Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Η Παιδεία στην Ελλάδα μού ραγίζει την καρδιά»
Μόνο ο προϋπολογισμός του USC κόβει την ανάσα: 2,7 δισ. δολάρια κατ’ έτος! «Παρ' όλα αυτά κοιμάμαι ήσυχα το βράδυ. Ούτως ή άλλως, είμαι καθηγητής σε αυτό το πανεπιστήμιο επί 19 ολόκληρα χρόνια. Είναι το μεγαλύτερο ιδιωτικό πανεπιστήμιο δυτικά του Μισισιπή και διαθέτει 35.000 φοιτητές, 4.000 καθηγητές και 15.000 προσωπικό!» τονίζει. Ο κ. Νικίας αποφοίτησε από το ιστορικό 1ο Γυμνάσιο Αμμοχώστου.
«Ηταν ξακουστό σχολείο. Τότε, παρ' όλο που η περίοδος ήταν ασταθής, ήταν πολύ όμορφα χρόνια» διηγείται. «Πήγα στο ΕΜΠ μετά τον στρατό και σπούδασα ηλεκτρολόγος μηχανικός. Ηταν δύσκολα χρόνια τότε. Οι οικογένειές μας είχαν γίνει πρόσφυγες και τα έχασαν όλα. Πήγαμε στο Λονδίνο και μετά πήρα υποτροφία για τη Νέα Υόρκη. Αυτό ήταν και το εισιτήριό μου για την Αμερική» τονίζει.
Ο κ. Νικίας μιλάει με ικανοποίηση για τη σταθερά ανοδική πορεία του Πανεπιστημίου του USC. «Κάθε χρόνο παίρνουμε όλο και καλύτερους φοιτητές και η ποιότητά τους ανεβαίνει κατακόρυφα. Επίσης, οικονομικά, είμαστε σε πολύ καλή θέση» σημειώνει. Οι αριθμοί του USC είναι ενδεικτικοί. «Λαμβάνουμε 36.000 αιτήσεις τον χρόνο από υποψήφιους φοιτητές, δεχόμαστε όμως μόλις 2.600. Επίσης, δίνουμε βάση στην ποιότητα των καθηγητών μας. Είναι αυτό που λέμε στην Αμερική: It’s all about the people! Αν καταφέρεις να ανεβάσεις την ποιότητα, τότε συμβαίνουν θαύματα» υπογραμμίζει. Η άτυπη ονομασία όλων όσοι έχουν φοιτήσει στο USC είναι «Τρώες» (όπως αυτοαποκαλούνται εδώ και δεκαετίες οι απόφοιτοι του πανεπιστημίου), το οποίοι διακρίνονται για τη στενότητα των σχέσεών τους. Μάλιστα, διεθνής έρευνα αξιολόγησης των δικτύων αποφοίτων κατέδειξε ότι οι πρώην σπουδαστές του USC ήταν δεύτεροι στον κόσμο έπειτα από εκείνους της Οξφόρδης!
«Ολα αυτά τα χρόνια αντιμετώπισα πάρα πολλές πιέσεις από διαφόρους οργανισμούς, οι οποίοι ζητούσαν να ανοίξει το USC ένα κάμπους στη χώρα τους ή να δίνουμε πτυχία στη Σιγκαπούρη μέσω παραρτήματος. Ε, είμαι εναντίον! Γιατί η ανώτατη εκπαίδευση δεν μπορεί να γίνει franchise όπως τα McDonalds και η Pizza Hut!» αναφέρει με πάθος. «Η γεύση του χάμπουργκερ μπορεί να είναι παντού η ίδια. Η εμπειρία όμως που μπορείς να έχεις ως φοιτητής στο USC δεν μπορεί να εξαχθεί, ούτε είναι δυνατόν να αναπαραχθεί. Είμαι εναντίον στην πώληση πτυχίων» σημειώνει ο κ. Νικίας. «Αυτό που σε καθορίζει ως πανεπιστήμιο είναι ο πυρήνας των αξιών σου, όπως η ελευθερία της έκφρασης, η ισότητα των φύλων, η επιχειρηματικότητα. Ποιος σού εγγυάται ότι σε μια ξένη χώρα θα προστατευθούν αυτές οι αξίες;» διερωτάται.
Οταν η συζήτηση πηγαίνει στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, τα συναισθήματα αλλάζουν. «Μου ραγίζεται η καρδιά. Στην Ελλάδα έχουμε και κρίση κουλτούρας. Στην εποχή μας το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν πραγματικά άριστο. Υπήρχε η κουλτούρα τού να είσαι καλός στα μαθήματα, αλλά και η εκτίμηση στην εκπαίδευση και στην Παιδεία» σημειώνει. «Βλέπω ότι η νεολαία στην Ελλάδα είναι κάπως μπερδεμένη. Πιστεύω ότι η Παιδεία είναι ο μεγαλύτερος εξισορροπιστής των κοινωνικών ανισοτήτων. Αν κοιτάξεις την Αμερική, τα παιδιά των μεταναστών και των μη προνομιούχων καθίστανται ισότιμα, μέσα από την εκπαίδευση» υπογραμμίζει ο κ. Νικίας. Ο πρύτανης του USC υπερασπίζεται την Παιδεία που έλαβε σε Κύπρο και Ελλάδα. «Αποτέλεσε το θεμέλιο πάνω στο οποίο έχτισα την πορεία μου. Στο Πολυτεχνείο χρωστάω τα πάντα. Δεν ήταν μόνο η μεταφορά γνώσης, ήταν και η κουλτούρα του σχολείου, οι προκλήσεις, οι δύσκολες εξετάσεις και το ήθος, που μας βοήθησε πολύ. Νιώθω πολύ υπερήφανος που είμαι απόφοιτος του ΕΜΠ» υπογραμμίζει.
«Απλούστερη έρευνα - καλύτερα αποτελέσματα»
Ο κ. Νικίας υποστηρίζει ότι στην Ευρώπη κάνουμε λάθος που επενδύουμε σε πολύ εφαρμοσμένη έρευνα και όχι στη βασική. «Το Κογκρέσο χρηματοδοτεί εδώ και 65 χρόνια τη μακροπρόθεσμη, θεμελιώδη έρευνα, μέσα από ερευνητικά προγράμματα, τα οποία μπορεί να μην έχουν άμεση εφαρμογή, αλλά δύνανται να ανοίξουν καινούργια πεδία σε 10 - 20 χρόνια. Από αυτά προκύπτουν καινοτομίες που εγκαινιάζουν νέους τομείς της οικονομίας» εξηγεί. Οπως αναφέρει, το πρώτο ήμισυ του 21ου αιώνα θα είναι αφιερωμένο στην Ιατρική και στη Βιολογία. «Θα έχουμε συνεργασίες μεταξύ μηχανικών και γιατρών, μέσα από τη βιοτεχνολογία. Αυτή είναι η περιοχή όπου θα δούμε την ταχύτερη ανάπτυξη στην παγκόσμια οικονομία τα επόμενα 20-30 χρόνια» υποστηρίζει.
«Κινηθείτε προς ανατολάς»
«Ο,τι ήταν η Νέα Υόρκη στον 20ό αιώνα για τον Ατλαντικό,
θα είναι η Καλιφόρνια στον 21ο για τον Ειρηνικό» αναφέρει ο κ. Νικίας. «Από γεωγραφικής πλευράς το USC είναι στρατηγικά τοποθετημένο και αποτελεί χωνευτήρι για τις αναδυόμενες χώρες του Ειρηνικού» εξηγεί και συμφωνεί με την εξής άποψη: ότι τόσο η Καλιφόρνια όσο και η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο αποτελούν τις τελευταίες εστίες της Δύσης στα σύνορα με την Ανατολή. «Κινηθείτε προς ανατολάς» συμβουλεύει. Ο κ. Νικίας σημειώνει ότι η χώρα μας διαθέτει εξαιρετικό επιστημονικό δυναμικό, όπως όμως ισχυρίζεται, χρειάζεται ανάπτυξη. «Χρειάζεται να σκεφθείτε εκτός των υπαρχόντων πλαισίων. Για το γεγονός ότι η νεολαία είναι ανήσυχη φταίει το ότι δεν βλέπει μέλλον και ευκαιρίες» τονίζει. Η οικονομική ανάπτυξη, όπως εξηγεί, θα λειτουργήσει και ως ανάχωμα στην απορρόφηση εγκεφάλων που υφίσταται η Ελλάδα.
Ποιος είναι
Ο 58χρονος έλληνας πανεπιστημιακός πέρασε το σύνολο της ακαδημαϊκής καριέρας του στην Αμερική, αρχικά στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Μπάφαλο και στη συνέχεια στο Κονέκτικατ, στο North East και αργότερα στην Καλιφόρνια. Ερευνητικό πεδίο του αποτέλεσε η ψηφιακή επεξεργασία σήματος, οι τηλεπικοινωνίες, τα πολυμεσικά συστήματα και η βιοϊατρική. Πριν από λίγο καιρό εξελέγη πρύτανης του USC και είναι ο 11ος στην ιστορία του ιδρύματος. Είναι παντρεμένος από το 1976 με τη σύζυγό του Νίκη και έχει δύο κόρες: τη Γεωργιάνα και τη Μαρία. Το κανονικό του όνομα είναι Χρυσόστομος, το οποίο, όπως αναφέρει, είναι δύσκολο να προφερθεί στα αγγλικά, γι' αυτό και το μετέτρεψε σε Μαξ!
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ Α ΚΑΦΑΛΑΙΟ
| Αντύπας Τζανέτος - Πρόεδρος PRAKSIS | ||
  | Επιστροφή | |
|
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Το πράσινο ελαιουργείο
Το ελαιουργείο του Γιώργου Κανιαδάκη στη Συκολιά Νέας Κυδωνίας στα Χανιά, είναι ίσως το µοναδικό απόλυτα οικολογικό ελαιουργείο στην Ελλάδα.
Αξιοποιώντας µια τεχνική – αποτέλεσµα έρευνας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου – , το ελαιουργείο έχει πετύχει να διαχειριστεί µε φιλικό για το περιβάλλον τρόπο, όλα τα απόβλητα και ιδιαίτερα τα υγρά, η διαχείριση των οποίων αποτελεί τεράστιο πρόβληµα για τα ελαιουργεία σε όλη την Ελλάδα.
«Το όφελος για µένα είναι συνειδησιακό. Οτι δηλαδή µπορώ να λειτουργώ το ελαιουργείο χωρίς να µολύνω το περιβάλλον», λέει ο κ. Γιώργος Κανιαδάκης. Εδώ και µια 15ετία αναζητούσε τρόπο οικολογικής διαχείρισης των λυµάτων του ελαιουργείου. Βρήκε τη λύση µαζί µε τον χηµικό µηχανικό Χαράλαµπο Λουκάκη, που αξιοποίησε µια τεχνική του Εργαστηρίου Οργανικής Χηµικής και Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, µε επικεφαλής τον κ. Απ. Βλυσίδη, πάνω στην οποία ο κ. Λουκάκης έκανε διδακτορικό ως µεταπτυχιακός φοιτητής.
«Το εργαστήριο ασχολείται πολλά χρόνια µε την επεξεργασία και αξιοποίηση των αποβλήτων των ελαιουργείων, και το απόσταγµα αυτής της έρευνας είναι η συγκεκριµένη τεχνολογία, η οποία είναι ολοκληρωµένη αφού επιλύει οριστικά το πρόβληµα της επεξεργασίας και διάθεσης των υγρών αποβλήτων των ελαιουργείων µε τον πλέον περιβαλλοντικά ορθό τρόπο, αλλά και ταυτόχρονα είναι οικονοµικά βιώσιµη, αφού η εµπορία του παραγόµενου κοµπόστ καλύπτει το κόστος επεξεργασίας», αναφέρει ο κ. Λουκάκης.
Πώς λειτουργεί
Από τη στιγµή που θα γίνει η έκθλιψη της ελιάς, τα υγρά απόβλητα οδηγούνται στη µονάδα οξείδωσης του ελαιουργείου. Εκεί υπόκεινται σε επεξεργασία.
Οπως αναφέρει ο κ. Λουκάκης, «η µέθοδος όλη βασίζεται στην αποτοξικοποίηση των υγρών αποβλήτων ελαιουργείων. Οι οξειδωτικές διεργασίες µε χρήση δισθενούς σιδήρου και υπεροξειδίου του υδρογόνου (οξυζενέ), αποτοξικοποιούν το απόβλητο του ελαιουργείου, µετατρέποντάς τον από ένα δύσκολα βιοδιασπώµενο απόβλητο σε ένα πολύ καλό υπόστρωµα ανάπτυξης µικροβιακής δράσης. Το επεξεργασµένο λύµα απορροφάται στο σύνολό του σε µια διαδικασία αερόβιας συγκοµποστοποίησης µε τα υπόλοιπα παραπροϊόντα του ελαιουργείου (ελαιοπυρήνα, φύλλα), αποδίδοντας ένα άριστης ποιότητας κοµπόστ, ιδανικό και για βιολογικές καλλιέργειες».
Η διαδικασία έχει ως αποτέλεσµα τη δηµιουργία εδαφοβελτιωτικού κοµπόστ, το οποίο εδώ και ενάµιση χρόνο συσκευάζεται σε 30 κιλά και πουλιέται στην αγορά. Η εµπορική του ονοµασία είναι «Ηumo-olea» και όπως αναφέρουν οι δηµιουργοί του, «προτιµάται κυρίως από βιοκαλλιεργητές και ιδιοκτήτες θερµοκηπίων». Ολο το εργοστάσιο ηλεκτροδοτείται από φωτοβολταϊκά συστήµατα δυναµικότητας 80 KW. Η διαδικασία εγκατάστασης και λειτουργίας του ολοκληρώθηκε πριν από έναν µήνα και τώρα όση ενέργεια παραχθεί, µπαίνει στο δίκτυο της ∆ΕΗ. «Το ρεύµα που παράγουµε, υπερκαλύπτει τις ανάγκες σε ηλεκτρικό ρεύµα του ελαιουργείου, του τυποποιητηρίου, της µονάδας επεξεργασίας των αποβλήτων», αναφέρει ο κ. Κανιαδάκης.
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
ONE FOR ONE
Το 2006 ο αμερικανός Μπλέικ Μαϊκόσκι πήγε διακοπές στην Αργεντινή. Εκεί βρέθηκε σε ένα χωριό όπου συνειδητοποίησε ότι τα παιδιά που ζούσαν εκεί δεν φορούσαν παπούτσια. «Με έκπληξη διαπίστωσα πως τόσα πολλά παιδιά κυκλοφορούσαν ξυπόλητα. Τα πόδια τους είχαν κοψίματα ενώ πολλά είχαν πάθει μολύνσεις. Μεγάλωσα στο Τέξας και ουδέποτε ανησύχησα για παπούτσια, ρούχα ή φαγητό» λέει σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» ο 33χρονος ιδρυτής της εταιρείας ΤΟΜS Shoes Ιnc., ο οποίος αυτές τις μέρες βρίσκεται στη χώρα μας δίνοντας ομιλίες, όπως αυτή στο Μουσείο Μπενάκη την περασμένη Παρασκευή.
Τότε ήταν που του ήρθε η ιδέα να ιδρύσει μία εταιρεία με παπούτσια, η οποία όμως θα λειτουργούσε ως ένας υποστηρικτικός τρόπος να «δίνει στην κοινωνία»: «Με κάθε ζευγάρι που θα πουλούσαμε, η εταιρεία θα δώριζε ένα καινούργιο ζευγάρι σε παιδιά που θα τα είχαν ανάγκη». Το σλόγκαν μάλιστα πολύ γρήγορα έγινε «Αγόρασε ένα ζευγάρι παπούτσια, βοήθησε ένα παιδί».
Μέχρι σήμερα η εταιρεία η οποία έχει την έδρα της στο Λος Αντζελες και απασχολεί 72 εργαζομένους έχει δωρίσει 600.000 καινούργια ζευγάρια παπούτσια σε παιδιά που τα έχουν ανάγκη, σε όλον τον κόσμο. Στην ερώτηση «πώς προέκυψε η ονομασία ΤΟΜS», ο Μπλέικ απαντά πως «το πρότζεκτ το είχα ονομάσει από την πρώτη στιγμή "Shoes for Τomorrow" δηλαδή "Παπούτσια του Αύριο", μόνο που το "Τomorrow" δεν χωρούσε, γι΄ αυτό το περιόρισα σε ΤΟΜS». Το σλόγκαν «Οne for Οne» έχει αποκτήσει φανατικούς οπαδούς, τα συγκεκριμένα παπούτσια έχουν γίνει σύμβολο φιλανθρωπίας και κοινωνικής ευθύνης ενώ το έργο του Μπλέικ έχει αναγνωριστεί από προσωπικότητες, όπως ο Μπιλ Κλίντον και ο Μπιλ Γκέιτς. «Εγώ κι άλλοι τρεις που με βοήθησαν να ξεκινήσω την εταιρεία δεν γνωρίζαμε τίποτα από παπούτσια ή για το πώς κινείται η αγορά. Να φανταστείτε πως τα δύο πρώτα χρόνια παρακαλούσα τον κόσμο να αγοράσει τα προϊόντα μας». Οι δυσκολίες αυτές όμως δεν τον πτόησαν. Από το 2006 έχει δωρίσει χιλιάδες ζευγάρια σε παιδιά στην Αργεντινή, την Αιθιοπία, τη Νότια Αφρική, την Αϊτή και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Όσο η εταιρεία του Μπλέικ μεγαλώνει τόσο λιγότερες είναι οι ώρες που περνά ο 33χρονος επιχειρηματίας στο γραφείο του, αφού «ξοδεύει» το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στα ταξίδια που κάνει προκειμένου να παραδώσει τα παπούτσια σε παιδιά στην Αφρική ή τη Νότια Αμερική. «Δεν υπάρχει για μένα τυπική μέρα. Εάν δεν ταξιδεύω στις χώρες όπου υπάρχει ανάγκη, βρίσκομαι μεταξύ της Νέας Υόρκης, του Ντάλας και του Σιάτλ, όπου παρευρίσκομαι σε meetings με τους συνεργάτες μου».
Τα ΤΟΜS τα οποία φτιάχνονται από οικολογικά υλικά και η τιμή τους κυμαίνεται από 37 έως 57 ευρώ έχουν γίνει απαραίτητα στις παπουτσοθήκες των καταναλωτών και ιδίως των διάσημων αστέρων του κινηματογράφου. Από τα παιδιά στα οποία παραδίδουμε τα παπούτσια, τις διασημότητες που τα φορούν στο κόκκινο χαλί μέχρι τους χιλιάδες φοιτητές κολεγίων οι οποίοι μοιράζονται την ιστορία των ΤΟΜS. Είναι πάντως πολύ ενθαρρυντικό να παρακολουθείς τόσους διάσημους ανθρώπους να συμμετέχουν στο έργο μας, επηρεάζοντας με τη σειρά τους τη μόδα» σημειώνει ο 33χρονος.
Τα... φιλανθρωπικά παπούτσια μπορεί κάποιος να τα βρει και στη χώρα μας, σε καταστήματα κι εμπορικά κέντρα, αλλά και ιντερνετικά στην ιστοσελίδα www. toms-shoes.gr. «Τα πρώτα μηνύματα που δεχόμαστε από τους καταναλωτές στην Ελλάδα είναι πως ενθουσιάζονται όταν διαπιστώνουν ότι όλη αυτή η ιστορία άρχισε από ένα διαμέρισμα τέσσερα χρόνια πριν και τώρα έχει γίνει γνωστή παγκοσμίως. Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζετε είναι πως δεν δίνετε μόνο σε παιδιά φτωχών χωρών την ευκαιρία να μην περπατούν ξυπόλητα αλλά και πως αγοράζετε προϊόντα που είναι φιλικά στο περιβάλλον» καταλήγει ο Μπλέικ.
Τα τρελά έξοδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Οικονομική ενίσχυση στον Βασιλιά της Σουηδίας για να διατηρήσει τα βασιλικά κτήματα. Αμύθητα ποσά για τις λιμουζίνες με τις οποίες κυκλοφορούν οι Επίτροποι στο Λουξεμβούργο. Λεφτά για να αναπτύξουν οι αγρότες στο Τιρόλο τους «δεσμούς» τους με το φυσικό περιβάλλον και ποσά για την προώθηση της μουσικής Hip – Hop στην Ευρώπη. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα 50 παραδείγματα αλόγιστης σπατάλης κοινοτικών πόρων, που προκαλούν τον Ευρωπαίο φορολογούμενο σε μια εποχή που οι περικοπές και η ύφεση αποτελούν την «επωδό» για τις περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Λίγο πριν την συζήτηση για την αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού, οι τεράστιες σπατάλες των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε, έρχονται να καταδείξουν την εξωφρενική διαχείριση κοινοτικών πόρων από τα ίδια τα όργανα της Ένωσης, τα οποία δεν διστάζουν, εν καιρώ κρίσης, να ξοδέψουν 900.000 ευρώ για ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα με γήπεδο γκολφ, στο οποίο φιλοξενούνται οι κορυφαίοι ηγέτες της Ένωσης, ανάμεσα στους οποίους και η καγκελάριος Μέρκελ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρεται να ξόδεψε 7,5 εκατομμύρια ευρώ σε Μ.Μ.Ε στην Ανδαλουσία (;), για να διαφημίσει την ανάγκη αύξησης του κοινοτικού προϋπολογισμού! Το συγκεκριμένο πρόγραμμα περιλαμβάνει 596 τηλεοπτικά σποτ, 126 ραδιοφωνικές διαφημίσεις και 40 έγχρωμες δημοσιεύσεις σε εφημερίδες της Ανδαλουσίας.
Μια από τις πλέον περίεργες δαπάνες που βαρύνουν τον Ευρωπαίο φορολογούμενο, είναι η ύψους 1,6 εκατομμυρίων ευρώ οικονομική βοήθεια που δόθηκε στην Αυτού Μεγαλειότητα τον Βασιλιά Κάρολο - Γουστάβο τον 16ο της Σουηδίας, ως αντιστάθμισμα για τις απώλειες που κατέγραψε από τα προσωπικά του κτήματα!
Άλλα 5,1 εκατομμύρια ευρώ έχουν δοθεί στο «Foyer Europeen», ένα πολιτιστικό κέντρο στο Λουξεμβούργο, στο οποίο οι «ευρώ – πατέρες» μπορούν να απολαύσουν το δείπνο τους, καθώς και παραδοσιακούς χορούς από τα Χάιλαντς της Σκοτίας!
Σε μια προσπάθεια να τιμήσουν δεόντως την «Ημέρα της Ευρώπης» που γιορτάζεται στις 9 Μαΐου, η Ευρωπαϊκή Ένωση ξόδεψε 44.000 ευρώ μόνο σε κοκτέιλ και σάντουιτς. Το πλέον εντυπωσιακό της εν λόγω λίστας είναι όμως η χρηματοδότηση με 50.000 ευρώ του κέντρου μελέτης Hip – Hop μουσικής στη Λιόν της Γαλλίας, με σκοπό να γίνει γνωστή η συγκεκριμένη μουσική σκηνή σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Τα τεράστια ποσά που σπαταλά χωρίς κανένα έλεγχο η Ε.Ε., περιλαμβάνουν ακόμα επιχορηγήσεις στη Σικελία για ανύπαρκτες αγροτικές και κτηνοτροφικές μονάδες και παρέχουν επιχειρήματα σε όλους όσοι προσπαθούν να ματαιώσουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση πρ
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010
Ο ΑΓΡΟΤΗΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Επιστημονικές προτάσεις για μεγάλα projects θερμοκηπίων και υδροπονικών καλλιεργειών σε εσωτερικούς χώρους δείχνουν το μέλλον της αγροτικής παραγωγής.
Στην εποχή των μεγαλουπόλεων, η παραδοσιακή γεωργία μεταλλάσσεται ανάλογα με τις σύγχρονες ανάγκες. Στο βιβλίο του «Τhe Vertical Farm» (η κάθετη φάρμα), ο Dickson Despommier, οραματιστής μιας «νέας» αστικής αγροτικής καλλιέργειας, προσφέρει μια μελλοντική ματιά για το πώς ένα περιβάλλον με …ουρανοξύστες μπορεί να αντικαταστήσει τις παραδοσιακές καλλιέργειες.
Ο Despommier θεωρεί πως επενδύσεις σε μεγάλα projects υδροπονικών θερμοκηπίων και καλλιεργειών σε εσωτερικούς χώρους θα συνέβαλαν στη φύτευση και καλλιέργεια αγροτικών προϊόντων. Ένα τέτοιο σχέδιο θα παρείχε ασφαλές, φρέσκο φαγητό σε παγκόσμιο επίπεδο, με έναν τρόπο που -όπως ισχυρίζεται ο συγγραφέας του βιβλίου- η σύγχρονη αγροτική παραγωγή δεν μπορεί.
Όσο για το κόστος, ο Despommier παραδέχεται ότι είναι αρκετά υψηλό για τη μετάβαση σε μια τέτοια εποχή. Ωστόσο, ο 70χρονος καθηγητής περιβαλλοντικής υγείας στο πανεπιστήμιο της Columbia θεωρεί πως τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε ό,τι ο άνθρωπος βάλει στο νου του.
Την τελευταία δεκαετία, με τη βοήθεια των φοιτητών του μελετούσε την ενσωμάτωση γεωργικών πρακτικών σε αστικές περιοχές, κάνοντας λόγο για εκμετάλλευση μεγάλων κενών περιοχών σε πόλεις όπως η Νέα Υόρκη και το Ντιτρόιτ. Συστήνει το χτίσιμο πύργων για αποκλειστικά γεωργική χρήση αλλά και την μετατροπή άδειων κτιριακών συγκροτημάτων σε θερμοκήπια. Σε μια πιο προχωρημένη μορφή, ο Despommier οραματίζεται ένα σύστημα που χρησιμοποιεί ενέργεια από την καύση των ανθρώπινων απορριμμάτων και των βιοκαυσίμων.
Ορισμένα από τα βήματα που έχει αποτυπώσει στην μελέτη του, υλοποιούνται αυτήν την ώρα, σε μικρότερη κλίμακα, στην πόλη Μιλγουόκι. Ο πρώην μπασκετμπολίστας και νυν «αγρότης της πόλης», Will Allen έχει δημιουργήσει ένα αυτοσυντηρούμενο σύστημα ιχθυοκαλλιέργειας και παραγωγής λαχανικών. Την ίδια στιγμή, εταιρείες όπως η Cornwall και η Valcent Products, προχωρούν σε τεχνολογικά συστήματα θερμοκηπίων που μπορούν να εφαρμοστούν σε αστικά οικοδομήματα.
ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΠΕΤΑΜΕΝΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ
Η κρίση έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους στην ανέχεια και στην πείνα, αλλά η πραγματική ύβρις βρίσκεται στα σκουπίδια μας: σύμφωνα με ένα νέο, ανατριχιαστικό στα συμπεράσματά του βιβλίο, οι ΗΠΑ παράγουν περισσότερα από 268 δισ. κιλά τροφίμων ετησίως αλλά τα μισά εξ αυτών καταλήγουν στα σκουπίδια! Αυτό ισχυρίζεται το βιβλίο «Αmerican Wasteland» («Αμερικανικός σκουπιδότοπος») του δημοσιογράφου της εφημερίδας...
«Wall Street Journal» Τζόναθαν Μπλουμ, ο οποίος εξετάζει την πορεία των τροφικών απορριμμάτων, από τα λαχανικά που μένουν να σαπίσουν στα χωράφια ως τα απούλητα χάμπουργκερ των φαστ φουντ που καταλήγουν στον σκουπιδοτενεκέ. Οπως τονίζει ο κ. Μπλουμ, μόνο στις ΗΠΑ οι ιδιώτες πετούν στα σκουπίδια δεκάδες εκατομμύρια τόνους τροφίμων τον χρόνο τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν επωφελώς για το κοινωνικό σύνολο μέσω διαφόρων προγραμμάτων, όπως αυτό της δημιουργίας βιολογικών λιπασμάτων μέσω της διαδικασίας «κομποστοποίησης». «Τα κακά νέα είναι ότι είμαστε εξαιρετικά σπάταλοι» τονίζει ο αμερικανός δημοσιογράφος με ειδίκευση στο ρεπορτάζ γεύσης και γευσιγνωσίας, συμπληρώνοντας πως «τα καλά νέα,από την άλλη, είναι ότι, αν αλλάξουμε τις συνήθειές μας και γίνουμε πιο προσεκτικοί, θα έχουμε κάνει ένα σημα ντικό βήμα στην εξοικονόμηση τροφίμων». Η σπατάλη τροφίμων απασχολεί έντονα και την Ευρωπαϊκή Ενωση. «Η ποσότητα τροφίμων που σπαταλιέται στη Γαλλία θα ήταν ικανή να θρέψει έναν ολόκληρο πληθυσμό στο Κονγκό,ενώ τα τρόφιμα που καταλήγουν στους σκουπιδότοπους της Ιταλίαςθα μπορούσαν να θρέψουν τον πεινασμένο πληθυσμό της Αιθιοπίας» αναφέρει σε σχετικό άρθρο της η επίτροπος για τη Γεωργία και την Αγροτική Ανάπτυξη Μαριάν Φίσερ Μπόελ. Στη Μεγάλη Βρετανία η εκστρατεία με κεντρικό σύνθημα «Love Food, Ηate Waste» («Αγαπάμε το φαγητό, μισούμε τη σπατάλη»), που διεξάγεται εδώ και τρία χρόνια, έχει «σώσει» μέχρι στιγμής 137.000 τόνους τροφίμων, με αποτέλεσμα την εξοικονόμηση 325 εκατ. ευρώ. Μπροστάρης της κίνησης αυτής έχει αναδειχθεί ο Βρετανός Τρίστραμ Στιούαρτ, απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Ο 33χρονος ακτιβιστής «φρίγκαν» έγινε διάσημος με το βιβλίο «Απορρίμματα: Αποκαλύπτοντας το παγκόσμιο διατροφικό σκάνδαλο», το οποίο χαρακτηρίστηκε από τους «Financial Τimes» «ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία των τελευταίων ετών». «Σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο δεν έχουν να φάνε. Οι Βρετανοί πετούν κατά μέσον όρο το 25% του φαγητού που αγοράζουν. Μια φορά επέστρεψα σπίτι από την αγορά με 25 καλάθια γεμάτα με πρώτης ποιότητας μάνγκο» υποστηρίζει ο κ. Στιούαρτ, ο οποίος βάζει στο καθημερινό του τραπέζι το φαγητό που πετούν τα σουπερμάρκετ και τα εστιατόρια. «Είναι αμαρτία, ενώ ο κόσμος γύρω μας πεινάει, να πετάμε στα σκουπίδια το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων» καταλήγει ο νεαρός ακτιβιστής. Freegans, οι οικολόγοι τροφοσυλλέκτες «Φάτε τζάμπα από τα σκουπίδια των άλλων» είναι το μότο του freeganism (φρίγκανισμ), ενός οικολογικού κινήματος που θέλει να πολεμήσει τον καπιταλισμό και τις αλόγιστες σπατάλες του. Οι «φρίγκανς» δεν είναι ρακένδυτοι ζητιάνοι αλλά 30άρηδες απόφοιτοι πανεπιστημίων με ανώτερη και ανώτατη μόρφωση που έχουν υιοθετήσει εναλλακτικούς, αντικαταναλωτικούς τρόπους διατροφής και ζωής. Στη Νέα Υόρκη ο αριθμός των οργανωμένων «φρίγκανς» ξεπερνάει ήδη τις 14.000.