Περνώντας συχνά από Αρτάκης και Εθνικής στέγης στη γειτονιά μου και ρίχνοντας ματιές στις εργασίες που γίνονται για την κατεδάφιση του κλειστού γηπέδου μπάσκετ, έκτος όλων των άλλων που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος που δεν έχει σχέση με αυτά ,κάποιος όμως παρατηρητικός και ευαισθητοποιημένος πολίτης ως προς τα ατυχήματα και την αξία τησ ζωής κοιτάζοντας τους εργάτες που δουλεύουν στο εργοτάξιο παρατηρεί ότι κανείς δεν φορά το πιο σοβαρό και σπουδαιότερο ατομικό μέτρο ασφαλείας που λέγεται ΚΡΑΝΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ και προστατεύει το πιο ευαίσθητο και ανεξερεύνητο όργανο τον εγκέφαλο , που σε οποιαδήποτε εργοτάξιο στον Πλανήτη μικρό η μεγάλο είναι το πρώτο που φοράς για να εισέλθεις μέσα σε αυτό,ανεξάρτητα το τι είσαι.
Στην συγκεκριμένη εργασία στην φωτογραφία είναι αυτοκτονικό από τους εργαζόμενους που δεν το φορούν και εγκληματικό από τον εργοδότη την τεχνική εταιρία που δεν το έχει επιβάλει όπως ορίζει η νομοθεσία. Βλέποντας την δαγκάνα του σκαπτικού μηχανήματος να σπάει μπετό και να κόβει σίδερα σε ύψος και από κάτω οι εργάτες σε κοντινή απόσταση να κοιτούν είναι μια κλασική περίπτωση που πρέπει να φοράς κράνος μια περίπτωση από τις δεκάδες που μπορεί να συμβεί ατύχημα ,ένα κομμάτι τσιμέντο σε μέγεθος μπαλάκι του πιγκ-πογκ να εκσφενδονιστεί με μεγάλη ταχύτητα και σε βρει στο κεφάλι 90% τελείωσες και ένα 10 % να καταλήξεις στην εντατική με όλα τα επακόλουθα.
Είναι ένα αντικείμενο μέρος των σπουδών μου, σε οποιαδήποτε πολιτισμένο κράτος και όχι μόνο εκτός του ότι οι εργασίες αυτές γίνονται με τελείως διαφορετικό τρόπο βασιζόμενες στην ασφάλεια των εργαζόμενων και σε όσους επηρεάζονται τριγύρω από το εργοτάξιο,.πράγμα που δεν γίνονται στην χώρα μας σε πολύ μεγάλο βαθμό (το μόνο σοβαρό εργοτάξιο που είδα τελευταία ως προς τα μέτρα ασφαλείας ήταν η κατασκευή του ΚΠΣΝ στο Φάληρο )
(ατομικά μέτρα ασφαλείας είναι ποιοτικό κράνος ασφαλείας , γυαλιά ασφαλείας,γάντια,παπούτσια εργοταξίου, φόρμες ολόσωμες με ανακλαστικά και ανάλογα με τον τύπο εργασίας και άλλα πολλά) όταν πριν 18 χρόνια σε ανάλογη εργασία που παρατηρούσα σε μια σκανδιναβική χώρα οι εργάτες ήταν εξοπλισμένοι σαν αστακοί, μέχρι και ωτοασπίδες φορούσαν οι χειριστές μηχανημάτων με θόρυβο .
Σημειωτέων είναι ότι συγκεκριμένη εταιρία που έχει αναλάβει το έργο της κατεδαφίσεις του κλειστου γηπεδου μπάσκετ πριν αρκετά χρόνια είχε δικαστικές περιπέτειες με άλλους εμπλεκόμενους για τον θάνατο 2 εργατών από αναθυμιάσεις που εργαζόντουσαν σε αγωγό ακάθαρτων στον δήμο Αχαρνών, μάλλον το ξεχάσανε η δεν έβαλαν μυαλό.
Η Ελλάδα φιγουράρει στις πρώτες θέσεις σε εργατικά ατυχήματα 4.500 το χρόνο τα δηλωμένα και από την άλλη μεριά έχουμε τους σχεδόν ανύπαρκτους μηχανισμούς του κράτους στο να ελέγχουν εάν εφαρμόζονται οι νόμοι.
Στην Ελλάδα κάθε χρόνο θρηνούμε κατά μέσον όρο 120-130 νεκρούς σε εργατικά ατυχήματα», υπογράμμισε μιλώντας στην εκδήλωση για την υγιεινή και την ασφάλεια στην εργασία, την οποία διοργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Πύργου, ο διευθυντής της Ορθοπεδικής Κλινικής του Νοσοκομείου Πύργου, Νίκος Γκανταΐφης.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Eurostat, καταγράφεται μια απόκλιση κατά 39% μεταξύ των δηλωθέντων εργατικών ατυχημάτων και αυτών που συμβαίνουν, εκτινάσσοντας τον αριθμό τους ακόμη και σε 35.000 κατ' έτος.
Κάποιοι θα μου αναφέρουν τι κάθεσαι και μας λες με τι ασχολείσαι τώρα, τι μας νοιάζει εμάς αυτοί θα φάνε το κεφάλι του.
Απάντηση εκτός από το ανθρωπιστικό κομμάτι θα αναφέρω το οικονομικό,σε περίπτωση τραυματισμού η μόνιμης αναπηρίας η ατομική αμέλεια,η αδιαφορία του εργοδότη και η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να ελέγχει,θα επιβαρύνει επιπλέον το δημόσιο σύστημα υγείας σε οικονομικούς πόρους και σε ανθρωπινό δυναμικό και θα έχει επιπτώσεις σε κάποιους άλλους ασθενείς κλπ.,όλοι γνωρίζουμε τα σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας που αντιμετωπίζει το ΕΣΥ ,δεν θα συνεχίσω για τις πολλές άλλες συνέπειες που έχουν γενικά τα ατυχήματα από αμελιά η αδιαφορεια κλπ. γιατί θα γίνω κουραστικός για πολλούς.
Ένα θα αναφέρω δεν είναι ηλίθιες κάποιες άλλες προοδευτικές κοινωνίες που δίνουν πολύ μεγάλη σημασία σε αυτά που εμείς αδιαφορούμε.
Στην συγκεκριμένη εργασία στην φωτογραφία είναι αυτοκτονικό από τους εργαζόμενους που δεν το φορούν και εγκληματικό από τον εργοδότη την τεχνική εταιρία που δεν το έχει επιβάλει όπως ορίζει η νομοθεσία. Βλέποντας την δαγκάνα του σκαπτικού μηχανήματος να σπάει μπετό και να κόβει σίδερα σε ύψος και από κάτω οι εργάτες σε κοντινή απόσταση να κοιτούν είναι μια κλασική περίπτωση που πρέπει να φοράς κράνος μια περίπτωση από τις δεκάδες που μπορεί να συμβεί ατύχημα ,ένα κομμάτι τσιμέντο σε μέγεθος μπαλάκι του πιγκ-πογκ να εκσφενδονιστεί με μεγάλη ταχύτητα και σε βρει στο κεφάλι 90% τελείωσες και ένα 10 % να καταλήξεις στην εντατική με όλα τα επακόλουθα.
Είναι ένα αντικείμενο μέρος των σπουδών μου, σε οποιαδήποτε πολιτισμένο κράτος και όχι μόνο εκτός του ότι οι εργασίες αυτές γίνονται με τελείως διαφορετικό τρόπο βασιζόμενες στην ασφάλεια των εργαζόμενων και σε όσους επηρεάζονται τριγύρω από το εργοτάξιο,.πράγμα που δεν γίνονται στην χώρα μας σε πολύ μεγάλο βαθμό (το μόνο σοβαρό εργοτάξιο που είδα τελευταία ως προς τα μέτρα ασφαλείας ήταν η κατασκευή του ΚΠΣΝ στο Φάληρο )
(ατομικά μέτρα ασφαλείας είναι ποιοτικό κράνος ασφαλείας , γυαλιά ασφαλείας,γάντια,παπούτσια εργοταξίου, φόρμες ολόσωμες με ανακλαστικά και ανάλογα με τον τύπο εργασίας και άλλα πολλά) όταν πριν 18 χρόνια σε ανάλογη εργασία που παρατηρούσα σε μια σκανδιναβική χώρα οι εργάτες ήταν εξοπλισμένοι σαν αστακοί, μέχρι και ωτοασπίδες φορούσαν οι χειριστές μηχανημάτων με θόρυβο .
Σημειωτέων είναι ότι συγκεκριμένη εταιρία που έχει αναλάβει το έργο της κατεδαφίσεις του κλειστου γηπεδου μπάσκετ πριν αρκετά χρόνια είχε δικαστικές περιπέτειες με άλλους εμπλεκόμενους για τον θάνατο 2 εργατών από αναθυμιάσεις που εργαζόντουσαν σε αγωγό ακάθαρτων στον δήμο Αχαρνών, μάλλον το ξεχάσανε η δεν έβαλαν μυαλό.
Η Ελλάδα φιγουράρει στις πρώτες θέσεις σε εργατικά ατυχήματα 4.500 το χρόνο τα δηλωμένα και από την άλλη μεριά έχουμε τους σχεδόν ανύπαρκτους μηχανισμούς του κράτους στο να ελέγχουν εάν εφαρμόζονται οι νόμοι.
Στην Ελλάδα κάθε χρόνο θρηνούμε κατά μέσον όρο 120-130 νεκρούς σε εργατικά ατυχήματα», υπογράμμισε μιλώντας στην εκδήλωση για την υγιεινή και την ασφάλεια στην εργασία, την οποία διοργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Πύργου, ο διευθυντής της Ορθοπεδικής Κλινικής του Νοσοκομείου Πύργου, Νίκος Γκανταΐφης.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Eurostat, καταγράφεται μια απόκλιση κατά 39% μεταξύ των δηλωθέντων εργατικών ατυχημάτων και αυτών που συμβαίνουν, εκτινάσσοντας τον αριθμό τους ακόμη και σε 35.000 κατ' έτος.
Κάποιοι θα μου αναφέρουν τι κάθεσαι και μας λες με τι ασχολείσαι τώρα, τι μας νοιάζει εμάς αυτοί θα φάνε το κεφάλι του.
Απάντηση εκτός από το ανθρωπιστικό κομμάτι θα αναφέρω το οικονομικό,σε περίπτωση τραυματισμού η μόνιμης αναπηρίας η ατομική αμέλεια,η αδιαφορία του εργοδότη και η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να ελέγχει,θα επιβαρύνει επιπλέον το δημόσιο σύστημα υγείας σε οικονομικούς πόρους και σε ανθρωπινό δυναμικό και θα έχει επιπτώσεις σε κάποιους άλλους ασθενείς κλπ.,όλοι γνωρίζουμε τα σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας που αντιμετωπίζει το ΕΣΥ ,δεν θα συνεχίσω για τις πολλές άλλες συνέπειες που έχουν γενικά τα ατυχήματα από αμελιά η αδιαφορεια κλπ. γιατί θα γίνω κουραστικός για πολλούς.
Ένα θα αναφέρω δεν είναι ηλίθιες κάποιες άλλες προοδευτικές κοινωνίες που δίνουν πολύ μεγάλη σημασία σε αυτά που εμείς αδιαφορούμε.
