσης πληροφοριών 23%.